1 C. Verspreide literaire teksten van Jacob Revius ... - Enny de Bruijn

alsof je bedwelmd bent door lotusbloemen
of door het maatgezang van de Sirenen*
of door een dronk uit de Lethe-rivier –
ten slotte gehecht, alsof je blijft kleven
aan het gezicht van dat ene meisje.
De Hellespontbocht houdt je niet meer gevangen
maar wél de boezem van de heldin, 30
geen bergpas in de besneeuwde Pyreneeën
maar wél de bruid met haar sneeuwwitte armen,
niet de puinhopen van het oude Troje,
of wat verder herinnert aan Helena,
maar een heel andere Helena,
om wie je de grootste strijd hebt gevoerd.
In welke duistere bossen en grotten
hield je je schuil, verstandige muzen,*
toen Brinck, jullie Brinck, binnen de tijd
van slechts één uur zijn hart heeft verloren? 40
Hier is, hier is die Brinckius
die ’t meeste genoot van oude dingen,
maar nu, ineens, berooft een jong meisje
hem op zijn leeftijd nog van zijn verstand –
geen cent geeft zij om zijn droge ernst
of zijn eerbiedwaardige ouderdom.
Hier is, hier is die Brinckius
die zich aan beeldhouwwerk vergaapte,
aan kunstig gegraveerde gezichten
of aan gestalten, in marmer gehouwen, 50
hetzij van Praxiteles, hetzij van Scopas.
Hij keurt ze nu geen blik meer waard,
hij ziet alleen nog die ene gedaante,
de vrouw die Praxiteles, Scopas en
alle dingen verdrijft uit zijn hart.
Hier is, hier is die Brinckius
die zijn museumschrijnen bleef vullen
met ringen van brons en ringen van zilver,
ringen van goud, meegebracht van zijn reis.
Maar nu kan geen andere ring hem bekoren 60
dan die ene die hij, schoonheid, voor jou
gekocht heeft als pand van vreugdige liefde
Hier is, hier is die Brinckius
die het gewend was om schelpen te tonen
verzameld aan ’t strand van de Rode Zee
of puntige horens die, verder naar boven
steeds wijdere, grotere kringen draaien,*
maar die deze buit uit de diepten verwaarloost
nu Gellia, als een wervelstorm,
zijn ziel met haar pit in de rondte laat tollen.* 70
17