Full text - Igitur - Universiteit Utrecht

Bijlage 4
Geannoteerd werk Lucretia Christina van Bochoven
Rouw-klagte, op den onverwagte en allersmertelykste doot van den doorlugtigste vorst
en heere Willem Carel Hendrik Friso, prince van Orange en Nassau, erfstadhouder,
kapitein en admiraal generaal der Vereenigde Nederlanden etc. etc. etc., hoogst loflyker
gedagtenisse, tot bittere droefheid van gantsch Nederland, overleeden in ’s Gravenhage,
op den 22. october 1751. Utrecht, Nicolaas van Vucht, 1751. 1
ROUW-KLAGTE,
OP DE
Onverwagte en Allersmertelykste Doot,
VAN DEN
DOORLUGTIGSTE VORST EN HEERE,
WILLEM CAREL
HENDRIK FRISO,
PRINCE van ORANGE en NASSAU, &c. &c.&c.
Wat naare tyding! treft my ’t herte,
De braafste 1 Vorst en is niet meer, 1 braafste: dapperste
Op ’s Levensmiddag daalt ter neer
De Oranje Zon, ô bittre smerte!
De Roem en Eer der Batavieren,
Der Vrye Staaten Regterhand,
Die vaste knoop der Eendragtsband
Zal Neêrlans Pylen niet meer çieren.
Treur, treur myn oogen, smelt in traanen!
Waart ge onlangs om die Prins verblyd,
Toen voor ruym twee paar Jaaren tyd,
Gy Hem de weg ter Eer zag baanen 2 ,
Hoe kort! mogt ons dit heyl gebeuren ,
Hoe kort geleên, juychte elk van van vreugt,
O Vorst! ô voorbeelt van de deugt!
Hoe ras geeft g’ ons weer stof tot treuren,
Wat treurstof, soo wy slegts bedenken
Hoe trouw ’t Stadhouderlyk gezag
Door U bekleedt wiert, Neêrland ach!
Dit denkbeeld moet geen eeuwen krenken,
O Troost! ô Helper der verdrukte!
Die raad’loos tot die Vorst kwam vliên,
Deed’ Hy, soo kragtig hulpe biên,
Dat Hy haar, ’s vyands magt ontrukte:
’t Zal dan niet meer als billyk weesen
Vorst FRISO! dat uw Beeltenis,
’t Graveersel van de erkentenis,
Zy eeuwig in myn hert te leesen.
2 In 1747 deed Willem IV zijn
intocht in Utrecht.
1 De weergegeven tekst is overgenomen uit de afzonderlijke uitgave, die is opgenomen
in het in de inleiding besproken convoluut. Deze wijkt qua interpunctie af van de editie
in Dichtkundige cypressenbladen. 55