Biografie

dat de ambten van Supérior en Procurator niet gevoegelijk meer in een persoon
konden vereenigd worden. De gelegenheid, nog direkt aan het heil der zielen
werkzaam te zijn, werd hem (en dat strekte den missionaris tot troost) nog
genoeg geboden.
In zijne geheel bijzondere voorzorgen mocht zich het Huis der H. Kindsheid
verheugen. Reeds op zijne reis naar Mongolië had hij dergelijke inrichtingen met
buitengewone belangstelling gadegeslagen. Hoeveel hij zich als missionaris liet
gelegen liggen aan hun vooruitgang, zijn wij nu en dan door hem zelf te weten
gekomen. Wat de eigenlijke drijfveer was van deze belangstelling ligt voor de
hand: de groote winst aan onsterfelijke zielen, en menschenlevens, die daar te
behalen viel. Hoe belangvol deze laatste was, zien wij uit een brief van Mr.
Hamer, die in deze tijd valt, en ons tegelijkertijd een blik laat slaan in de
ellendige toestand van een heidensch land:
“Gij wilt (zoo schrijft hij aan een zijner vrienden) 20 van mij te weten komen, of
ook bij ons de Kindermoord op groote schaal bedreven wordt, evenals in Zuid-
China? Ik antwoord zonder aarzelen met: Ja. Ten tijde van mijn verblijf in het
district Ghe-Schwi, heb ik tal van heidensche gezinnen bezocht en ik kan
bepaald zeggen, dat ik in geen enkel onder hen meer dan twee dochters heb
ontmoet. Alle meisjes, die, behalve deze, geboren waren, werden op ellendige
wijze vermoord, tenzij een christen uit de buurt het op zich nam, hen naar het
Weeshuis der H. Kindsheid te brengen. Te Si-keou-wai leerde ik eene moeder
kennen, die aan 5 van hare kinderen het leven had benomen. Hier te Si-wan-tze,
temidden van eene bijna uitsluitend christelijke bevolking, waar wij daarenboven
een volledig ingericht weeshuis bezitten, ken ik eene arme heidin, die ons 2 harer
dochteren toevertrouwde, maar de derde langzaam wurgde, om zich niet bij de
christenen het verwijt op den hals te halen, dat zij al hare kinderen naar het
Hospice brengt. Nog kort geleden nam ik een kind op, dat men in de bergen had
gevonden; let wel, in de bergen, waar elke nacht heele hoopen van wolven
rondzwerven….. Doch genoeg van deze afschuwelijke tafereelen, bid voor het
arme China, en help mee ter verbreiding van het Verheven werk der H.
Kindsheid.”
Wat hij hier aan zijn vriend vraagt deed hijzelf in nog veel hooger mate. In zijne
brieven vindt men niet alleen talrijke dankbetuigingen voor ontvangen giften en
bijzonder voor de gaven aan de Vondelings- en Weeshuizen, maar ook
uitnoodigingen om maar stoutmoedig bij den een of anderen bekende aan te
kloppen, en daar een of ander nuttig huisraad, wat geld of geldswaarde voor de
armsten onder de armen te bedelen. Zijne persoonlijke zorg voor de zusters en de
kinderen daalde af tot de kleinste bijzonderheden en had hier gelijk elders altijd
het heerlijkst succès.
Het veelvuldig arbeiden aan het heil der zielen in de rondom liggende dorpen
bracht de gewenschte afwisseling in het rustige leven te Si-wan-tze. Kon hij
zonder groot tijdverlies een medebroeder bezoeken, die nog weinig ondervinding
opgedaan had, dan sloeg hij dit nooit over, en vol hartelijken dank verkondigden
deze aan Oversten en bekenden, in welke mate de “goede Hamer” voor hen had
zorg gedragen.
20 Zie Voyages etc. I blz. 163 vlg.
- 32 -