Toespraken algemene conferentie - The Church of Jesus Christ of ...

34 Liahona
Ouderling Robert C. Gay
van de Zeventig
Wat zal een
mens geven in ruil
voor zijn ziel?
We moeten al onze zonden afleggen, groot of klein,
om het eeuwige leven van de Vader te ontvangen.
De Heiland stelde zijn discipelen
eens de volgende vraag: ‘Wat zal
een mens geven in ruil voor zijn
[ziel]?’ 1
Over die vraag heeft mijn vader me
jaren geleden eens goed aan het denken
gezet. Vroeger lieten mijn ouders
mij klusjes doen rondom het huis,
waarvoor ik dan zakgeld kreeg. Met
dat geld, iets meer dan 50 cent per
week, ging ik vaak naar de film. Een
bioscoopkaartje kostte destijds 25 cent
voor een elfjarige. Ik had dus 25 cent
over om chocoladerepen te kopen,
die 5 cent per stuk kostten. Een film
plus vijf chocoladerepen! Beter dan
dat kon het bijna niet worden.
Alles liep gesmeerd tot ik twaalf
werd. Toen ik op een middag in de rij
stond, besefte ik dat een kaartje voor
een twaalfjarige 35 cent was, wat dus
minder repen betekende. Ik kon dat
offer niet echt opbrengen en hield
mezelf voor: Je ziet er nog net zo uit
als vorige week. Daarop stapte ik naar
voren en vroeg om het kaartje van
25 cent. Bij de kassa keek men er niet
van op, dus ik kocht net als altijd mijn
vijf chocoladerepen in plaats van drie.
Ik was behoorlijk in mijn nopjes en
ging na afloop snel naar huis om mijn
vader over mijn slimme zet te vertellen.
Terwijl ik alle details uit de doeken
deed, zei hij niets. Toen ik klaar
was, keek hij me alleen aan en zei:
‘Jongen, zou je je ziel voor een dubbeltje
verkopen?’ Zijn woorden troffen
me diep in mijn twaalfjarige hart. Die
les is me altijd bijgebleven.
Jaren later stelde ik diezelfde vraag
aan een minderactieve Melchizedekspriesterschapsdrager.
Hij was een
geweldige man die van zijn gezin
hield. Hij was echter al jaren niet in
de kerk geweest. Hij had een getalenteerde
zoon die met een rondreizend
team topsporters op zondag trainde
en speelde. Dat team had meerdere
grote kampioenschappen gewonnen.
Ik drukte hem bij ons onderhoud op
het hart dat hij als priesterschapsdrager
de belofte had dat hij bij het
grootmaken van zijn eed en verbond
van het priesterschap ‘alles wat [onze]
Vader heeft’ zou ontvangen. 2 Toen
vroeg ik hem: ‘Is een landstitel meer
waard dan alles wat de Vader heeft?’
Hij zei vriendelijk: ‘Ik zie in wat u
bedoelt’ en maakte een afspraak met
zijn bisschop.
We laten ons zo gemakkelijk meeslepen
door de wereld — ondanks
onze goede bedoelingen. Onder die
druk ligt ‘voorbijzien van het doel’ 3
constant op de loer. Iemand vroeg
me onlangs: ‘Is één drankje nou zo
erg?’ Ziet u in dat deze vraag van de
tegenstander komt? Kaïn vroeg: ‘Wie
is de Heer, dat ik Hem zou kennen?’ 4
en verloor later zijn ziel. Goedpraten
van kleine zonden bezorgt Satan de
overwinning. In ruil voor een fles
melk 5 , een verkeerd gespelde naam 6
en een linzengerecht 7 hebben mensen
hun eerstgeboorterecht en erfdeel
verkwanseld.
Als we overwegen wat we in ruil
geven voor de dubbeltjes of landstitels
in ons leven, kunnen we onze daden
net als Kaïn goedpraten, of Gods wil
zoeken en die nastreven. De vraag die
voor ons ligt is niet of er dingen zijn
die we anders moeten doen, want die
zijn er altijd. De vraag is veeleer of we
voor de oproep aan onze ziel om de
wil van de Vader te doen ‘terugdeinzen’
of die willen ‘volbrengen’. 8
De Heer is blij met onze rechtschapenheid,
maar vraagt van ons voortdurende
bekering en overgave. In de
Bijbel lezen we dat een rijke jongeling
die de geboden in acht nam voor
de Heiland knielde en vroeg wat hij
moest doen om het eeuwige leven te
beërven. Hij ging bedroefd heen toen
de Heiland zei: ‘Eén ding ontbreekt u,
[…] verkoop al wat gij hebt.’ 9
Een andere welgestelde maar
wereldse man, de koning der Lamanieten
en vader van Lamoni, stelde
dezelfde vraag over het eeuwige
leven: ‘Wat moet ik doen om uit