Gebruiksaanwijzing - i-gel - Intersurgical
Gebruiksaanwijzing - i-gel - Intersurgical Gebruiksaanwijzing - i-gel - Intersurgical
8.0 9.0 Het ontwaken uit de anesthesie Tegen het einde van de chirurgische behandeling en anestheticum; 9.1 Spontaan ademhalende patiënten • Indien de inhalatietechniek voor het in stand houden van anesthesie werd gebruikt, moeten de anesthesieagentia worden gestopt aan het einde van de operatie (behalve zuurstof). De patiënt zal bijna 100% zuurstof en de in het ademhalingssysteem overblijvende anesthesiegassen blijven inademen voordat hij wakker wordt. • Indien TIVA werd gebruikt, moet een standaardpraktijk worden gevolgd waarbij TIVA net voor het einde van de operatie wordt gestopt, en de patiënt kan wakker worden terwijl hij bijna 100% zuurstof door het anesthesiesysteem inademt. 9.2 Patiënten met IPPV 10.0 Het in stand houden van anesthesie • De vaakst voorkomende techniek van het in stand houden van anesthesie is een inhalatietechniek met zuurstof, lachgas en halothane/isoflurane/sevoflurane of desflurane. • In de laatste jaren wordt ‘Total Intravenous Anaesthesia’ (TIVA) algemeen verspreid. Het houdt een infusie van propofol in, samen met een infusie van een opioïd (fentanyl, alfentanil of remifentanil), waarbij de patiënt 30-50% zuurstof in de lucht inademt. • Patiënten voor wie IPPV vereist is, hebben adequate doses van het gekozen spierontspanningsmiddel nodig die of door een continue infusie of door intermitterende bolussen worden gegeven op een ‘indien en wanneer nodig’ basis, terwijl spierontspanning door een zenuwstimulator wordt gecontroleerd. De controle van de neuromusculaire blokkade met een zenuwstimulator is aanbevolen. Aan het einde van de chirurgische behandeling, trek de neuromusculaire blokkade in, of laat die wegslijten totdat de beschermende reflexen en regelmatig ademhalingspatroon door de patiënt opnieuw is bereikt voordat de i-gel verwijderd wordt. Herstelfase van de anesthesie en verwijdering van de i-gel • De patiënt moet hogere zuurkoolconcentraties blijven inademen door het anesthesiesysteem of Tstuk in de recoverkamer, terwijl hartslag en zuurstofverzadiging continu worden gecontroleerd en de bloeddruk regelmatig wordt gemeten. • Zodra de patiënt weer tot bewustzijn komt en de beschermende reflexen zoals hoesten en slikken terug zijn gekeerd, zuig zorgvuldig af rond het luchtpijphulpmiddel in de keelholte en de hypofarynx. • Zodra de patiënt wakker of gemakkelijk met stembevelen te wekken is, kan de i-gel veilig verwijderd worden door de patiënt te vragen zijn/haar mond wijdopen te doen. Vervolgens wordt die vervangen met een MC (medium concentration oxygen) masker. • Bij patiënten met de mogelijkheid van een toegenomen prop reflex (rokers, astmalijders of COPD patiënten) moet de i-gel tijdens diepere anesthesiefases verwijderd worden, en na verwijdering moet het luchtkanaal met een guedel-luchtpijp en zuurstofmasker worden gehandhaafd totdat beschermende reflexen terug zijn gekomen en de patiënt makkelijk te wekken wordt. 14 i-gel
Herstelfase van de anesthesie en verwijdering van de i-gel Afbeelding 17: Probeer nooit de i-gel te verwijderen als de patiënt er op bijt. 11.0 Hoe gebruikt u het gastrische kanaal Kies de juiste maat van nasogastrische (NG) pijp. NB: Probeer NOOIT het hulpmiddel krachtig te verwijderen indien de patiënt er op bijt. Wacht tot de patiënt, op stemverzoek, volledig zijn mond heeft geopend of zijn mond spontaan opent. (Afbeelding 17) i-gel maat Maximale maat van nasogastrische pijp (FG) 3 12 4 12 5 14 Fysiologisch heeft iedere gevaste patiënt voor gewone procedures altijd gemiddeld 25-200ml overgebleven maaginhoud. Deze groep patiënten kunnen geen predisponerende factoren voor regurgitatie hebben (25) • Indien regurgitatie tijdens anesthesie wordt verdacht of gemerkt, is het aanbevolen de kant waaraan het hoofd van de patiënt ligt, scheef naar beneden te zetten. Als de timing van de chirurgische behandeling het toelaat, wordt de patiënt naar de linkse of rechtse laterale positie gedraaid. De i-gel moet dan worden verwijderd, de keelholte en de hypofarynx grondig worden afgezogen, en de patiënt moet worden geïntubeerd om het luchtkanaal definitief te waarborgen. • Indien regurgitatie verwacht is, is het aanbevolen een nasogastrische pijp door het slokdarmkanaal te trekken naar de maag van de patiënt, en de maag te ledigen. De nasogastrische pijp kan in-situ worden gelaten tot het einde van de anesthesie. HET SLOKDARMKANAAL NIET TE GEBRUIKEN INDIEN: • Er een overmatige luchtlekkage door het slokdarmkanaal is. • Er oesophagus spataders of bewijs van bovenste gastro-intestinale bloeding is. • In gevallen van oesophagustrauma. • Er een geschiedenis is van bovenste gastro-intestinale chirurgische behandeling. • De patiënt bloeding-/klontering afwijkingen heeft • De insertie van een nasogastrische pijp met inadequate anesthesieniveaus kan tot hoest, bewegingsreactie op de luchtpijpinsertie, overmatige salivatie, het kokhalzen, laryngokramp of het inhouden van adem leiden. i-gel 15
- Page 1 and 2: Natuurlijke luchtpijpbehandeling Ge
- Page 3 and 4: 1.0 1.1 Het ontwerp van i-gel De i-
- Page 5 and 6: 1.2.1 Zachte onopblaasbare manchet:
- Page 7 and 8: 2.0 De i-gel wordt geïndiceerd bij
- Page 9 and 10: 5.0 Voorbereidingen voor het gebrui
- Page 11 and 12: Afbeelding 8 Afbeelding 9 Afbeeldin
- Page 13: Afbeelding 13: Kaakstoot Afbeelding
- Page 17 and 18: 13.0 Neveneffecten Het anatomische
- Page 19 and 20: Bijkomende literatuur 16. Brimacomb
Herstelfase van de anesthesie en verwijdering van de i-<strong>gel</strong><br />
Afbeelding 17: Probeer nooit de i-<strong>gel</strong> te<br />
verwijderen als de patiënt er op bijt.<br />
11.0 Hoe gebruikt u het gastrische kanaal<br />
Kies de juiste maat van nasogastrische (NG) pijp.<br />
NB: Probeer NOOIT het hulpmiddel krachtig te<br />
verwijderen indien de patiënt er op bijt. Wacht tot<br />
de patiënt, op stemverzoek, volledig zijn mond heeft<br />
geopend of zijn mond spontaan opent. (Afbeelding 17)<br />
i-<strong>gel</strong> maat Maximale maat van nasogastrische pijp (FG)<br />
3 12<br />
4 12<br />
5 14<br />
Fysiologisch heeft iedere gevaste patiënt voor gewone procedures altijd gemiddeld 25-200ml<br />
overgebleven maaginhoud. Deze groep patiënten kunnen geen predisponerende factoren voor<br />
regurgitatie hebben (25)<br />
• Indien regurgitatie tijdens anesthesie wordt verdacht of gemerkt, is het aanbevolen de kant<br />
waaraan het hoofd van de patiënt ligt, scheef naar beneden te zetten. Als de timing van de<br />
chirurgische behandeling het toelaat, wordt de patiënt naar de linkse of rechtse laterale positie<br />
gedraaid. De i-<strong>gel</strong> moet dan worden verwijderd, de keelholte en de hypofarynx grondig worden<br />
afgezogen, en de patiënt moet worden geïntubeerd om het luchtkanaal definitief te waarborgen.<br />
• Indien regurgitatie verwacht is, is het aanbevolen een nasogastrische pijp door het<br />
slokdarmkanaal te trekken naar de maag van de patiënt, en de maag te ledigen.<br />
De nasogastrische pijp kan in-situ worden <strong>gel</strong>aten tot het einde van de anesthesie.<br />
HET SLOKDARMKANAAL NIET TE GEBRUIKEN INDIEN:<br />
• Er een overmatige luchtlekkage door het slokdarmkanaal is.<br />
• Er oesophagus spataders of bewijs van bovenste gastro-intestinale bloeding is.<br />
• In gevallen van oesophagustrauma.<br />
• Er een geschiedenis is van bovenste gastro-intestinale chirurgische behandeling.<br />
• De patiënt bloeding-/klontering afwijkingen heeft<br />
• De insertie van een nasogastrische pijp met inadequate anesthesieniveaus kan tot hoest,<br />
bewegingsreactie op de luchtpijpinsertie, overmatige salivatie, het kokhalzen, laryngokramp of<br />
het inhouden van adem leiden.<br />
i-<strong>gel</strong> 15
Change language