Toespraken algemene conferentie - The Church of Jesus Christ of ...

10 Liahona
Ann M. Dibb
Tweede raadgeefster in het algemeen jongevrouwenpresidium
Ik weet het.
Ik leef het na.
Ik vind het geweldig.
Wij zijn volgelingen van onze Heiland, Jezus Christus. Een
dergelijke bekering en vertrouwen zijn het resultaat van
bewuste en ijverige moeite. Zoiets is heel persoonlijk.
Het is een levenslang proces.
Ik voel me geïnspireerd door het
voorbeeld van de rechtschapen
leden van de kerk, in het bijzonder
van onze edele jeugd. Jullie richten
jullie blik moedig op de Heiland. Jullie
zijn getrouw, gehoorzaam en rein.
De zegeningen die jullie ontvangen
vanwege jullie goedheid zijn niet
alleen in jullie eigen leven voelbaar,
maar ook in het mijne, en in het leven
van ontelbare andere mensen, en dat
op een indringende manier die vaak
ongekend blijft.
Enkele jaren geleden stond ik de rij
in mijn plaatselijke supermarkt. Voor
mij stond een jongevrouw van een
jaar of vijftien jaar. Ze zag er zelfverzekerd
en gelukkig uit. Ik zag haar
T-shirt en moest haar gewoon even
aanspreken. Ik begon: ‘Jij komt uit een
andere staat, hè?’
Zij was verrast door mijn vraag en
antwoordde: ‘Ja, dat klopt. Ik kom uit
Colorado. Hoe wist u dat?’
Ik legde uit: ‘Vanwege je T-shirt.’
Ik was tot mijn juiste veronderstelling
gekomen toen ik de woorden op haar
shirt las: ‘Ik ben mormoon. Jij ook?’
Ik vervolgde: ‘Ik ben erg onder de
indruk van je zelfvertrouwen dat je
durft op te vallen met zo’n gewaagde
verklaring. Ik zie dat je anders bent en
ik wenste dat iedere jongevrouw en
ieder lid van de kerk ook zo’n sterke
overtuiging en zelfvertrouwen had.’
Na onze boodschappen namen we
afscheid en gingen uiteen.
Toch merkte ik dat ik nadien nog
dagen en weken over deze toevallige
ontmoeting bleef nadenken. Ik
vroeg me af hoe dit meisje uit Colorado
aan zoveel vertrouwen in haar
lidmaatschap van De Kerk van Jezus
Christus van de Heiligen der Laatste
Dagen was gekomen. Ik begon me af
te vragen welke betekenisvolle slogan
ik op mijn T-shirt zou zetten om mijn
geloof en getuigenis uit te dragen. In
gedachten verzon ik van alles. Uiteindelijk
verzon ik de ideale slogan die
ik trots zou dragen: ‘Ik ben mormoon.
Ik weet het. Ik leef het na. Ik vind het
geweldig.’
Ik wil mijn toespraak vandaag
op die moedige, hoopvolle slogan
baseren.
Het eerste deel van mijn boodschap
is een zelfverzekerde verklaring zonder
verontschuldiging: ‘Ik ben mormoon.’
Zoals de jongevrouw in de supermarkt
niet bang was om de wereld te laten
weten dat ze lid van De Kerk van Jezus
Christus van de Heiligen der Laatste
Dagen was, zo hoop ik dat ook wij
nooit bang zullen zijn of aarzelen om
te erkennen dat we ‘mormoon’ zijn.
We moeten zelfverzekerd zijn zoals de
apostel Paulus die verklaarde: ‘Want
ik schaam mij het evangelie niet; want
het is een kracht Gods tot behoud
voor een ieder die gelooft.’ 1 Als lid van
de kerk zijn we volgelingen van onze
Heiland, Jezus Christus. Een dergelijke
bekering en vertrouwen zijn het resultaat
van bewuste en ijverige moeite.
Zoiets is heel persoonlijk. Het is een
levenslang proces.
Het volgende deel van mijn motto
luidt: ‘Ik weet het.’ In de huidige
wereld dingen zoveel activiteiten,
onderwerpen en interesses iedere
minuut van de dag naar onze aandacht.
Kunnen we met zoveel afleiding
de kracht, de discipline en de
toewijding opbrengen om gericht te
blijven op wat het allerbelangrijkste
is? Zijn we even goed onderlegd
in evangeliewaarheden als in onze
studie, carrière, hobby’s, sport, sms-jes
en tweets? Zijn we actief op zoek naar
de antwoorden op onze vragen door
ons te vergasten aan het woord Gods
in de Schriften en de leringen van de
levende profeten? Streven we naar de
bevestigingen door de Geest?
Kennis zoeken is een belangrijk
eeuwig beginsel. De profeet Joseph
Smith hield van ‘kennis […] omdat