Biografie

maandag zullen wij de boot nemen voor Tiën-tsin, dat 4 dagen van Shang-hai
verwijderd is.”
Tevoren echter werden nog zeer belangrijke inkoopen gedaan. De stof voor de
Chineesche kleederen was hier goedkoper dan in Mongolië; ook een bed moest
gemaakt worden, “want als men in eene Chineesche herberg komt, geven ze wel
een hoek in de kamer om te liggen, maar geen bed: dat moet ieder meebrengen.
Dat bed bestaat:
1 ste uit een biezen mat, die dient om op den grond uit te spreiden, en tevens om
het bed, dat men bij zich draagt in te rollen,
2 de uit een matras, zoowat een duim dik,
3 de een dito stroozak om zich toe te dekken, en
4 de een hoofdkussen, een □ (vierkanten) voet groot (12 November).”
Om hun opvolgers de reis te vergemakkelijken hadden de F.F. Lazaristen een
christen naar Shang-hai gestuurd, die de pas aangekomen Missionarissen als
gids zou geleiden. “Franciskus”, zoo was zijn naam, verstond anderhalf woord
Fransch en een half woord Latijn, zoodat wij met wijzen en gesten hem spoedig
alles aan het verstand konden brengen. Onder zijne geleide gingen zij dinsdag 14
November aan boord van de “Gérard”. IJs aan de monden der rivieren, storm en
open zee maakten de laatste dagen tot de minst genoegelijke van de geheele reis.
Voor Ta-kou verklaarde ten slotte de kapitein, dat hij niet verder kon komen, en
zoo moest men per as naar Tiën-tsin, het naaste doel der reis. Franciskus
huurde de 5 reiskarren. Toen de eigenaars zagen, dat hij ze voor Europeanen
gehuurd had, wilden zij den prijs verhoogen, hetgeen zij echter niet gedaan
kregen.
“Om 12 uur waren wij gezeten in een ezelkarretje, zoo groot als bij ons een
hondewagen, heel netjes met een huifje van zwart voeringkatoen, dat zoo hoog is,
dat men op de vloer van de kar moest gaan zitten. Een bank in de karren kennen
de Chineezen nog niet. Daar waren 2 muilezels voor gespannen, evenals in
Holland 2 paarden voor een vrachtwagen loopen, en zoo gingen wij dan vooruit.
De andere Heeren leden veel in hunne equipage, ik echter ging er op zijn
Chineesch met de beenen gekruist, in zitten, zoodat ik zat als een prins, of liever
als een mandarijn, en door niets gestoord werd, dan door de kreten van de
ezeldrijvers en nu en dan door een geweldigen stoot, want de weg was duizend
percent slechter dan de binnenweg van Ravenstein naar Megen.”
Door bemiddeling van den Franschen consul werd in Tiën-tsin eene
Chineesche paspoort verkregen voor de reis naar Pe-king. Daarvoor was het
echter noodig een Chineeschen naam aan te nemen. De nieuwe namen werden
hen gegeven door een Chineeschen priester, die bij Mr. Thierry, den missionaris
van Tiën-tsin geplaatst was.
Mr. Hamer werd genoemd Han-Mouo-Li, dat beteekent: Han, die de
wetenschap beoefent.
“Deze naam gebruiken wij alleen voor de Chineezen, en de Europeanen
onderling noemen altijd den Europeeschen naam, Dus, als gij met Hollandsche
letters mijn Chineeschen naam op mijn adres zoudt schrijven, risqueerdet gij, dat
de brief niet overkwam.”
- 11 -