MER WINDPARKEN GEMINI DEEL B - Ruimtelijkeplannen.nl

De zwaartekrachtfundering veroorzaakt de minste geluidsemissies omdat bij dit type geen
MER Windparken Gemini
heiwerkzaamheden nodig zijn. Jacket- of driepootfunderingen hebben vanwege de dunnere palen minder
heislagenerige nodig en zijn dus minder geluidsintensief dan de andere te heien varianten. Bij die andere
varianten geldt dat bij de monopile-fundering aan de ene kant de grootste geluidsbelasting te verwachten
is, maar aan de andere kant de kortste heitijd vanwege het kleinere aantal funderingen.
Omdat de betekenis van een mogelijk gezondheidsrisico van zeezoogdieren groter wordt geacht dan de
duur van een verstoring van de dieren, moet in eerste instantie gekeken worden naar de geluidsintensiteit
(sterkte van het heigeluid) om de funderingstypen te beoordelen. Op basis daarvan zijn jacket en driepoot
na de zwaartekracht-fundering de gunstigste funderingsvarianten (Tabel 47). Het verschil met de 1 m
dikkere palen van de tripile zou gering kunnen zijn, omdat volgens THOMSEN et al. 2006 ingeval van een
toename van de doorsnede van de fundering van 1,5 naar 3,5 m slechts sprake is van een gemiddelde
verhoging van het geluidsniveau van ca. 10 dB. Het verschil tussen driepoot en monopile valt duidelijk
groter uit.
Transformatorplatform
Onafhankelijk van de gekozen variant (windparkconfiguratie en fundering) moeten voor het
transformatorplatform vier pijlers (doornsnede 2,54 m) in de ondergrond worden ingebracht. De storende
werking daarvan komt in een worst case scenario overeen met de storende werking zoals die is
beschreven voor de voorziene funderingen van de windturbines (driepoot).
Conclusie
In het geheel genomen geldt voor alle beoordeelde opstellings- en funderingstypen dat er voor
zeezoogdieren sprake is van tijdelijke schade aan het gebied die door geluidsfactoren wordt veroorzaakt,
die nauwelijks langer zal duren dan de bouwperiode. Het risico voor zeehonden en bruinvissen in de
vorm van duurzame gehoorschade is heel gering en kan door mitigatiemaatregelen vrijwel worden
uitgesloten.
In het gebied dat in het meest ongunstige geval door bruinvissen wordt gemeden, verblijft gemiddeld
minder dan 5% van het Nederlandse bestand bruinvissen. Het storingsgebied van windpark Buitengaats
loopt in het noordwestelijke deel van het op nauwelijks 1 km afstand gelegen Habitatrichtlijngebied‚
Borkum-Riffgrund‘. Het betreffende gebied (oppervlak 96,9 km 2 ) maakt circa 15,5% van het FFH-gebied
uit. Het storingsgebied bij windpark ZeeEnergie loopt in het noordwestelijke deel van het op nauwelijks
11 km afstand gelegen Habitatrichtlijngebied‚ Borkum-Riffgrund‘. Het betreffende gebied (oppervlak 4,65
km 2 ) maakt circa 0,7% van het FFH-gebied uit. Op bruinvissen in andere Habitatrichtlijngebieden worden
van beide windparken geen effecten verwacht.
Onder aanname van de door PRINS et al. (2008) genoemde worst case storingsradius van 80 km voor de
zeehond, ligt het FFH-gebied ‘Borkum-Riffgrund’ geheel, het gebied ‘Noordzeekustzone’ voor 52%
(windpark Buitengaats) en 54 % (windpark ZeeEnergie) en het gebied ‘Niedersächsisches Wattenmeer’
voor 18% binnen het mijdingsgebied. Dit betreft het aan de zeekant voor de eilanden Borkum en Juist
gelegen deel van het FFH-gebied ‘Niedersächsisches Wattenmeer’. Er wordt vanuit gegaan dat het
mijdingsgebied bij de Friese eilandketen eindigt, zodat het FFH-gebied ‘Waddenzee’ op grond van z’n in
hoge mate afgeschermde ligging niet wordt getroffen.
Omdat de gevoeligheid van de dieren individueel verschillend is en de geluidsoverlast in het
desbetreffende gebied op afstand van de geluidsbron afneemt, verwachten wij niet dat het storingsgebied
volledig zal worden gemeden. Deze verwachting is ook bevestigd door waarnemingen van THOMSON et
al. (1998), HARRIS (2001), TEILMANN et al. (2006a, c), LUCKE (2010), BRASSEUR et al. (2012). .Hoewel in
het ongunstigste geval bij de zeehonden een aanzienlijk deel van de Waddenzeepopulatie en de voor de
076707818:A - Definitief ARCADIS B.109
Deel B