Biografie

Op den weg gaf men Mgr. ook te drinken, doch hij gebruikte slechts weinig, uit
vrees, dat men hem wilde vergiftigen, en nam nu en dan slechts iets aan van de
christenen.
Onder de reis was het iedereen toegestaan, Mgr. te beschimpen en te
verwonden, met die voorzichtigheid nochthans, dat men een te spoedigen dood
moest voorkomen.
Van een kind, dat ooggetuige was, heb ik vernomen dat men Mgr. een handvol
zand in den mond had geworpen, omdat hij bad, en van meer dan één persoon
heb ik gehoord, dat men, eveneens om dezelfde reden, Mgr. twee lanssteken in
den mond had toegebracht, die zijne tanden verbrijzelden, en zijne tong
kwetsten.
Niettegenstaande dit alles ging Mgr. voort met bidden. Gedurig zeide men aan
Mgr., dat men hem nu naar zijn vaderland, het land der duivelen ging
terugbrengen, en dat zij hem uitgeleide wilden doen.
“Den 21 sten Juli werd Mgr. langs Min-to-keou (½ uur van ‘t christendorp
Tsoung-kwi-hai-tze) naar T’ouo-tch’eng (10 uur van Eul-che-se-king’ti)
overgebracht. T’ouo-tch’eng ligt ½ uur van Ho-k’eou, waar Mgr. meer dan eens
gedurende zijne reizen in het Ortosland, de Gele rivier is overgestoken. Eens der
Gelen Stroom over, bevindt men zich op Mongoolsch gebied. Naar deze plaatsen
werden de christenen gebracht, die men in de algemeene slachting had gespaard.
Daar ook zijn 300 van de onzen onthoofd, en hunne doodshoofden op staken ten
toon gesteld. Buiten de stad ziet men nog overal heuveltjes: de grafplaatsen onzer
martelaren.
Later heb ik nog vernomen dat men Mgr. ook vervoerd heeft van T’ouo-tch’eng
naar Ho-k’eou, op eene kar, die geweldig schokte. Men had Mgr. doen neerzitten
op een ijzeren pin (een werktuig, om bezems te maken). De pijn deed hem soms
alle gevoel verliezen. Als men hem vroeg: “zit gij hier zoo gemakkelijk als op uwen
troon?” dan antwoordde hij: “nog beter.”
Te T’ouo-tch’eng wilde de mandarijn een echt Chineesche rol spelen; hij
noodigde Mgr. uit op een diner, om te weten te komen, of de missie nog geld
bezat, en waar dat was. Mgr. echter antwoordde hem niet.
Toen eerst begon de groote marteling: In eene groote kooi gebonden wierp men
hem in de gevangenis. Overdag geleidde men hem rond door de groote straten.
Een dun scherp koord had men hem 3 maal om het hoofd gebonden, en op het
geschorene deel van het hoofd had men in groote Chineesche letters geschreven:
“Oude Europeesche duivel.” Natuurlijk was geheel de bevolking op de been, om
Mgr. te kunnen beschimpen en mishandelen. Ik heb vergeten te melden, dat men
vanaf den eersten dag eene ketting had vastgemaakt aan het bovenste
ribbenbeen; ten dien einde had men het vleesch van het lijf gesneden, zoodat
volgens ooggetuigen die met hem in dezelfde gevangenis hebben gezeten, de
ribben bloot lagen.
Achtervolgd door Chineesche soldaten, en in een klein dorp omsingeld, had hij opium ingenomen.
Maar dit vergif, in te groote hoeveelheid genomen, brengt eerst na langen doodstrijd den dood.
Dusdanig was het geval met den christenvervolger. Hij stierf eerst na 6 uur van ontzettend lijden.
Toen het deksel van de doodskist werd geopend, zagen wij het vreeselijk gelaat, krampachtig
saamgetrokken, en geheel zwart geworden. (Limb. Koerier 1901 19 Oct.)
- 64 -