MER WINDPARKEN GEMINI DEEL B - Ruimtelijkeplannen.nl

MER Windparken Gemini
Deel B
* WETLANDS INTERNATIONAL (2006): een effect wordt als significant beschouwd als meer dan 1% van de
individuen van een populatie door het voornemen worden getroffen (RAMSAR CONVENTION 1971)
Trekvogels
Wat betreft het verloop van de vogeltrek op open zee zijn alleen de hoofdlijnen bekend. Een van de
hoofdtrekrichtingen van broedvogels vanuit Noorwegen, Zweden en Denemarken loopt in noordoost-
zuidwestelijke richting over de Noordzee. Ook zijn er enkele soorten van IJsland, Groenland en Siberië die
in westelijke richting over de zuidelijke Noordzee trekken. Andere soorten trekken bij voorkeur in de
buurt van de kust (zie Bijlage 6 van BARD MER, figuur 69-71).
Weersomstandigheden hebben een grote invloed op het begin van de vogeltrek (trekdrang), de
trekrichting, -duur en -hoogte. Windrichting en windkracht houden immers verband met de ligging van
hoge- en lagedrukgebieden of de luchtdrukverdeling. Voor de vogeltrek zijn vooral de wind- en
luchtdrukverhoudingen van belang. Over het algemeen vermijden trekvogels sterke tegenwind, maar ze
trekken niet alleen bij gunstige wind in de rug, maar ook bij zwakke tegen- of zijwind.
De vogeltrek over de Noordzee verloopt ten aanzien van periode en omvang min of meer volgens een
bepaald patroon. Verschillen in de omvang, in de benutting van tijd en ruimte worden vooral bepaald
door weersfactoren of schommelingen in de populatie. In dit onderzochte deel van de Noordzee konden
ook in de typische trekmaanden maart tot mei en september tot november hogere trekintensiteiten worden
vastgesteld. Hierbij laten de radargegevens met name in de nacht hogere trekintensiteiten zien in de
maanden maart, april en oktober. Hier worden gemiddelden van maximaal ongeveer 700 echo’s per uur
bereikt.
Bij het merendeel van de vogels die over de Noordzee trekken gaat het om nachtelijke trekkers. Het begin
van de trek wordt bepaald door de tijd van zonsopgang. De resultaten van de automatische
trekroepregistratie op het onderzoeksplatform ‘FINO 1’ bevestigen de dominantie van nachtelijke
trekkers, want 75,6% van de trekroepen werd ’s nachts vastgesteld (OREJAS et al. 2005). Algemeen moet
worden vastgesteld, dat binnen de afzonderlijke trekperiodes de vogeltrek zich in enkele nachten
concentreert. Dit is ook aangetoond op het onderzoeksplatform ‘FINO 1’, waar in het voorjaar 2004 meer
dan 50% van alle echo’s in slechts 8 nachten zijn geregistreerd, in de herfst in slechts zes nachten. Voor het
gebied ‘BARD (Duitsland)’ zijn in de onderzoeksperiode (twee jaar) 30 nachten met gemiddeld meer dan
100 echo’s per uur geregistreerd, in slechts 6-10 nachten bedroeg het >600 echo’s per uur (zie bijlage 6 van
BARD MER, figuur 78). Zichtwaarnemingen overdag wezen uit dat rond 48% van alle vogels vlogen op
een hoogte tot vijf meter. Totaal vloog rond 93% van de vogels op een hoogte van tot 20 m (zie bijlage 6
van BARD MER, Tabel 15). Radarwaarnemingen in de deelgebieden van het Duitse voorrangsgebied
lieten in de activiteitenhoogteklasse 40-200 m van windturbines, gerekend overdag en ’s nachts, aandelen
van circa 23% tot 33% zien. In het gebied ‘BARD (Duitsland)’ bevonden zich in deze hoogteklasse overdag
rond 26,3% van alle vogelecho’s en ’s nachts rond 22,6%. Totaal lagen de waarden in beide
onderzoeksjaren tussen 24% en 28% (zie bijlage 6 van BARD MER, figuur 80 en 81).
In het onderzoeksgebied zijn in totaal 134 soorten en 22 soortgroepen vastgesteld, waaronder 22 soorten
van bijlage 1 volgens art. 4 alinea 1 EU-VRL. Uit andere, in de Duitse Bocht uitgevoerde
milieuverdraagzaamheidsstudies zijn op grotere afstanden van de kust tot 136 soorten per jaar
aangetoond. Bij de decennialange, vrijwel dagelijks uitgevoerde waarnemingen op Helgoland zijn tot
dusverre meer dan vierhonderd soorten aangetoond. Gemiddeld 242 soorten per jaar. De verwachting is
dat door meerjarige monitoring ook in het onderzoeksgebied een groter soortenspectrum zou kunnen
worden aangetoond.
Beschouwt men het totale vogelbestand dan vormen de zangvogels met 45% de meest voorkomende
soortgroep, de alken met 25% en de meeuwen met 17% volgen daarna. De stormvogelachtigen, steltlopers,
Jan van genten en de sterns liggen daar met dominantiewaarden van elk