Toespraken algemene conferentie - The Church of Jesus Christ of ...

32 Liahona
Ouderling Larry Echo Hawk
van de Zeventig
‘Kom tot Mij,
o gij huis Israëls’
Door tot onze Heiland, Jezus Christus, te komen en ons
hart te reinigen, zorgen we ervoor dat de grote beloften van
het Boek van Mormon worden vervuld.
Tijdens de Vietnamoorlog meldde
ik me als vrijwilliger bij de mariniers
van de Verenigde Staten
aan. Toen ik in Quantico (Virginia)
aankwam en een basistraining kreeg,
moest ik samen met 54 andere nieuwe
mariniers vóór mijn bed in de barakken
in de houding staan. Mijn nieuwe
drilsergeant, een taaie, door de oorlog
geharde veteraan, trapte de deur
open en kwam de barak binnen,
uitspraken gelardeerd met grofheden
schreeuwend.
Na die afschrikwekkende introductie
ging hij de rij met rekruten
af en stelde ze allemaal een paar
vragen. De drilsergeant vond zonder
uitzondering bij elke rekruut wel
iets dat hij met vulgaire taal hardop
belachelijk kon maken. Elke marinier
in de rij schreeuwde zijn antwoord
zoals bevolen terug: ‘Ja, sergeant!’ of
‘Nee, sergeant!’ Ik kon niet precies
zien waar hij mee bezig was, want we
hadden het bevel gekregen om in de
houding te staan en recht naar voren
te kijken. Toen ik aan de beurt was,
merkte ik dat hij mijn plunjezak pakte
en de inhoud ervan op de matras
achter mij leeggooide. Hij bekeek mijn
spullen en ging weer voor me staan.
Ik zette me schrap voor zijn aanval.
Hij hield mijn boek-van-mormon vast.
Ik had verwacht dat hij tegen me zou
schreeuwen. In plaats daarvan ging
hij dichter bij me staan en fluisterde:
‘Ben je mormoon?’
Zoals bevolen schreeuwde ik:
‘Ja, sergeant!’
Ik ging weer van het ergste uit. Hij
zei echter even niets, hield het Boek
van Mormon omhoog en vroeg zachtjes:
‘Geloof jij in dit boek?’
Weer schreeuwde ik: ‘Ja, sergeant!’
Op dat moment wist ik zeker dat
hij minachtende woorden over mormonen
of over het Boek van Mormon
zou schreeuwen, maar hij zei niets en
stond daar maar. Na een tijdje liep hij
terug naar mijn bed en legde voorzichtig
mijn boek-van-mormon terug.
Toen liep hij langs me heen en ging
verder met de overige rekruten met
grove taal belachelijk te maken en te
kleineren.
Ik heb me vaak afgevraagd
waarom die grove sergeant van de
mariniers me die dag spaarde. Maar
ik ben blij dat ik zonder twijfel kon
zeggen: ‘Ja, ik ben lid van De Kerk
van Jezus Christus van de Heiligen
der Laatste Dagen’ en: ‘Ja, ik weet
dat het Boek van Mormon waar is.’
Ik heb dat getuigenis als waardevol
geschenk door de Heilige Geest en
de hulp van twee zendelingen en een
quorumadviseur priesters ontvangen.
Toen ik veertien was, liet ik me
dopen nadat twee zendelingen, Lee
Pearson en Boyd Camphuysen, mijn
familie in het herstelde evangelie van
Jezus Christus hadden onderwezen.
Twee jaar later moedigde mijn quorumadviseur
priesters, Richard Boren,
mij aan om het Boek van Mormon
te lezen. Dus deed ik dat. Ik las elke
avond minstens tien pagina’s totdat ik
het uit had.
Op het titelblad staat dat het
‘gericht [is] tot de Lamanieten, die een
overblijfsel zijn van het huis Israëls;
en ook tot de Joden en de andere
volken.’ In de inleiding tot het Boek
van Mormon: eveneens een testament
aangaande Jezus Christus, staat dat
de Lamanieten ‘de voorouders van de
indianen zijn.’ Toen ik in het Boek van
Mormon las, leek het alsof het over
mijn voorouders, de indianen, ging.
Er staat een verhaal over een volk in,
waarvan een gedeelte later de Lamanieten
werd genoemd, dat rond
600 v.C uit Jeruzalem naar een ‘land
van belofte’ (1 Nephi 2:20) trok. Het
is een kroniek van Gods handelingen
met dit volk, dat ergens in Amerika
leefde. Er staat een verslag in van de
bediening van Jezus Christus, die na
zijn opstanding bij hen was. Uit passages
in het Boek van Mormon valt
op te maken dat ze over heel Amerika
en de eilanden van de nabijgelegen
zeeën werden verspreid (zie Alma
63:9–10). Hun profeten voorzegden
dat er vele menigten van de andere
volken uiteindelijk naar dit beloofde
land zouden komen, dat Gods toorn
over de Lamanieten zou worden