DE MAAKBAARHEIDSFACTOR - Nikki Sterkenburg

DE MAAKBAARHEIDSFACTOR
Wie huisje (inclusief inloopkast), boompje en beestje er mooi uit wil laten
zien, kan daarvoor terecht bij allerhande – duurbetaalde – professionals.
Vijf verfraaiers over schoonheid en smaak. En hun klanten.
tekst Nikki Sterkenburg beeld Thijs Wolzak
QU12005-ft05.indd 106 3/27/12 12:37 PM

Arend Jan van der
Horst met Barbara
en Jonathan van
Andel op hun
landgoed Zélandia
in Noordwelle
107
DE TUINARCHITECT
Arend JAn vAn der Horst (69)
werkt sinds 1971 als tuinarchitect | scHreef en
ontwierp vijftien jaar intensief samen met de
internationaal bekende Nederlandse tuinarchitect
Mien Ruys | begon in 1980 zijn eigen bureau
liep Als student stage in de potager du roi van
het paleis van Versailles
‘Met onze ontwerpen willen we mensen
inspireren en verleiden de tuin in te
gaan. Bijvoorbeeld door middel van een
zwembad, tennisbaan of prieel, maar
ook een boomgaard. Mijn stijl is tijdloos.
Ik geef de voorkeur aan duidelijke lijnen,
met een kleine of grote verrassing.
Natuurlijk houden we in het ontwerp
altijd rekening met de seizoenen, zodat
een tuin in de herfst, de winter en het
vroege voorjaar net zo mooi is als in de
zomermaanden. En als we een tuin ontwerpen
die geschikt moet zijn voor kinderen,
kiezen we voor veel gras en hagen
die bestand zijn tegen een voetbal.
Bij iedere opdrachtgever probeer ik me
in te leven in de persoon en zijn wensen,
dat maakt het vak fantastisch. Ik houd er
niet van als mensen zeggen: “Doe maar
wat.” Als ik steeds de vrije hand kreeg,
zou ik altijd hetzelfde ontwerpen.
Een tuin aanleggen is een kostbare aangelegenheid,
waarbij de prijs – afhankelijk
van materiaalkeuze en plantmaten –
sterk kan oplopen en vaak uitkomt op
een veelvoud van honderdduizend euro.
Een van mijn duurdere projecten was de
prestigieuze tuin bij het familiehuis met
museum van de Brenninkmeijers in
Mettingen – een realisatie om trots op te
zijn. Samen met drie medewerkers, die
allemaal zijn afgestudeerd als tuinarchitect
en die ik daarna zelf heb opgeleid,
werk ik aan dertig tot veertig projecten
tegelijk, ook in het buitenland. Tegenwoordig
merk ik dat mensen het liefst
voor een rustige tuin kiezen, met mooie
hagen en weerspiegelend water. Ook willen
ze in hun vrije tijd absoluut niet te
veel tuinlieden om zich heen zien, maar
juist genieten van hun privacy.’
QU12005-ft05.indd 107 3/27/12 12:37 PM

‘ Een goed ontworpen huis van
mijn hand is meestal binnen
een maand verkocht’
DE INTERIEURARCHITECT
Alphons Trossèl (56) werkT al 25 jaar als interieurarchitect | is gespecialiseerd in het bouwen en
restaureren van villa’s, monumentale panden, buitenplaatsen en landgoederen | onTwerpT zowel voor
particulieren als voor bedrijven | resTAureerT momenteel onder andere het gemeentehuis van De Bilt
‘Mijn mooiste dingen moet ik nog
maken, denk ik. Ik vind het fantastisch
dat ik opdrachtgevers heb die me volledig
vertrouwen, waardoor ik steeds bijzondere
projecten mag doen. Wanneer
mijn team en ik aan een project werken,
tekenen we het tot op de millimeter uit,
zodat ook alle bouwvakkers en installateurs
precies weten wat ze moeten doen.
Gemiddeld steek ik zo’n duizend uur
in een huis, hoewel er ook klussen van
meer dan drieduizend uur tussen zitten.
Het duurste project – achttien miljoen
euro – was een monumentaal landgoed
dat volledig rijp voor de sloop was en
waar we drie jaar mee bezig zijn
geweest. Het geeft blijk van visie, lef
en vaak ook cultuurhistorisch besef als
mensen een deel van hun vermogen in
zo’n monumentaal project steken, terwijl
het soms goedkoper en makkelijker
is om het bouwval tegen de vlakte te
gooien en er iets nieuws neer te zetten.
Je moet nooit bezuinigen op mensen
die je huis mooi maken. Je kunt bijvoorbeeld
een badkamer van de duurste
materialen bestellen, maar als deze
slecht wordt afgewerkt, heb je je geld
Alphons Trossèl thuis, met zijn hond Hunt
eigenlijk weggegooid. Ik schrik vaak van
de kwaliteit van de huizen van meer dan
een miljoen die op Funda staan:
ik mis de ziel, het interieur is vaak
in spiratieloos, ondoordacht en weinig
authentiek. Een goed ontworpen en
ingericht huis van mijn hand is meestal
binnen een maand verkocht. Van de
crisis merk ik weinig; ik werk nog steeds
aan meer dan tien projecten tegelijk.
Namen ga ik niet noemen, maar een
flink aantal van mijn klanten staat in
de Quote 500. Twee van hen zelfs bij de
eerste tien.’
QU12005-ft05.indd 108 3/27/12 12:40 PM

‘ Vrouwelijke BN’ers zie je vaak
helemaal geföhnd en gestyled
op de rode loper, maar hoe zien
zij er de volgende dag uit?’
DE KAPPER
Jeffrey JAnssen (38) is eigenaar van de Amsterdamse kapsalon Coup d’État | werkT als style
ambassador voor cosmeticamerk Wella | runT samen met Torben Raun modellenbureau Mod.s Agency
– kappersmodellen, hosts en hostessen voor events
‘Mijn salon heet Coup d’État. Ik heb
gekozen voor dit Franse woord voor
staatsgreep, omdat ik vind dat er op het
gebied van schoonheid illusies gecreeerd
zijn die doorbroken dienen te worden.
Vrouwelijke BN’ers zie je in bladen
vaak helemaal geföhnd en gestyled op
de rode loper, maar hoe zien zij er de volgende
dag uit?’ Bedoelt hij dan de Lecolook,
met schuine pony en lange lokken?
‘Ja, inderdaad. Het kost zeker vier- tot
vijfhonderd euro per maand om zulke
extensions bij te houden en het haar
elke keer op die manier te laten föhnen.
Het ziet er mooi uit, maar is niet voor
iedereen. Vrouwen houden vaak vast
aan lang haar, ongeacht de gezondheid
ervan of hoe het valt. Ik vind dat je
iedereen als individu moet bekijken,
ik ben tegen het kopiëren van illusies
en ga voor de pure vorm.
Zelf knip ik bekende mensen als Marcel
Wanders, Anouk Smulders en Ajacieden
Miralem Sulejmani en Dmitri Boelykin,
maar ook vrouwelijke ceo’s die bewust
bezig zijn met hun uiterlijk en uitstraling.
Vormen – dat woord gebruik ik
liever dan “kapsels” of “modellen” –
Jeffrey Janssen met Henriëtte Daniëls, creative
director bij The Veld hovenGroup, in zijn salon
kunnen de eerste indruk zó veranderen.
Veel van mijn klanten zie ik om de zes
weken; ik knip er zo’n vijftig per week.
In het weekend is er een wachtlijst,
maar doordeweeks kan ik vaak wel een
gaatje vinden in de agenda.
Ik word nog steeds heel blij van mijn
salon. Die heeft een glazen plafond en
het licht dat daar doorheen valt, toont
de haarkleur precies zoals deze is – veel
beter dan kunstlicht. De stoelen van
Fendi zijn collectors items. Ze vragen
veel onderhoud, maar ik ben er nog
steeds verliefd op.’
QU12005-ft05.indd 109 3/27/12 12:40 PM

DE COUTURIER
Addy vAn den KrommenAcKer (62) wilde als kind al couturier worden | lAnceerde in 2002
zijn eerste ontwerpen | ontving in 2007 in Italië de Look of the Year International Haute Couture
Award en de award voor beste buitenlandse bijdrage aan de haute couture | werd in 2011 benoemd
tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
‘Het is een misverstand dat mijn jurken
meteen tienduizend euro kosten. Normaal
gaan mijn couturejurken vanaf
vierduizend euro, maar ik heb ook een
goedkopere prêt-à-porter-collectie. De
rodeloperjurken zijn het bekendst, om-
dat die de bladen halen. In Nederland
heb ik bijna iedereen wel gekleed, onder
wie ook leden van de koninklijke familie.
In het buitenland zou ik nog weleens
Charlize Theron of Nicole Kidman willen
kleden voor een red carpet event.
Ik word geïnspireerd door de jaren vijf-
tig en zestig; ik heb veel bewondering
voor de vormen en het vakmanschap uit
die tijd. Daarnaast ben ik een enorme
liefhebber van de Italiaanse cultuur.
De manier van leven in de zomer, la vita
bella, hoe de vrouwen daar in hun cocktailjurken
op het terras een glas wijn
drinken zonder overdressed te zijn. Ik
heb daar inmiddels ook al shows gedaan
en awards ontvangen; hoogtepunten in
mijn carrière. Ook vind ik het eervol dat
de burgemeester van Den Bosch vorig
jaar mijn riddering heeft aangevraagd.
‘ In Nederland heb ik bijna
iedereen wel gekleed,
onder wie ook leden van
de koninklijke familie’
Addy van den Krommenacker met zijn PA,
Kelly Merts, in zijn atelier in Den Bosch
De afgelopen jaren kreeg ik veel fanmail
van jonge meiden, die mij schreven dat
ze droomden van een echte Addy. Toen
is het idee ontstaan om een speciale
collectie te ontwerpen voor vrouwen
met een kleinere beurs. Ik heb net een
lijn gelanceerd bij Steps, waarvan de
duurste jurk tweehonderd euro kost.
Steps wilde daarnaast graag een T-shirt
uitbrengen met I ♥ ADDY erop; daar
moest ik wel even aan wennen. Ik kan
me er nog altijd over verbazen dat
vrouwen die met plezier dragen.’
QU12005-ft05.indd 110 3/27/12 12:41 PM

‘Wat ik doe, is heel intiem. Ik zit niet alleen fysiek
aan mijn klanten, maar leer ze ook echt kennen’
DE PERSONAL SHOPPER
Bodo Breg (36) studeerde mode en vormgeving aan de kunstaca demie | mist uniciteit in het
Nederlandse straatbeeld. ‘Ik terroriseer mezelf er maar niet meer mee, ik probeer op mijn manier de
wereld een beetje mooier te maken’
‘Stylisten stellen vaak een garderobe
samen op basis van het laatste modebeeld.
Ik kijk als personal shopper liever
naar de leefsituatie van mensen. Hebben
ze kinderen? Wat voor baan hebben ze
of wat voor bedrijf runnen ze? Hoe ziet
de garderobe eruit? Vaak heb ik wel drie
of vier afspraken voor we echt gaan winkelen.
Acht jaar geleden begon ik hiermee,
nadat een vroegere klant – wier
eerste, tweede en derde huis ik als interieurontwerper
had aangekleed – mij
na een scheiding vroeg haar te helpen
met het verkleinen van haar garderobe.
Uiteindelijk had ze minder kleding,
maar ze kon er een stuk meer mee. Daaruit
kwamen veel meer opdrachten voort,
mede omdat ik zelf ook al een groot netwerk
had opgebouwd via internationale
evenementen als de Tefaf.
Wat ik doe, is heel intiem. Ik zit niet
alleen fysiek aan mijn klanten, maar leer
ze ook echt kennen. De basis is altijd
professioneel, maar het contact gaat
weleens verder dan alleen de garderobe.
Daarom noem ik ook geen namen. Ik
kleed zowel mensen uit de top van het
bedrijfsleven als gekroonde hoofden, en
Bodo Breg met Annemieke Rijke, retail
en strategy consultant, in The Collector
die moeten mij volledig kunnen vertrouwen.
Ik beheer nu de garderobe van zo’n
dertig klanten. Gelukkig heb ik een fotografisch
geheugen, zodat ik blindelings
weet wat voor stukken iemand heeft en
wat daarbij past. Mijn hoofd is net een
harde schijf, vol mappen met namen van
mijn klanten waarin kledingstukken
zijn gerangschikt.
Kleding is communicatie, maar in het
Nederlandse straatbeeld overheerst het
kuddegedrag nog altijd. Daarom streef ik
– naast dat kleding bij je lichaam en leeftijd
moet passen – naar uniciteit.’