Biografie

vrouwen en kinderen baden aan zijne zijde. Intusschen waren soldaten en
boksers het dorp binnengedrongen; de christenmannen vochten een tijd lang
dapper, maar weldra door gebrek aan kruit en lood konden zij den ongelijken
strijd niet volhouden en werden overrompeld. Alsdan begon het bloedbad.
Niemand werd gespaard! Mannen en vrouwen, grijzaards en kinderen werden
meedoogenloos neergestoken. De soldaten schoten als razenden in ‘t wilde, en
troffen zoodoende niet weinige boksers. Weldra trok een troep moordenaars naar
het weeshuis. De daar aanwezige zusters werden vastgebonden aan de boomen,
en zoodanig mishandeld, dat zij voor dood nedervielen. Een van deze is er levend
afgekomen; doch zij gelijkt niet meer op een mensch: haar gelaat is in alle
richtingen doorkorven, de tanden verbrijzeld, en de tong gedeeltelijk uitgerukt.
Van de weeskinderen werd slechts 1/3 vermoord, de overige, alsook een zeker
aantal vrouwen werden meegesleurd, om later aan de Mahomedanen te worden
verkocht...
Doch keeren wij naar Mgr. terug.
Zoodra de soldaten zich meester zagen van het dorp, trok een tiental hunner
aanstonds naar de kerk, om den bisschop gevangen te nemen. Mgr. bood geen
weerstand. Men sleurde hem naar buiten. Aanstonds werden de vingers der
rechterhand afgesneden; want men vreesde die hand, wijl men uit de verte had
gezien, dat Mgr. met die hand den zegen had gegeven. De gewonde hand werd
met een doek omwonden. Daarna bond men zijne handen en voeten samen, om
hem op een stok weg te dragen. Hierbij liet men Mgr. tweemaal op den grond
neervallen. Mgr. zuchtte en liet een schreeuw van de pijn, hetgeen hunne
spotlust opwekte.
Eens in het midden der boksers stond Mgr. bloot aan de wreedaardigste
mishandelingen. Men rukte het haar uit hoofd en baard, en als Mgr. door zijn
gekerm te kennen gaf, hoeveel pijn dit veroorzaakte, riep men spottend: “Nu moet
heel de baard eruit!” Onnoodig te melden, dat men Mgr. van zijne bovenkleederen
had beroofd; doch de onderkleederen mocht hij gedeeltelijk behouden. Na al die
mishandelingen werd Mgr. met 5 christenen op een kar gepakt om naar Mao-tai 38
(op 2 à 3 uur afstand) te worden vervoerd. Bij Mgr. had men achter den hals een
sabel, of volgens anderen een kapmes vastgemaakt dat bij iederen schok der kar
in het vleesch drong. Men deed allen geboeid nederknielen, terwijl ze waren
blootgesteld aan de gloeiende Juli-zon.
De boksers deden ook gelijk de Joden weleer, die vreesden, dat O.L.H. op den
lijdensweg zou bezwijken, en legden, beducht, dat een zonnesteek Mgr. zou
treffen, natte doeken op zijn hoofd en afgekapte hand. 39
38 Op den raad zijner priesters had Mgr. Hamer den Seminarist Thaddeus Yang, die pas Minorist
was, in de laatste dagen Diaken gewijd, en wilde hem nu ook het H. Priesterschap toedienen, om in
hem een biechtvader en helper te verkrijgen. Deze jonge man bevond zich naar sommige berichten
onder deze 5 helden, die met den bisschop werden gevangen genomen, doch slaagde er in te
ontsnappen naar Midden-Mongolië. Volgens anderen werd hij met Mgr. gemarteld. (Zie Miss. China
& Congo 1901 N. 6 blz. 134).
39 De wreedaard, welke de doeken aanbracht, deed het niet uit medelijden, want het is dezelfde, die
Mgr. heeft verbrand. Nu heeft hij zijne straf ontvangen, en is onthoofd. Hij heette Hia-nu-tze.
Over den mandarijn, die verantwoordelijk was voor den moord van den bisschop, meldt Pater v.
Kerckhoven, dat hij, toen de Europeesche gezanten zijn hoofd hadden geëischt, de vlucht nam.
- 63 -