Toespraken algemene conferentie - The Church of Jesus Christ of ...

68 Liahona
President Thomas S. Monson
Anderen zien zoals
zij kunnen worden
We moeten het vermogen ontwikkelen om mensen niet te zien
zoals ze nu zijn, maar zoals ze kunnen worden.
Mijn geliefde broeders, twee
keer per jaar zit dit Conferentiecentrum
helemaal vol
met dragers van het priesterschap van
God die naar inspirerende boodschappen
komen luisteren. Er heerst een
geweldige geest, die de algemene
priesterschapsbijeenkomst van de kerk
doordringt. Die geest gaat uit van het
Conferentiecentrum en strekt zich uit
tot elk gebouw waar de zonen Gods
samenkomen. Wij hebben die geest
vanavond beslist gevoeld.
Een aantal jaren geleden, voordat
dit prachtige Conferentiecentrum
werd gebouwd, woonde een
bezoeker aan Salt Lake City in
de Tabernakel op Temple Square
een bijeenkomst van de algemene
conferentie bij. Hij luisterde naar
de boodschappen van de algemene
autoriteiten. Hij luisterde naar de
gebeden. Hij hoorde de prachtige
muziek van het Tabernakelkoor. Hij
verwonderde zich over de grandeur
van het magnifieke Tabernakelorgel.
Toen de bijeenkomst was afgelopen,
hoorde iemand hem zeggen: ‘Ik zou
er alles voor geven om te weten of
wat die sprekers vandaag zeiden
waar was.’ Wat hij in feite zei, was:
‘Ik zou willen dat ik een getuigenis
van het evangelie had.’
Er is beslist niets in deze wereld
wat meer troost en geluk geeft dan
een getuigenis van de waarheid. Ik
geloof dat iedere man of jongeman die
hier vanavond is in zekere mate een
getuigenis heeft. Als u meent dat uw
getuigenis niet zo groot is als u zou
willen, dan spoor ik u aan om eraan te
werken dat te bereiken. Als het sterk en
diepgeworteld is, werk er dan aan om
het zo te houden. Wat zijn we gezegend
met kennis van de waarheid.
Mijn boodschap vanavond, broeders,
is dat er talloze mensen zijn die
nu maar een bescheiden of helemaal
geen getuigenis hebben die dit kunnen
en zouden ontvangen als wij
bereid zouden zijn om het onze te
geven, en ze te helpen met veranderen.
In sommige gevallen kunnen wij
ze de motivatie geven om te veranderen.
Ik noem allereerst hen die wel
lid zijn, maar momenteel niet volledig
toegewijd zijn aan het evangelie.
Vele jaren geleden hoorde ik
tijdens een gebiedsconferentie in het
Finse Helsinki in een bijeenkomst
voor moeders en dochters een krachtige,
gedenkwaardige, motiverende
boodschap. Ik heb die boodschap
nooit vergeten, ook al zijn er bijna
veertig jaren verstreken sinds ik hem
heb gehoord. Een van de vele waarheden
die de spreker behandelde, was
dat ze zei dat je een vrouw moet zeggen
dat ze mooi is. Ze wil horen dat
ze gewaardeerd wordt. Ze wil horen
dat ze de moeite waard is.
Broeders, ik weet dat mannen in dit
opzicht heel erg op vrouwen lijken.
Wij moeten horen dat we iets waard
zijn, dat we capabel zijn en de moeite
waard. We moeten de kans krijgen om
te dienen. Voor die leden die uit activiteit
zijn weggegleden, of die op de
achtergrond blijven en zich niet echt
willen toewijden, kunnen we onder
gebed naar manieren zoeken om hen
te bereiken. Ze vragen voor de een of
andere taak kan precies de motivatie
zijn die ze nodig hebben om weer
helemaal actief te worden. Maar de
leidinggevenden die hiermee kunnen
helpen, aarzelen soms om dit te doen.
We moeten in gedachten houden dat
mensen kunnen veranderen. Ze kunnen
slechte gewoonten achterwege
laten. Ze kunnen zich bekeren van
overtredingen. Ze kunnen het priesterschap
waardig zijn. En ze kunnen
de Heer vol ijver dienen. Ik wil graag
enkele voorbeelden geven.
Toen ik pas lid van het Quorum
der Twaalf Apostelen was geworden,
vergezelde ik president N. Eldon
Tanner, raadgever van president
David O. McKay, naar een ringconferentie
in Alberta, in Canada. Tijdens
de bijeenkomst las de ringpresident
de namen op van vier broeders die in
aanmerking kwamen om als ouderling
geordend te worden. President Tanner
kende die mannen, want hij had
ooit in die omgeving gewoond. Maar
president Tanner kende en herinnerde
zich hen zoals ze ooit waren geweest
en wist niet dat ze hun leven hadden