MER WINDPARKEN GEMINI DEEL B - Ruimtelijkeplannen.nl

MER Windparken Gemini
De gevolgen van de turbines en platforms als obstakel in het luchtruim blijven beperkt tot de directe
omgeving van de betreffende turbines/platforms en tot het windpark zelf. Ze zijn permanent en hebben
een geringe tot gemiddelde intensiteit.
2. Verandering van het windveld
Verliezen bij vogels kunnen zich voordoen als ze in het turbulente zog (wake) van de turbines
terechtkomen (zie Figuur 18) en op het water worden gedrukt.
Het zog van een turbine wordt bepaald door een groot aantal factoren (bladvorm, bladhoek, toerental
etc.). Volgens HAHM & KRÖNING (2001) kan een vermindering van de windsnelheid worden verwacht
van 30% alsmede wisselende snelheden in een denkbeeldige cilinder tot acht rotordiameters lang en een
rotordiameter breed. Het staat niet vast dat vogels die in het zog terechtkomen, door de luchtwervelingen
in het water worden gedrukt. Aangezien de invloed van het zog vermoedelijk een paar meter boven het
wateroppervlak eindigt, kan ervan worden uitgegaan dat de vogels erin zullen slagen om hun normale
vliegpatroon weer op te pikken en contact met het water te voorkomen. Er zijn tot dusverre echter nog
weinig gegevens over dit fenomeen. Uit onze eigen waarnemingen blijkt dat zangvogels probleemloos
weer konden wegvliegen, ook als ze in het water waren neergestort, bijv. door aanvallen van meeuwen.
De omvang van de gevolgen hangt ook af van het feit of de vogels door de rotor vliegen en dan plotseling
in het zog terechtkomen of dat ze bij tegenwind geleidelijk bij het zog komen en het kunnen uitwijken. In
de berekeningen van de vogelaanvaringen (WINKELMAN 1992a, STILL et al. 1996, PAINTER et al. 1999)
zijn deze slachtoffers al opgenomen.
Omdat vogels proberen om in zo rustig mogelijke luchtlagen te vliegen, zullen ze – als ze in contact komen
met het zog – vermoedelijk uitwijken naar hogere luchtlagen of corridors met weinig zogeffect, zodat ze
hierin door het windpark kunnen vliegen. CHRISTENSEN et al. (2004) en CHRISTENSEN & HOUNISEN
(2004) hebben in het windpark ‘Horns Rev’ voor zeevogels al aangetoond dat ze uitwijken naar corridors
tussen de turbinerijen.
De veranderingen van het windveld blijven beperkt tot het windpark zelf. Ze zijn permanent en hebben
een geringe tot gemiddelde intensiteit.
076707818:A - Definitief ARCADIS B.63
Deel B