Geavanceerde medische technologie in de thuissituatie ...

pag. 58 van 132 RIVM rapport 265011004
Het aantal patiënten waarbij vacuümtherapie wordt toegepast, is niet exact bekend.
Ook zijn er weinig betrouwbare gegevens over de prevalentie van de indicaties beschikbaar.
Daarnaast is het niet zo dat alle patiënten met één van de indicatiegebieden baat hebben bij de
therapie. Wel is bekend dat eind 2004 gemiddeld 100 wondbehandelingspompen bij patiënten
thuis stonden [KITTZ, pers. comm.]. Op basis van dit aantal pompen en er vanuit gaande dat
een behandeling gemiddeld 6 weken duurt, levert doorberekening een aantal van ongeveer
800 behandelingen in 2004 op. In juni 2005 stonden 200 pompen bij patiënten thuis; een
verdubbeling ten opzichte van eind 2004.
Tabel 10. Schatting van het aantal gebruikers van wondbehandelingspompen thuis en prognose voor 2009.
Bron 2004 2005 2005 - 2009
KITTZ, pers. comm. 1
800
1600 > (lichte groei)
1 Berekening van het aantal gebruikers op basis van het aantal pompen van één aanbieder en een gemiddelde
gebruiksduur van zes weken.
De doelmatigheid is nog niet voor alle indicatiegebieden aangetoond en de tijdwinst in
termen van duur van de behandeling ten aanzien van andere wondbehandelingsmethoden is
beperkt. De tijdsinvestering van zorgverleners is wel aanzienlijk minder dan bij andere
methoden, door afname in het aantal verbandwisselingen en de manier van verbandwisselen.
Verwacht wordt dat het aantal patiënten in de toekomst licht zal stijgen, maar dit zal mede
afhangen van onderzoek dat nog plaatsvindt naar deze techniek en eventuele nieuwe
indicaties die op basis hiervan gesteld worden [KITTZ, pers. comm.].
3.6.3 Risico’s en beheersmaatregelen
Uit een incidentensearch naar gebruik van deze apparatuur in het databestand van de FDA-
MAUDE (periode 1-1-2001 t/m 31-3-2005; code JCX) kwamen enkele intramurale
incidenten (n=26) met wondbehandelingspompen naar voren. Incidenten hadden
voornamelijk betrekking op het achterblijven van een oud stuk schuim in de wond na
verbandwisselingen (bijvoorbeeld omdat dit in een holte was geplaatst) en het vastgroeien
van schuim in de wond. Stukken schuim moesten in sommige gevallen operatief verwijderd
worden. Het niet tijdig vervangen van de wondbekleding of onderbreking van de behandeling
doordat het apparaat enige tijd was uitgeschakeld, waren minder vaak voorkomende
incidenten. Eén incident betrof een storing in het apparaat, waardoor wondvocht niet uit de
wond werd weggezogen.
Verder kwam het voor dat de therapie werd toegepast bij contra-indicaties (bijvoorbeeld op
bloedvaten). Uit deze meldingen werd niet duidelijk in hoeverre gebruik van de therapie bij
contra-indicaties bijdroeg aan incidenten, zoals het optreden van bloedingen.
Uit een onderzoeksproject van het KITTZ bleek dat de overdracht en toepassing van deze
behandeling in de thuissituatie divers verloopt. In het kader van dit project zijn
geprotocolleerde werkinstructies ontwikkeld en voorwaarden voor thuisbehandeling [KITTZ,
2005].
Vacuümtherapie is een nieuwe therapie. Het KITTZ (2003) beveelt daarom aan, zolang de
therapie nog niet grootschalig wordt toegepast, de organisatie en uitvoering van de zorg eerst
in handen van een klein team te geven. Dit team kan ervaring opdoen met de behandelwijze
en dit gecontroleerd overdragen naar de andere medewerkers.
In Tabel 11 zijn voorbeelden van risico’s weergegeven die kunnen samenhangen met het
gebruik van wondbehandeling door middel van vacuümtherapie. Risico’s die gerelateerd zijn
aan wondbehandeling in het algemeen, zoals het onvoldoende verwijderen van afgestorven