Biografie
Biografie
Biografie
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
gezamenlijke gebeden en de onderrichtingen kwamen en dat er altijd minstens<br />
150 tegenwoordig waren. Wij hebben aan al de huizen der nieuwe christenen een<br />
bezoek gebracht en waren zeer getroffen, toen wij zagen, hoe zij alle<br />
afgodenbeelden en heidensche platen vernield hadden, zoodat de teekens der<br />
verwoesting nog op de muren zichtbaar waren. Zij vroegen ons dringend om<br />
kruisjes, rozenkransen en prentjes, want zij hadden nog niets van dien aard en<br />
in China zijn ze niet te koop.”<br />
Andere voorvallen waren van meer onaangenamen aard. Bijzonder de<br />
nieuwsgierigheid der heidenen in de herbergen, en zelfs op de straten, was zeer<br />
hinderlijk. “Toen wij eene groote stad passeerden waren er wel meer dan 400<br />
nieuwsgierigen en raadt eens wat zij zeiden? “Dat ik een schoone duivel was”.<br />
Wat het meest de bewondering der Chineezen opwekt is mijn baard. Gewoonlijk<br />
hebben zij slechts weinig, en als ik zeide, dat ik 25 jaar oud was, geloofden zij mij<br />
niet, want zij zagen mij voor 40 aan of zij sloegen de handen van verwondering<br />
tezamen. De reis dan, ofschoon met vele vermoeienissen gepaard, liep zonder<br />
groote ongelukken af en aan kleine wederwaardigheden is men hier spoedig<br />
gewoon, zooals dat nu en dan de kar door het ijs zakt en met moeite er uit moet<br />
getrokken worden of iets dergelijks.”<br />
Men besloot niet verder te trekken, maar aanstonds met het missie geven te<br />
Ma-kia-tze te beginnen. “In het begin zal het misschien wel wat vervelend voor<br />
mij zijn, omdat ik nog niet kan spreken of biecht hooren. Maar daar moet men<br />
ook al doorheen en de ondervinding heeft geleerd, dat zulks de beste manier is<br />
om spoedig de taal te leeren.”<br />
Ja, de taal! Nog in denzelfden brief heet het:<br />
“Het eenigst, wat ik thans wensch is, wat ik zoo bitter noodig heb, Chineesch<br />
te kunnen spreken.”<br />
Al het andere is niets. Al moest hij van alle Europeesche beschaving afstand<br />
doen, geheel nieuwe gewoonten aannemen, die lijnrecht tegenovergesteld zijn aan<br />
zijne vorige levenswijze, dat alles is niets. Alleen ééne zaak is er, die hem hindert:<br />
hij kan niet spreken en dus ook niet zoo voor de zaligheid der zielen werken als<br />
hij gaarne wenschte: vooreerst zal hij slechts een gebrekkig werktuig wezen in de<br />
hand des Heeren. “Ik ben op missie, maar daarom nog geen missionaris, die veel<br />
zielen zal bekeeren.”<br />
Pater Lin liet intusschen geen oogenblik, dat hij op zijne apostolische<br />
werkzaamheden kon uitwinnen, ongebruikt, om zijn begeleider uit Europa dat<br />
noodzakelijk onderwijs te doen geworden. Deze gebruikte den dag goed; bijna<br />
nooit was hij alleen. De christenen, die hem kwamen opzoeken moesten op zijn<br />
gebarentaal antwoorden, spraken hem in het Chineesch aan en verheugden zich,<br />
dat de “geestelijke Vader” reeds zoo spoedig de gewone vragen over woonplaats,<br />
ouderdom, aantal kinderen, enz. enz. tot hen wist te richten. Zij waren voor hem<br />
nog meer bezorgd dan voor hun Chineeschen missionaris.<br />
Mr. Hamer was daarom in zijn kamertje bij den 2 den catechist zoo gelukkig “als<br />
in het paleis van den rijksten keizer.”<br />
Nog eene missie werd gegeven in den vastentijd in Tong-keou-kou. Voor<br />
Palmzondag echter keerde de missionaris, P. Lin, en zijn “toeschouwer” weder<br />
naar Ma-kia-tze terug.<br />
- 18 -