Biografie

de H. Mis, en geef na het evangelie eene instructie of catechismus, na de H. Mis
en dankzegging eet ik een stuk brood met een kop thee, en daarna stel ik vragen
uit den catechismus; een dag bij de mannen en een dag bij de vrouwen om te
zien hoeveel zij in een week hebben bijgeleerd. Dan kom ik zoo circa 10 uur weer
op mijn kamer in St. Jacques. Als ik dan thuis kom, staan er gewoonlijk al te
wachten, om mij te spreken, en zoo is gewoonlijk de heele voormiddag weg.” Het
volgend jaar scheen de oogst weer niet naar wensch te zullen uitvallen, maar
toen er in Juni regen kwam en in September de vorst niet inviel, bleef de
gevreesde ramp gelukkig achterwege. Het belangrijkste feit van het jaar 1894 was
de reis van den bisschop naar Si-wan-tze.
Hij had de missie der PP. Jezuïeten te Ho-kiën-fou willen opzoeken, om aldaar
zijne retraite te doen, maar wegens de onveiligheid der wegen kwam dit plan niet
tot uitvoering. In Si-ing-tze vond hij Mgr. Bax ziek. Deze verzocht hem te Si-wantze
twee seminaristen priester te willen wijden. Den 10 den Dec. begon Mgr. Hamer
zijne retraite, den 18 den deelde hij de mindere ordes toe, den 19 den het
subdiaconaat, den 21 sten het diaconaat, den 22 sten het presbyteriaat. Na Kerstmis
keerde hij terug, en was den 20 sten Febr. 1895 gelukkig in San-tao-ho. Met
Paaschen konden weer 42 volwassenen gedoopt worden, terwijl bij het laatste
Pinksterfeest reeds 60 dat Sacrament ontvangen hadden.
Kort daarop begon de visitatie in het westelijk en zuidelijk deel van het
Vicariaat. In het zuiden had Z.D.H. vernomen, dat Mgr. Otto, zijn opvolger in
Kan-sou dicht bij hem vertoefde. “De gelegenheid was te schoon om die te laten
voorbijgaan, en daarom ging ik Dinsdag na Pinksteren met Mr. Stragier naar
Tsing-yang-fou. Het waren 5 dagreizen, maar welk een weg! Een kar kon er niet
door, ik ging daarom op mijn muilezel, altijd over hooge bergen, waarvan velen
zeer steil waren, altijd berg op, berg af. Daar trof ik Mgr. Otto en de Heeren De
Moerlooze, Coppieters & Lau-waert mijne oude missionarissen. Gij kunt denken,
dat de ontmoeting na 6 jaar vreugdevol en hartelijk was. Wij bleven 4 dagen in
hun gezelschap en Mgr. Otto, die juist zijne bezoeken af had keerde met mij terug
naar Ning-t’iao-leang. Wij hadden het plan, er slechts een paar dagen te toeven,
maar ieder keer, dat wij wilden vertrekken werden wij door den regen verlet,
zoodat wij nog 14 dagen te zamen konden zijn. Den 1 sten Juli vertrokken wij te
zamen, Mgr. Otto naar Leang-tcheou, ik naar San-tao-ho en kwam hier op 10
Juli gezond en wel terug. De reis heeft mij waarlijk goed gedaan. Ik ben altijd
gezond geweest, en heb in het geheel geen last gehad van de maagpijn (14 Juli
‘95).”
In Augustus begon men met de kerk te schilderen, wat onder toezicht van Mr.
De Moerlooze uit Kan-sou “waarlijk schoon” gedaan werd.
Het jaar 1895 zou echter ook lijden brengen:
“In Klein Brugge (Siao-kiao) was een prachtig altaar, dat ik volgens teekening
van Mr. de Moerlooze, als ik nog in Leang-tcheou was, had laten maken. Mr.
Stragier, de missionaris van Klein Brugge, was naar hier gekomen voor de
retraite, en als Z.E. een paar dagen vertrokken was, is er een heiden door het
raam in de kerk gebroken, en heeft alles stukgeslagen; het schoone altaar van
fijn snijwerk, een schoon beeld van het H. Hart, crucifix, kandelaars, godslamp,
- 51 -