Biografie

families af, om zich te bekeeren. Wij rekenen, dat wij de laatste 2 maanden meer
dan 2000 catechumenen erbij hebben gekregen. Alle priesters hebben het dan
ook buitengewoon druk met onderwijzen der nieuwbekeerden.” Zoo werd met het
leven des lichaams het veel kostbaarder leven der ziel gered.
Voor de onlusten, die met vele andere streken van China ook het Vicariaat van
Mgr. Rutjes (Oost-Mongolië) teisterden, bleven de christenen van Ortos bewaard.
“Och! Wie zal ons hier in de woestijn komen zoeken?” vraagt schertsend de
bisschop bij de tijding, dat zijn eerste medewerker Pr. Lin elders onder de handen
der beulen zijn bloed voor den Zaligmaker had mogen vergieten.
En den 15 den Maart van hetzelfde jaar lezen wij: “Volgens de laatste brieven, die
ik van Mgr. Rutjes heb ontvangen, waren er één Priester (Lin) en meer dan 1000
christenen vermoord, en was het nog allesbehalve rustig; ook zijn er vele kerken
en residenties verwoest. God geve, dat er spoedig vrede in die streken moge
komen; het ging er in den laatsten tijd zoo goed, er waren vele bekeeringen.
Daarover is zeker de duivel jaloersch geworden, maar het zal hem niet baten,
want het bloed der martelaren is het zaad der christenen.”
Ook de missie der Ortos had in dezen tijd een zwaar verlies te betreuren in den
dood van Pr. De Saegher in de residentie Maria Theresia. Den 21 sten Januari was
hij gezond en welgemoed op zijne statie van San-tao-ho teruggekeerd van een
bezoek van eenige nieuwe missionarissen, den 5 den Febr. ‘s middags was hij reeds
overleden. De bisschop was op de eerste tijding direkt naar Maria Theresia
gesneld, maar hij kwam 4 uur te laat: een dichterbij wonend medebroeder had
Mr. De Saegher in het stervensuur bijgestaan. Deze moest ook na de begrafenis
op de bloeiende statie blijven en het onderwijs der 400 geloofsleerlingen
overnemen.
In dien plaats begon de Bisschop 14 Febr. eene missie van drie weken.
“Zoo had ik, (schrijft hij), drukke, maar toch aangename bezigheden.”
Dan volgden een paar maanden in het belang van administratie en beheer te
San-tao-ho (St. Jacques) doorgebracht.
Den 4 den April werd wederom eene groote reis begonnen naar de Synode van
Pe-king. Reeds vroeger had Mgr. met hetzelfde doel daar vertoefd, een ander maal
in Tai-yenn-fou (Chan-di).
De heenreis werd tevens als visitatie beschouwd. “Palmzondag kwam ik bij Mr.
De Boeck in Siao-noor. Dus toen was al het lastigste van de reis af... In Siao-noor
doopte ik dinsdag 12 April 25 volwassenen en vormde ik 40 christenen. Daarna
gingen wij naar Eul-che-se-k’ing-ti, waar ik verder de goede week doorbracht.
Hier doopte ik Zaterdag 40 volwassenen en op Paaschdag vormde ik 100
christenen. Paaschmaandag vertrok ik en kwam Donderdag bij Pr. Dobbe te Siahoang-ti
en Woensdag 27 April te Si-wan-tze bij Mgr. Bax aan. Hier bleef ik een
paar dagen uitrusten... Zaterdagavond 7 Mei kwamen wij te Pe-king. Daar waren
reeds allen voor ons aangekomen:
Mgr. Sarthure vic. ap. v. Pe-king
Mgr. Bulté Jezuïet v. Ho-kiën-fou
Mgr. Brugière Lazarist v. Tin-tjen-fou
- 48 -