MER WINDPARKEN GEMINI DEEL B - Ruimtelijkeplannen.nl

MER Windparken Gemini
Deel B
Voor het trenchen van de kabels wordt ervan uitgegaan dat de sleuf voor 30 tot 90% weer wordt opgevuld
(mondelinge informatie SUBMARINE CABLE & PIPE GmbH, Dr. Meffert / T. Roggenbert). Zoals
beschreven in het hoofdstuk 4 resulteert een grove schatting onder worst case voorwaarden
(hervullingspercentage slechts 30%) erin dat bij het trenchen van de kabels meer materiaal wordt
verplaatst dan bij de bouw van tripile- of monopilefunderingen. Het verplaatste sediment zal
waarschijnlijk voor het grootste gedeelte in de nabije omgeving weer sedimenteren. Zo werd bijv. ook
voor een windpark in Groot-Brittannië voorspeld dat 90% van het bij het leggen van de kabels
geresuspendeerde materiaal binnen een afstand van maximaal 1 km zou worden gesedimenteerd (vgl.
MEISSNER & SORDYL 2006).
Verhoging van de sedimentatie
Veel zacht-substraatsoorten zijn relatief ongevoelig voor afdekking en kunnen een extra laag sediment van
enkele centimeters dik overleven (BIJKERK 1988). Volgens ESSINK (1996) moet van een negatieve invloed
op het macrozoöbenthos worden uitgegaan zodra de sedimentatiesnelheid hoger is dan de snelheid van
de omhoog kruipende bodemdiertjes. Polychaeta zoals Nereis spp. en Nephtys spp. kunnen een tot 60 cm
dikke laag slib en tot 85 cm dikke laag fijn zand aan. Uit onderzoek naar Tellina spp. bleek dat bij
afdekking met slib de dodelijke laagdikte 38 cm bedraagt, bij afdekking met fijn zand is dit 45 cm (ESSINK
1996). Bij de kokkel Cerastoderma edule veroorzaakte een plotselinge reductie van de lichtinval een
heroriëntering van de dieren richting sedimentoppervlak (RICHARDSON et al. 1993). In een waterdiepte
van meer dan 35 m lijkt de kans op een dergelijk reactiepatroon van de macrofauna eerder gering, omdat
er waarschijnlijk niet genoeg licht zal zijn voor reacties op optische prikkels.
Sterk sessiele organismen (bijv. anthozoa, hydrozoa en bryozoa) kunnen echter vanwege hun immobiliteit
al door duidelijk geringere laagdiktes worden bedreigd.
Ontstaan van vertroebelingspluimen
Het door de bouwactiviteiten in suspensie gebrachte slib veroorzaakt vertroebelingspluimen, wat betekent
dat de lichtdoorlatendheid van de waterkolom wordt gereduceerd. Afhankelijk van het percentage slib in
het sediment, de stroming en andere factoren, kunnen volgens NEWELL et al. (1998)
vertroebelingspluimen van meerdere honderden meters groot ontstaan. Volgens KELLER et al. (2006)
ontstaan ook bij het heien van een monopile vertroebelingspluimen.
Vertroebelingspluimen kunnen een vermindering van de fotosynthesecapaciteit van het fytoplankton tot
gevolg hebben, en daarmee een gereduceerde productie van biomassa door de primaire producenten
(NEWELL et al. 1998). Of en in welke mate dit gebeurt, hangt in eerste instantie ervan af hoe hoog de
deeltjes zich in de waterkolom verdelen en hoe groot de eufotische zone is.
Verhoogde sedimentvrachten die in de buurt van de bodem worden getransporteerd, kunnen bij
macrozoöbenthos-taxa die zich met suspensie voeden verstoppingen van de filterorganen veroorzaken,
wat op lange termijn tot een verminderde biomassa en biomassaproductie kan leiden.
Vrijkomen van voedingsstoffen en schadelijke stoffen
Door vrijkomende voedingsstoffen en schadelijke stoffen kunnen een verandering/vermindering van de
populatie en ziektes veroorzaakt worden. Een verhoogde aanwezigheid van schadelijke stoffen in
benthische organismen kan tevens gevolgen hebben voor hogere, tropische niveaus. Theoretisch is het ook
mogelijk dat zuurstoftekorten optreden.
Verandering van het sediment
Bij het opwervelen van het sediment gaan fijne deeltjes verloren, wat eerst door sedimentatie en lateraal
transport weer gecompenseerd moet worden. Wat de bekabeling betreft is het ook denkbaar dat de sleuf
B.176 ARCADIS 076707818:A - Definitief