12-2007

Jaargang 27 – 3 13 december 2007
INHOUDSOPGAVE
Last in, first out pagina 1
Bestuurs ontwikkelingen pagina 3
Pensioenzaken pagina 4
ATC jokes pagina 7
The Dues are due pagina 8
Van het secretariaat pagina 9
Redactie pagina 10
Jubilarissen pagina 11
Najaarsreünie 2007 pagina 12
Binnengekomen
ISA / IPB Hotel Faciliteiten pagina 21
Mutaties pagina 22
Jan Pool pagina 24
In Memoriam pagina 26
LAST IN, FIRST OUT
Het rommelt in deze vereniging, dat heeft u waarschijnlijk wel
gemerkt. Een bestuurslid dat zich niet wenst neer te leggen bij een
bestuursbesluit, om vervolgens toch te moeten constateren, na een
tomeloze inzet voor zijn gelijk, dat hij hopeloos alleen stond. Peter
de Witte, het zou hypocriet zijn om geen namen te noemen, wenste
geen consequentie aan de verkiezingsuitslag te verbinden. Hij trad
in eerste instantie niet vrijwillig terug uit het bestuur.
Kort daarna ontstond er in de Pensioencommissie van deze
vereniging grote onenigheid tussen twee van haar leden, met als
resultaat het opstappen van Ben Nijssen. Er waren grote verschillen
van mening o.a. rond een controversieel item: de AOW - integratie.
Overigens op de agenda geplaatst door mijzelf, om Peter de Witte
de kans te geven deze zaak, zijn stokpaardje, opnieuw voor het
voetlicht te brengen.
1

Ik heb geen kans gezien om beide situaties zodanig te managen,
dat kool en geit gespaard bleven. Dat spijt mij zeer en ik kan me
voorstellen dat u, de leden, dat wel van mij verwachtte. Echter, de
erfenis die ik meekreeg bij het aanvaarden van dit ambt in mei jl.
blijkt vele malen groter dan ik had verwacht. Nu is dat doorgaans
een meevaller, maar in dit geval niet.
Het verleden en dan met name de Rechtszaak heeft mijns inziens
een verlammende uitwerking gehad op de ontwikkeling van de
medezeggenschap van gepensioneerden (VGV) in het
pensioenoverleg. De strijd is wel gestreden maar de bijl is nog
vlijmscherp en allerminst begraven. Dat heeft geleid tot het zeer
tactisch manoeuvreren van het Pensioenfondsbestuur met als
gevolg een kleiner Bestuur en een kleinere Deelnemersraad. De
doelstelling van dat bestuur mag duidelijk zijn: niet nog meer invloed
van de gepensioneerden, ondanks de bedoeling van de nieuwe
pensioenwet.
Ik schreef in augustus al wat mijn doelstelling was, namelijk het
verbeteren van de relatie met o.a. de VNV, om met nieuw elan ons
doel te bereiken: een evenwichtige behandeling van actieven en
gepensioneerden. Daar is de voltallige Pensioen Commissie het
mee eens. Mijn overtuiging is dat het nieuwe elan ook betekent een
nieuw gezicht, vooral naar buiten toe. Daarom heb ik Frits Brouwer
verzocht zijn zetel in de Deelnemersraad en dit bestuur op te geven
en plaats te nemen in de coulissen. Met name zijn bijdragen in de
PC blijven van belang. Ik ben een groot bewonderaar van Frits, zijn
kennis en inzet zijn van grote waarde voor ons allen, de intenties zijn
prima, maar die smoren vaak in het diplomatieke proces.
Frits heeft bij de verkiezingen voor de DR een overweldigende
meerderheid behaald, dus dat betekent dat zijn werkwijze breed
wordt gedragen. Terecht constateert hij dat het niet logisch is nu op
te stappen. Resteert mij weinig anders dan de consequentie onder
ogen zien en te vertrekken. Ik heb mij kennelijk vergist in de
souplesse van een van de belangrijkste pilaren van deze vereniging.
Is dit onbehoorlijk gedrag? Ik hoop dat u van mij wil aannemen dat ik
in alle oprechtheid meen zo te moeten handelen en het pad voor de
2

toekomst van onze vereniging wil effenen. In zware turbulentie is het
lastig schaken. Schande? Nee, deze club kan wel tegen een stootje.
Schaamte? Nee, in deze situatie hoeft niemand zich te schamen, we
zijn toch volwassen kerels? Spijt! Ja het spijt me dat ik niet aan mijn
eigen (en uw?) verwachtingen heb kunnen voldoen. Maar het besef
dat twee kapiteins op dit schip geen optie is, sterken mij in de
beslissing.
Wat ging er wel goed? Lou van Munster is gekozen in het bestuur
van het Pensioenfonds. Ik ben ervan overtuigd dat we een kei
hebben aan Lou. Wim van Beek offert zijn schaarse vrije tijd op aan
het bemannen van het verantwoordingsorgaan, hulde. Eindelijk kan
Ton Amesz met echt pensioen, zijn opvolger, Edo Brandt, is redelijk
thuis op het terrein van publicaties. Ton bedankt voor vele jaren
deadlines, kritische blik en trouwe dienst . Edo dank voor de snelle
aanvaarding van je taak. Henk Nijdam en Atse ter Braake
organiseerden een topreis, die navolging verdient? En op 3
november waren weer meer VGV-leden te vinden op de crewborrel
in S&O. Ditmaal mede onder onze auspiciën, d.w.z. we betaalden
mee aan de happen. En ik heb beloofd te zullen ijveren voor een
voorjaarscrewborrel, die belofte zal ik gestand doen.
Verder wil ik alle bestuursleden hartelijk bedanken voor de (korte)
samenwerking en succes wensen. Mijn vertrek creëert weer een
extra agendapunt, maar er is altijd wel een en-route alternate met
goede (weers)verwachting.
Sorry Folks.
Jim
BESTUURS ONTWIKKELINGEN
Zoals ook uit het voorwoord blijkt hebben tot onze grote spijt twee
leden om uiteenlopende redenen het bestuur verlaten. Na een
bijeengeroepen bestuursvergadering op 4 december bleek een niet
te overbruggen kloof te bestaan, hetgeen heeft geleid tot het
terugtreden van Peter de Witte èn van onze nieuwe voorzitter Jim
van Beusekom.
3

De overgebleven bestuursleden zullen trachten, uiterlijk op de
komende ALV, te voorzien in de vacatures.
We betreuren in hoge mate deze ontwikkelingen, maar de
emergency checklist voorzag niet in deze situatie.
Indien binnenkort de rook is opgetrokken overwegen we een mailing
uit te sturen.
Jan F Schipper
PENSIOENZAKEN
door Frits Brouwer, bestuurslid VGV en lid Deelnemersraad (DR)
Pensioenfonds Vliegend Personeel KLM
Sinds de vorige KIT is de situatie niet erg veranderd; dezelfde zaken
vormen de twee belangrijkste onderwerpen:
• Medezeggenschap van gepensioneerden
• Nieuwe pensioenovereenkomst KLM-VNV (STROT-2)
Medezeggenschap van gepensioneerden
Op 13 september jl. heeft de Deelnemersraad beide bovengenoemde
onderwerpen behandeld en daarover een advies
uitgebracht.
Zoals in de vorige KIT al gemeld heeft het Fondsbestuur nieuwe
statuten voorgesteld. Belangrijkste punten:
1. gepensioneerden komen in het bestuur, maar de regeling is
zodanig dat ze voor belangrijke besluiten gepasseerd kunnen
worden en
2. er blijft een DR, maar die wordt zo klein dat hij eigenlijk niet goed
kan functioneren.
Door de gepensioneerden in de DR is een lange lijst met
wijzigingsvoorstellen ingebracht. Enkele daarvan zijn door de DR
overgenomen en in een advies aan het Fondsbestuur gestuurd; de
overige voorstellen zijn door de gepensioneerden in de DR als
minderheidsadvies aan het Fondsbestuur gestuurd.
Op 12 november is door de (nieuwe) DR per brief het antwoord van
het Fondsbestuur ontvangen. Op zich vreemd, want het nieuwe
4

Fondsbestuur was toen al in functie, maar beide gepensioneerden in
dat bestuur weten van niets. Het blijkt dat het Fondsbestuur vrijwel
geen enkel advies van de DR of van het minderheidsadvies heeft
overgenomen. Het enige inhoudelijke punt is dat het Fondsbestuur
heeft geaccepteerd dat de DR alleen besluiten kan nemen als zowel
van de actieven als van de gepensioneerden er tenminste één
persoon aanwezig is. Alle andere voorstellen zijn niet gehonoreerd.
Eén daarvan is heel principieel en dat betreft de zetelverdeling in het
Fondsbestuur tussen actieven en gepensioneerden. De Pensioenwet
schrijft voor dat de zetelverdeling in het bestuur naar rato van de
aantallen moet zijn. De verhouding van het aantal actieven en het
aantal gepensioneerden is dus belangrijk. Er zijn redelijk wat
actieven die in deeltijd vliegen en hun inkomen aanvullen met een
gedeeltelijk pensioen, de zgn. deeltijd-gepensioneerden. Volgens de
Pensioenwet en volgens de statuten zijn ze gepensioneerd, maar ze
zijn ook nog actief. Wij hebben voorgesteld hen naar rato van hun
percentage gepensioneerd zijn bij de gepensioneerden mee te
tellen. Dit is door het Fondsbestuur afgewezen, met als argument
dat dit wettelijk niet is geregeld en dat hun aantal zo gering is dat het
voor de verdeling niets uitmaakt. Als gepensioneerden in de DR
hebben we de Blue Sky Group (BSG) gevraagd de berekening te
maken, zodat we zelf kunnen constateren in hoeverre het van
belang is.
Een ander punt betreft de grootte van de DR. Al onze argumenten
zijn door het Fondsbestuur afgewimpeld met o.a. het argument dat
contacten met andere groepen gepensioneerden (o.a. telegrafisten
en BWK's) ook prima kunnen plaatsvinden zonder dat ze in de DR
zitten. Op 28 november vond de eerste bijeenkomst van de nieuwe
DR plaats. Door ons werd gesteld dat we het niet met de
argumenten van het bestuur eens zijn, maar dat we gegeven hun
argumenten een oplossing hebben gevonden. Die oplossing is het
regelmatig bijeenkomen van de vertegenwoordigers van die
groeperingen en van onze eigen Pensioencommissie om de
verschillende voorstellen waarover de DR moet adviseren te
bespreken. Daartoe is dan wel nodig dat het betreffende groepje
5

over de stukken kan beschikken. Tot onze verrassing gaf dit heel
veel commotie en protesten van de actieven. We zullen dit toch aan
het Fondsbestuur voorstellen en afwachten wat de uitkomst is.
Inmiddels heeft op 6 december ook de eerste vergadering van de
nieuwe DR met het nieuwe Fondsbestuur plaats gevonden. Daarbij
zijn nogmaals onze bezwaren tegen de samenstelling van het
bestuur en tegen de grootte van de DR uiteengezet. Het bestuur
heeft aangegeven op deze punten niet van gedachten te willen
veranderen; het lijkt er wel op dat ons voorstel voor het instellen van
een werkgroep die de gepensioneerden in de DR kan ondersteunen
op enige sympathie kan rekenen. De DR zal dat door ons
ingediende voorstel eerst intern bespreken en dan zijn bevindingen
aan het bestuur doorgeven. Even afwachten dus.
Moge de statuten en de ontstane situatie verre van ideaal zijn, we
hebben tenminste toch bereikt dat er twee gepensioneerden in het
Fondsbestuur zitting hebben, die daar hun invloed kunnen laten
gelden, en dat we nog steeds een DR hebben met de (geringe)
rechten van dien.
Nieuwe pensioenovereenkomst KLM-VNV (STROT-2)
In de vorige KIT heb ik reeds aangegeven dat deze STROT-2overeenkomst
tussen de KLM en de VNV inhoudt dat de KLM en de
actieven eerder korting op de premie krijgen en dat er niets extra's in
zit voor de gepensioneerden. Bij de bespreking in de DR op
13 september jl. heeft Frans Goudappel de volgende tekst
voorgesteld:
De Deelnemersraad verzoekt het bestuur, gebruikmakend van haar
bevoegdheid volgens art. 20 van de statuten, de pensioengerechtigden
te laten meedelen als de deelnemers een
premiekorting genieten; bijv. in de vorm van een eindejaarsuitkering
of vakantiegeld.
Deze tekst is unaniem door de DR aanvaard en naar het
Fondsbestuur gestuurd. We hebben nog geen antwoord ontvangen
op dit advies van de DR. Tijdens de vergadering van de DR met het
Bestuur heeft het bestuur aangegeven dat naar hun mening hun
6

esluit om STROT-2 te aanvaarden evenwichtig is en daarmee juist
te hebben gehandeld. Hoewel dat door ons met argumenten werd
bestreden wenste het Bestuur daar niet op in te gaan. Wel heeft het
onze aanbeveling om ook de gepensioneerden mee te laten delen
doorgestuurd naar het arbeidsvoorwaardenoverleg.
VGV-Pensioencommissie
Helaas heeft Ben Nijssen besloten de VGV-PC te verlaten. Andere
kandidaten zijn welkom.
Met plezier kunnen we melden dat Lou van Munster met
overweldigende meerderheid is gekozen om namens de gepensioneerde
vliegers plaats te nemen in het bestuur van het Fonds.
Zelf ben ik gekozen in de DR en Wim van Beek neemt namens de
gepensioneerde vliegers zitting in het Verantwoordingsorgaan van
het Fonds.
-ooOoo-
ATC JOKES
Delta 351 from tower, you’ve traffic at 10 o’clock, 6 miles.
Tower from Delta 351, give us another hint, we have digital watches.
Center: TWA 2314, for noise abatement turn right 45 degrees.
TWA: Center from TWA 2314, we are at 35000 ft, how much noise
can we make here.
Center: TWA 2314 from center, Sir, have you ever heard the noise
a 747 makes when it hits a 727.
A student pilot became lost during a solo crosscountry flight.
While attempting to locate the aircraft on radar, atc asked:
“what was your last known position”?
Student > when I was no 1 for take off.
7
Jan F.

THE DUES ARE DUE!
As we are approaching the end of the year, the treasurer now
wishes to call your attention to the payment of your
contribution for the year 2008.
At the annual meeting in May the contribution for 2008
was fixed at € 30,=
An Acceptgiroform is enclosed with this mailing for those who
make their annual payment via a Dutch Bank- or Postal Account
and are not in possession of an e-mail-address known by the VGV.
Please send this form direct to your bank, not to the VGV!
Members who are in possession of an e-mailadress known by the
VGV do not receive an Acceptgiroform and are requested to use
“Electronic Banking” since this method saves money to the VGV!
Accountnumber 41.94.88.138 in the name of Vereniging
van Gepensioneerde Verkeersvliegers, Badhoevedorp.
For those who are not in possession of an Dutch Bank Account:
BIC ABNANL2A IBAN NL42ABNA0419488138. Within the EMU
no costs are involved when “shared” is marked.
If you prefer to use an Acceptgiroform, please send an e-mail to
h.happel@hetnet.nl and you will receive a form by mail.
For those who want to pay in Cash: You can send 30 euro’s to my
homeaddress as shown below.
If you want to pay in other currency than euro’s, please add the
equivalent of 3 euro’s to cover Bankcosts.
No Personal Cheques please because of extremely high
bankcharges.
Treasurer: H.S.M. Happel,
Willem de Zwijgerlaan 18, 2082 BC Santpoort Zuid,
The Netherlands
8

VAN HET SECRETARIAAT
Elders in deze KIT vindt U een stukje van Ton Amesz over een
verandering van de vermelding van jubilarissen van 75+ op de
adreslijsten. Hopelijk bestaat hiervoor begrip.
Op de onlangs gehouden Donaureis is uiteraard de “follow-up” voor
2008 aan de orde gekomen en besproken, weliswaar niet in een
vergadering, maar zéker in de wandelgangen en bij het
afscheidsdiner.
Er wordt diep nagedacht, niet alleen over waar naar toe en met wat
voor soort programma maar ook door wie dat georganiseerd zou
moeten/kunnen worden. Onze ogen zijn o.a. gericht op voormalig
organisatoren van de vroegere VNV-feesten.
Ook deze trip was weer een berengezellige, want daar zijn we goed
in. Alhoewel we best een groep “op leeftijd” zijn, waren we in
vergelijking met de groep van rond de honderd Duitsers het
jeugdelftal, zeker qua levendigheid. De aanwezigheid van zovele
anderen was ook de reden dat we besloten het tenue smoking voor
het “afscheidsdiner” te laten vallen. Elders in de KIT een verslag
van Willem ter Reehorst (nog net niet in boekvorm). Een bootreis
blijkt toch echt wel een prima manier om met z’n allen op pad te zijn.
Reden waarom ‘een’ idee zou kunnen zijn om een volgende keer
wederom per boot “op pad” te gaan: de Rhône afzakken naar
Marseille, of een stuk Middellandse zee te bevaren (uiteraard met
stops)
De insteek is ook om zo langzamerhand wat jongeren mee te
krijgen.
Op 12 november kreeg ik een adreswijziging toegestuurd met een
geprinte sticker, echter, de wijziging was met onzichtbare inkt
geschreven ofwel blanco; daar kunnen we niks mee. Denkt iemand:
die zou nog wel eens van mij kunnen zijn: graag reageren!!
Dan kan hij nog in het bestand meegenomen kunnen worden.
9

Tot op heden zijn we nog steeds verguld met onze website,
verzorgd door Rob Koiter.
Aanpassingen/ uitbreidingen vinden steeds plaats, evenals links.
Suggesties vanuit de leden blijven welkom en worden serieus
bekeken, dus > SHOOT.
Crewborrel 3 november
De onlangs gehouden gezamenlijke VOC/VGV-crewborrel was een
succes waarbij vele nieuwe gezichten van onze leden.
Zowel Evert Dirkzwager (voorzitter VOC) als onze Jim waren van
mening dat deze happening voor herhaling vatbaar is.
Zelfs iets dergelijks in het voorjaar 2008 wordt nog steeds serieus
overwogen.
Pensioencommissie
Tot onze grote spijt moeten we mededelen dat Ben Nijssen om
persoonlijke redenen de PC al weer verlaten heeft, heel jammer.
We zoeken dus naar versterking om de open plaats in te vullen.
De oproep in de vorige KIT voor de vliegers die deelgenomen
hebben aan de Bristol-Lissabon vluchten tijdens WO2 heeft helaas
geen reacties opgeleverd. De enig overgebleven naam is die van
Leen Laamens die hier tijdelijk aan meegedaan zou hebben. Kan
hem echter op zijn bekende adres in België niet bereiken. Wie
wél?? Wie weet de verblijfplaats van Frans Tinbergen en Piet
Hoorweg?
Jan F.
REDACTIE
Nadat Lood Dorreboom enkele jaren geleden het redacteurschap
opgaf, heb ik buiten de opmaak, ook “tijdelijk” de redactie op mij
genomen. Dank zij de bestuursleden en speciaal dank zij Frits
Brouwer is mij dat aardig gelukt.
10

Het is mij een genoegen om u dan nu een echte redacteur aan te
kondigen.
Edo Brandt heeft zich bereid getoond om die taak op zich te nemen.
Jullie kennen hem natuurlijk al als redacteur van “Op de Bok”.
Ook was hij medeauteur van “Leven van de Lucht 2”
Ik ben er van overtuigd dat het een en ander bij hem in uitstekende
handen is en wens hem daarbij succes.
Ton Amesz
Bij deze wil ik namens het bestuur onze enorme dank uitspreken
voor de geweldige wijze waarop Ton dit zolang “tijdelijk” heeft
gedaan: zéér consciëntieus en met niet aflatende inzet en
betrokkenheid, chapeau !!!
Jan F.
ONZE JUBILARISSEN
Toen 27 jaar geleden de RKPA, de voorloper van de VGV, werd
opgericht vormde de gepensioneerde collega’s nog een jonge
groep.
De 75 ste verjaardag van een lid was toen heel bijzonder. In de KIT
werd daar aandacht aan besteed door een uitgebreid artikel met de
levensloop van de feesteling.
Nu zijn er op 1 januari aanstaande al 222 leden ouder dan 75 jaar.
Het is dus niet zo bijzonder meer dat iemand die leeftijdsgrens
passeert.
Daarom en door het ruimtegebrek op de omslag van de “Ledenlijst”
is besloten om in de opsomming van de jubilarissen te beginnen bij
80 jaar.
Het gerucht, dat het feit dat ondergetekende inmiddels de 75
gepasseerd is, een rol speelt moet ik ten stelligste ontkennen.
11
Ton Amesz

BREAKFAST IN BRATISLAVA
De najaarsreünie 2007
Een overdadig gebruik van vlieg- en rijtuigen tijdens een werkzaam
leven doet je wel eens
vergeten dat een van de
belangrijkste en ook de oudste
verkeerswegen voor de mens
“de rivier” was. Ver voor Homo
Sapiens en de wegenbelasting
al de eenvoudigste weg door
de oerbossen voor leem, zand,
de Swiss Crown vogels, vissen en uiteindelijk
ook voor de mens. Onze
voorouders kwamen westwaards via de Rijn. De VGV was
nieuwsgierig genoeg om het ook eens oostwaarts te proberen en
koos daarvoor de DONAU.
Na de besognes met Russische bootbadkamertjes was blijkbaar nog
slechts de harde kern van de vereniging bereid om het met “wéér
een boot?” te proberen en verzamelden ruim dertig leden en
geassocieerden zich op Schiphol voor een vroege en gelukkig korte
vlucht naar München. Het geluksgevoel ontstond toen de collega,
aldaar gearriveerd, de motoren van de F-100 afzette die over de
gehele kruishoogte asynchroon onze oren teisterden.
12

De gereedstaande bus was aldus een verademing qua geluid,
beenruimte, uitzicht en P.A., maar natuurlijk wel minder snel.
Toch stonden binnen twee uur onze koffers aan boord van de
“Swiss-Crown”, de boot waarvoor Henk en Atse gekozen hadden, en
terecht, maar daarover later. Maar dat het een grote was zag je zo
wel: (114 m. lang 11,4 m. breed!) Wij slenterden nog even over de
kade van Passau, met uitzicht op die rivier en op vele “uientorens”.
Of we daarom een beetje honger hadden weet ik niet, maar er
waren smakelijke eetgelegenheden genoeg.
De boot vertrok zonder dat we het merkten, al waren we dan wel
allemaal aan boord, maar te zeer verdiept in de perfect
georganiseerde “Begrüszungscocktail” waarbij de gehele manschaft
voor ons langs paradeerde onder aanvoering van de Hollandse
kapitein die vloeiend Duits sprak en dat ook bleef doen. Het was wel
te volgen, want wat je niet weet dat blijft zo, al zal mijn vroegere
Duitse leraar nu even in zijn graf bewegen. Wij keken tevreden rond
in de salon en constateerden dat dit een uiterst comfortabele plaats
was om bij slecht weer de Donau te bekijken. Semi-klassiek, met
zeer gemakkelijke stoelen en een wijds uitzicht door de dubbele
ramen.
De bar dichtbij en de bediening veelvuldig en beleefd. De VGV had
zijn “eigen” hoekjes waar gedronken en (benadrukte Jan F.)
voortdurend gelachen werd. Oók om hem. Het diner werd
geserveerd in een drie, en af en toe vier sterren restaurant, waarbij
we veel te veelvuldig uit het wel zeer complete “buffet” stonden te
scheppen, maar de smoking paste toch al niet meer en hadden we
thuis gelaten.
Het werd vroeg donker en de after-dinner drankjes werden bekort,
want het was een lange dag geweest. Nog even gluurden we in het
nachtgoed uit de ramen van de hut: beetje spookachtig! Je zag niets
dan het water van die rivier, dat onderlangs de vensters voorbij trok,
razendsnel leek het wel, maar het was maar ongeveer 20km/hr.
(bootsnelheid 20 + 10km stroom mee). Snel sloten we het gordijn en
13

keken tevreden de hut rond. Kijk, zo kan het dus ook, zouden we
tegen KRAS willen roepen, want het zag er allemaal zeer schoon en
keurig afgewerkt uit met voldoende ruimte voor alles wat je zo al zou
willen doen in een slaapkamertje en een helder badkamertje met
perfecte douche als je je daarna wilde reinigen. Daar was over
nagedacht op die (alweer Hollandse) werf. We zagen weer vier
sterren en sloten tevreden de ogen voor een rustige nacht.
De volgende ochtend dus even kijken hoe de rivier er bij daglicht bij
lag. Eerst even eten - U kent ons - maar daarna naar het bovendek.
Het gaat natuurlijk om het uitzicht, maar ik wil U toch nog even
vervelen met de constructie: het hele dek bedekt met grastapijt,
ongeveer honderd ligstoelen, slimme half-koepel windvangers, want
de vaarwind kon hinderlijk zijn, behalve als we hem mee hadden.
Achter de stuurhut een ruime beschutte plek om over de schouder
van de stuurlui mee te gluren en als dat verveelde (kan dat óók?)
dan stond er ook nog een pingpongtafel, waarop zelfs een toernooi
werd georganiseerd. Dat kon ook maar dat kan ik niet. Maar het
uitzicht vergoedde veel: De Donau wringt zich door veel Oost-
Europees gebergte en de hellingen zijn rijk begroeid met allerlei
loofgeboomte dat er fraai herfstgekleurd bijstond. Vooral als de zon
scheen. Dat was niet regelmatig het geval, tja… oktober hè? Maar
het overkwam ons: warm ingepakt, ‘s morgens om half acht,
spiegelgladde rivier met wat mistflarden, de oevers in
Rembrandkleuren, een school aalscholvers… zelfs op onze leeftijd
nog romantisch. Maar ook eindig, want bij het naderen van de
steden kregen de projectontwikkelaars weer de overhand en
besprenkelden de oevers met industrie en woonoorden. Maar nooit
iemand voor het raam of op de balkons; blijkbaar went het mooiste
uitzicht. Ziedaar een goed argument voor dit soort bootreizen: om de
volgende bocht wéér een schitterend landschap!
Maar goed, we kwamen ook voor de steden en daar waren (en zijn)
ze dan: Wenen, Budapest, Bratislava, Krems en Passau. Je bent
toch nieuwsgierig hoe het er nu uitziet en dus beklommen we de
14

zeer moderne en ruime bussen die ons in een uur of drie de
hoogtepunten van toeristisch Wenen toonden, toegelicht in rad
Duits, want onze taal schijnt in die streken niet voldoende bekend te
zijn en degenen die hem wèl spreken doen niet aan gidswerk of zo.
Onze eigen vertaling liep vaak erg achter, maar ach, ook van alle
Hollandse gidsen hebben we niet alles onthouden op die vroegere
reizen. Het gaat om de indruk, toch? En af en toe werd er zelfs
gestopt voor een nadere beschouwing of het betreden van een
gebouw. Dat was natuurlijk het geval bij Wenen‘s beroemdste
bezichtbaarheid de “Stephansdom”, een inderdaad indrukwekkende
kathedraal die je overigens sterk aan andere doet denken. Dat kan
aan het katholieke geloof liggen en dat bevordert ook de
toegankelijkheid, zelfs voor de leken. Bij mij(!) rijst altijd dat
onzekere gevoel: zó groot, zó hoog, zó duur en dus rijk, dan moeten
ze het toch zeker weten en gelijk hebben? Overigens een
gemoedelijke sfeer met folkloristisch mannenkoor en hoornblazers,
die onder orgel(!)begeleiding iets onduidelijks aan het brengen
waren dat gefilmd werd. Met de Kerst op tv? Wij trokken verder over
de beroemde Ring, met zijn beroemde gebouwen: de Staatsoper, de
Hofburg, het Parlement, het Rathaus en het Burgtheater. Massaal
en indrukwekkend, maar soms ook wel degelijk mooi. Het was
duidelijk. Dit was de stad waar in het verleden machtige monarchen
vrijwel de gehele Balkan bestuurden, althans beheersten en dat
wilden ze dan ook architectonisch vereeuwigen. We trokken ons,
overtuigd, terug op onze nautische basis bij onze rijkgevulde borden
en de boot voer voort.
Naar Budapest, langs Bratislava, maar dat passeerden wij al
slapend omdat we het op de terugweg zouden aandoen. Gewend
als wij zijn om ons bij dienstregelingen neer te leggen, lagen wij er
dus niet wakker van en beleefden na het ontbijt de intocht in de
“Parel aan de Donau”.
De wind zwakte af, de zon scheen en de stad toonde zich vanaf het
water in zijn indrukwekkende schoonheid. De Donau splijt dat
vertoon in twee delen, (of eigenlijk drie: een eiland in het midden),
Buda en Pest.
15

Beiden liggen op de hellende
oevers en zijn het aanzien meer
dan waard. Als je dat lopend zou
willen bezichtigen dan is het
zeker adembenemend, maar met
welk vervoermiddel ook, je komt
ogen tekort. Zoals de meeste
volkeren in de Balkan hebben de
parlementsgebouwen Hongaren een geschiedenis van
voortdurende onderdrukking en
vrijheidsstrijd en de stad staat dan ook vol met gedenktekens,
standbeelden en monumenten die er aan herinneren dat hun
huidige vrijheid niet zomaar vanzelfsprekend is. De meest recente
staat op een hoge rots aan de oever van de Donau en is, vooral in
het donker, fraai uitgelicht, een baken voor verleden en toekomst.
Het is een vrouwenfiguur, dansend van vreugde, die met
uitgestrekte armen boven het hoofd een palmtak vasthoudt, als
symbool voor de vrede. Bijna nog beter getroffen vond ik persoonlijk
het symbool voor de opstand in 1956. Weet U nog? Jan Palach die
zich zelf in brand stak en de burgers tegen de tanks? En Alexander
Dubceck. En de Hongaren die geloofden dat we hen wel zouden
komen helpen. Maar wij waren - terecht maar schaamtevol - bang
voor de bom. De Hongaren hebben een simpel maar indrukwekkend
gedenkteken neergezet in een klein plantsoentje. Midden in het
grasveld staat een klein bronzen boogbruggetje met een gewone,
bronzen burgerman er op. Hij klemt z’n handen om brugleuning en
kijkt naar links. “Nee, zei de gids, ”hij kijkt naar het Westen”, de
latere EU dus, want ze hebben ons vergeven, maar vergeten?De
hele stad staat vol werelderfgoederen en ze zijn er trots op. We
werden er (zie Wenen) natuurlijk weer veel te snel doorheen
gejakkerd, maar toch langzaam genoeg om te besluiten er nog eens
- op ons gemak - naar terug te gaan, want er is véél te zien en te
genieten. Dat deden wij bijv. ’s avonds, in het Donau paleis, bij een
concert van hun Symfonieorkest, dat ons liefst twaalf juweeltjes uit
hun klassieke repertoire voorspeelde, onder leiding van een uiterst
16

kundige (géén bladmuziek) maar ook bijzonder komische dirigent,
die vooral met zijn lichaamstaal het hele orkest tot vreugdevol
musiceren verleidde. Onze waardering sprak uit een donderende,
staande ovatie wat hen, zij het aarzelend, tot een toegift bracht: de
Radetzki-mars. Ons uitbundig meeleven joeg ze van het podium!
En we hebben ook de “Puzta”
mogen beleven, met een beetje
enge show van karwatsknallende
Hongaren in klederdracht op
Lipizzaner paarden in een
landschap dat mij aan Drente
deed denken en waarin Jan F
(jazeker, hij wéér) de enige was
die met zo’n karwats een fles drank in één keer
van ‘t hekje kon slaan. Zoals hij al zei: “Bij ons
kun je drinken en lachen!” En verder was de
stad één duizelingwekkende show van aanzien
en gedenken en werd het al bezichtigend
steeds kouder en natter. Dan is zo’n boot toch
een uitkomst. Maar het Vrijheidsplein, het
Vissersbastion, het Burchtpaleis, de
Kettingbrug en, zeker, het parlementsgebouw
met haar vele torens weerspiegeld in het water
zullen we niet gauw vergeten. Langzaam (stroomopwaarts!) voer de
boot ons uit deze belevenis weg. Dat we terug gingen was te
begrijpen, maar een boot van 114 m. lang keren lijkt haast
onmogelijk zonder sleepboten? Men heeft het ons allemaal
uitgelegd, met motoren in en aan boeg en hek en ook nog
middenonder en niks geen geschreeuw voor en achter maar
gewoon met één hand in de zak en de andere op een heel klein
joystickje en dan geruisloos om de as draaien. De techniek staat niet
stil; dames en zelfs de heren begrijpen het niet helemaal maar het
werkt allemaal wel feilloos, zodat we de volgende dag alweer in
Bratislava lagen, te ontbijten, zoals in de titel beloofd. Slowakije, dat
17

zich zonder al te veel kabaal losmaakte van Tsjechië. Kunnen ze
niet even iemand naar België sturen om uit te leggen dat dat
helemaal niet zo moeilijk is? Een heel apart volk dus die Slowaken,
dat bleek direct na dat ontbijt, toen de gids ons in een heel
bijzonder vervoermiddel loodste, voor
de stedentoer. Een treintje op
autobanden, compleet met locomotief
en wagons waarin wij wat ongemakkelijk
en koud probeerden de ramen te
ontmisten die door onze warme adem
wat ondoorzichtig dreigden te worden.
Dat lukte wel, maar wat we zagen was
niet opzienbarend: de tamelijk forse
gebouwen van een grote stad en nog
niet veel verkeer want het was nog vroeg. De ”trein” sleepte ons
boven op een heuvel met een groot, koud fort waar ook niet veel te
zien was behalve een wijds uitzicht over de stad. Erg veel moderne
flats à la Bijlmermeer, waarschijnlijk om dezelfde reden gebouwd als
in Amsterdam – zo snel mogelijk veel goedkope woningen bouwen
voor zoveel mogelijk mensen. We wierpen er een koele blik op en
wilden weg. De trein sukkelde de heuvel af naar een pleintje waar
we de keuze kregen om op eigen gelegenheid naar de boot terug te
wandelen of onder leiding van de gids. Wie de gids koos kreeg de
beloning van een boeiende wandeling door het oudste stadsdeel
met slingerende straatjes en steegjes die geheel voldeden aan het
Nederlandse begrip “gezellig”. Nog afgezien van de oude en
zorgvuldig onderhouden geveltjes in alle kleuren en vormen werd de
sfeer bepaald door de eindeloos variërende aantallen ateliertjes,
boetiekjes, barretjes, terrasjes en het jonge volk dat daar aan het
timmeren en schilderen was. De voorbereiding op het volgende
seizoen was al in volle gang en als U daar bij wilt zijn lijkt dat niet
zo’n slechte keuze. De stad is gevuld met erg veel ondernemende
en originele mensen die een hele frisse moderne kunstopvatting
mixen met respect voor het verleden. Dat straalt de architectuur uit
maar ook de kleine bronzen kunstwerkjes die bijna onopvallend in
18

het stadsbeeld zijn opgenomen. Als je op een bank gaat zitten loert
er zo’n mannetje over je schouder en in een winkelstraat gluurt er
een uit een put! Het oude stadhuis is een wonderschoon museum
en het geheel schreeuwt om een langzame wandeling op een
warme dag. Dat was het helaas niet maar de boot was dichtbij en
wilde weer verder, terug naar Wenen, en dan nog een tussenstop in
Krems op weg naar Passau. Maar in Bratislava hadden we wel wat
langer willen blijven…
Wenen dus weer. Slecht weer, maar het was al avond, dus je zag
het niet meer zo als je maar binnenboots bleef. Dat was moeilijk
voor degenen die hadden betaald voor de “Riesenrad en Heuriger”
tocht, want dat leek op
weggegooid geld maar de groep
hulde zich in waterafstotende
gewaden en verdween in het
nachtleven. Was het Wein of
opluchting toen we ze zo
duidelijk (vanuit ons bed)
hoorden terugkomen? En nu
weet ik nog niet wat dat
“heuriger” inhoudt. Vergeten te vragen, want de volgende dag eiste
”der Wachau” alle aandacht op. Dat is de Oostenrijkse landstreek ter
weerzijde van de Donau die ze zelf het mooiste vinden: heuvelachtig
en grotendeels bekleed met wijngaarden. Dorstverwekkende
aanblik. De kwaliteit van de bootwein was overigens voortreffelijk,
maar eerst stond er nog een kloostertoer op het programma.
Oostenrijk word ook wel (geestig!) Kloosterrijk genoemd, maar aan
dat soort frivole woordspelingen heb je op gewijde grond geen
boodschap. Die grond ligt natuurlijk op de hoogste heuvel met een
tegenvallend uitzicht, maar dat lag dit keer aan de regen. Een zeer
uitgebreid complex genaamd Göttweig, dat ook vakkundig is
gerestaureerd en onderhouden en gevuld is met van alles wat
waardevol en leerzaam is. De gids legde uit dat de rijkdom van het
klooster vooral ontstond omdat der Kaiser er graag verbleef en dus
19

de omvangrijke elite uit die tijd daarin meeging. Haar uitleg was
knap getimed: in een wel zeer omvangrijk trappenhuis waarin de
monarch vriendelijk glimlachend op ons neerkeek vanuit een
plafondschildering, omringd door engelen en notabelen. En hij zag
dat het goed was. De kerk was het middelpunt, zoals te verwachten,
maar was zelfs voor de gids wel iets te veel van het goede, zo bleek
uit haar voorzichtige ironie. Het was al goud wat er blonk en
onwillekeurig dacht je na over die sukkels die in Nederland koper
stelen… toch bang voor het Hemelse gerecht?
We naderden het einde van de Donau-show in het nabijgelegen
stadje Krems dat dreigde te verpauperen toen de infrastructuur het
links liet liggen en de economie rechtsaf ging. Maar de gemeente
zag een originele oplossing: het Toerisme. Alles, maar dan ook alles
wat zelfs maar oud leek, werd opgekalefaterd en in pastelkleuren
bijgewerkt. Wat er nog aan goud over was, sinds het klooster, werd
bijeengezet in het plaatselijke kerkje en barok genoemd. Met een
vleugje Jugendstil. Het zal wel. Een liefelijk stadje dus, maar zo eh,
niéuw dat we onszelf oud begonnen te voelen. Nog even koffie in de
plaatselijke koopgoot en terug naar de boot. Voor het klapstuk van
de reis ”Het Captainsdinner” dat op ons zo’n onweerstaanbare
aantrekkingskracht heeft omdat we wel zo genoemd werden maar
het nooit mochten voorzitten, toch? Maar het laatste bestuur heeft
zich - voorzichtig - ontworsteld aan dat idee door de smoking niet
langer verplicht te stellen. Is nauwelijks opgevallen, want de dames
hadden toch weer die extra koffer ingepakt en dat was weer een
lust, zij het slechts voor het óóg. Het enig lustige was een nogal (aan
de gniffelende Duitsers te merken) erotisch gedicht dat op bijna
algemeen verzoek zelfs twee maal werd voorgedragen. De VGV
glimlachte mee om niet weer in vooroordelen te vervallen en genoot
verder met volle teugen van de rest van het gebodene. Het kon
werkelijk niet op. Voldaan gingen voor het laatst in het bootbed.
De volgende dag ontwaakten wij niet ver van vertrekhaven Passau
en hebben we Kapitän Jan Bont de boot nog één keer zien
20

aanleggen, met één hand in de zak en de andere op een “joystickje”
in de reling. Op 3cm van de wal lag hij en wij ook stil. En niets
gevoeld dan bewondering. En dan wel óók nog even helpen met de
koffers op de wal zetten!
Die Hollanders zijn erg gezien in de rivieren-kreuzfahrt zei onze
bootgids.
Zo voelden we ons even niet, op het vliegveld in München, waar we
3 uur(!) aansluitverlies hadden. Maar de F-70, alweer met een
Hollandse Kapitein, bracht ons keurig op tijd op Schiphol. En deze
motoren liepen zo prachtig synchroon
Samenvattend. Voor een haastklus die Atse ter Braake en Henk
Nijdam op de ALV even oppakten was dit een prestatie die
weergaloos goed beviel. Alle hulde dus. Ereleden maken??
Wij hebben ons best geamuseerd, veel gezien, veel geleerd (beetje
Duits erbij), veel gegeten en
veel gedronken. En, niet alleen
om dat Jan F. dat vond, erg
veel gelachen.
De auteur aan het werk
BINNENGEKOMEN
ISA / IPB HOTEL FACILITEITEN.
21
VGV: Veel Goede Vrienden,
maar er kunnen er nog meer
bij!
Willem ter Reehorst
Onlangs zag ik, dat een gast in Melia Hotel Sierra Nevada korting
kreeg nadat zijn getoonde plastic kaartje was vergeleken met een
lange lijst van namen. De door mij getoonde kaartjes stonden er niet
bij. Daar kunnen we iets aan doen.

Om de markt te testen heb ik een verzonnen ISA GROUP
INTERNATIONAL of IFALPA members aan de managers van
enkele van mijn favoriete hotels voorgelegd.
“A 50% discount with maximum charge of € 120,- for double room all
year round, confirmed reservation 36 hrs in advance, if space
available”. Als doelgroep had ik vermeld: “selected on Taste,
Location, Small-scale and Charm for the seasoned traveller”.
De reacties van een 5* hotel aan de Costa del Sol, een 4* hotel in
Jerez en een fantastisch familie hotelletje in La Napoule Cote d’Azur
waren verrassend positief.
Answer: “Your pilots are more than welcome”.
Het lidmaatschap van de door ons op te richten "ISA GROUP
INTERNATIONAL of IFALPA members" staat open voor alle actieve
en gepensioneerde vliegers van IFALPA-lidverenigingen. De
bedoeling is, dat elk nieuw lid ten minste één favoriet hotel binnen
brengt.
Om dit op te zetten is medewerking van een groepje
gepensioneerden met wat vrije tijd nodig.
Er is wat geld nodig voor een kleine administratie, registratie,
computer, telefoon/fax, onderhoud website en contact met hotels.
Veel deelnemers, veel hotels en zeer lage jaarlijkse bijdrage.
Indien dit idee uw interesse wekt . . . . genado@anit.es
of neem contact op met een lid van het bestuur.
MUTATIES
22
Ruud Moederzoon.
Op 01-12 had onze vereniging 489 leden en 112 geassocieerden.
Van hen beschikken wij over 386 e-mailadressen. De response op
de oproep tot het bekend maken van uw e-mailadres aan ons in de
vorige KIT is helaas minimaal geweest. Daarom bij deze nogmaals

het verzoek om het aan mij door te geven op jjveenstra@planet.nl
Ook van een wijziging hierin word ik graag op de hoogte gesteld.
Wij verwelkomen de volgende nieuwe leden van harte:
( in chronologische volgorde van aanmelding).
M. den Dulk, Marius en Inske, ex KLM
J.C.D.G. Keesen, Jan en Gerie, ex KLM
M.C. Timmermans, Martin en Renée, ex KLM
E.N.M. Brandt, Edo en Trijnie, ex KLM
G. Zant, Gerrit en Gill, ex KLM
A. Hollemans, Arie en Reichen Veronika, ex KLM
W. Oude Nijeweme, Wim, ex KLM
Opzegging: Olly de Kock
Van de volgende leden en geassocieerden hebben wij een
adreswijziging ontvangen:
Ton Noors Rini v.d. Spil-Beiten
Klaas de Lange Harry van Dam
Allen Evans Ben Wiebenga
Charles Robert Robert van Zwieten
Els van Ettinger-Soesman Jan de Wit
Truus Risseeuw-Böning
De adressen van alle bovengenoemden vindt u in de nieuwe
ledenlijst en op onze Website.
De leden zonder een ons bekend e-mailadres ontvangen de lijst in
gedrukte vorm.
De leden met e-mail krijgen alleen in de maand december de
ledenlijst als een PDF-file toegestuurd. De rest van het jaar kunnen
zij de vernieuwde versies m.b.v. het wachtwoord inzien op de
23

Website. Aldus is deze gang van zaken door de ledenvergadering
op 3 mei 2007 geaccordeerd.
Wachtwoord kwijt: even een mailtje naar mij en per omgaande wordt
het verstrekt.
Er is een groot aantal meldingen van gewijzigde e-mailadressen
binnengekomen.
Zie voor het correcte adres tevens de ledenlijst op de site.
In memoriam Jan C(arel) Pool
24
Jaap Veenstra
Op 19 mei jl. overleed ons oudste
lid Jan Pool toch nog redelijk
plotseling. Een maand eerder was
ik nog bij hem op bezoek in
Amstelveen. Rond die tijd waren
we nog aan het uitzoeken wie het
oudst nog levende lid van de VGV
was, we dachten Frans Peetoom,
maar die bleek in 2005 reeds te
zijn overleden zonder dat we dat
wisten.
Persoonlijk heb ik Jan Pool leren
kennen in 1968 in mijn GC-tijd,
waarbij hij veelal de
overlegvergadering voorzat als
Witholt er niet was.
Jan is geboren in Semarang in 1915; zo rond 1922 zijn ze terug naar
Nederland gekomen wegens polio van zijn zusje, naar Bilthoven.
Op aanraden van zijn vader in dienst gegaan na zijn HBS in 1933.
Vlak na zijn diensttijd stond er een advertentie voor een
vliegopleiding, waarna hij voor het eerst Plesman ontmoette, iemand

voor wie hij altijd grote bewondering heeft gehad. Die opleiding
vond plaats op de Zeevaartschool, daarna een jaar naar
Soesterberg. 1 oktober 1937 aangenomen bij de KLM.
Veel vluchten naar Indonesië gemaakt in de daarop volgende
periode, avontuur!
Tijdens zijn huwelijksreis met Toos begin 1939 werd hij
gemobiliseerd wegens de oorlogsdreiging. De KLM hield de
beschikking over de vliegers tot het uitbreken van de oorlog: een
paar maal de lucht in geweest en één vijandelijk vliegtuig
neergehaald. Drie van zijn vrienden van zijn opleiding hebben die
eerste dagen niet overleefd. Zijn eerste captaincy was op de Dakota
18-9-47.
Wegens zijn nevenfunctie van Hoofd Korps Vliegers vloog hij later
vooral JFK op en neer. Weer later werd hij Hoofd Productie
Vliegdienst en plv. Hoofd Vliegdienst onder A.W. Witholt
Na zijn pensionering op 1-1-74 heeft hij nog 2 jaar de DAT
“aangevoerd” in Antwerpen, waarna ze in Burgh Haamstede zijn
gaan wonen.
Jan heeft totaal (allemaal eigen opgaaf) 14650 vlieguren vergaard
Onderscheidingen heeft hij ook: Vliegerkruis en Ridder in de orde
van Oranje Nassau.
Het was een genoegen hem te hebben gekend, een aimabel en
integer mens.
25
Jan F Schipper

IN MEMORIAM
Op 27 augustus 2007
Henk Koppe
In de leeftijd van 78 jaar
Hij was in dienst van de KLM
van 1948 - 1984
Helaas moeten wij berichten dat
de volgende collega’s zijn
overleden:
Regretfully we report the passing
of
the following colleagues:
Op 7 september 2007
Jaap Steketee
In de leeftijd van 81 jaar
Hij was in dienst van de KLM
van 1950 - 1981
Op 12 september 2007
26

Karel Begheyn
In de leeftijd van 79 jaar
Hij was in dienst van de Kroonduif
van 1957 - 1963
en van Martinair
van 1963 - 1988
● Op 19-09-2007 Elles, de echtgenote van Cees van Gelderen.
● Op 7-12-2007 Femmy, de echtgenote van Jan van der Ben
Bestuur en leden van de VGV
betuigen hun oprechte medeleven
met familie en vrienden
The Officers and members of the
VGV extend their deepest sympathy
to family and friends
27