Biografie

Drie dagen duurden die martelingen.
Eindelijk brak den 25 sten Juli aan, feestdag van St. Jacobus (patroon der
kathedraal van San-tao-ho) de dag ook, waarop Mgr. zijne roemrijke martelkroon
uit de handen zijns Goddelijken Meesters zou ontvangen.
In de vroegte geleidde men Mgr. naar het veld tusschen T’ouo-tch’eng en Hok’eou.
Men bond zijne voeten vast aan elkander, men omwond die, alsmede het
onderlijf, met watten, alsdan rukte men Mgr. met ijzeren werktuigen het vleesch
van den rug, kapte voeten, de overblijvende hand, ooren en neus af, en heesch
hem op aan 3 staken, welke men boven aan elkander had gebonden, en van
onder uiteengezet.
De watten overgoot men met olie en boter en hield er vuur aan. Mgr. liet nog 2
zuchten. Niettegenstaande hunne pogingen wilden de watten niet al te best
branden, zoodat slechts het onderlijf is verkoold.
Alsdan sneed men het lichaam open, haalde het hart eruit, dat men deed
roosteren, en voor 800 sapeken door 2 bedelaars deed opeten. Toch was hunne
helsche woede niet voldaan, en evenals de beulen bij de martelaars van Gorkum,
zoo ook schraapten zij het vet van zijne ingewanden af, om het op de openbare
markt te verkoopen.
Het hoofd werd afgehouwen en op een staak ten toon gesteld, en na eenige
dagen in een waterketel begraven.
Later hebben wij het hoofd, alsook de beenderen van Mgr. in eene kist doen
leggen. 40
Het hoofd is het echte hoofd van Mgr., van de beenderen ben ik nog niet geheel
zeker. Ik doe nu op alle mogelijke wijzen onderzoek. Een christen heeft mij
gezegd, dat hij op de grafplaats van Mgr. een plankje had doen steken, om later
niet te missen. Later kunnen wij eens spreken over het overbrengen van een
gedeelte der relikwieën naar Europa, alsook van het oprichten van een
gedenkteeken te T’ouo-tch’eng.”
(Aldus P. Bermijn).
Zoo was dan het leven van een groot man door een glorierijk einde bekroond.
In de stilte en in ‘t verborgene had hij, niettegenstaande zijn verheven ambt,
gewerkt evenals zijn meester J. Chr. Hem zou hij ook gelijk worden in den dood.
Evenals de Stervende Verlosser aan het Kruis bad voor zijne beulen, zoo deed ook
zijne getrouwe dienaar. In de bittere uren van zijn lijden dankte hij zijne
vervolgers: “Gij zijt mijne vrienden, ik zal voor U bidden.”
Wie den Heer gevolgd is tot op Golgotha, die zal hem ook volgen in het
glorierijk graf, in het “Sepulchrum gloriosum”, die zal ook met hem op aarde
worden verheerlijkt.
In de geboortestad van den glorierijken overwinnaar heeft zich onder het
beschermheerschap van Z.D.H. den Bisschop van ‘s Bosch, Mgr. v.d. Ven, eene
commissie gevormd om den grooten zoon der oude Waalstad, en de andere
Nederlandsche missionarissen, die in Mongolië zijn gemarteld, de Eerw. Paters
40 Pater v. Kerckhoven geeft aan, dat dit op 15 Maart 1901 plaats had, en wel door den mandarijn
van T’ouo-tch’eng.
- 65 -