Biografie

had men er zich mede moeten tevreden stellen, ieder jaar of zelfs om het andere
jaar een Chineesche priester naar Kan-sou te sturen om er eene missie te
houden. En al was het hem ook dikwijls wegens de waakzaamheid der overheid
bijna onmogelijk zijn doel volkomen te bereiken, zoo was hij er toch altijd beter
aan toe, dan een Europeesche priester, die voor vele, vele jaren, zonder kennis
der taal, en van alle kanten bedreigd, waagde binnen te dringen, beter ook dan
Pater Vidi 27, die in 1876 of 1877 van uit het zuiden in het land was gekomen,
maar gewapenderhand weer over de grens werd gezet.
De vooruitzichten, die de opperherder hier had, waren dus alles behalve
rooskleurig; en het is zeer goed te begrijpen, dat hij zijne familie schreef, dat hem
bij zijne benoeming het schreien nader stond dan het lachen. Maar wij weten
reeds, dat offers en inspanningen hem niet afschrikken, en dat hij zijn troost en
hulp zocht bij Hem, wiens liefdevol hart met dat zijner H. Moeder het sieraad van
zijn bisschoppelijk wapen uitmaakte. Ook wist hij, dat de met hem vereenigde
missionarissen vol moed en ijver waren; hun werk werd krachtig ondersteund
door de gebeden hunner medebroeders en door dat der christenen in de andere
deelen der missie, die gedeeltelijk door hen bekeerd waren. Wat hem persoonlijk
betrof, wist de jonge Bisschop, dat zijne familie en bekenden in het Vaderland
niet zouden ophouden, door gebed en aalmoezen het werk van den verren
bloedverwant en vriend te ondersteunen, dat zijne ouders in het Hemelsch
Vaderland zouden doorgaan, met Gods zegen op den arbeid van hun kind af te
smeeken. 28
In Januari 1879 kwamen de missionarissen in de hoofdstad der provincie,
Lan-tcheou aan, alwaar een hunner moest blijven, om er eene statie op te
richten. De bisschop begaf zich terstond op reis door heel het noordelijk district
om de christengemeenten te bezoeken en na persoonlijke onderzoeking te
oordeelen, wat voor hen moest en kon gedaan worden. Zoo drong hij door tot
Sou-tcheou, het westeinde van den Grooten Muur, waar zich de residentie van
bovengenoemde Tsouo-houng-pao bevond. Bij dezen wilde Z.D.H. een bezoek
afleggen, om hem beter te stemmen voor de christenen of tenminste de
vijandelijkheden tegen hen, en tegen de priesters te voorkomen. De ontvangst
was overeenkomstig zijnen stand; maar koel, ja, meer dan koel.
De voorname heer kon niet nalaten, den gezant des Heeren zijn ongenoegen
over het bekeeringswerk rondweg uit te drukken, en hij was onbeleefd genoeg,
hem te beduiden, dat hij hem liever buiten, dan binnen de grenzen van zijn
district zag. Van dezen kant was dus weinig of niets te verwachten.
Naar de opgedane ondervinding scheen Leang-tcheou het meest geschikt, om
tot bisschoppelijke residentie te worden verheven. Zoo geschiedde dan ook. Het
eerste, wat men nu deed, was het bouwen eener woning, om de missionarissen,
die van hunne rondreizen terugkeerden, te kunnen opnemen, en die tegelijk
27 Franciscaan, thans Apost. Vicaris van Chen-si.
28 De moeder van Mgr. Hamer was reeds den 7 den Juli 1869, de vader op Driekoningendag 1875
godvruchtig tot een beter leven overgegaan. De innige wensch des zoons, de gouden Bruiloft zijner
ouders te kunnen medevieren, ging, bijgevolg niet in vervulling.
- 37 -