MER WINDPARKEN GEMINI DEEL B - Ruimtelijkeplannen.nl

MER Windparken Gemini
Deel B
Duidelijk intensiever is de geluidsimmissie door installatie- en bouwwerkzaamheden, vooral door het
inheien van funderingspalen met een heihamer. Daarbij worden volgens diverse metingen
geluidsdrukniveaus bereikt van 205 tot 240 dB re 1 µPa 2 /Hz als bronniveau (ØDS–ØDEGAARD &
DANNESKIOLD-SAMSØE 2000, KOSCHINSKI & CULIK 2002, THOMSEN et al. 2006, DE HAAN et al. 2007,
JONG & AINSLIE 2008, ,NORRO et al. 2010). De opgegeven waarden zijn piekniveaus (SPL of Lpeak) die
tijdens een heislag een fractie van een seconde lang optreden. Vaak word het geluidsniveau ook
aangegeven als geluidsenergieniveau (SEL of LE),waarmee de totale geluidsenergie die tijdens een heislag
een punt passeert wordt gegeven.
Geluidsvoortplanting en achtergrondgeluid
Onder water plant geluid zich aanzienlijk sneller voort en wordt het minder gedempt dan in de lucht.
Voor de geluidsvoortplanting onder water geldt bij benadering dat het geluidsniveau met elke
verdubbeling van de afstand tot de geluidsbron met ca. 4,5 dB afneemt (THIELE 2002) tot 8,2 resp. 9,0 dB
(NORRO 2010 resp. DE JONG&AINSLIE 2008).
Voor zeezoogdieren en andere organismen zijn geluidsemissies die via het waterlichaam worden
getransporteerd echter alleen van belang als deze boven het achtergrondgeluid uitkomen. In het
waterlichaam van de zee heerst een constant achtergrondgeluidsniveau, waarbij de geluidssterkte
afhankelijk is van verschillende, meestal natuurlijke factoren (golfgeluiden) en de aanwezigheid van
scheepvaart in de Noordzee. De natuurlijke achtergrondgeluidsterktes die in de omgeving van
windturbines werden gemeten, liggen in het algemeen tussen 80 en 110 dB re 1 µPa 2 /Hz (bij 100 Hz tot
1 kHz; HENRIKSEN ET AL. 2001; Figuur 45, HENRIET 2005).
Gehoorvermogen van zeezoogdieren
Tandwalvissen communiceren en oriënteren zich onder water door middel van geluidsgolven (EVANS
1990). Ook veel zeehondsoorten, o.a. de gewone zeehond, communiceren onder water door middel van
akoestische signalen (RIEDMANN 1990).
Volgens studies van KASTELEIN et al. (2001, 2002) en LUCKE et al. (2004) is de gehoorgevoeligheid van
bruinvissen bij frequenties beneden 1 kHz relatief laag, tussen 1 en 8 kHz relatief goed en tussen 16 en
140 kHz uitstekend. De hoogste gevoeligheid ligt in het bereik van de sonargeluiden (110-140 kHz).
Bij zeehonden ligt de gehoorgevoeligheid onder water ongeveer tussen 5 en 20 kHz (LUCKE et al. 2004).
Boven de 30 kHz neemt de gevoeligheid snel af (Figuur 20).
B.100 ARCADIS 076707818:A - Definitief