MER WINDPARKEN GEMINI DEEL B - Ruimtelijkeplannen.nl

MER Windparken Gemini
Deel B
THOMSEN et al. 2006 neemt als drempelwaarde voor de TTS bij zeehonden een SPL 180 dB re 1 µPa 2
aan, hetgeen voor een 10 ms heislag neerkomt op een SEL van 150 dB re 1 µPa 2 s . PRINS (2008) gaat uit
van een gewogen SEL-waarde van 170 dB re 1 µPa 2 s (KASTELEIN et al. 2008). Dit komt overeen met een
ongewogen SEL-waarde van 178 dB re 1 µPa 2 s. Vanwege de gevoeligheid die bij dieren in gevangenschap
werd vastgesteld (zie boven, KASTELEIN et al. 2008) wordt in PRINS (2008) en in deze rapportage echter
een groter gevaarbereik (4 km) dan volgt uit de SEL-waarde aangehouden.
Een kans op blijvende gehoorschade (PTS) en letsel aan de gehoororganen wordt naar huidige inzichten
voor alleen voor een maximale geluidproductie boven de 215 dB re 1 µPa 2 (zeehonden) respectievelijk 224
dB re 1 µPa 2 (bruinvissen) verwacht (PRINS et al, 2008). De genoemde waarde wordt is de zone van 100 m
rondom de heilocatie onderschreden (Tabel 44). Van de Deense windparken ‘Horns Rev” en ‘Nysted” is
geen informatie bekend over zeezoogdieren met letsel (TEILMANN et al. 2006a, b). Tabel 44 biedt een
overzicht van afstanden waarop volgens voor het Q7-windpark de verschillende effecten waarneembaar
worden.
Maskering Reactie Gehoorschade
B.106 ARCADIS 076707818:A - Definitief
(TTS)
Gehoorschade
(PTS)
Bruinvis 40 km 20 km 500 m 100 m
Zeehond > 80 km 80 km 4.000 m 100 m
Tabel 44 Maximale grootte van de invloedzones van het heigeluid. Bron:, THOMSEN et al. 2006, PRINS et al. 2008,
BOON 2012.
Beschadiging fysiologie anders dan geluidsorganen
Bij zeer hoge geluidsniveaus zouden zich interne bloedingen, gas embolieën, breuken aan de
gehoorbeenderen of longbeschadiging kunnen voordoen (Van der Graaf et al., 2012). Zover bekend is er
geen onderzoek gedaan over het geluidsniveau waarbij dit type letsel zich bij zeezoogdieren voordoet.
Daarom wordt er hier vanuit gegaan dat het geluidsniveau waarop dit type letsel zich voordoet samenvalt
met de PTS-grens.
Trillingen
Behalve met de puur akoestische component gaat heien gepaard met bodemtrillingen die worden
overgebracht op de waterkolom en door de zeezoogdieren ook op enige afstand nog worden
waargenomen. De storende werkingen van trillingen werden onderzocht bij het windpark ‘Nysted”
(HENRIKSEN et al. 2003). Hier werd een stalen mantel met een lage frequentie in de zeebodem getrild
zonder dat dit noemenswaardige geluidsemissies veroorzaakte. Deze trillingen hadden tot gevolg dat de
bruinvissen het windparkgebied verlieten en pas na 24 uur weer terugkwamen. Omdat er tegelijkertijd
pingers werden gebruikt, is niet duidelijk hoe groot het vermijdingseffect zonder afschrikmiddel geweest
zou zijn. Tot nu toe zijn er nog maar weinig ervaringen opgedaan met het intrillen van fundaties in
offshore gebieden, omdat deze heimethode enkele technische nadelen heeft (SCHULTZ VON GLAHN et al.
2006).
Varianten
Bruinvissen
Er wordt op basis van Boon et al. (2012) en Geelhoed et al. (2011) uitgegaan van een worst-case dichtheid
van bruinvissen in de uitvoeringsperiode van 1,02 bruinvissen/km² in het plangebied. Een
gezondheidsrisico bestaat bij de fundering in een gevaarbereik van slechts 500 m (PRINS et al. 2008;
oppervlak 0,8 km²), waarin gemiddeld minder dan een bruinvis te verwachten is. In het voorjaar kan het
bij een gemiddelde lokale dichtheid van 1,44 dieren/km² het om een of meerdere dieren gaan. Hetzelfde