1 C. Verspreide literaire teksten van Jacob Revius ... - Enny de Bruijn

doorluchtige, bloeiende universiteit hebben. En wat het voornaamste is: die universiteit is
toegerust met mannen wier stem de zoekers naar wijsheid en voortreffelijkheid van de uiterste
einden der aarde naar de Gallische streken laat snellen, zoals ooit de zoete overvloed van
liviaanse welsprekendheid de Galliërs naar het verre Italië trok (*11).
Voor deze buitenlandse studenten presenteert zich de Germaanse Natie, die, omdat ze
in deze Republiek der Letteren alle dingen van scepter en bestuur aan de genoemde
christelijke koningen verschuldigd is, gewillig rekening houdt met de hand van de
weldoeners, en de enig mogelijke gehoorzaamheid betoont aan de leliedragende scepter.
Anders moet ze immers terecht onder degenen gerekend worden die noch weten te bevelen
noch te gehoorzamen, welke soort van mensen van het laagste allooi is en van geen enkel nut
voor de staat – zoals een deskundig man heeft gezegd en een wijs man heeft opgeschreven.
Met inachtneming van de oude, koninklijke en allerheilzaamste verordening is op de
dag van vandaag – nadat de vergadering bijeengekomen was om op wettige wijze een
procurator van onze Natie te kiezen – deze ene man de eer uiterst waardig geoordeeld, gezien
het feit dat bijna iedereen op hem gestemd heeft. Hij is een man in wie adeldom wedijvert met
talent, in wie – om het kort samen te vatten – de uitnemendheid des te bekoorlijker is omdat
ze uit zulk een stamboom afkomstig is.
Hem presenteren wij nu aan u, hooggeachte heer, terwijl we u verzoeken om hem te
bevestigen op grond van het gezag waarmee u bekleed bent, en om te verordenen dat hij de
aan deze positie verschuldigde voorrechten en privileges mag genieten. Als u, zoals wij
vertrouwen, deze weldaad welwillend aan de voorafgaande weldaden toevoegt, zult u alle
leden van de Germaanse Natie meer en meer aan u toegewijd en met u verbonden hebben.
Dit heb ik (uitgesproken), waarop hij zeer vriendelijk heeft geantwoord met een fraaie
redevoering, waarin hij – na een lofrede op de Germaanse Natie – onze verkiezing met zijn
goedkeuring heeft bezegeld. Dus zijn we naar onze bibliotheek gegaan, waar ik mijn
opvolger, de zeer geachte en deskundige heer Hildegerus Mattenclot (*12), overeenkomstig
de gewoonte de plechtige eed heb afgevorderd, en toen dat gebeurd was heb ik de
Assessorenplaats, de boeken en de sleutels afgestaan.
Laat ik eindigen met een zegenbede. In mijn officiële hoedanigheid (*13) bid ik de hoogste,
de grootste God, de grondlegger van alle gezag en dus ook van het onze, vol eerbied om zijn
eigen rijkdommen: dat de verschuldigde autoriteit eindelijk terugkeert aan de magistraten, de
majesteit aan de overheid, de waardigheid aan de rechters, en dat de wil om recht te doen bij
iedereen óf ingeboezemd óf opgelegd wordt. Dat het recht verheerlijkt mag worden, het
onrecht gestraft, dat de nederige mag opkijken naar de machtige, maar niet voor hem vrezen,
dat de machtige wie nederiger is mag voorgaan, maar hem niet verachten (*14).
Eendracht, eendracht hebben we nodig, opdat de Germaanse Natie met dezelfde beginselen
als waarmee ze vanuit de laagte tot een middelmatige staat is opgeklommen, straks vanuit
deze middelmatigheid een rechtmatige grootheid bereikt
– opdat ze de wortels in de bodem en het hoofd in de wolken steekt (*15).
Jacobus Ricardus Revius, I.N.G. Assessor
Zoek de vrede, en jaag die na. Psalm 34:14 [moet zijn: 34:15b]
*1 Agathon: typisch citaat uit florilegium (Lycosthenes, Apophthegmata [1555], ed. 1602, p.
455, of Stobaeus, Keras amalthaias, ed. 1559, p. 298), zie ook Frank-van Westrienen 2007, p.
110-112): Agathon. Dicere solebat, magistratum trium debere meminisse. Primum, quod
9