Geavanceerde medische technologie in de thuissituatie ...

pag. 126 van 132 RIVM rapport 265011004
- Er zijn in ziekenhuizen liaison- of transferverpleegkundigen aangesteld die de overgang
van de behandeling van de patiënt van het ziekenhuis naar de thuissituatie begeleiden,
en daarvoor contact opnemen met de diverse betrokken partijen. Zodoende wordt
kennis gebundeld.
- Er zijn teams gevormd van gespecialiseerde verpleegkundigen die in een regio vaak
voor één of meerdere thuiszorginstellingen patiënten begeleiden. Deze
verpleegkundigen kunnen specifieker geïnstrueerd worden, en hebben meer ervaring en
vaardigheid dan algemeen werkende wijkverpleegkundigen. Ook het begeleiden van
sommige technologieën vanuit enkele gespecialiseerde centra waar veel deskundigheid
aanwezig is, kan bijdragen aan beheersing van de risico’s. Verder verzamelen
specialistische verenigingen kennis en verspreiden dit onder hun leden.
- Er zijn medisch facilitaire bedrijven die medische apparatuur verhuren en bij aflevering
een dienstenpakket aanbieden, meestal bestaande uit: instructie bij aflevering van
apparatuur, onderhoud, eventuele naleveringen van toebehoren, en een 24-uurs
helpdesk waarop de patiënt/mantelzorger in geval van problemen en storingen kan
terugvallen. Zij bieden een aantal technologieën aan of zijn gespecialiseerd in één
technologie en werken regionaal of landelijk. Zij worden gecontracteerd door
zorgverzekeraars en werken samen met thuiszorginstellingen.
- Thuiszorginstellingen zijn naar beperking gaan streven van het assortiment
hulpmiddelen waarmee zij werken, waardoor zij met bepaalde apparatuur meer ervaring
kunnen opdoen.
- Fabrikanten hebben voor thuisgebruik apparatuur ontwikkeld met een beperkter aantal
toepassingsmogelijkheden, een simpeler bedieningsinterface en de mogelijkheid
instellingen te beveiligen. Er worden soms speciale gebruiksaanwijzingen bij een
apparaat geschreven voor het thuisgebruik, bijvoorbeeld door medisch-facilitaire
bedrijven.
- De laatste jaren zijn voor diverse behandelingen protocollen ontwikkeld om een goede
en veilige toepassing thuis te bevorderen, zoals de Richtlijn voor zuurstofbehandeling
(zie paragraaf 3.4) en Richtlijnen voor thuisbehandeling met sondevoeding en
parenterale voeding (zie paragraaf 4.3/4.4).
Het effect van bovengenoemde ontwikkelingen kan verminderd worden doordat
zorgaanbieders te maken krijgen met een toenemend aantal zorgverzekeraars die in hun regio
actief zijn. Deze zorgverzekeraars kunnen verschillende eisen stellen ten aanzien van merk en
type apparatuur, een ander vergoedingenbeleid voeren en eigen afspraken hebben met
leveranciers. Dit doorkruist het beleid van thuiszorginstellingen om het assortiment
apparatuur te beperken. Regionale afspraken kunnen dan tot enige uniformiteit van
apparatuur leiden.
Daarnaast kan een hoge werkdruk, bijvoorbeeld door personeelstekort of een krappe
financiering, tot gevolg hebben dat er te weinig gelegenheid is voor training en te weinig tijd
beschikbaar is voor goede informatieoverdracht aan leken, en voor communicatie en
coördinatie tussen zorgverleners onderling. In een onlangs verschenen rapport wordt zorg
uitgesproken over een mogelijk groeiend tekort aan verpleegkundigen en andere
zorgverleners in de thuiszorg ten gevolge van een toename van de vraag [RIVM/NIVEL,
2005]. Er zijn ook signalen van zorgverleners in het veld die hun ongerustheid uitspreken
over een toenemende rol van medisch-facilitaire bedrijven bij de behandeling van patiënten.
Medische technologie vraagt dan ook om ketenzorg en kan alleen veilig en doelmatig thuis
worden toegepast als ‘de keten op de orde is’ en er voldoende adequate kennis bestaat van en
vaardigheden zijn ontwikkeld in de techniek en de organisatie waaronder de toepassing van
de techniek moet plaatsvinden. Met het oog op het toenemende gebruik van medische
technologieën binnen de thuiszorg voert het Nederlands Normalisatie-instituut (NEN) een