Biografie

het aantal christenen 98, en 13 bereidden zich voor, het H. Sacrament des
doopsels te ontvangen.
In 1883 werd gehoor gegeven aan een vurig verlangen der christenen van Ili.
Op hun smeeken immers was het Vicariaat van Kan-sou opgericht; de bisschop
beschouwde het nu als eene plicht van dankbaarheid, hun, bij de aankomst van
nieuwe medearbeiders, de E.E. Heeren Jansen, Steeneman en De Deken, als
vaste missionarissen te zenden. Tegelijkertijd werden onderhandelingen tusschen
den bisschop en de Propaganda gevoerd, waarin Z.D.H. het voorstel deed, Ili tot
zelfstandige missie te verheffen met een eigen Overste. Hierdoor zou een eigenlijk
bekeeringswerk eerst mogelijk worden: de verre afstand toch van Kan-sou had
anders aan de onder den bisschop staande missionarissen groote moeilijkheden
veroorzaakt.
Zoowel dit voorstel, alsook het verzoek om de prefectuur Ning-sia, in het
uiterste oosten van Kan-sou, aan de missie der Ortos (Z.W. Mongolië) af te staan,
werd den ijverigen bisschop ingewilligd.
Een jaar later was in het noorden van het thans kleiner geworden Vicariaat
eene zekere toenadering tot het christendom waar te nemen. Talrijke
catechumenen vroegen den H. Doop, en velen werden tot het H. Sacrament
toegelaten. Maar hunne bekeering zou niet van langen duur zijn. De
gebeurtenissen van den oorlog tusschen Frankrijk en China in 1885 werden in
deze verre streken verschrikkelijk verdraaid. Men fabelde van overwinningen der
Chineezen, men sprak van de noodzakelijkheid, om een blijk van
vaderlandsliefde te geven door de vernietiging van priesters en christenen. Een
ware vervolging begon en daartegen waren de nieuwbekeerden nog niet bestand.
Door vrees bevangen gingen de meesten weer tot hunne oude afgoden over en
verkochten zoo voor het lichamelijk leven, het geestelijke. Slechts zeer weinigen
bleven standvastig, terwijl de zoo gevreesde vervolging tenslotte op niets uitliep.
Reeds in 1886 namen nieuwe bekeerlingen de plaats in van hen, die ontrouw
geworden waren.
De statie van Cha-ho, ten n.w. van Leang-tcheou, ontwikkelde zich langzaam
maar zeker, Tsin-choui ten z.o. eveneens. Vooral Tching-hsiën scheen rijke
vruchten te zullen voortbrengen. Maar de duivel wist dit, helaas, door zijne
dienaars, mandarijnen en “geleerden”, te verijdelen. Met schande en smaad werd
de missionaris verjaagd, de heilige gewaden vernietigd, twee nieuw bekeerden
gekerkerd en in de gevangenis ter dood gebracht. Dat was eene bittere smart voor
den opperherder, hij zou echter nog de vreugde beleven, dat het toen uitgeworpen
zaad 10 jaar later vruchten begon te dragen. In 1896 telde Tching-hsiën 17
gedoopten, en 30 catechumenen.
Veel grooter was de aangroei der christenen in K’ing-iang-fou, in het westen
van Kan-sou. Een hongersnood in Se-tschouen deed de bewoners dezer provincie
van woonplaats veranderen. Vele christenen lieten zich in Kan-sou neer, en ook
de heidenen volgden hun voorbeeld. Nauwelijks was dit bericht tot de
bisschoppelijke residentie doorgedrongen, of 2 missionarissen werden tot de
ongelukkigen afgezonden, die er een rijken zielenoogst binnenhaalden.
- 40 -