Biografie

de tijd gekomen, dat ook aan de oorspronkelijke inwoners van het land, - de
rondzwervende Mongolen - het Evangelie kon gepredikt worden.
Dit nieuwe werk bracht geen geringe moeilijkheden met zich. Bij de drie groote
hinderpalen, welke aan de bekering van de ter plaatse gevestigde Chineezen in
den weg stonden nl. zedenbederf, trotschheid en hebzucht, voegde zich hier nog,
ongerekend het voortdurende rondtrekken in de uitgebreide grasvlakten, de vrees
voor de Lama’s (heidensche Mongoolsche priesters), die over het arme volk eene
onbeperkte heerschappij uitoefenen, terwijl dit gewoon is, hen met eene soort van
afgodische vereering te bejegenen. Eene volledige onwetendheid op godsdienstig
gebied, niet alleen bij het volk maar ook bij de groote meerderheid der Lama’s
verergerde nog den toestand.
Niettemin was Mr. Alph. De Vos er in geslaagd in het uitgebreid gebied
tusschen Mandsjoerije en de woestijn Gobi, de Groote Muur en Siberië eene
christengemeente te stichten, en toen hij begon eene kerk aan de groote heirbaan
te bouwen zag hij spoedig, dat nog niet alle belangstelling voor hoogere dingen in
dat wilde herdersvolk was uitgedoofd. Hij koesterde de gegronde hoop, die ook
later grootendeels vervuld werd, eene rijke apostolische vangst te kunnen
binnenhalen.
Zoo hadden zich dan onder het bestuur van Mr. Hamer bij de 11.000
Chineesche christenen, welke het Provicariaat telde, de eerstelingen gevoegd uit
den Stam, waarnaar het Gebied genoemd wordt, toen uit Europa een nieuwe
Provicaris in China aankwam, nl. Mr. J. Bax, een van de eerste Leden der
Congregatie, die door Z.Em. de Kardinaal Barnabo voor dezen post bestemd was.
Degene, die tot nog toe de betrekking van Supérior bekleed had, hield het voor
zijn plicht, aan zijn ouden vriend en tegenwoordigen Overste het eerst welkom te
Tiën-tsin toe te roepen. Doch het weerzien was alles behalve vroolijk. Mr. Hamer
was ten gevolge van de inspanning op reis zwaar ziek geworden, en moest te bed
liggen. De vlakte tusschen Pe-king en Tiën-tsin was door hevige regenbuien in
een groot meer herschapen. Dit was oorzaak geweest, die den geharden maar ook
uitgeputten missionaris eene typhus-koorts op den hals had gehaald.
Aan de zorgen van een geneesheer uit het Fransche Leger was het te danken
dat de ziekte geen droevigen afloop had. De broederlijke zorg waarmee een van de
nieuw aangekomen medewerkers, nl. Mr. Andries Jansen, den zieke oppaste,
deed het overige, en zoo kon in de 2 den helft van November te Si-wan-tze de
aankomst van den gelukkig herstelde gevierd worden. 19
De Heeren Verbist en Van Segvelt waren het offer geworden van dezelfde ziekte;
den derde in de rij der eerste Scheutvelders wilde God voor een smartelijker,
maar ook glorievoller dood bewaren. Door nieuwen arbeid moest hij zich daarop
voorbereiden.
Den Hoog Eerw. Heer Provicaris Mr. Bax scheen het goed, Mr. Hamer te Siwan-tze
bij zich te behouden, deels om den pas aan de armen des doods
ontrukten medebroeder niet bloot te stellen aan het gevaar van te hervallen, ten
gevolge van zijn onverzadelijken zielenijver, deels ook wijl hij zijn uitmuntend
talent van Procurator kende. Het aantal missionarissen en der in den dienst der
Congregatie werkzame inlandsche priesters was namelijk reeds zoo aangegroeid,
19 Zie Voyages etc. I blz. 118 vlg.
- 31 -