MER WINDPARKEN GEMINI DEEL B - Ruimtelijkeplannen.nl

MER Windparken Gemini
Deel B
enkele grote soorten na (bijv. de afgeknotte gaper (Mya truncata)) hebben de meeste infauna-taxa dit
vermogen. Bij organismen die of van nature of door mechanisch letsel niet in staat zijn om zich weer in te
graven, is de mortaliteit hoger. Niet alleen het blootleggen speelt een rol, maar ook het teveel aan
bedekking dat ontstaat als de dieren door de sedimentverschuivingen dieper de bodem in worden
getransporteerd. Een deel van de organismen in het gebied van de sleuf zal dit proces overleven omdat
sommige soorten die in zacht substraat van de Noordzee leven relatief ongevoelig zijn en een bedekking
van meerdere centimeters kunnen overleven (BIJKERK 1988). Hierbij wordt volgens ESSINK (1999) de
bedekking met zandige sedimenten beter getolereerd dan met slibbige sedimenten. Sommige soorten zijn
er niet toe in staat om zich na verwijdering uit de levenspositie opnieuw in te graven en sterven. Behalve
bij het oppervlak van de sleuf, waar het macrozoöbenthos sterk beschadigd raakt, komt het ook in de aan
weerszijden van de kabel aanwezige werkstrook tot geringe mechanische beschadigingen van organismen.
Zelfs bij dekolonisatie van de direct beïnvloede gebieden langs de kabels moet rekening worden gehouden
met een snelle (waarschijnlijk binnen een jaar) herpopulatie met robuuste, relatief kort levende soorten. De
herpopulatie wordt vergemakkelijkt doordat in totaal maar relatief kleine, smalle oppervlaktes getroffen
zijn en toestroom van adulte dieren uit de directe omgeving kan plaatsvinden (SMIT & BRUMSICKLE
1989, GÜNTHER 1992). Bovendien is een herpopulatie door larven en postlarven mogelijk (o.a.
DITTMANN et al. 1999). Omdat de verstoorde gebieden echter naar verhouding klein zijn, zal de
toestroom van macrozoöbenthos-organismen uit de omgeving een grotere rol spelen (OSPAR 2006b). Bij
populaties van soorten met een langere levensduur/tragere groei of bij zeldzame soorten neemt de
volledige regeneratie meer tijd in beslag. Deze soorten maken in het plangebied echter maar een gering
percentage van de populatie uit. Dit geldt ook voor soorten die bijzonder gevoelig zijn voor blootleggen.
Hoewel er geen gegevens over het benthos uit het windpark zelf beschikbaar zijn, kan op basis van de
bekende verspreidingsgrenzen worden uitgesloten dat er habitats van de Rode Lijst (OSPAR 2004)
voorkomen die relevant zijn voor het benthos. Als enige benthossoort van de Rode Lijst (OSPAR 2004) kan
de Noordkromp (Arctica islandica) voorkomen; deze soort werd in de geanalyseerde stations echter niet
gevonden (bijlage 9 van BARD MER uit 2009). Volgens de NSBS (ICES 1986) en WITBAARD (1997) ligt het
windpark wel aan de zuidelijke verspreidingsgrens van de Noordkromp in de Noordzee. De noordkromp
komt vooral voor in fijnzandig sediment en minder in gebieden met middelfijn tot grof zand, zoals in het
windpark. Daarbij komt nog hun geringe dichtheid (WITBAARD 1997). Als er dus al exemplaren worden
getroffen door de bouw van het windpark, dan zijn het er maar weinig. De relatief zeldzame Goniadella-
Spisula-gemeenschap (RACHOR & NEHMER 2003), die evenwel niet volgens OSPAR wordt beschermd,
kan ook in het gebied voorkomen.
Varianten
Parkconfiguratie, oppervlaktes
In Tabel 88 en Tabel 89 is aangegeven hoe groot de oppervlakken zijn die door de fundaties, de
erosiebescherming en het trenchen van de kabels worden verstoord.
In het gebied zijn de door HOLTMANN et al. (1996) beschreven gemeenschappen 4 en 5 in variërende
mate aanwezig. Daarom wordt als 'worst case' aangenomen dat altijd maar één gemeenschap aanwezig en
getroffen is. De schattingen worden dus én voor gemeenschap 4 én alternatief ook voor gemeenschap 5
gemaakt. De gemeenschap op grind (Goniadella-Spisula-gemeenschap volgens RACHOR & NEHMER 2003)
die mogelijk lokaal voorkomt, maar door HOLTMANN et al. (1996) niet apart werd aangegeven, kan ter
vereenvoudiging op basis van de sedimenten worden afgebakend. Aangezien grindhoudende sedimenten
over een oppervlakte van 1,1 km2 op de kaarten van TNO zijn aangegeven (zie bijlage 10), wordt hun
mogelijke percentage of maximaal 10% geschat. De daaruit resulterende verliezen van oppervlakte en
biomassa zijn in Tabel 88 (Buitengaats) en Tabel 89 (ZeeEnergie) weergegeven. Omdat op de oppervlaktes
van hard substraat die rond de windturbines, uitschuringen en erosiebescherming ontstaan herpopulatie
B.168 ARCADIS 076707818:A - Definitief