Biografie

VI Si-wan-tze. Provicaris en Procurator
Te Si-wan-tze kreeg Mr. Hamer een geheel nieuwe soort van werkzaamheid. Hij
kon niet meer, zooals tot nog toe, zijne krachten uitsluitend en direkt aan het
missiewerk wijden; veeleer moest hij aan zijne medebroeders de noodige
onderwijzingen geven, en voor de zaken van geheel het district zorgen, zoowel
naar buiten als naar binnen, in stoffelijk, zoowel als in geestelijk opzicht.
Al de onaangenaamheden, die aan zijne missionarissen door mandarijnen en
heidenen berokkend werden, al de ellenden, die zij bij gebrek aan geldmiddelen
niet konden ledigen, werden hem blootgelegd, en drukten vaak zwaar op zijn
Vaderhart. Had hij reeds in zijn vroeger district gevoeld, wat het zeggen wil, in
den bittersten nood niet den minsten bijstand te kunnen verleenen, nu voelde hij
het dubbel zoo smartelijk. Maar hij smaakte ook weer een grooten troost bij de
gedachte dat ook hij zijn aandeel had in al het goede, hetwelk onder zijn bestuur
tot stand kwam.
Een groot voordeel voor het jonge genootschap en tevens voor Mr. Hamer eene
bijzondere voldoening was het, dat de nieuwe leden nu eerst bij hem een tijd lang
moesten vertoeven, voordat zij in den eigenlijken wijngaard gingen arbeiden.
Immers de nieuwe Overste had het missieleven bij eigen ondervinding zoo goed
leeren kennen als geen ander. Zijn voorbeeld en zijne vermaningen waren van de
grootste waarde. Het kon niet anders dan zeer leerzaam zijn. Wanneer de nieuwe
missionarissen van hun ouderen broeder hoorden, hoe hij het wist aan te leggen,
om alléén, met één Chineeschen priester meer dan 20 gemeenten te verzorgen,
het ambt van missionaris, burgemeester en rechter met het beroep van
landbouwer, metselaar, enz. in één persoon te vereenigen. De verhalen van de
doorgestane inspanningen en vermoeienissen verlevendigden nog den ijver der
jongeren. Ook zij wilden tegen geen moeite opzien, wanneer hun Overste het hun
voorgedaan had, om b.v. den weg van 3 uren in 18 minuten af te leggen, ten
einde in twee plaatsen voor zijne christenen de H. Mis te kunnen lezen. Vroeg
men hem, waarom hij dan zoo groote vermoeienissen had doorstaan, dan gaf hij
ten antwoord: om aan den inlandschen priester een goed voorbeeld te geven.
Reeds te Culemborg had de jonge student getoond, dat hij in het rekenen
vooraan was; in zijne tegenwoordige betrekking had hij gelegenheid, zijne
theoretische kundigheden ook voor de praktijk nuttig te maken. De
hulpmiddelen, die uit Europa den missionarissen werden toegezonden, waren
juist voldoende om ze tegen het uiterste gebrek te vrijwaren. De nood van het
missiedistrict echter klom met elk jaar hooger; het kwam er dus op aan, met zoo
weinig mogelijke kosten zooveel mogelijk te bereiken. Dat was niet tot stand te
brengen, zonder medewerking van den Overste. Dat hij zich gaarne alle denkbare
ontberingen oplegde, behoeft niet eens te worden vermeld; de armoedige
inrichting van zijne latere bisschoppelijke residenties, de weinige zaken, die door
zijne familieleden als kostbare reliquiën worden bewaard, zijn daarvan de
sprekendste bewijzen.
- 28 -