MER WINDPARKEN GEMINI DEEL B - Ruimtelijkeplannen.nl

MER Windparken Gemini
Deel B
De voor monopiles beschikbare resultaten kunnen worden vertaald naar de eveneens cilindervormige
zware fundaties. Aangezien ze vooral bij de voet een veel grotere doorsnede hebben dan monopiles, moet
ook rekening worden gehouden met verder strekkende stromingsveranderingen. De hier onderzochte
zware fundaties hebben een doorsnede van 26 m, zodat stromingsveranderingen maximaal ca. 100 m ver
zouden reiken. Voor de fundamenttypen jacket en tripod zijn geen modelleringsgegevens beschikbaar
vanwege hun complexe structuur. Op basis van de door de initiatiefnemer geplande afmetingen van de
erosiebescherming bij de afzonderlijke fundamenttypen (zie Hoofdstuk 4.2 van MER BARD) kan er echter
van worden uitgegaan dat de stromingsveranderingen bij jacket en tripile in principe groter zijn dan bij
monopile.
In overeenstemming met het kleinere aantal turbines zijn de kleinschalige veranderingen bij variant 12D
het geringste. De grootschalige veranderingen blijven in wezen beperkt tot het windparkoppervlak; dit
oppervlak is bij variant 5D het kleinst. Tegelijkertijd is te verwachten dat het dempende effect vanwege de
kleinere afstanden tussen de turbines doorgaans versterkt wordt. Bij variant 12D is dus vanwege de
grootste afstand tussen de turbines (groter dan bij het VKA) te verwachten dat het dempende effect
doorgaans minder is. De economisch geoptimaliseerde variant heeft het grootste aantal turbines en dus de
kleinste afstand tussen de turbines, zodat de effecten zowel op kleine als grote schaal het grootste zullen
zijn.
Morfologie
Algemeen
De stromingsveranderingen die in de directe omgeving van onderwaterstructuren plaatsvinden (zie
boven) kunnen daar tot morfologische veranderingen (met name uitschuringen) leiden. Volgens
GIGAWIND (2004b) bestaan bij toepassing van de klassieke rekenkundige benadering nog grote
onzekerheden bij de voorspelling. De modelberekeningen voor het windpark Thorntonbank gaan uit van
een uitschuringsdiepte van 8-13 m en een radius van 12-19 m voor een monopile, en van 1-3 m diepte en 2-
4 m radius voor een driepoot (C-POWER 2005). Meer onderzoeken zijn in MEISSNER & SORDYL (2006)
verzameld. De berekeningen voor het windpark Scroby Sands gingen volgens OSPAR (2006b) er vanuit
dat in de daar aanwezige zeer dynamische omgeving uitschuringen van maximaal tien maal de monopile-
diameters ontstaan (hierbij is natuurlijk wel een verschil tussen normale en extreme condities). Er werden
uitschuringen met een diepte van maximaal 5 m en een diameter van 60 m waargenomen (REES 2006). De
voorspelling werd daardoor bevestigd (monopile-diameter 5 m). Als gevolg van de aangebrachte
erosiebescherming ontstonden secundaire uitschuringen, dus uitschuringen om de erosiebescherming
heen.
Bij de meeste modellen worden de uitschuringen alleen maar voor constante stroomsnelheden en
stromingsrichtingen berekend, zodat er afwijkingen tegenover de in de natuur waar te nemen
uitschuringen optreden (UNGRUH & ZIELKE 2003).
Grootschalig gezien worden, vanwege de geringe stromingsveranderingen op grotere afstand van de
turbines, geen veranderingen verwacht. Ook bij Scroby Sands lijkt het waarschijnlijk dat de uitschuringen
bij de afzonderlijke turbines elkaar niet zullen beïnvloeden (in OSPAR 2006b). Volgens REES (2006) is met
betrekking tot dit aspect nog verder onderzoek nodig omdat de uitschuringen gedeeltelijk zeer langgerekt
waren. De verplaatsing van de ribbels en megaribbels die in het gebied van nature voorkomen, werd
volgens REES (2006) door het windpark niet beïnvloed. Als er al een grootschalige verandering van de
morfologie door het windpark Scroby Sands te zien was, dan alleen in het zuiden van het windpark in een
gebied van enkele honderden meters, en slechts in geringe mate. De hoeveelheden sediment die in de
B.230 ARCADIS 076707818:A - Definitief