Full text - Igitur - Universiteit Utrecht

In al haar gedichten speelt godsdienst een erg grote rol. Van Bochoven kerkte haar hele
leven bij een gereformeerde kerk. In de gereformeerde kerken bestonden diverse
stromingen. Enerzijds waren er de orthodoxe gelovigen, die in de traditie stonden van de
Nadere Reformatie; zij hingen het gedachtegoed van de theoloog Voetius aan en legden
sterk de nadruk op de persoonlijke beleving van het geloof. Deze gelovigen zouden
streng genoemd kunnen worden, in tegenstelling tot een eveneens grote groep meer
rekkelijk gereformeerden. Het is aannemelijk dat Van Bochoven uit een orthodox
gereformeerd nest kwam. Haar grootvader, Thadaeus de Lantman, was een zeer
prinsgezind predikant en medestander van de orthodoxe Voetius. Hij preekt in de Haagse
Kloosterkerk, waar stadhouder Willem III zijn diensten bezocht. Uit de gedichten van
François van Bochoven, Lucretia’s vader, blijkt eveneens een bevindelijke
geloofsovertuiging. Ook gedurende haar huwelijk hoorde Van Bochoven bij een
gereformeerde kerk; dat bracht het beroep van haar man mee. Vanaf 1580 hoorde ook
de Dom bij de gereformeerde kerken. Kanunniken in de Dom moesten protestants zijn,
volgens een uit 1615 stammend nadrukkelijk verbod op de benoeming van rooms-
katholieken als kanunnik (De Bruin e.a. 2003: 257). Uit Lucretia’s gedichten blijkt een
oranjegezindheid die vooral te vinden was bij de voetiaans-gereformeerde stroming.
Oranje vond zijn sterkste propagandisten ‘onder de dominees van de publieke kerk,
aanhangers van een duidelijk calvinistisch-orangistisch natiebeeld. En anti-orangistische
voormannen toonden aan de andere kant een welhaast vanzelfsprekende sympathie voor
minder orthodoxe, rekkelijke en vrijzinnige stromingen en inzichten.’ (Schutte 1999:
114). Aangenomen kan worden dat Lucretia Christina de orthodox gereformeerde
geloofsovertuiging was toegedaan.
Dat Lucretia Christina van Bochoven begraven is bij de Nicolaikerk, betekent overigens
niet per se dat ze daar tijdens haar leven ter kerke ging. In de achttiende eeuw
bestonden er geen kerkelijke wijkgemeenten met diverse gradaties van orthodoxie, wel
waren er wijkindelingen met het oog op het pastoraat. Deze wijkindeling, gerelateerd aan
een kerkgebouw voor de zondagse diensten, was dus louter geografisch. Elke
gereformeerde gelovige hoorde bij de ongedeelde publieke kerk en viel onder de
verantwoordelijkheid van dezelfde gereformeerde kerkenraad (Van Rooden 1996: 23).
2.3 Werk en poëtica
Rouw-klagte 2
Op 22 oktober 1751 overleed stadhouder Willem IV na een ziekbed van een half jaar. Hij
had teveel van zijn zwakke lichaamskrachten gevergd. Rond zijn dood en begrafenis
verschenen tientallen necrologieën, lofreden, treurzangen, lijkdichten, rouwklachten en
preken. Een van de rouwdichten die werden gepubliceerd, was een 92 regels tellend
2 Het werk van Van Bochoven is in geannoteerde vorm opgenomen in bijlage 4, p. 55.
10