Biografie

De tijd van overvaart naar het Westen, 39 lange dagen, was één voortdurend
lijden, dat wegens de noodzakelijkheid, om zich bijna van alle voedsel te
onthouden, nog smartelijker werd. De apostel droeg alles gaarne voor zijne
christenen, en was, ondanks de kwade vooruitzichten, vol blijde hoop op
beterschap, wanneer hij slechts de kundige hand van Europeesche artsen, en de
liefdevolle verpleging van zijne bloedverwanten zou mogen genieten.
Deze werden plotseling verrast, door een telegram uit Marseille 32 dat de
gelukkige aankomst meldde, die zij nog enkele weken verwijderd dachten. De
voor de ontvangst noodzakelijke voorbereidingen werden verhaast, terwijl Mgr.
een bezoek aan Scheut en aan den Bisschop van zijn geboortediocees ‘s Bosch
bracht, welke laatste hem veroorloofde, in zijn geboorteland alle bisschoppelijke
functies uit te oefenen.
Op Pinkstermaandag, 26 Mei 1890, kwam de verwachtte gast aan.
Zijne bloedverwanten, de geestelijkheid, Leden van het Gemeentebestuur en
vele vereenigingen hadden zich voor zijne ontvangst op het perron geschaard. 33
De intocht in de stad geleek een triomf zooals trouwens geheel zijn verblijf in
Nederland. Aan het “Lang zal hij leven” kwam geen einde. In de kerk v.d. H.
Ignatius werd door een plechtig “Te Deum” God dank gebracht voor de blijde
gebeurtenis, dat een zoon van Nijmegen als Bisschop uit verre gewesten
behouden in het Vaderland was wedergekeerd.
De indruk, die hij maakte was buitengewoon gunstig. “Mgr. is nog jong; zijn
geheel uiterlijk bewijst het: een volle baard omgeeft het gelaat, waaruit wilskracht
spreekt en dat tegelijk sympathie en eerbied wekt. Zijne stem klonk krachtig bij
de kerkelijke gebeden en den zegen, waarmede Mgr. in bisschoppelijk ornaat de
feestelijkheid besloot.”
Den volgenden dag werd door een fakkeloptocht ook buiten de kerkmuren blijk
gegeven van de algemeene vereering voor zijn persoon.
Uit erkentelijkheid voor zoovele eerbewijzen, en om te toonen, dat zijne
woorden: “Ik ben met hart en ziel Hollander gebleven” geen ijdele klank waren,
was Z.D.H. altijd gereed, om kerkelijke feesten door zijne tegenwoordigheid op te
luisteren.
Dit geschiedde niet alleen in zijne vaderstad, maar in geheel Nederland.
Zoo zien wij hem op het feest van den patroon der verschillende kerken van
Nijmegen, St. Ignatius, Dominicus, Augustinus, Franciscus pontificale
plechtigheden verrichten, eveneens te Arnhem, en in de naburige gemeenten
Beuningen, Leuth, Beek, Groesbeek.
Zijne vroegere leeraren, de Jezuïeten in Kuilenburg, mogen hem op het
Congregatiefeest 8 December in hun midden zien; den 11 den juni had hij reeds
aan het College dezelfde Paters een bezoek gebracht te Sittard. De
broederscholen te Nijmegen, de Kath. Gezellenvereeniging dier Stad, het College
der Paters Dominicanen, de Vincentius Vereeniging te Roermond, het Pensionaat
Jerusalem der Ursulinen te Venraij, werden door Mgr. met een bezoek vereerd.
32 Telegram luidde: Arrivé à Marseille, attendez lettre, Ferdinand.
33 Voor dezen en volgende bladzijde van het verblijf in Nederland is gebruikt de “Gelderlander”
Nijmeegsch dagblad anno 1890.
- 44 -