Nieuwsbrief 171 – 15 februari 2013 – pag. 1 Inhoudsopgave ...

Er wordt op u gewacht
6 februari 2013 Door Arjan Plantinga
België werkte tussen 2001 en 2005 mee aan de illegale ontvoeringen van willekeurig gekozen moslims om
de Strijd tegen de Terreur van brandstof te kunnen voorzien. Toen de eerste verdenkingen boven water
kwamen ontkende de toenmalige minister-president Guy Verhofstadt in alle toonaarden. Uit een nieuw
rapport van de mij volslagen onbekende Open Society Justice Initiative zou blijken dat België wel degelijk
meewerkte aan de illegale praktijken van de VS, die leidden tot martelingen van vele gevangenen en tot de
dood van een aantal van hen.
Hoeveel nationale en internationale wetten en verdragen hiermee werden overtreden of geschonden is een
zaak van de juristen (die niets zullen doen, geen Belgische openbaar aanklager, noch een burgerlijke partij).
Wij burgers kijken in eerste instantie naar de morele kant van het verhaal, en kunnen aan de hand van deze
gegevens concluderen dat het verlenen van medewerking aan dergelijke heksenjachten op geen enkele
manier te rechtvaardigen is. Dat vonden de verantwoordelijken onder eerste minister Verhofstadt
klaarblijkelijk ook. Waarom zou er anders over gelogen worden? Ze wisten dat wat ze deden strafbaar en
immoreel was, ze wisten dat een meerderheid van de kiezers hen erop zou afrekenen, en ze wisten dat ze
de geloofwaardigheid van de rechtsstaat België (zo die überhaupt ooit bestaan heeft) flinke schade zouden
toebrengen.
Mensen die geen graten zien in de medeplichtigheid aan vrijheidsberoving, ontvoering, marteling en moord,
rechtvaardigen hun laakbare standpunten met het gotspe dat in de strijd tegen de terreur alles geoorloofd is,
en gaan daarmee volledig voorbij aan het hoogste goed in een rechtsstaat: iemand is onschuldig totdat het
tegendeel wordt aangetoond. Maar in het klimaat van 'na 11 september' is een Arabische naam en/of Moslim
zijn al voldoende om hele volksstammen aan die onschuld te laten twijfelen.
Het is hysterie puur, die zich op maar weinig manieren onderscheidt van middeleeuwse heksenjachten, de
kruistocht van senator McCarthy tegen de communisten of de Kristalnacht.
In de nu al meer dan tien jaar durende, eindeloze Strijd tegen de Terreur is van geen enkele zogenaamd
door Moslimterroristen gepleegde aanslag ooit op overtuigende wijze aangetoond wie erachter zat.
Ja, er zijn enkele mensen veroordeeld, maar de meeste zogenaamde daders zijn dood, hadden daarnaast
geen enkel motief voor hun daden, of hebben - zoals in het geval van Osama Bin Laden - tot aan hun dood
steeds weer beweerd dat ze met de aanslagen helemaal niets te maken hadden.
De geleverde verklaringen van overheidswege voor deze aanslagen (9/11, Londen, Madrid, Bali, Mumbay,
de onderbroekterrorist, de schoenterrorist, de rokende auto op Times Square, etc, etc) rammelen aan alle
kanten en zijn feitelijk door vele onderzoekers als 'onmogelijk' afgedaan.
De aanslagen werden wel degelijk gepleegd, maar door wie weten we nog steeds niet helemaal zeker.
Of eigenlijk weten we dat wel, maar proberen werkelijk op zoek te gaan naar de bewijzen is spelen met je
leven voor elke burger, en in ieder geval het einde van je carrière voor iedereen met een invloedrijke positie
(ministers, parlementariërs, academici, hoernalisten van de staatsmedia).
Meer en meer word duidelijk dat terrorisme zoals het wordt uitgelegd door de politiek en de media in het
Westen niet bestaat, en dat we er eigenlijk vanuit kunnen gaan dat vrijwel alle terroristische aanslagen van
de laatste 100 jaar werden gepleegd door geheime diensten van enkele staten.
Al moeten we om het echt te begrijpen niet meer in staten denken.
Staten bestaan alleen voor de burger en zijn politieke chaperonnes.
Voor de Poppenspelers bestaan er geen staten, geen grenzen. Zij houden zich bezig met een grenzeloze
strijd om de natuurlijke hulpbronnen van deze planeet, en een verdoken strijd om de steun van de burger.
Zonder die steun zijn ze machteloos.
Ze zijn namelijk niet met veel.
Wij wel.
De strijdende partijen zijn langs de ene kant de Europese elite, uitgezwermd over Noord-Amerika, het
zuidelijke puntje van Afrika, Japan, Australië, Zuidoost Azië en gefragmenteerde delen van het Midden-
Oosten.
Langs de andere kant de Aziatische (Chinese) elite en de oude Russische adel, die de touwtjes in Rusland
steeds steviger (terug) in handen lijkt te krijgen.
Daartussendoor bewegen zich uiteraard tal van kleinere brokjes, met wisselende sympathieën voor dan
eens de ene, dan eens de andere partij, en ook een heel klein, maar luidruchtig en machtig groepje
intriganten, dat met niets anders bezig lijkt te zijn dan de grote, machtige blokken tegen elkaar op te zetten
om zo hun tegenstanders geëlimineerd te zien worden.
En 'de Moslims'?
Ten eerste bestaat die groep niet als zodanig. Er is geen geestelijk leider van alle Moslims aan te duiden, er
zijn geen overlegorganen waarin alle Moslims vertegenwoordigd zijn. Kijkend naar de twee grootste groepen
binnen die religieuze stroming zien we dat ze afzonderlijk al iets meer georganiseerd zijn, maar geen enkel
orgaan raakt ook maar zijdelings aan de ingrijpend structuur van de katholieke kerk, de NAVO of de VN-
Veiligheidsraad.
Nieuwsbrief 171 – 15 februari 2013 – pag. 44