1 C. Verspreide literaire teksten van Jacob Revius ... - Enny de Bruijn

Hic est, hic Brinckius ille est
Cui cuncta antiqua placebant.
Nunc illi aetate tenellâ
Rapuit virguncula mentem,
Senio rugisque verendas
Non aestimat unius assis.
Hic est, hic Brinckius ille est
Sculptos qui marmore vultus
Excusaque molliter ora,
Qui Praxitelisve Scopaeve 50
Tabulas & signa stupebat,
Nunc talia non facit hili
Sed imagine pendet ab una,
Quae Praxitelesque Scopasque
De corde expectorat omnes.
Hic est, hic Brinckius ille est
Cui plurimus annulus, aere
Argento ductus & auro
Implebat scrinia, verum
Iam non placet annulus ullus 60
Nisi quem tibi, pulchra, paravit
Iucundi pignus amoris.
Hic est, hic Brinckius ille est
Qui rubro ostendere suetus
Lectas in litore conchas,
In latum aut tortile quiddam
Quod turbine crescat ab imo,
Iam nil spolia ista profundi
Sed Gellia tota merum sal
Animum quasi turbine torquet. 70
I nunc Antenoris urbem,
Pete moenia Constantini,
Tumulum praelustris Homeri
Cineresve invise Maronis,
Te Mincius amne, Padusve,
Te praepetis unda Scamandri,
Te, qua complectitur orbem,
Mare proluat omnibus undis,
Non qui te versat & urit
Corde exsinuabis amorem. 80
O felix Gellia! felix!
Tua praefert labra labellis
Musarum magnus epopta.
O felix Gellia! felix!
Rigidos tibi substinet uni
Fasces submittere Consul.
Iam te quoque, sponse, fatebor
Dominae servire merenti:
In qua (quae copula rara est)
Coëunt cum stemmate virtus, 90
15