MER WINDPARKEN GEMINI DEEL B - Ruimtelijkeplannen.nl

A/S 2004 a). Deze ontwikkeling werd onder andere aan het grotere voedingsaanbod door de hard-
substraatfauna toegeschreven.
Een opheffing van het gebruiksverbod na verwijdering van het windpark zou na afloop van een
MER Windparken Gemini
overgangsperiode weer tot het ontstaan van een bodemfauna leiden die lijkt op de huidige, verstoorde
fauna. Dit is afhankelijk van de dan heersende abiotische randvoorwaarden, die bijv. door de
klimaatverandering gewijzigd kunnen zijn, en van de dan aanwezige vormen van gebruik. Omdat noch
bekend is hoe groot de abiotische veranderingen en dus de effecten ervan zullen zijn, noch waarvoor het
gebied in de toekomst zal worden gebruikt, kan hierover geen uitspraak worden gedaan.
Introductie van nieuw substraat
De fundaties en masten van de windturbines en van het transformatorstation, de corrosiebescherming en
de eventueel aan te leggen erosiebescherming zorgen ervoor dat voor soorten die op hard substraat leven
geschikt substraat beschikbaar wordt, dat naar verwachting snel gekoloniseerd zal worden. Daardoor zal
hard substraat in een habitat voorkomen waarin dat normaliter hooguit plaatselijk of sporadisch het geval
is. Tegelijk wordt echter de veelzijdigheid van de habitat verhoogd en de totale oppervlakte door de
oprijzende funderingen vergroot, zodat het inbrengen van nieuw substraat zelfs als positief wordt
beoordeeld. Daarentegen kunnen de gevolgen voor het omringende zachtsubstraat negatief zijn.
Op dit harde substraat zullen zich karakteristieke levensgemeenschappen ontwikkelen met fauna-
elementen die men uit de grind- en steenhoudende delen van het plangebied, de rest van de Borkum
Riffgrund, de Steingrund en Helgoland kent (DÖRJES 1977, KÜHNE & RACHOR 1996, RACHOR &
NEHMER 2003) en die overwegend beschikken over planktonische larvenstadia. Compilaties van de
huidige literatuur over de ontwikkeling en de effecten van de aufwuchs zijn te vinden in OSPAR (2006b)
en MEISSNER & SORDYL (2006). Omdat in de omringende omgeving de soortengemeenschap vooral
wordt gekenmerkt door zachtsubstraatsoorten, vindt rekrutering plaats uit andere hardsubstraatgebieden.
Daarbij gaat het om de bovengenoemde gebieden, maar ook andere obstakels zoals de op de zeekaarten
getekende wrakken in de omgeving van het kabeltracé (op ca. 5-10 km afstand). Vanwege de relatief grote
afstand tot de kusten en het kleine aanbod larven door de harde substraten van de kustgebieden zal er in
grotere mate sprake zijn van fauna-elementen uit diepwatergemeenschappen (OSPAR 2006b).
Populaties op de palen
Uit onderzoek bij het onderzoeksplatform Fino 1 (zonder erosiebescherming) bleek dat zich op de palen
eerst hydrozoa en bryozoa vestigden, gevolgd door vlokreeftjes en zeeanemonen (JOSCHKO et al. 2004,
OREJAS et al. 2005). De populatiedichtheid varieerde afhankelijk van het seizoen, de waterdiepte en de
verstreken tijd sinds de bouw tussen voornamelijk onder 100 ind./m 2 en boven 600 ind./m 2 , waarbij tussen
20 en 100% van de oppervlakte afgedekt was (OREJAS et al. 2005). Volgens OSPAR (2006b) vindt de
primaire populatie plaats door r-strategen, terwijl latere stadia van kolonisatie eerder door K-strategen
worden gekenmerkt. Bij Fino 1 en in het Deense windpark Horns Rev was een duidelijke verticale
zonering vast te stellen (BIOCONSULT A/S 2004 a). In “Horns Rev” werd het gebied direct gepopuleerd
door dichte bestanden van Mytilus edulis (BIO/CONSULT A/S 2004 a). De verspreiding van deze soort is
beperkt tot Asterias rubens, die de rol van “keystone predator” toekomt. Grote oppervlaktes van de pijlers
waren bedekt door bouwwerken van de amfipode Jassa marmorata.
Aan de hand van de beschikbare literatuur werd door HISCOCK et al. (2002) een schematische zonering
ontwikkeld. Volgens die zonering kunnen 5 zones worden onderscheiden, te beginnen met de intertidale
via de zeewierzone op 1-2 m diepte, de ondiepe subtidale zone (2-6 m) en de diepere gebieden tot en met
de erosiebescherming evenals de erosiebescherming zelf.
076707818:A - Definitief ARCADIS B.185
Deel B