Toespraken algemene conferentie - The Church of Jesus Christ of ...

achter en gaan we het koninkrijk van
God binnen.’ 4
We zijn dan anders. We zien er
anders uit, we doen anders. Waar we
naar luisteren, wat we lezen en wat
we zeggen, is anders. En wat we dragen,
is anders, omdat we dochters van
God worden, met Hem verbonden
door een verbond.
Als we bevestigd worden, ontvangen
we de gave van de Heilige Geest,
het recht om voortdurend de invloed
van een lid van de Godheid te ondervinden
om ons te leiden, troosten
en beschermen. Hij waarschuwt ons
als wij in de verleiding komen ons
van onze verbonden af te keren en
weer de wereld in te lopen. President
Boyd K. Packer leert ons dat geen van
ons ‘ooit een ernstige fout zal maken
zonder dat de Heilige Geest ons van
tevoren gewaarschuwd heeft.’ 5
Om deze gave te ontvangen en de
Geest altijd bij ons te hebben, moeten
we dat waardig zijn en moeten we
de toestand van ons hart in de gaten
houden. Is ons hart zacht? Hebben
116 Liahona
we een nederig hart, een ontvankelijk
hart, een zachtaardig hart? Of heeft
ons hart zich langzaam maar zeker
verhard doordat wij onze oren hebben
gesloten voor de zachte influisteringen
die zeker van de Geest zijn gekomen?
Toen we ons lieten dopen, veranderde
ons hart en werden we wakker
ten opzichte van God. Op onze
levenstocht moeten we onszelf regelmatig
de vraag stellen: ‘Indien [ik] een
verandering van hart [heb] ondergaan,
[…] [kan ik] nu zo gestemd zijn?’ 6 En
zo niet, waarom dan niet?
Veel vroege heiligen hebben ‘die
machtige verandering in [hun] hart
ondervonden.’ 7 Het wekte hen op om
hun tempelzegeningen te ontvangen
zodat ze versterkt werden in het vervullen
van hun plichten. Vroege heiligen
in Nauvoo gingen ‘de hele dag en
tot diep in de nacht naar de tempel’ 8
om verordeningen te ontvangen en
verbonden te sluiten voordat zij aan
hun tocht naar het westen begonnen.
Sarah Rich, een ZHV-zuster in
Nauvoo zei: ‘We ontvingen vele
zegeningen in het huis des Heren die
ons vreugde en troost boden te midden
van al onze smarten en die ons in
staat stelden om geloof in God te hebben,
omdat we er zeker van waren dat
Hij ons zou leiden en zou helpen op
de ongewisse tocht die voor ons lag.’ 9
Met een hart dat veranderd was
door geloof in de Heiland vertrouwden
ze op de kracht van zijn verzoening. Ze
waren opgewekt tot handelen. Zij wisten
en begrepen diep in hun hart dat
er iemand was — de Heiland — die
hun beproevingen begreep, omdat Hij
in de hof van Getsemane en aan het
kruis voor hen geleden had. Hij had
hun angst, hun twijfel, hun pijn en hun
eenzaamheid gevoeld. Hij had hun verdriet,
hun vervolging, hun honger, hun
vermoeidheid en hun verlies ervaren.
En omdat Hij dat alles had geleden,
kon Hij tot hen zeggen: ‘Komt tot Mij,
allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik
zal u rust geven.’ 10
En ze kwamen. Ze vertrouwden op
de profeet en volgden hem. Ze wisten
dat de tocht lang zou zijn en hun plicht
moeilijk. Ze wisten dat er offers van
hen gevraagd zouden worden, maar
door hun geloof gedragen, en zich
vasthoudend aan hun verbonden,
waren ze geestelijk voorbereid.
Voordat ze Nauvoo verlieten, schreef
een groep heiligen op de muur van de
grote zaal in de tempel die ze gedwongen
achterlieten. Er stond: ‘De Heer
heeft ons offer gezien: volg ons.’ 11
Onlangs heb ik aan een pionierstocht
met de jongemannen en jongevrouwen
van onze wijk meegedaan.
Iedere ochtend vroeg ik mijzelf af: ‘Wat
is mijn offer? Hoe volg ik hen?’
Op de tweede dag van die tocht
hadden we onze handkar dertien kilometer
voortgetrokken en hadden nog
tien kilometer te gaan, toen we langs
een plek kwamen die ‘de vrouwen
trekken’ heette. De vrouwen bleven