Toespraken algemene conferentie - The Church of Jesus Christ of ...

President Dieter F. Uchtdorf
Tweede raadgever in het Eerste Presidium
De vreugde van
het priesterschap
Laten wij het wonder en het voorrecht van het priesterschap
begrijpen en omarmen. Laten wij de taken aanvaarden
waarvoor we gevraagd worden en laten we ze fijn vinden.
De vreugde van het vliegen
Vele jaren geleden besloten enkele
collega-gezagvoerders en ik om een
jongensdroom te laten uitkomen door
een antiek vliegtuig te restaureren. We
kochten samen een versleten Piper
Cub uit 1938 en begonnen die in de
oorspronkelijke staat te herstellen. Het
hele project was een liefdeswerk. Het
betekende vooral veel voor mij omdat
ik als jongeman in zo’n soort vliegtuig
had leren vliegen.
Dit vliegtuig was slechts 35 jaar
gebouwd na de beroemde eerste
vlucht van de gebroeders Wright. Ik
voel me al erg oud als ik er alleen
maar aan denk.
De motor had geen elektrisch
startmechanisme: terwijl de piloot in
de cockpit aan de gashendel trok, gaf
iemand op de grond de propeller telkens
een flinke zwaai totdat de motor
aansloeg. Elke start van de motor was
een spannend en prachtig moment.
Eenmaal in de lucht bleek dat
de Piper Cub niet op snelheid was
gebouwd. Het was zelfs zo erg dat
het bij sterke tegenwind leek alsof we
niet eens vooruitkwamen. Ik herinner
me dat ik met mijn tienerzoon Guido
boven de Duitse autobahn vloog. En
ja hoor, de auto’s onder ons hadden
geen moeite om ons in te halen!
Maar o, wat was ik gek op dat vliegtuigje!
Het was de perfecte manier om
het wonder en de schoonheid van het
vliegen te ondervinden. Je kon horen,
voelen, ruiken, proeven en zien wat
vliegen eigenlijk inhield. De gebroeders
Wright hebben het zo uitgedrukt:
‘Niets evenaart de ervaring van een
vliegenier die op grote witte vleugels
door de lucht wordt gedragen.’ 1
In schril contrast hiermee staat
het buitenkansje dat ik eerder dit
jaar had om met de Blue Angels, het
demonstratieteam van de Amerikaanse
marine, in een geavanceerde
F-18-straaljager te vliegen. Het was net
een reis naar het verleden en terug,
want het was bijna tot op de dag vijftig
jaar geleden dat ik mijn opleiding
als straaljagerpiloot bij de luchtmacht
had afgerond.
Uiteraard was het heel anders om
in die F-18 te vliegen dan in de Piper
Cub. Ik zag er een veel dynamischer
schoonheid van het vliegen in. Het
was net alsof de bestaande wetten van
de aerodynamica volmaakter waren
toegepast. Maar vliegen met de Blue
Angels herinnerde me er ook al snel
aan dat straaljagerpiloot zijn iets voor
jonge mannen is. Om maar weer
de gebroeders Wright aan te halen:
‘Bovenal is het gevoel van [vliegen]
er een van volmaakte rust, vermengd
met een opwinding die elke zenuw
tot het uiterste inspant.’ 2 Daarnaast
gaf het vliegen met de Blue Angels
een heel andere dimensie aan het
denkbeeld van ‘engelen’ om je heen te
hebben die je schragen.
Als u me zou vragen van welke
soort vliegen ik het meest genoot,
zou ik dat waarschijnlijk niet kunnen
beantwoorden. In diverse voor de
hand liggende opzichten waren ze op
zijn zachtst gezegd erg verschillend.
En toch waren ze in andere opzichten
heel erg hetzelfde.
Zowel in de Piper Cub als in de F-18
had ik een gevoel van opwinding en
schoonheid, en ervoer ik de vreugde
van het vliegen. In beide kon ik de
oproep van de dichter voelen om ‘de
beperkende banden met de aarde te
verbreken en door de lucht te dansen
op zilveren vleugels van gelach.’ 3
Overal hetzelfde priesterschap
Nu vraagt u zich misschien af wat
deze twee totaal verschillende soorten
vliegen te maken hebben met onze
bijeenkomst vandaag, of met het priesterschap
dat wij mogen dragen, of met
ons dienstbetoon in de priesterschap
dat wij allen zo graag verrichten?
Broeders, is het niet zo dat hoe
wij als individu dat dienstbetoon in
de priesterschap ervaren heel erg
kan verschillen? We zouden kunnen
zeggen dat sommigen onder u in
F-18-straaljagers vliegen terwijl anderen
in Piper Cubs vliegen. Sommigen
onder u wonen in wijken en ringen
waar elke functie, van de assistentgroepsleider
hogepriesters tot en met
November 2012
57