Biografie

Tien maanden had het verblijf in het geboorteland geduurd; de plicht riep hem
nu op zijn post terug. Broeders, Zusters en bloedverwanten meenden weliswaar,
dat hij zich wel wat rust mocht gunnen, en na 25 moeilijke missie jaren in zijne
vaderstad het hemelsch loon mocht afwachten.
Maar zou dit niet de lage vlucht van een huurling zijn geweest? De bisschop
althans hield het er voor. Hij had geen oor voor zulke voorstellen, maar
antwoordde met heilige fierheid: “EEN MISSIONARIS, EVENALS EEN TROUW
STRIJDER, STERFT OP HET VELD VAN EER!” 34
35Zijne bloedverwanten bleven hem even dierbaar als vroeger, maar de
belangen van Jezus’ rijk in het verre Oosten gingen hem voor de gehechtheid aan
vleesch en bloed. Hij keerde terug naar zijn post en mocht hem nog volle 10 jaren
bewaren tot nut en welzijn van velen.
De Laatste Tien Jaaren
Vergezeld van Pater Hulsbosch ging Mgr. Hamer den 22 sten Maart 1891 te
Marseille scheep, en kwam na eene voorspoedige reis den 3 den Mei gelukkig in
China aan, zooals hij aan zijn broeder uit Tiën-tsin schrijft. Twee missionarissen
van Mgr. Bax, die voor zaken daar vertoefden, heetten hem welkom. Een Chinees
uit San-tao-ho, de bisschoppelijke residentie der Ortos, had reeds eene maand op
de aankomst van den opperherder gewacht.
Den 5 den Mei werd de Landreis aanvaard, die door een even aangenaam als
noodzakelijk oponthoud van 8 dagen in Si-ing-tze waar Mgr. Bax toen juist
vertoefde, werd onderbroken. Was het in Pe-king vrij warm geweest, op de
Mongoolsche hoogvlakte woei een scherpe ijzige wind, die de missionarissen van
koude deed trillen. Den 22 sten Mei kwam in Si-ing-tze de bisschoppelijke equipage
aan, die de Heeren van Ortos hem hadden gezonden. Tevens ontving men de
tijding van den onverwachten dood van een jongen missionaris, die veel voor de
missie had beloofd, van Pr. Roggeman, die nog geen half jaar in de missie was
werkzaam geweest.
Alle residenties in dat district vierden den doortocht van Mgr. Hamer met
grooten luister. Voor hem was de intrede in zijn Vicariaat op Zaterdag 6 Juni, 1
uur ‘s morgens eene met ongeduld verbeidde gebeurtenis. Reeds den volgenden
dag werd uit Eul-che-se-k’ing-ti gemeld: “Het moeilijkste van geheel de reis ligt
nog voor ons, want van Siao-noor tot San-tao-ho toe moeten wij onder den
blooten hemel logeeren... Wij bevinden ons zeer goed, en hopen met Gods genade
de reis er goed af te brengen, dankzij de gebeden van U en van alle vrienden. Als
ik goed te huis zal zijn, zal ik U weer schrijven.” Dat geschiedde 22 Juni.
Op 18 Juni, 100 dagen na het afscheid van Nijmegen (11 Maart) was San-taoho
gelukkig bereikt.
Christenen en missionarissen stemden jubelend in het Te Deum tot
dankzegging voor de gelukkige terugkomst. Allen verheugden zich over het
34 Zie Annalen Sparrendaal 1 ste Jaargang blz. 9 - Kath. Missiën 1900/01 blz. 129.
35 Voor de volgende mededeelingen werden ± 120 brieven gebruikt, aan zijne familieleden.
- 46 -