Biografie

otsblokken worden medegesleept: af en toe ziet men lichamen van menschen en
dieren, die door den razenden stroom verrast werden. De vloed heeft zulk een
vaart, dat aan redding niet te denken valt. Menigmaal storten, door het water
ondergraven, de kanten der bedding in en stuiten voor een oogenblik de loop van
den stroom.
Dan stapelen de golven zich op, beuken en stooten met geweld tegen het
beletsel, spoelen de aarde weg, verbrijzelen de rotsen en banen zich plotseling
een nieuwen weg om elders dood en verwoesting te brengen.
Zulke onweders zijn in die streken niet zeldzaam. Jaarlijks keeren zij op vaste
tijden weder. Des zomers biedt dit land een aangenaam verblijf, de afwisseling
van dalen en heuvelen maakt een rit door deze streken tot een waar Genoegen, al
herinneren ook de vele ravijnen aan de verschrikkelijke kracht van het water.
“Het district “Ghe-Schwi” telt reeds 1600 christenen, verdeeld in ± 20
Christenheden, 10 die alle een of twee dagreizen van elkander liggen. Het is er niet
voluit zoo koud als hier (Si-wan-tze) en ook zeer gezond. Het heet wel de Vallei
der Zwarte Wateren, maar het is toch niet waterachtig. Wij gaan altijd met 2 op
missie, en blijven zoowat 9 maanden van het jaar aan het rondzwerven van de
eene gemeente in de andere. De 3 zomermaanden mogen wij rust nemen en in
dien tijd gaan wij beurtelings naar Si-wan-tze, om vacantie en tevens retraite te
houden. Zoolang wij zoo weinig in getal zijn, kunnen wij nog niet heel veel doen
voor de heidenen, want de eerste kwestie is altijd, te houden, wat wij hebben,
maar later, als wij meer in getal zijn, zullen wij zulks toch niet nalaten. De
heidenen hebben, zooals het schijnt, veel lust om zich te bekeeren, want
dagelijks vragen er om onderricht te worden… En als de Chineezen hier bekeerd
zijn kunnen wij met de Mongolen beginnen. Gij begrijpt dus, dat er werk genoeg
is… En die bekeerd zijn, zijn zulke goede christenen: met het Kerstfeest waren er
velen in Si-wan-tze, die 30 uren ver waren gekomen, om de H. Mis bij te wonen.”
Reeds op zijne eerste uitstapjes in de omstreken van Si-wan-tze trachtte de
nieuwe apostel zich geheel naar de Chineezen te voegen. Hij overwon zijn
aanvankelijken afschuw, om de door den catechist aangestoken pijp verder te
rooken tot groot genoegen der christenen. “Dit is eene gewoonte, die mij in het
begin erg tegenstond, maar men is er spoedig aan gewoon. Ik ben op weg om al
een heele Chinees te worden, begin al een weinig te verstaan en kan er nu en dan
reeds een woord tusschen werpen.”
En waaraan schreef hij dit toe? “Dus als gij doorgaat voor mij zoo te blijven
bidden zal ik mij hier goed kunnen redden en veel goed kunnen doen.”
Op den avond van den dag, dat de bode dezen brief wegdroeg, kwam eene
deputatie van 3 christenen om den nieuwen “Schenn-fou” (Geestelijke Vader)
naar zijne kinderen te brengen. In het district Ghe-Schwi was toenmaals een
hongersnood ten gevolge van de langdurige droogte van den laatsten zomer. De
arme bewoners doortrokken in gewapende benden het land om zich door roof de
noodzakelijkste levensmiddelen te verschaffen. Het liep zoo hoog, dat de
10 Nauwkeurig waren het 1691 christenen in 21 dorpen. Van dezen behoorden eigenlijk slechts 991
in 9 dorpen tot het district Ghe-Schwi. Wegens gebrek aan arbeidskrachten moest echter de in
Ghe-Schwi geplaatste missionaris ook de andere 700 christenen in 12 dorpen verzorgen. De
grootste gemeente had 392, de kleinste 7 christenen. Voor het geheele district worden slechts 2
kapellen, 2 priesterhuizen en één huis der H. Kindsheid opgegeven.
- 16 -