Toespraken algemene conferentie - The Church of Jesus Christ of ...

net zo te werk gingen als de bijen in
een bijenkorf.
De Heiland heeft ons geleerd dat
het grote en eerste gebod is:
‘Gij zult de Here, uw God, liefhebben
met geheel uw hart en met geheel
uw ziel en met geheel uw verstand. […]
‘Het tweede, daaraan gelijk, is: Gij
zult uw naaste liefhebben als uzelf.
‘Aan deze twee geboden hangt de
ganse wet en de profeten’ (Matteüs
22:37, 39–40).
De woorden van de Heiland lijken
eenvoudig, maar ze zijn zowel diepzinnig
als belangrijk. Wij dienen God lief
te hebben en zowel voor onze naasten
als onszelf te zorgen. Stel u voor wat
we in de wereld teweeg kunnen brengen
als we, verenigd als volgelingen
van Christus, de handen ineenslaan en
gedreven en vlijtig de noden van anderen
lenigen en onze medemens hulp
bieden — ons gezin, onze vrienden,
onze buren, onze medeburgers.
In de bief van Jakobus staat dat
hulpbetoon de definitie van zuivere
godsdienst is (zie Jakobus 1:27).
We lezen over de hulp die de
kerkleden overal ter wereld bieden,
bijvoorbeeld de humanitaire hulp als
er ergens een ramp heeft plaatsgevonden
— bosbranden, overstromingen,
orkanen en tornado’s. Deze hoognodige
en zeer gewaardeerde noodhulp
is een doeltreffende manier om elkanders
lasten te dragen, en dat moeten
we zeker blijven doen. Maar hoe staat
het met ons dagelijkse leven? Wat zou
het effect zijn van al die dagelijkse
miljoenen kleine, liefdevolle daden
30 Liahona
die voortvloeien uit onze oprechte
christelijke liefde voor onze medemens?
Dat zou na een tijdje veranderingen
onder alle kinderen van onze
hemelse Vader teweegbrengen, doordat
wij zijn liefde aan hen doorgeven.
Deze roerige wereld heeft deze liefde
van Christus meer dan ooit nodig, en
zij zal haar in de jaren die voor ons
liggen nog meer nodig hebben.
Deze eenvoudige, dagelijkse goede
daden lijken op zichzelf misschien
gering, maar alle daden bij elkaar
worden ze net als het twaalfde deel
van een theelepel honing die door
één honingbij aan de bijenkorf wordt
bijgedragen. Er schuilt kracht in onze
liefde voor God en zijn kinderen, en
als die liefde tastbaar tot uiting komt in
de miljoenen christelijke liefdeblijken
zal zij de wereld veraangenamen en
voeden met de zoete nectar van geloof,
hoop en naastenliefde.
Wat moeten we doen om zoals
de toegewijde honingbijen te worden
en toewijding een deel van ons
wezen te laten worden? Velen van ons
wonen plichtsgetrouw hun kerkelijke
bijeenkomsten bij. We werken hard
in onze roeping, vooral op zondag.
Dat is zeker een compliment waard.
Maar zijn we doordeweeks net zo
gedreven met goede zaken bezig als
op zondag? Zijn we slechts plichtmatig
bezig of zijn we werkelijk bekeerd tot
het evangelie van Jezus Christus? Hoe
nemen we het zaad van geloof dat we
in ons verstand hebben opgekweekt
en planten dat diep in de vruchtbare
grond van onze ziel? Hoe komen we
tot die machtige verandering van hart
die noodzakelijk is voor ons eeuwige
geluk en vrede? (Zie Alma 5:12–21.)
Denk eraan dat honing alle voedingsstoffen
bevat die ons lichaam
nodig heeft. En het evangelie van
Jezus Christus is de enige manier om
het eeuwige leven te beërven. Alleen
als ons getuigenis ontstijgt aan wat
ons verstand ons zegt en zich diep in
ons hart ingraaft, zal onze wil om lief
te hebben en te dienen op die van de
Heiland gaan lijken. Alleen dan, en
dan alleen, is het dat we ten diepst
bekeerde discipelen van Christus
worden. Dan kunnen we, vervuld
met de Geest, het hart van onze
medemens beroeren.
Als ons hart niet meer op de
dingen van de wereld is gezet, zullen
we niet meer naar de eer van
mensen streven of onze hoogmoed
willen bevredigen (zie LV 121:35–37).
In plaats daarvan maken we ons de
christelijke eigenschappen eigen die
Jezus leerde:
• We zijn mild, zachtmoedig en lankmoedig
(zie LV 121:41).
• We zijn vriendelijk, zonder huichelarij
of bedrog (zie LV 121:41).
• We zijn vol naastenliefde jegens
alle mensen (zie LV 121:45).
• Onze gedachten zijn altijd deugdzaam
(zie LV 121:45).
• We willen geen kwaad meer doen
(zie Mosiah 5:2).
• De Heilige Geest is onze constante
metgezel en de leer van het priesterschap
vormt zich op onze
ziel als dauw uit de hemel
(zie LV 121:45–46).
Let wel, broeders en zusters, ik sta
geen religieuze dweepzucht of fanatisme
voor. Integendeel zelfs! Ik stel
alleen voor dat we de volgende logische
stap in onze volledige bekering