MER WINDPARKEN GEMINI DEEL B - Ruimtelijkeplannen.nl

MER Windparken Gemini
verzameld van de nachtelijke trek. De gemiddelde vlieghoogte lag tussen ongeveer 1.700 en 1.900 m, de
maximale vlieghoogte tussen 3.500 en 3.700 m. De observaties van ‘Horns Rev’ bevestigen dat de
steltlopers op grote hoogte over het windpark vliegen, ook overdag (PETERSEN et al. 2006b).
Gezien de grote hoogten waarop de vogels – in elk geval ’s nachts – vliegen, is de verwachting dat het
percentage steltlopers onder de aanvaringsslachtoffers gering is. En inderdaad is 2% van de dode vogels
op het onderzoeksplatform ‘FINO 1’ een steltloper (HILL et al. 2006). Bij de overige 98% gaat het om
zangvogels en dan met name om de talrijke lijstersoorten. De effecten van het onderzoeksplatform kunnen
echter niet volledig naar het windpark worden vertaald, omdat het een afwijkende constructie heeft (bijv.
verankeringsdraden, vakwerkmast). De analyse van gevonden dode vogels bij windparken in Europa laat
een vergelijkbare verdeling zien (HÖTTGER et. al 2004). Ook hier was maximaal 2% van de dode vogels
een steltloper.
Varianten
Kwantificering van de vogelaanvaring volgens literatuuropgaven
Studies die het risico van vogelaanvaring analyseren hebben vooral betrekking op windparken die te land
zijn opgesteld. Deze onderscheiden zich ten aanzien van de windparkkenmerken duidelijk van het hier
geplande windpark. Als relevante parameters voor het risico van vogelaanvaring zijn bijv. de afstand tot
de kust, soort en grootte van de turbine, onderlinge afstand en plaatsingsrichting van de afzonderlijke
turbines (configuratie), het voorkomende soortenspectrum en de functie (pleister-, broedhabitat-,
doortrek-) van het planningsgebied te noemen. Er bestaan tot nu toe geen direct vergelijkbare
onderzoeken aan offshore windparken die gebruikt kunnen worden om het risico van vogelaanvaring
voor het hier geplande windpark te kwantificeren. De Deense Noordzeelocatie ‘Horns Rev’ bevindt zich,
in vergelijking met ‘ZeeEnergie’ en ‘Buitengaats’ zeer dicht bij de kust. Het aantal, de soort en de
configuratie van de windturbines zijn verschillend en het gebied laat een duidelijk ander soortenspectrum
zien. Bij deze habitatspecifieke componenten komen nog de soortspecifieke verschillen zoals
voorkeurvlieghoogte, vliegvermogen, dag- en nachtactiviteit. Op grond van de huidige stand der
wetenschap vindt hier een theoretische benadering plaats met een globale aanname van
50 vogelslachtoffers/jaar/turbine. Dergelijke hoge aantallen aanvarings-slachtoffers zijn in het ergste geval
alleen denkbaar bij plotseling intredende slechte weersomstandigheden (zie Tabel 28) en deze hebben zich
tot nu toe niet voorgedaan bij offshore windparken. Te land zijn massale aanvaringen, zoals die bekend
zijn van lichttorens en dergelijke objecten, aan afzonderlijke windturbines eveneens niet vastgesteld
(HÖTTGER et al. 2006). Omdat een groot deel van de nachtelijke trek over de Noordzee zich in de regel in
enkele dagen concentreert en op grote hoogte plaatsvindt, is de aanname van 50 vogels/turbine/jaar zeer
veilig gekozen.
Plaatsingsvarianten
In Tabel 29 en Tabel 30zijn de resultaten van een kwantificerende beschouwing van de effecten van de
windparkvarianten weergegeven. De verschillen tussen de varianten met betrekking tot de
vogelaanvaring volgens theoretische berekening zijn daar weergegeven. Omgerekend naar energie
eenheden zijn de getalsmatige verschillen tussen de varianten gering.
Om de mogelijke gevolgen van het VKA te kunnen beoordelen, wordt voor het windpark uitgegaan van
een maximaal hindernisvlak van ca. 1,04 km 2 . Dit vlak bestaat uit 41.250 m 2 voor de masten (max. 100
m*5,5 m per mast, max. *75 turbines) en 994.988 m 2 cirkeloppervlak van de rotoren (13.266 m 2 *75 turbines).
Omdat de andere varianten kleinere rotoren hebben, zijn de totale hindernisvlakken van deze varianten
ook kleiner. Het aantal turbines van het VKA is kleiner dan de 5D- en 7D-varianten. Ook de Economisch-
variant heeft meer turbines dan het VKA. Het VKA heeft kleinere corridors tussen de turbines (5 maal de
rotordiameter). Te smalle corridors heffen mogelijk het positieve effect op het aanvaringsrisico van het
geringere aantal turbines weer op, waarbij het nog steeds onduidelijk is vanaf welke omvang een corridor
voor vogels ‘te smal’ is. De dichte opstelling van de turbines kan ervoor zorgen dat de barrièrewerking
076707818:A - Definitief ARCADIS B.67
Deel B