1 C. Verspreide literaire teksten van Jacob Revius ... - Enny de Bruijn

Vertrek naar de stad van Antenor,
of ga naar Constantijns vesting,
naar het graf van de illustere Homerus
of bezoek de rustplaats van Maro –
geen stromende Mincius, geen Padusrivier,
geen snelle Scamander met zijn vlietende water,*
geen wereldomvattende zee, met haar golven,
spoelt nu nog weg wat jou kwelt en verzengt:
de liefde die je hartgrondig wilt tonen. 80
Gelukkig ben je, Gellia, gelukkig!
De bibliothecaris* verkiest jouw lippen
boven de lipjes van de muzen.
Gelukkig ben je, Gellia, gelukkig!
Het raadslid kan, vanwege jouw liefde,
zijn onverbiddelijk ambt vergeten.
Ook jij, beste bruidegom, komt aan de beurt
als man die ’t verdient om zijn vrouw te dienen,
de vrouw met wie je een zeldzame band hebt,
in wie deugd en afkomst gelukkig versmelten, 90
schoonheid en zedigheid, charme en ernst,
die het vuur dat zij destijds in jou heeft ontstoken
beantwoordt met evenveel vuur van zichzelf.
De vrouw die jou zwaar heeft verwond, kan je troosten
met medicijn dat ze steeds bij zich draagt.
De vrouw die de oorzaak was van al je pijnen
maakt tegelijk ook een eind aan ’t verdriet.
Leve het bruidspaar, mogen geen rampen
jullie vroegtijdig vaneen komen scheuren, 100
niet voor je samen, met knikkende hoofden,
naar de aarde gebogen, de ouderdom vindt.
Dat maar veel Gellia’s en veel Ernsten
als troonopvolgers van hun vader en moeder
jarenlang rond jullie blijven staan.
Zo wens ik,
Jacobus Revius, van de priesters van Deventer
* Burgemeester Ernst Brinck en Gellia van Keppel trouwden in Harderwijk op 21 oktober
1623. Op de bruiloft werden verzen voorgedragen door Anna Roemers Visscher, Petrus
Scriverius en Johannes Isacius Pontanus. Vermoedelijk ook door Daniel Heinsius: die wordt
genoemd in de bijdrage van Pontanus.
*8 Caystros: Ovidius, Metamorfosen V, 386-387: non illo plura Caystros carmina cycnorum
labentibus audit in undis.
*10: Een krijsende gans: Vergilius, Bucolica ecl. IX, 36: sed argutos inter strepere anser
olores. Populair beeld bij Revius’ kennissen en tijdgenoten: ‘Anser strepit inter olores’ was
het motto van Adrianus Hofferus in zijn Nederduytsche poemata (1635) en het thema van de
lofdichten (onder meer van Daniël Heinsius) op deze bundel. Ook Johan de Brune noemt zich
als dichter ‘een schorre gans, onder swaenen’ (Zeeusche Nachtegael I, p. 118), vgl. ook
18