'ik lig hooguit drie keer per jaar op het Strand' - Nikki Sterkenburg

30
door Nikki SterkeNburg
fotografie ilja Meefout
Nederlandse horecaondernemers over overleven in lloret de Mar
‘ik lig hooguit
drie keer per jaar
op het Strand’
Nederlanders heersen nog steeds in de horeca in
Lloret de Mar, maar snel rijk worden is er niet meer
bij. Vier uitbaters over de verharding en de moordende
concurrentie: ‘Als je hier een zaak begint, moet je
voor twee jaar lucht hebben en zeker niet je laatste
50.000 euro erin stoppen.’
17 uur per dAg.Vincent SolleVeld
bedient zeShonderd nederlandSe
bedrijVen aan de SpaanSe kuSt. 31

jongens die hier de bus uitstappen, de kroegentocht
overslaan en direct naar ons komen,’ zegt Ewout
Snep (37) die samen met zijn compagnon Toon van
Zandvoort skihut Cartoon in Lloret heeft. ‘Ze hebben
over ons gehoord, of ze zijn hier al eerder geweest en
komen iedere avond van hun vakantie.’
Het creëren van een groep rondom Cartoon houdt
hem dagelijks bezig. Niet alleen houdt hij ieder jaar
in Nederland een reünie met 250 feestgangers en is hij
zijn
‘er
actief via social media, ook een groot deel van het personeel komt meerdere zomers
terug om te werken. ‘Ze doen alles voor me en andersom is dat ook zo. Want ik merk
nu dat de jaren gaan tellen. Dansjes achter de bar om klanten te vermaken kun je
toch beter aan 18-jarigen overlaten. En het is sowieso fijn dat je niet ieder jaar alles
opnieuw uit moet leggen.’
Binnen bestaat het publiek uit vrijwel alleen maar Nederlanders. Rond middernacht
wordt hard ‘lang zal ze leven’ gezongen voor iedereen die mogelijk jarig zou kunnen
zijn, een groep vrienden omarmt elkaar uitbundig. De ober, wiens fluorescerende
dienblad oplicht door het blacklight, zet zojuist weer een meter bier voor ze neer.
Dertien halen, tien betalen. ‘En ook gefeliciteerd aan de dame hier naast me achter de
bar, want die is vandaag van cup 75B naar 75D gegaan. Zijn er hier nog vrijgezellen?’
roept de dj enthousiast. Er klinkt gejuich.
Voor de skihut staat een Spaanse beveiliger die iedereen vraagt waar ze vandaan
komen. ‘Het is niet dat we niet-Nederlanders bewust weren,’ legt Snep uit. ‘Maar
vaak vinden die er hier gewoon niks aan. Hoewel er uitzonderingen zijn, mensen
uit skigebieden verstaan de tekst niet, maar vinden de deuntjes wel leuk. En we
hebben ook een groep van tweehonderd Denen gehad die op kroegentocht was.
Die hebben we het hoofd-schouders-knieën-teen-dansje aangeleerd, vonden ze
geweldig! Drie Denen zijn ooit nog eens naar een reünie in Nederland gekomen.
Dat vind ik een compliment.’
Een meisje loopt langs en roept hard met een Limburgs accent: ‘Waar is Friet van
Piet?’ Ewout Snep draait zich meteen om: ‘Die hebben we hier niet.’ Het meisje
kijkt geërgerd en zegt: ‘Maar waar kan ik dan een frikadel speciaal krijgen?’ Ewout
legt haar uit hoe ze bij eetcafé Zomers komt en iets vrolijker strompelt het meisje
met haar vriendinnen verder. ‘We helpen elkaar altijd,’ legt Ewout uit. ‘Het heeft
geen enkele zin om mensen een skihut in te trekken als ze naar een discotheek of
snackbar willen. Eigenlijk zijn we allemaal heel hard bezig Lloret als merk neer te
zetten en het iedereen naar de zin te maken.’
Snackbar De koe
Hollandse snacks zijn nog steeds een selling point. ‘Kom uit het land van kroketten en
frikadellen, die je tot aan de Spaanse kust kunt bestellen,’ klinkt de stem van Lange
Frans door de boxen. Ondernemer Vincent Solleveld (41) moet erom lachen. ‘In
het alternatieve volkslied van Nederland word ik gewoon genoemd.’
Wie hem ’s middags op het terras ziet zitten, zou denken dat hij een vroege
pensionado is. Maar schijn bedriegt. Om de haverklap gaat zijn telefoon en hij werkt
in het hoogseizoen zo’n zeventien uur per dag. Zijn groothandel Vincent Food levert
Nederlandse producten aan ruim zeshonderd bedrijven aan de Spaanse kust, hij is
eigenaar van twee Appie Hein-supermarkten en met compagnon Robert Gijssen (38)
heeft hij zeven horecazaken, waaronder de Hollandse snackbar De Koe in Lloret.
En alsof hij het daarmee nog niet druk genoeg heeft, voorziet hij Nederlandse
‘ goudzoekers’ die een zaak in Spanje willen beginnen van advies. ‘Het lijkt veel
mensen geweldig: altijd zon, eigen baas, een paar maanden per jaar hard werken en
verder genieten. Zo romantisch is het niet. Ik lig misschien drie keer per jaar op het
strand. En als je hier een zaak begint, moet je voor twee jaar lucht hebben en zeker
niet je laatste 50.000 euro erin stoppen. Dat vinden mensen wel eens moeilijk te
bevatten, stiekem denken ze toch dat de horeca niet echt een vak is.’
Samen met compagnon Gijssen zit hij op het terras bij hun pas geopende grand
café Kings in Santa Susanna, dat op een steenworp afstand van Lloret ligt. De
inrichting is losjes gebaseerd op het concept van een Ierse pub. Hoewel het terras
‘ik heb ook jaren
gekend met
geldgebrek en
tegenslagen,
banken die niet mee
wilden werken en
ingewikkelde
regelgeving’
horecA
hoLLANdiA.
Vincent
SolleVeld
(linkS).
johan
bekkerS Van
eetcafé
zomerS
in lloret
(rechtSonder).
met loungebanken er sfeervol
bij ligt, zien ze zelf nog allerlei
verbeterpunten: hoekjes moeten
afgewerkt worden, de vloer moet
anders en volgend jaar wordt de
kaart uitgebreid met verse vis.
‘We doen nu wat we aankunnen en
dan gaan we het verder uitbouwen,’
vertelt Gijssen. ‘Dit zijn de
investeringsjaren. Wat je hier ziet,
is jarenlange ervaring die meespeelt.
Als we het nu goed doen,
loopt het straks smooth en hoeven
we alleen nog maar te controleren.
Maar ik heb ook jaren gekend met
geld gebrek en tegenslagen, banken
die niet mee wilden werken en
ingewikkelde regelgeving.’
TiëSTo vS. biefSTuk
Dat het voor Nederlandse ondernemers aan de Costa Brava lastig opstarten is, erkent
ook Johan Bekkers (42) die eetcafé en loungebar Zomers heeft. ‘Ik heb vandaag toch
zo’n 250 man te eten gegeven,’ zegt hij tevreden terwijl hij in kokspak om half 11
’s avonds zijn eerste biertje drinkt. Het eetcafé is volledig gericht op Nederlanders,
compleet met gerechten als Hollandse biefstuk en saté.
Nadat Bekkers eerst een aantal jaren feestcafé The Box in Lloret runde en ’s winters
bedrijfsleider was bij een van de grootste après-ski-barren in Frankrijk, durfde hij
de stap aan. ‘Op een gegeven moment heb je een idee waar je iets mee wilt. Maar
de eerste jaren zijn zwaar geweest en hebben handenvol geld gekost, omdat je moet
blijven investeren. Zo stond er eerst veel verse vis op de kaart, maar Nederlanders
willen toch liever iets bekends. Nu hebben we de reputatie het beste spareribsrestaurant
van Lloret te zijn en zitten de avonden waarop mensen onbeperkt
spareribs kunnen eten bomvol.’
Het eerste jaar stond Bekkers zelf achter de bar, maar uiteindelijk ging hij zelf weer
in de keuken staan om meer overzicht te hebben. ‘Gelukkig kan ik bouwen op
32 33

34
guMMikNuppeL
iN je rug
lloret roept vaak het beeld op van
grote groepen nederlanders die
zichzelf iedere avond een alchoholvergiftiging
drinken en zich zwaar
misdragen. maar in lloret worden
hoge boetes uitgedeeld voor alcohol
onder de 18 en er mag geen alcohol
op straat genuttigd worden. ewout
Snep van skihut cartoon: ‘natuurlijk
kloppen sommige negatieve
verhalen. maar de grootste kroegen
hier zijn toch de balkons van de
hotels en appartementen.’ ook
groothandelaar Vincent Solleveld
benadrukt dat er de afgelopen jaren
veel is gedaan in lloret om overlast
tegen te gaan. ‘er is nu een speciale
politie­eenheid in me­uitrusting uit
barcelona die al ingrijpt voordat het
escaleert. als je je misdraagt, heb
je meteen een gummiknuppel in je
rug. het wordt altijd netjes opgelost,
hoor, maar het geeft een duidelijk
signaal af.’
jarenlange horeca-ervaring, want als ik dit vijftien jaar geleden had gedaan, was ik
binnen een jaar naar de klote geweest.’
Bekkers wist contacten te leggen met reisorganisaties die hun klanten de eerste
avond bij hem brengen en dan 25 procent korting krijgen. ‘Het is jammer dat ze zo
kort tafelen. Reisorganisaties hebben een overvol weekprogramma met activiteiten,
want dat levert geld op. Soms spreek ik jongens die op zaterdag aankomen en pas
op vrijdag een vrije avond hebben. Ik vind het jammer dat het zo verhardt, de
grotere zaken en discotheken proberen alles in te pikken en betalen organisaties voor
publiek. Wij kunnen dat niet, maar gelukkig bestaan we nog en komen toeristen
vaak terug vanwege de kwaliteit.’
De generatie die tien of twintig jaar geleden zaken deed in Lloret beleefde volgens
Bekkers gouden tijden. Maar wie nu een goed draaiend restaurant of café wil beginnen,
moet er hard aan trekken. ‘Grote discotheken proberen jongeren naar feesten te lokken
door artiesten als Tiësto te laten optreden. Daar moeten ze flink entree voor betalen, en
dus kiezen ze voor het avondeten eerder voor de Burger King. Als ik hun leeftijd had
en zou moeten kiezen tussen Tiësto of een biefstuk wist ik het ook wel.’
Zijn beste weken draait hij dan ook wanneer het zuiden van het land vakantie heeft.
‘De Randstad komt voor de discotheken, de zuidelijke boeren komen voor het eten
en dat zijn vaak loyale jongens.’
klein maar luiDruchTig
Toch richten steeds minder ondernemers zich in Lloret specifiek op Nederlanders.
Hoewel Lloret dit jaar onder de Nederlandse vakantiegangers weer bestemming
nummer één is, zijn ze voor veel ondernemers slechts een deel van de doelgroep.
‘Nederlanders zijn hier waarschijnlijk de kleinste groep, maar wel de luidruchtigste,’
legt Solleveld uit. ‘Wie zich alleen op Nederlanders richt, heeft eigenlijk maar zes
tot tien weken klanten binnen. De grote discotheken aan de boulevard zoals Tropics
adverteren nu met Nederlandse namen zoals Partysquad, maar in september laten
ze Kroatische artiesten invliegen. Want het seizoen duurt eigenlijk zeven maanden.’
Daarom hebben ze hun nieuwste aanwinst Kings dan ook de uitstraling van
Apres ski
& deLfts
bLAuw.
eWout Snep
met ‘75dbardame’
in cartoon
(boVen).
robert
gijSSen en
Vincent
SolleVeld
(onder).
johan
bekkerS met
perSoneel
Van zomerS
(rechtS).
‘de randstad komt
voor de disco’s, de
zuidelijke boeren
komen voor
het eten en dat
zijn vaak loyale
jongens’
een Ierse pub gegeven. Gijssen: ‘Spanjaarden vinden het
leuk, Engelsen kennen het en voor Nederlanders is het ook
herkenbaar.’
De menukaart is beschikbaar in het Spaans, Catalaans, Engels,
Nederlands, Frans en Russisch. En ook van snackbar De Koe,
die Solleveld en Gijssen liefkozend ‘ons kindje’ noemen, is
de naam boven de winkel vervangen door Fresh to Go. Nu
worden hier nog iedere avond zo’n 250 kroketten en 320
frikandellen verkocht, maar ze willen dat verder uitwerken
om een breder publiek aan te spreken.
Ook Sollevelds Appie Hein in Blanes loopt nog erg goed,
maar trekt niet alleen toeristen. ‘Johan Cruijff komt hier
vier keer per jaar en sinds kort bezorgen we ook online aan
Spanjaarden. De eerste gastarbeiders in Nederland waren
Spaans, die zijn bijna allemaal teruggekeerd. Daardoor is er
hier behoefte aan Nederlandse producten. Wat ze het lekkerst
vinden? Satésaus, satésaus en satésaus.’
Een Nederlandse jongen slentert rond in zijn beige badjas,
met een brak gezicht pakt hij een brood uit het schap en
klemt het onder zijn arm. ‘Goeiemorgen,’ zegt Solleveld,
hoewel het half 2 is. ‘Morgen,’ zucht de jongen en sloft
langs het koelvak waar magnetronmaaltijden boerenkool en
hutspot liggen. ‘Je snapt het niet, maar zelfs met 35 graden
worden die goed verkocht.’
miljoenenomzeT
De ondernemers mogen dan hun plek verworven hebben,
ze benadrukken keer op keer dat ze er niet enorme sommen
geld mee verdienen. Bekkers over de inkomsten van zijn restaurant: ‘Ik verdiende
veel meer toen ik nog in Frankrijk werkte. Maar ik doe wat ik leuk vind en dat is
me heel veel waard.’ In de winter klust hij voor een bouwbedrijf. En ook Snep en
zijn vrouw werken in de wintermaanden. ‘Al die maanden niks doen is geen optie.’
Solleveld en Gijssen draaien buiten het toeristenseizoen nog steeds zo’n twaalf uur
per dag om het volgende seizoen voor te bereiden.
En ze mogen dan in een BMW X5 en een Audi A5 rijden, dat betekent niet dat ze
binnen zijn. Gijssen: ‘Door alle problemen waar we tegenaan gelopen zijn, waarderen
we des te meer dat we nu zeven goedlopende horecazaken hebben.’
Solleveld: ‘Iedere cent die we omzetten, steken we weer in het bedrijf. Ik ben hier
24 uur per dag, zeven dagen per week mee bezig. Het is het succes dat verslavend
werkt. We zijn net als voetballers die ieder seizoen opnieuw het landskampioenschap,
de beker én de Champions League willen winnen.’
grAAiMeter
+5
+4
+3
+2
▲
mark rutte
+1
homo’s verdienen méér dan hetero’s. roze jongens
pakken gemiddeld 12 procent meer salaris dan
jongens die op meisjes vallen, en meisjes die met
meisjes vrijen harken 15 procent meer binnen dan
dames die coïtaal geluk beleven met mannen.
logisch.
als je om half 4 de kinderen van het schoolplein moet
oppikken, is de kans op promotie kleiner dan dat je
door kunt buffelen op kantoor.
de amsterdamse gay pride is, behalve een decadent
emancipatiefeest, vooral een gesubsidieerd netwerkcarnaval
voor de kapitaalkrachtigste leden van het
land. opvallend hoe weinig kritiek er is op de staatssteun
aan deze grachtenoptocht. aan het homoemancipatiefestijn,
dat maar liefst negen dagen
duurt, leveren vele ministeries direct of indirect een
bijdrage.
Waarom zegt niemand dat dit waanzin is?
terwijl er wordt bezuinigd op hoogcultuur, op hongerende
afrikanen en onze jonge breintjes in het onderwijs,
verspijkeren de conservatieve snijmeesters van
rutte­1 vele miljoenen aan homo­volksvermaak. zelfs
Volendam, electoraal hoofdkwartier der pVV, heeft
een boot afgevaardigd met daarop nick & Simon die
in klederdracht een lied zingen.
homobevrijding is verworden tot mallotige folklore
voor provincialen die te veel naar het Songfestival
hebben gekeken. homo’s worden soms in elkaar
geslagen, dat is waar en dat is heel vreselijk, maar
dat worden disco­gangers in gereformeerd rijssen
soms ook. die overleven het niet eens.
mark rutte, doe dus iets aan deze misstand. durf
je eens gehaat te maken bij de gaylords. je partij,
vooral in amsterdam, barst van de liefhebbers van
het gelijkslachtelijke liefdesspel (‘gayVd’) en die
achterban mag best iets bijdragen aan de crisis.
Schrap die geldstromen naar de roze lobbymachine,
en maak die centen snel over naar hongerend
Somalië. dáár word je trouwens nog folkloristisch
gestenigd als je homo bent.
mark koSter
-1
-2
-3
-4
anP
-5
35