You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong>
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
001-1/1<br />
REDACTIONEEL<br />
‘DE HERFST IS EEN TWEEDE LENTE WANNEER ELK BLAD EEN BLOEM IS’ – ALBERT CAMUS<br />
Dennis Kaspori & Vivian Ruijters<br />
Er is geen ontkomen aan. De donkere<br />
dagen zijn begonnen. Voor veel lopers niet<br />
de makkelijkste periode om naar buiten<br />
te gaan. Maar waarom eigenlijk? De kou en de<br />
regen, daar kunnen we ons op kleden. Bovendien<br />
is het een van de mooiste seizoenen, zeker<br />
als je de natuur in loopt. ‘Het is het begin van<br />
de lente,’ zei een bioloog onlangs. ‘De bronstige<br />
herten, de vallende kastanjes, het begin van<br />
nieuw leven dat nu aan het ontstaan is.’<br />
Het is de mooiste periode van het jaar en hoe<br />
kun je daar beter van genieten dan door te gaan<br />
trailrunnen. Vorig jaar lieten we al zien dat deze<br />
vorm van hardlopen sterk in opkomst is. Met<br />
name in Frankrijk, Spanje en de Alpenlanden<br />
is het al immens populair maar langzaam is<br />
het trailrunnen ook naar ons land overgewaaid.<br />
Mede omdat we zijn gaan beseffen dat we<br />
helemaal niet ver hoeven te reizen. We hebben<br />
prachtige landschappen in Nederland en er<br />
worden steeds meer wedstrijden in eigen land<br />
georganiseerd.<br />
In dit nummer dan ook veel aandacht voor trailrunnen<br />
in eigen land. We hebben een prachtige<br />
gids, inclusief interactieve kaart, met een aantal<br />
goed gedocumenteerde trails die door onze<br />
lezers zijn ingezonden. We besteden aandacht<br />
aan twee trailwedstrijden die dit jaar het levens-<br />
licht zagen. We laten zien welke belangrijke rol<br />
de Nederlander Jork Geraets vervult bij de ontwikkeling<br />
van de FUJI-trailschoenen van ASICS<br />
en Viktor Röthlin vertelt over het belang van trailrunnen<br />
in de voorbereiding op een marathon.<br />
Daarnaast zijn ook weer een aantal vaste rubrieken<br />
opgenomen, zoals de prachtige fotoshoot<br />
van London Loy met Evelien Ruijters, Veronique<br />
Collard als de ‘The Coach Formerly Known As<br />
Athlete,’ en de Belgische trailrunner Gert Theunis<br />
komt aan bod in het lezersprofiel.<br />
Mocht je nu toch een keer geen zin hebben om<br />
naar buiten te gaan dan is dit magazine ‘the next<br />
best thing’, dicht tegen de verwarming aan wegdromend<br />
bij al die inspirerende loopverhalen. •<br />
Uitgever: <strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
Ontwerp: PUNTPIXEL<br />
Redactie: Vivian Ruijters en Dennis Kaspori<br />
Aan dit nummer werkten mee: Corné Bastiaansen,<br />
Raymond Beeren, Raimond van den Boom, Ronald<br />
van Boxel, Mike Broers, Michel Buijck, Soenar<br />
Chamid, Veronique Collard, Joseph Defrère, Karel<br />
Delvoye (VI Images), Marc van Dijk, Patrick Franken<br />
(MudSweatTrails), Jork Geraets, Samantha de Haan,<br />
Edith Kortekaas, Jolanda Linschooten, London Loy,<br />
Jeroen Machielsen, Nadia van Luijk, Benoit Nave,<br />
Johan Neve, Kees Nouws, Viktor Röthlin, Evelien<br />
Ruijters, Sportograf, Wouter Schelvis, Patrick<br />
Stitzinger, Team ASICS Trail France, Gert Theunis,<br />
Jacques Valentin, Ronald Veerbeek, Kim Verhagen,<br />
Iris van Wijhe<br />
Informatie: info@losseveter.nl<br />
De redactie heeft zoveel mogelijk getracht de fotografen<br />
van de gebruikte afbeeldingen te vermelden. Niet<br />
alle rechthebbenden van de gebruikte foto’s konden<br />
worden achterhaald. Belanghebbenden kunnen hier-<br />
voor contact opnemen met de uitgever.<br />
Mede mogelijk gemaakt door:
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
WALLPAPER
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
002-1/3<br />
Dennis Kaspori & Vivian Ruijters<br />
Viktor Röthlin, Karel Delvoye (VI Images)<br />
VIKTOR<br />
RÖTHLIN
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
002-2/3<br />
In De Alchemist van de Braziliaanse schrijver<br />
Paulo Coelho wil Santiago meer zien van de<br />
wereld dan het kleine dorp waarin hij opgroeit.<br />
Hij besluit herder te worden om zo de uitgestrekte<br />
velden in te kunnen trekken. Het wordt<br />
het begin van een lange reis die hem nog veel<br />
verder van huis brengt. Zijn dromen over een<br />
oude schat zijn het begin van een spirituele reis<br />
naar Egypte. Tijdens deze reis ontmoet hij de<br />
oude koning Melchizedek die hem vertelt over<br />
de persoonlijke legende, het lot dat in onszelf<br />
besloten ligt. Melchizedek vertelt hem dat als<br />
‘hij iets wil het hele universum zal samenwerken<br />
om hem te helpen dat doel te bereiken.’ Na<br />
deze fysieke en mentale omzwervingen ontdekt<br />
Santiago dat het lot dat hij nastreeft in zichzelf<br />
besloten ligt en dat, wanneer hij durft zijn hart te<br />
volgen, het geluk vanzelf zal vinden.<br />
In een eerder interview gaf marathonloper Viktor<br />
Röthlin aan dat De Alchemist zijn favoriete<br />
boek is. En dat is niet zo verwonderlijk als je het<br />
levensverhaal van de Zwitser volgt. Hij is van<br />
eenvoudige komaf en zijn ouders hebben Zwitserland<br />
nog nooit verlaten. Maar Röthlin is een<br />
avonturier en zijn beroep brengt hem naar alle<br />
uithoeken van de wereld. Tijdens deze levensreis<br />
is hij steeds meer gaan beseffen dat het lopen<br />
meer is dan een bezigheid. Het is een levensfilosofie<br />
geworden. Een filosofie van eenvoud. ‘De<br />
eenvoud van simpelweg gelukkig zijn.’<br />
Inmiddels leest zijn eigen leven bijna als een<br />
roman. Na al die omzwervingen ligt de schat<br />
voor Röthlin, net als voor Santiago, dicht bij huis.<br />
Röthlin kan zijn marathonreis in 2014 namelijk<br />
bekronen met goud tijdens de Europese kampioenschappen<br />
in eigen land. Een mooier slot<br />
kan de regerend Europees kampioen zich niet<br />
wensen.<br />
Kun je ons iets vertellen over je achtergrond?<br />
Ik werd geboren in Kerns, een klein boerendorp<br />
in het hart van Zwitserland. Daar groeide ik op<br />
onder eenvoudige omstandigheden. Mijn vader<br />
was machinist op een graafmachine, mijn moeder<br />
zorgde voor de kinderen. Ik heb een twee<br />
jaar oudere en een twaalf jaar jongere broer.<br />
Wanneer ben je begonnen met lopen?<br />
Al vanaf dat we klein waren speelden we altijd<br />
voetbal en hielden we kleine wedstrijdjes om het<br />
ouderlijk huis heen. Op mijn zevende deed ik<br />
voor het eerst aan een cross mee. Op twaalf-<br />
jarige leeftijd won ik daar en werd ik vervolgens<br />
lid van de atletiekclub STV Alpnach. Ik voelde<br />
me enorm vrij tijdens het lopen en ook de langere<br />
afstanden verteerde ik gemakkelijk.<br />
Je bent al meer dan tien jaar je eigen trainer.<br />
Als een atleet hou je je niet altijd aan het<br />
schema. Hoe ga je in zo’n situatie om met die<br />
dubbelrol?<br />
Vaak speel ik op zo’n moment engel tegen duivel<br />
in mijn hoofd. Maar meestal wint de coach in mij<br />
het. Omdat ik mezelf train kan ik ook sneller en<br />
eenvoudiger veranderingen in mijn trainingsprogramma<br />
doorvoeren. Omdat lopen een niet al te<br />
technische sport is werkt dat eigenlijk heel goed.<br />
Wat was belangrijker in jouw ontwikkeling als<br />
trainer, literatuur over trainingsleer of ervaringen<br />
van collega-lopers en trainers?<br />
Ik heb heel veel met andere atleten en trainers<br />
gesproken. In boeken leest men vaak pas jaren<br />
later over nieuwe trainingsmethoden, meestal is<br />
men dan in de praktijk alweer tot nieuwe inzichten<br />
gekomen. Na mijn eerste Olympische Spelen,<br />
in 2000 in Sydney, reisde ik met een vriend<br />
door Australië. Daar heb ik met veel atleten en<br />
trainers gesproken. Ik heb ze mij hun trainingsideeën<br />
laten uitleggen. Vervolgens heb ik daar<br />
elementen uitgehaald waarvan ik dacht dat ze<br />
voor mij geschikt waren. Ook tijdens de vele<br />
trainingsstages in Kenia heb ik met veel mensen<br />
over trainingen gesproken en nieuwe inzichten<br />
gekregen.<br />
Ben jij iemand die experimenteert met trainingen<br />
of iemand die vasthoudt aan bewezen<br />
methodes?<br />
Wie niet experimenteert ontwikkelt zich ook niet.<br />
Maar soms moet men ook sterk genoeg zijn om<br />
een experiment vroegtijdig af te breken.<br />
Sommige atleten beschouwen heuveltraining<br />
als een essentieel onderdeel van hun trainingsprogramma.<br />
Behoor jij ook tot die groep?<br />
Ja, ik neem ook heuveltraining op in mijn<br />
programma. Die trainingen zijn essentieel om<br />
de kracht te ontwikkelen die noodzakelijk is om<br />
succesvol een marathon te kunnen lopen. Ook<br />
het weer naar beneden lopen is zeer nuttig voor<br />
de marathon. Deze training komt met name in<br />
de laatste kilometers zeer goed van pas als het<br />
spierstelsel moe is.<br />
Trail- en berglopen wint de laatste jaren enorm<br />
aan populariteit. Is dat iets wat je aanspreekt?<br />
Soms doe ik inderdaad klassieke berglopen als<br />
training. Met name trailrunning is een welkome<br />
afwisseling op het alledaagse trainingsregime.
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
002-3/3<br />
Zie je jezelf als een trailrunner na je marathoncarrière?<br />
Nee, na mijn carrière als marathonloper ga ik<br />
mountainbiken en bergen beklimmen.<br />
Je staat bekend als een controlfreak. De marathon<br />
is een moeilijke discipline om onder<br />
de knie te krijgen. Was dat niet moeilijk in het<br />
begin? Weet jij nog wanneer je het gevoel kreeg<br />
dat je de marathon onder de knie kreeg?<br />
Je moet zeker een aantal marathons gelopen<br />
hebben voordat je deze discipline begrijpt. Voor<br />
mij was de zesde marathon een sleutelmoment.<br />
Ik liep toen voor het eerst een Zwitsers record.<br />
Toen besefte ik dat geen enkele Zwitser ooit<br />
sneller was geweest. Dat was een enorme motivatie<br />
voor me.<br />
Ik ben zeker iemand die graag controle houdt.<br />
Controle over de snelheid is bijvoorbeeld in de<br />
meeste gevallen een levensverzekering wanneer<br />
je een marathon loopt. Maar men moet ook in<br />
staat zijn die controle los te laten wanneer bijvoorbeeld<br />
het wedstrijdverloop daarom vraagt.<br />
Je hebt inmiddels een indrukwekkend palmares<br />
op de marathon. Is daarmee het mysterie<br />
van de marathon ontrafeld of zijn er nog steeds<br />
geheimen?<br />
Men is nooit uitgeleerd maar ik denk dat ik over<br />
deze ‘business’ inmiddels zeer veel weet.<br />
Je hebt wel eens gezegd dat lopen in de natuur<br />
een soort meditatie is. Daarnaast heb je wel<br />
eens gezegd dat je niets snapt van de obsessie<br />
met mobiele telefoons en internet. Je omschrijft<br />
haast het leven van een zenmonnik. Is<br />
dat nodig als marathonloper?<br />
Lopen moet inderdaad een levensfilosofie zijn.<br />
Lopen moet geen modeverschijning worden. Ikzelf<br />
verlies het leven en de toekomst echter nooit<br />
uit het oog. Alleen wanneer ik plezier heb in mijn<br />
leven en met plezier aan de toekomst denk, pas<br />
dan kan ik ook succesvol zijn in de sport.<br />
Die eenvoud. Is dat iets wat je herkent in de<br />
Kenianen?<br />
Ja, de eenvoud van simpelweg gelukkig zijn. En<br />
natuurlijk ‘train hard, win easy!’<br />
Je hebt ook wel eens gezegd dat Europeanen<br />
iets kunnen leren van de Keniaanse manier van<br />
denken. Zij leggen zichzelf geen beperkingen<br />
op. Is het moeilijk om als Europeaan door die<br />
geconditioneerdheid heen te breken?<br />
Dat is inderdaad erg moeilijk maar ik ben het<br />
bewijs dat het mogelijk is. In ieder geval zo af en<br />
toe....<br />
Je hebt besloten om door te gaan tot het EK in<br />
Zürich. Wat wordt de komende twee jaar jouw<br />
grootste uitdaging?<br />
Dat ik ook nu weer iedere dag hard blijf werken<br />
aan mezelf. Daar komt bij dat het, naarmate je<br />
ouder wordt, steeds lastiger wordt om van de<br />
training te herstellen. Daar zal ik de komende<br />
jaren nauwkeurig op moeten letten. En tenslotte<br />
zal ik gezond moeten blijven. Een eenvoudige<br />
blessure zou mijn plan om tijdens het EK in eigen<br />
land afscheid te nemen al in gevaar kunnen<br />
brengen. •
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
003-1/5<br />
London Loy<br />
Stylist: Iris van Wijhe, Haar & make up: Kim Verhagen, Creative Backbrain: Nadia van Luijk<br />
Mede mogelijk gemaakt door de Helderingschool Amsterdam
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
003-2/5<br />
Hoe lang doe je al aan atletiek?<br />
Nu inmiddels zo’n 12 jaar. Ik begon in de brugklas<br />
na het winnen van een scholierenloopje. In<br />
de loop der jaren ben ik, met pieken en dalen<br />
tijdens mijn studietijd, meer gaan trainen en me<br />
met name gaan specialiseren op de 800m en<br />
1500m.<br />
Op welke prestatie tot nu toe ben je het meest<br />
trots?<br />
Het meest trots ben ik op mijn bronzen medaille<br />
op de 800m tijdens het NK indoor in 2006 en<br />
mijn persoonlijk record op de 1500m (4.16.31)<br />
van vorig jaar (gelopen in Heusden tijdens de<br />
Nacht van de Atletiek). Het behalen van het NKpodium<br />
bij de senioren was in dat jaar iets waar<br />
ik keihard voor gewerkt had. Het is mooi als het<br />
harde trainingswerk eruit komt op het moment<br />
dat het moet. De tweede plaats in Heusden en<br />
het persoonlijk record op de 1500m waren voor<br />
mij de bevestiging dat ik nationaal mee kan strijden.<br />
Die wedstrijd heeft de doorslag gegeven om<br />
de komende jaren op atletiekgebied nog eruit te<br />
halen wat er in zit.<br />
Hoe belangrijk is atletiek voor je? Wat is er zo<br />
mooi aan de sport?<br />
Atletiek is voor mij heel belangrijk. Het is heerlijk<br />
om na een drukke dag naar buiten te gaan, de<br />
frisse lucht op te snuiven en mijn hoofd leeg te<br />
maken. Ik krijg bovendien een ontzettende kick<br />
van goede wedstrijden, trainingen en tijden. Het<br />
zoeken naar nieuwe doelen en uitdagingen heb<br />
ik nodig om geprikkeld te blijven. De afwisseling<br />
van vliegen over het tartan in de zomer naar<br />
het modderploegen tijdens het crossseizoen<br />
en kilometers maken op het asfalt maakt het<br />
tot mijn favoriete sport. Daarbij is het een sport<br />
waarbij afzien, doorzetten en tot het uiterste<br />
gaan meestal beloond wordt. Dat maakt het ook<br />
een eerlijke sport.<br />
Wat is jouw grote droom in de atletiek?<br />
Ik heb er eigenlijk twee. De eerste is Nederlands<br />
kampioen worden op de 800m of de 1500m.<br />
De tweede is deelnemen aan een groot toernooi,<br />
bijvoorbeeld het Europees kampioenschap.<br />
Je bent ook arts, geen gemakkelijke combinatie.<br />
Hoe lukt het jou om beide toch te combineren?<br />
Dat is inderdaad een uitdaging en vereist nogal<br />
wat gepuzzel en haast- en vliegwerk. Toch zou ik<br />
niet anders willen. Inmiddels heb ik zo’n sterke<br />
structuur ontwikkeld en ben ik in die mate efficient<br />
geworden dat de combinatie bijna als vanzelf<br />
gaat.
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
003-3/5
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
003-4/5<br />
Natuurlijk is het niet altijd gemakkelijk om je<br />
rondjes ‘s avonds in het donker te lopen of vrij<br />
te regelen voor een wedstrijdweekend. Toch kan<br />
ik er ook veel energie van krijgen als alles, strak<br />
naast elkaar gepland, aan het eind van de dag<br />
gelukt is zoals ik het wilde. Soms schiet ik mezelf<br />
daarin voorbij, een tegensputterend lichaam<br />
is dan het logische gevolg, en dat zet me dan<br />
weer met beide voeten op de grond.<br />
Artsen leiden zelf niet altijd het meest gezonde<br />
leven. Ben jij de uitzondering op de regel?<br />
Ik kan er soms versteld van staan hoe een<br />
rokende longarts zijn patiënten instrueert om te<br />
stoppen. Ditzelfde geldt voor de niet-sportende<br />
cardioloog met overgewicht. Uiteraard zijn dit<br />
ook uitzonderingen maar ik denk wel dat je als<br />
arts het gezonde voorbeeld mag geven aan je<br />
patiënten. Dan is je advies toch een stuk geloofwaardiger<br />
en zullen patiënten het ook eerder opvolgen.<br />
Andersom zie je ze trouwens ook, oververmoeide<br />
arts-assistenten die tot middernacht<br />
op de operatiekamer staan. Dan ben ik blij dat ik<br />
voor het huisartsenvak gekozen heb en mijn<br />
diensten later een stuk regelmatiger zijn.<br />
Kun je de adrenaline voor en tijdens de wedstrijd<br />
vergelijken met een spannende en hectische<br />
dienst in het ziekenhuis?<br />
Zeker. Momenteel loop ik een half jaar stage op<br />
de Spoedeisende Hulp (in het kader van mijn<br />
huisartsenopleiding). Ik ben al een paar weken<br />
bezig maar ik kan nog altijd zenuwachtig worden<br />
van de loeiende sirene van de ambulance op<br />
weg naar het ziekenhuis. Het onvoorspelbare,<br />
het idee dat een patiënt er zomaar ineens tussenuit<br />
kan piepen en jij de verantwoordelijkheid<br />
hebt. Het is de onzekerheid van elke beginnende<br />
dokter en kan mij nog altijd zweethandjes<br />
bezorgen. Dit is vergelijkbaar met de stress voor<br />
de wedstrijd: ‘ Hoe zal het gaan? Ben ik wel<br />
goed genoeg? Zijn die anderen niet sterker?’<br />
Ook in de atletiek is het dat onvoorspelbare, je<br />
weet nooit hoe een race zal verlopen. Over een<br />
kleine maand sta ik voor het eerst alleen in de<br />
nachtdienst. Ik kan er soms wakker van liggen,<br />
maar ergens komt toch ook weer dat competitieve<br />
naar boven en wil ik laten zien wat ik kan.<br />
Net als op de atletiekbaan! •
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
003-5/5
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
WALLPAPER
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
004-1/19<br />
6<br />
PRIJSVRAAG<br />
DE MOOISTE TRAILRUNROUTES<br />
VAN NEDERLAND<br />
Dennis Kaspori & Vivian Ruijters
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
004-2/19<br />
1<br />
KLIK OP EEN WILLEKEURIGE PLEK OP HET<br />
SCHERM OM DE INTERACTIEVE KAART TE<br />
STARTEN, GEBRUIK DE SLIDER LINKSBOVEN<br />
IN BEELD OM IN- & UIT TE ZOOMEN, MAAK<br />
EEN SLEPENDE BEWEGING MET HET KRUIS<br />
OM OVER DE KAART HEEN TE NAVIGEREN.<br />
TRAIL NUMENDAL – EELERBERG<br />
38.0KM HOLTEN EELEN 300M
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
004-3/19<br />
1<br />
TRAIL NUMENDAL – EELERBERG<br />
Naam Trail: Trail Numendal – Eelerberg<br />
Locatie: Holten – Nijverdal – Hellendoorn<br />
Naam inzender: Jeroen Machielsen<br />
Gebied: De trail voert de loper door het Nationaal<br />
Park Sallandse Heuvelrug, een markant<br />
natuurgebied in de provincie Overijssel. De route<br />
voert langs uitgestrekte heidevelden die prachtige<br />
vergezichten over de omgeving bieden.<br />
Start: NS Station Holten, Stationsstraat 12, 7451<br />
BH Holten<br />
Finish: Camping Eelerberg, Ossenkampweg 4,<br />
7447 PR Hellendoorn<br />
Afstand: 38.0 kilometer<br />
Ondergrond: grotendeels heide en bosondergrond<br />
Hoogtemeters: circa 300 meter<br />
Jeroen Machielsen<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
Handige weetjes<br />
Bereikbaarheid: Het vertrektpunt ligt bij het NS<br />
Station Holten en is dus goed bereikbaar met<br />
openbaar vervoer. Naast het station is ook ruime<br />
parkeergelegenheid aanwezig. Het eindpunt,<br />
Camping Eelerberg, is alleen goed bereikbaar<br />
met de auto.<br />
Verversingspost onderweg: ja, er is na een paar<br />
kilometer een watertappunt bij de dagcamping.<br />
De route voert na twintig kilometer langs Nijverdal.<br />
Hier zou je even het dorp in kunnen lopen.
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
004-4/19<br />
ROUTEBESCHRIJVING<br />
We starten onder een stralende zon bij het<br />
oude stationsgebouw van Holten, met zicht op<br />
de Holterberg. Door een laan met imposante<br />
beuken zetten we ons in beweging. Het mulle<br />
zandpad vertraagt onze pas. Als we licht stijgend<br />
de Enkweg inslaan kijken we wijd uit over de<br />
landerijen van het Holterenk. Dan volgt het stuk<br />
door en richting Het Numendal via het bergpad.<br />
Als je het gebied niet kent loop je grote kans te<br />
stranden achter afrasteringen van enorme villa’s.<br />
Een trapje loodst ons naar boven door twee<br />
privé terreinen (Dikkerspad). Dan steken we de<br />
Motieweg over en nemen het parallel gelegen<br />
smalle zandpad terwijl we takken ontwijken,<br />
deze brengt ons al slingerend in het dal.<br />
Even klimmen we mee met het mountainbikepad<br />
om deze op het hoogste punt te verlaten<br />
door een deels versperde doorgang. We struinen<br />
door de in bloei staande paarse heide en kruisen<br />
de Heksenweg. Dan volgt er een afdaling<br />
door een dennenbos, de ondergrond veert mee<br />
en even heb je de neiging om met de armen te<br />
klapwieken. We steken voor de tweede maal de<br />
Toeristenweg over, zo noemt men in de volksmond<br />
deze weg die dwars door het natuurgebied<br />
slingert. Dan arriveren we bij de dagcamping<br />
Holten. Schuin over de ligweide nemen we<br />
het bospad. Hier lopen we een stukje richting<br />
Holten, maar inmiddels hebben de hardloopgasten<br />
al lang hun oriëntatie verloren. Overal komen<br />
we routepaaltjes tegen, die een klein gebied<br />
doorkruisen. Slechts het Pieterpad en de mountainbikeroute<br />
beslaan bijna het hele gebied.<br />
Maar beiden ontwijken de mooiste gebieden (de<br />
kwetsbare). Bij het uitkijkpunt hebben we het<br />
geluk dat we zelfs de torens van Zwolle kunnen<br />
zien.<br />
De dagjesmensen hebben hun lunch op en<br />
zetten traag hun wandeling voort. Wij dalen af<br />
evenwijdig aan de Diepe Hel. Op weg naar de<br />
Sprengenberg, met het hoogste punt gelegen<br />
op 60 meter. Dit gebied is in het broedseizoen<br />
grotendeels afgesloten. Mogelijk bevind zich hier<br />
een korhoenpopulatie, deze ernstige bedreigde<br />
soort zorgt voor veel beroering in het gebied. We<br />
treffen hier ook een beschermde boomsoort, de<br />
Jeneverbes (een conifeer). In de winter hangt<br />
er een ijzige stilte, het is een gebied van tijdloze<br />
innerlijke rust.<br />
Verderop steekt de Palthetoren boven de boomtoppen<br />
uit. Tot voor kort was hier een rustpunt<br />
ingericht en werd het gebied in 2008 uitgeroepen<br />
tot mooiste plek van Salland. We passeren<br />
de lanen met aan weerszijde Rododendrons.<br />
Het gaat op en af bij de Haarlerberg richting<br />
de Noetselerberg. De bewoonde wereld van<br />
Nijverdal komt nabij. Langs het oude bezoekerscentrum<br />
dalen we verderop af tot de Bonteweg.<br />
Ter hoogte van de oude Jeugdherberg nemen<br />
we resoluut het schuine bospad richting het<br />
bezoekerscentrum (Dalzicht) alsof we anders<br />
een asfaltallergie oplopen. We laten het Nationaal<br />
Park achter ons en bereiken via de ijzeren<br />
voetgangersbrug het tijdelijke station Nijverdal.<br />
Langs het zwembad het Ravijn gaan we omhoog<br />
boven op ’t Stut.<br />
De kilometerteller geeft ruim 23 kilometer aan,<br />
het lichaam begint te kraken. Al slingerend<br />
koersen we richting De Klinkenbelt. De (NK<br />
cross) kuil mag natuurlijk niet ontbreken maar<br />
wijselijk keren we net aan de rand. De afdaling<br />
eindigt bij de Tunnelweg. Aansluitend steken we<br />
de Luttenbergerweg over. Hier kom ik aan het<br />
improviseren, een goede optie is het volgen van<br />
het mountainbikepad. Langs het motorcrossparcours<br />
lopen we richting Krönnenzommer met<br />
een pittige klim waar mountainbikers dikwijls<br />
al wandelend naar boven gaan. Dan start mijn<br />
favoriete afdaling, met veel boomwortels, uitgesleten<br />
paden, scherpe bochten en hoogteverschillen.<br />
Heel even is er een vlak stuk, echter<br />
achter de Sanatoriumlaan wacht de bosrijke<br />
Eelerberg. Het gebied is relatief rustig door de<br />
beperkte recreatievoorzieningen. Daar raak ik bij<br />
de Boksloot even het spoor bijster, mijn drinkbelt<br />
is leeg en ik ben op. En tenslotte bereiken we de<br />
Ossenkampweg, met in de verte het eindpunt. •
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
004-5/19<br />
2<br />
KLIK OP EEN WILLEKEURIGE PLEK OP HET<br />
SCHERM OM DE INTERACTIEVE KAART TE<br />
STARTEN, GEBRUIK DE SLIDER LINKSBOVEN<br />
IN BEELD OM IN- & UIT TE ZOOMEN, MAAK<br />
EEN SLEPENDE BEWEGING MET HET KRUIS<br />
OM OVER DE KAART HEEN TE NAVIGEREN.<br />
GROTE HEIDE TRAIL<br />
43.7KM VALKENSWAARD 20M
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
004-6/19<br />
2<br />
GROTE HEIDE TRAIL<br />
Naam Trail: Grote Heide Trail<br />
Locatie: Valkenswaard<br />
Naam inzender: Marc van Dijk<br />
Gebied: De trail voert langs het riviertje de<br />
Tongelreep en door de bossen en over de heide<br />
rondom Valkenswaard. Een gevarieerd parcours<br />
met singletrails en brede paden.<br />
Start: Scarabee Sports & Outdoor, Kerverijplein<br />
32, Valkenswaard<br />
Finish: idem<br />
Afstand: 43.7 kilometer<br />
Ondergrond: bos- en heidepaden<br />
Hoogtemeters: circa 20 meter<br />
Marc van Dijk<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
Handige weetjes<br />
Bereikbaarheid: Het vertrek- en eindpunt ligt bij<br />
Scarabee Sports & Outdoor, de winkel van Marc<br />
van Dijk, in het centrum van Valkenswaard. Direct<br />
naast de winkel ligt een grote parkeerplaats.<br />
Met openbaar vervoer is Valkenswaard alleen<br />
per bus bereikbaar, 20 minuten vanaf station<br />
EIndhoven. De dichtstbijzijnde bushalte is vier<br />
minuten lopen.<br />
Verversingspost onderweg: ja, na ongeveer 9<br />
kilometer passeer je de Hut van Mie Pils waar<br />
een watertappunt is waar je ook buiten openingstijden<br />
terecht kunt. Daarnaast kun je voor<br />
aanvang of na afloop voor een kop koffie terecht<br />
in de winkel van Marc van Dijk.
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
004-7/19<br />
ROUTEBESCHRIJVING<br />
De route begint bij mijn eigen winkel Scarabee<br />
Sports & Outdoor in het centrum van Valkenswaard.<br />
Een ideale uitvalsbasis en na sluitingstijd<br />
vertrek ik dan ook vaak direct vanuit de winkel<br />
voor een training. Lopers die de route een keer<br />
willen lopen of in deze buurt willen trainen zijn<br />
tijdens openingstijden altijd welkom voor een<br />
kop koffie, tips over de route of advies over kleding<br />
en schoenen. Brabantse gastvrijheid is bij<br />
deze trail inbegrepen.<br />
De route voert het eerste deel langs de Tongelreep,<br />
een zijriviertje van de Dommel, en de<br />
Eindhovensche Golf. Dat is een standaardroute<br />
van de lokale atletiekvereniging en ook deze trail<br />
begint met dat stuk.<br />
Na ongeveer een kilometer of negen voert de<br />
route langs de Hut van Mie Pils. Vroeger, toen<br />
ik nog 800m-atleet was, was dit het verste punt<br />
van een duurloop voor mij. Lopers kunnen hier<br />
eventueel nog even bijtanken. Er is een watertappunt<br />
dat ook buiten sluitingstijd gebruikt kan<br />
worden.<br />
Daarna voert de route afwisselend door bos en<br />
over heide. De route biedt een mooie afwisseling<br />
van smalle single tracks tot brede paden over de<br />
heide. Hier en daar passeer je een vennetje. De<br />
mooiste punten zijn bij de Tongelreep. Het hele<br />
Tongelreepdal is mooi. In het begin loop je langs<br />
de Tongelreep. Op 25 kilometer kom je er ook<br />
weer langs en op 35 kilometer steek je het riviertje<br />
opnieuw over. Dat zijn hele mooie punten.<br />
Bij 25 kilometer kom je overigens ook vlak langs<br />
de Achelse Kluis, een Benedictijner abdij op de<br />
grens met België. De abdij, in 1846 opgericht<br />
door de trappistenmonniken van Westmalle,<br />
kent een eigen brouwerij en de verschillende<br />
trappistenbieren zijn te nuttigen in de eigen<br />
herberg van het klooster. ‘Broeder Brouwmeester<br />
werkt met de recepten van Broeder Thomas,<br />
die zijn brouwerssporen reeds verdiende in<br />
Westmalle, Westvleteren en Orval en wist wat hij<br />
wilde: ‘Een licht en dorstlessend bier dat toch<br />
lekker smaakt, dat vragen de dagjesmensen<br />
die hier langskomen. Een écht, puur bier! Hier<br />
geen aromaten, geen suikers, maar nog wel de<br />
zuivere hopbellen, kortom een bier waar iedere<br />
brouwer trots op kan zijn,’ zo valt te lezen op de<br />
website van de abdij.<br />
Je hoeft geen ervaren trailrunner te zijn om deze<br />
route te lopen. Het parcours kent weinig hoogtemeters<br />
en eigenlijk geen technische stukken. De<br />
route is erg mooi in de periode dat de hei in de<br />
bloei staat, van half augustus tot midden september,<br />
maar ook in de herfst is het prachtige<br />
route om te lopen. •
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
004-8/19<br />
3<br />
KLIK OP EEN WILLEKEURIGE PLEK OP HET<br />
SCHERM OM DE INTERACTIEVE KAART TE<br />
STARTEN, GEBRUIK DE SLIDER LINKSBOVEN<br />
IN BEELD OM IN- & UIT TE ZOOMEN, MAAK<br />
EEN SLEPENDE BEWEGING MET HET KRUIS<br />
OM OVER DE KAART HEEN TE NAVIGEREN.<br />
OP EN ROND DE SINT PIETERSBERG<br />
22.4KM MAASTRICHT 310M
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
004-9/19<br />
3<br />
OP EN ROND DE SINT PIETERSBERG<br />
Naam Trail: Op en rond de Sint Pietersberg<br />
Locatie: Maastricht<br />
Naam inzender: Raymond Beeren<br />
Gebied: Deze trail voert je door het gebied van<br />
de Sint Pietersberg. Je voelt je zo nu en dan<br />
een ware ontdekkingsreiziger in dit gebied met<br />
paadjes waar bijna nooit iemand komt. Een<br />
afwisselend parcours door weiland, bossen en<br />
een groeve.<br />
Start: Chalet Bergrust, Luikerweg 71 Maastricht<br />
of bij Chalet D’n Observant op het ENCI-terrein<br />
Finish: idem<br />
Afstand: 22.4 kilometer<br />
Ondergrond: divers<br />
Hoogtemeters: 310 meter<br />
Raymond Beeren<br />
Eerste foto: René Janssen<br />
Handige weetjes<br />
Bereikbaarheid: Chalet Bergrust en Chalet D’n<br />
Observant zijn allebei uitstekend bereikbaar met<br />
de auto en hebben allebei parkeervoorziening.<br />
Chalet Bergrust ligt op drie minuten lopen vanaf<br />
de bushalte. Busrit vanaf station Maastricht<br />
ongeveer 15 minuten.<br />
Verversingspost onderweg: nee
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
004-10/19<br />
ROUTEBESCHRIJVING<br />
Mijn favoriete trail loopt op en rond de Sint<br />
Pietersberg bij Maastricht. Het mooie aan dit<br />
gebied is dat er nog paden zijn waar bijna nooit<br />
iemand komt. Als trailrunner voel je je dan een<br />
klein beetje een ontdekkingsreiziger. Ook is deze<br />
omgeving onovertroffen in Nederland als het om<br />
afwisseling en vergezichten gaat. Je loopt door<br />
weilanden, door dichtbegroeide bossen, je klautert<br />
tegen steile hellingen, je loopt langs grotten,<br />
tussen de schapen. Je kijkt het ene moment<br />
hoog over de Maas richting België en het andere<br />
moment kijk je over het Jekerdal naar Chateau<br />
Neercanne. Je ziet de overblijfselen van lang<br />
vervlogen tijden langs de trail en voor je het weet<br />
loop je de grens over naar Wallonië of Vlaanderen.<br />
Wandelaars vragen me soms ‘zitten we hier<br />
in België?’ Ik vind het dan mooi om uit te leggen<br />
dat ze nog in Nederland zijn maar dat er 100m<br />
verderop Frans gesproken wordt. De grenspalen<br />
staan her en der in het landschap. Ik ken ze<br />
allemaal.<br />
Je kunt starten bij Chalet Bergrust waar je met<br />
een mooi uitzicht over Maastricht begint of je<br />
begint vanuit de ENCI groeve waar je goed kunt<br />
parkeren en meteen in de natuur zit. In 2018<br />
stoppen de graafwerkzaamheden van de ENCI<br />
en wordt de groeve langzaam teruggegeven aan<br />
de natuur. Dat wordt iets heel speciaals in Nederland,<br />
een Walhalla voor wandelaars, trailrunners,<br />
geologen en natuurliefhebbers.<br />
Je moet wel goed de weg weten om de beste<br />
trails achter elkaar te plakken. Net als bij de<br />
Amstel Gold Race is het veel draaien en keren.<br />
Het lekkerste is om eerst even warm te draaien<br />
door de weilanden en de bredere paden. Maar<br />
het gaat al snel berg op en af. Dan is er opeens<br />
een pad wat eigenlijk niet op een pad lijkt. Volg<br />
dit pad en je komt achter de werkelijke geheimen<br />
van de Sint Pietersberg. Voor je het weet<br />
loop je de grens over en zit je in de mysterieuze<br />
Verborgen Vallei. Als je hier nog nooit geweest<br />
bent, denk je dat je Jurrasic Park binnenloopt.<br />
Een vallei met steile rotswanden, grotten, dichte<br />
begroeiing en lianen.<br />
Foto midden: Sporting Maastricht<br />
Je steekt ook even over door het Jekerdal, over<br />
een pittoresk bruggetje over de Jeker, om ook<br />
het bos achter Chateau Neercanne te doorkruisen<br />
om te beginnen met een serieus pittige klim<br />
om 15 minuten later via een doorgang tussen de<br />
mergelwanden in Kanne er weer uit te springen.<br />
Even een kort stukje door Kanne (B) en niet in<br />
verleiding raken om een ijsje te halen. Via een<br />
achteraf paadje loopt het weer richting Sint-Pietersberg.<br />
Met een laatste pittige klim kun je de<br />
laatste meters vlak en uitlopend afleggen.<br />
In plaats van vermoeidheid krijg ik vaak meer<br />
energie van deze trail. Om te beseffen dat er op<br />
zo’n klein stukje Nederland zoveel moois te zien<br />
is en je even weg haalt uit de alledaagse sleur, is<br />
heerlijk. •
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
004-11/19<br />
4<br />
KLIK OP EEN WILLEKEURIGE PLEK OP HET<br />
SCHERM OM DE INTERACTIEVE KAART TE<br />
STARTEN, GEBRUIK DE SLIDER LINKSBOVEN<br />
IN BEELD OM IN- & UIT TE ZOOMEN, MAAK<br />
EEN SLEPENDE BEWEGING MET HET KRUIS<br />
OM OVER DE KAART HEEN TE NAVIGEREN.<br />
KENNEMER TRAIL<br />
22.7KM BLOEMENDAAL 40M
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
004-12/19<br />
4<br />
KENNEMER TRAIL<br />
Naam Trail: Kennemer Trail<br />
Locatie: Bloemendaal<br />
Naam inzender: Johan Neve<br />
Gebied: De trail voert de loper door de Kennemer<br />
Duinen, het centrale deel van het Nationaal<br />
Park Zuid-Kennemerland. De route voert door<br />
duinen en bossen en gaat een klein stuk over<br />
het strand.<br />
Start: Zeeweg, parkeerterein Koevlak, tegenover<br />
Bezoekerscentrum De Zandwaaier, Bloemendaal<br />
Finish: idem<br />
Afstand: 22.7 kilometer<br />
Ondergrond: bos- en duinpaden, klein stuk<br />
strand<br />
Hoogtemeters: circa 40 meter<br />
Johan Neve<br />
Handige weetjes<br />
Bereikbaarheid: Het vertrek- en eindpunt ligt bij<br />
parkeerplaats Koevlak aan de Zeeweg, tegenover<br />
Bezoekerscentrum De Zandwaaier in Bloemendaal<br />
en is goed bereikbaar met de auto.<br />
De parkeerplaats ligt bovendien op vijf minuten<br />
loopafstand van Station Overveen.<br />
Verversingspost onderweg: nee
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
004-13/19<br />
ROUTEBESCHRIJVING<br />
De route voert je door de Kennemer Duinen, het<br />
centrale deel van het Nationaal Park Zuid-Kennemerland.<br />
Het is een breed duinlandschap dat<br />
nauwelijks is veranderd door menselijk ingrijpen.<br />
Deze landschappelijke oorspronkelijkheid heeft<br />
geleid tot een grote variatie in begroeiing.<br />
Deze trail is 22 kilometer lang maar er zijn mogelijkheden<br />
om de route in te korten. De start is<br />
aan de Zeeweg van Bloemendaal naar Bloemendaal<br />
aan Zee, bij de ingang Koevlak. Er is ruime<br />
parkeergelegenheid en de ingang Koevlak is tien<br />
minuten lopen vanaf station Overveen. De route<br />
begint bij de ingang van het Nationaal Park<br />
Kennemerduinen. Het is een erg afwisselend<br />
parcours dat zowel over singletracks, duinpaden<br />
en strand voert.<br />
De trail voert ook langs een aantal duinmeertjes<br />
in het gebied. Al vrij snel voert de trail langs<br />
‘t Wed, een mooi duinmeer waar zomers veel<br />
gezinnen gaan zwemmen. Daarnaast passeert<br />
men ook het Vogelmeer, een meer met een rijke<br />
populatie aan verschillende vogels. Tenslotte<br />
voert het parcours langs het Cremermeer en de<br />
Oosterplas.<br />
Bij Kattendel wordt ook nog een klein stuk<br />
strand meegenomen. Je moet hier door een<br />
hek en dan kun je het laatste duin op. Het kost<br />
wat kracht dat losse zand maar bovenaan krijg<br />
je een mooi uitzicht over de zee. Je loopt het<br />
strand op en gaat rechtsaf, lekker genieten<br />
langs de zee. Na ongeveer 800 meter komt er<br />
een strandopgang, wederom steil omhoog. Aan<br />
de andere kant wacht dan een prachtig uitzicht<br />
over de Kennemer Duinen.<br />
De route voert ook nog langs een aantal andere<br />
punten met prachtig uitzicht over dit gebied. Om<br />
daar te komen zal er hier en daar ook geklommen<br />
moeten worden. Zo brengt het parcours je<br />
via een trap op de top van de Brederodeberg,<br />
met 45 meter het hoogste punt in het gebied.<br />
Een ander hoogtepunt is de Bruid van Haarlem,<br />
een verstuivingsgebied dat haar naam dankt aan<br />
het wilgenroosje dat hier vroeger in groten getale<br />
groeide en na de bloei een tapijt van wit zaadpluis<br />
over het gebied legde. •
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
004-14/19<br />
5<br />
KLIK OP EEN WILLEKEURIGE PLEK OP HET<br />
SCHERM OM DE INTERACTIEVE KAART TE<br />
STARTEN, GEBRUIK DE SLIDER LINKSBOVEN<br />
IN BEELD OM IN- & UIT TE ZOOMEN, MAAK<br />
EEN SLEPENDE BEWEGING MET HET KRUIS<br />
OM OVER DE KAART HEEN TE NAVIGEREN.<br />
VALKENISSE TRAIL<br />
11.0KM VALKENISSE 150M
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
004-15/19<br />
5<br />
VALKENISSE TRAIL<br />
Naam Trail: Valkenisse Trail<br />
Locatie: Valkenisse<br />
Naam inzender: Michel Buijck<br />
Gebied: De trail voert door het duingebied Valkenisse<br />
vlak boven Vlissingen. Een gevarieerd<br />
gebied met veel verschillende ondergronden<br />
en voldoende uitdagingen, zoals klimmetjes<br />
en trappen, om je flink uit te kunnen leven. De<br />
restanten uit de Tweede Wereldoorlog maken het<br />
tot een fascinerend gebied.<br />
Start: parkeerplaats naast de Strandcamping,<br />
Valkenisseweg<br />
Finish: idem<br />
Afstand: 11.0 kilometer<br />
Ondergrond: onverharde paden, fietspaden,<br />
strand, gras en mul zand<br />
Hoogtemeters: 150 meter<br />
Michel Buijck<br />
Samantha de Haan<br />
Handige weetjes<br />
Bereikbaarheid: Het vertrek- en eindpunt is<br />
goed bereikbaar met de auto en ligt bij een grote<br />
parkeerplaats. Hier is zeker buiten het strandseizoen<br />
voldoende parkeergelegenheid. Met openbaar<br />
vervoer kan men het beste via Middelburg<br />
reizen. Daar vandaan gaat een bus. Het is ruim<br />
een kwartier wandelen vanaf de bushalte.<br />
Verversingspost onderweg: nee, er zijn geen verversingsposten<br />
maar in de buurt bevinden zich<br />
verschillende strandtenten waar men eventueel<br />
terecht kan.
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
004-16/19<br />
ROUTEBESCHRIJVING<br />
Bij Valkenisse, vlak boven Vlissingen, is een<br />
prachtig trainingsgebied. De grote parkeerplaats<br />
bij de Strandcamping is een goede plek om<br />
te beginnen. Van daaruit loop je meteen een<br />
groot duingebied in dat veel variatie biedt in<br />
ondergrond en omgeving. Je hebt er onverharde<br />
paden, gras, mul zand maar er lopen ook een<br />
aantal fietspaden doorheen waar je heel goed<br />
tempotrainingen kunt doen. In combinatie met<br />
de verschillende klimmetjes en trappen kun je<br />
bijna alle trainingsvormen hier doen. Het is een<br />
ideale trainingsomgeving voor als je bijvoorbeeld<br />
trails in de Ardennen wilt lopen. De hellingen<br />
zijn weliswaar niet zo lang maar ze volgen elkaar<br />
heel snel op. Het is een uitstekende vorm van<br />
krachttraining.<br />
Het is de afwisseling van de natuur die het zo<br />
mooi maakt. Het ene moment loop je op het<br />
strand en even later scheur je door de bossen.<br />
Het kan gebeuren dat je tegen de snijdende<br />
wind moet opboksen en een paar minuten later<br />
heb je het bloedheet als je door een beschut<br />
gebied heen loopt. Zeker in de herfstperiode is<br />
het genieten, dat is het mooiste seizoen dat er is.<br />
Vooral de luchten zijn prachtig.<br />
Er zijn een aantal bijzondere plekken in het<br />
gebied. Er zijn veel herinneringen aan de Tweede<br />
Wereldoorlog te vinden. Er staan heel wat<br />
bunkers in het gebied die deel uitmaakten van<br />
de roemruchte Atlantikwal. Je komt er ook een<br />
strook tegen met betonnen drakentanden, de<br />
zogenaamde ‘Höckerhindernisse’, die de tanks<br />
moesten tegen houden. Bij guur weer krijgt die<br />
plek iets heel mystieks. Op de hoogste top, een<br />
venijnige klim van zo’n dertig meter, staat een<br />
groot kruis ter nagedachtenis van de zes mensen<br />
die daar tijdens de oorlog zijn omgebracht. •
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
004-17/19<br />
6<br />
KLIK OP EEN WILLEKEURIGE PLEK OP HET<br />
SCHERM OM DE INTERACTIEVE KAART TE<br />
STARTEN, GEBRUIK DE SLIDER LINKSBOVEN<br />
IN BEELD OM IN- & UIT TE ZOOMEN, MAAK<br />
EEN SLEPENDE BEWEGING MET HET KRUIS<br />
OM OVER DE KAART HEEN TE NAVIGEREN.<br />
DRENTSCHE AA TRAIL<br />
23.9KM AA EN HUNZE
004-18/19<br />
6<br />
DRENTSCHE AA TRAIL<br />
Naam Trail: Drentsche Aa Trail<br />
Locatie: Aa en Hunze<br />
Naam inzender: Raimond van den Boom<br />
Gebied: De trail voert door het Nationaal beek-<br />
en esdorpenlandschap Drentsche Aa, een van<br />
de best bewaarde beeklandschappen van Europa.<br />
Het is een gebied dat in 2005, samen met<br />
het Limburgse Geuldal, uitgeroepen werd tot<br />
mooiste landschap van Nederland. De trail voert<br />
langs heide en zandverstuivingen. Onderweg<br />
komt men tal van hunebedden en grafheuvels<br />
tegen.<br />
Raimond van den Boom<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
Start: schaapskooi Balloerveld<br />
Finish: idem<br />
Afstand: 23.9 kilometer<br />
Ondergrond: onverharde paden, gras en mul<br />
zand<br />
Hoogtemeters: geen<br />
Handige weetjes<br />
Bereikbaarheid: Het vertrek- en eindpunt is<br />
goed bereikbaar met de auto en ligt bij een<br />
grote parkeerplaats. Met openbaar vervoer is het<br />
gebied per bus bereikbaar. Men kan reizen via<br />
station Assen, de busrit duurt slechts zeven minuten.<br />
Daarna dient met nog twintig minuten te<br />
lopen. Verversingspost onderweg: nee, wel kun<br />
je bij Gasteren bij het pannenkoekenrestaurant<br />
wat drinken. ‘s Zomers kun je kun je ook bij het<br />
startpunt bij de boerderij wat eten of drinken.
004-19/19<br />
ROUTEBESCHRIJVING<br />
Je kunt deze ronde op verschillende plekken<br />
beginnen. De grootste parkeerplaats is bij de<br />
schaapskooi in Balloo. Dat is op kilometerpunt<br />
vijf. Een andere optie is de parkeerplaats bij het<br />
begin van de route, bij het informatiebord aan<br />
het begin van het fietspad vanaf Balloo. Een<br />
derde mogelijkheid is de parkeerplaats bij de<br />
Gasterense Duinen aan de Oudemolense weg.<br />
De ondergrond is voor 90% onverhard. Het<br />
grootste deel van de route voert over zandgrond.<br />
Je loopt afwisselend over heide en bospaden en<br />
het laatste stuk over het Balloerveld gaat over<br />
een schelpenpad. Er zitten wel een paar kleine<br />
stukken asfalt in om de verschillende gebieden<br />
aan elkaar te knopen.<br />
De route voert door een prachtig natuurgebied<br />
dat niet zo makkelijk te vatten is in een paar regels.<br />
Het is ook enorm rijk aan historie. Grofweg<br />
valt de route te verdelen in drie verschillende<br />
gebieden: Kampsheide, Balloerveld, de Gasterense<br />
Duinen en het Gasterense Diep.<br />
Bij Kampsheide kom je onder andere de middeleeuwse<br />
boerderij Kamps tegen. Deze is helaas<br />
vorig jaar afgebrand. Verder vindt je in dit gebied<br />
een natuurlijk ven, de pingoruïne, met daaromheen<br />
verschillende grafheuvels en zogenaamde<br />
‘celtic fields,’ kleine min of meer vierkante akkers.<br />
Ook kom je er een groot hunebed tegen.<br />
Op het Balloërveld kom je onder andere langs<br />
de schaapskooi van Balloo. Nog steeds graast<br />
er een kudde schapen over deze heide met<br />
zandverstuivingen. Door het gebied loopt ook de<br />
verbindingsroute tussen Groningen en Coevorden,<br />
nog steeds te zien in de uitgesleten paden.<br />
Ook in dit gebied kom je verschillende grafheuvels<br />
tegen.<br />
In de Gasterse duinen, een gebied dat bestaat<br />
uit zandruggen en natte veenkommen, kom je<br />
opnieuw hunebedden tegen. Op de heide met<br />
de zandverstuiving maak je bovendien kans om<br />
Schotse Hooglanders te zien grazen. Het Gasterense<br />
Diep biedt tot slot een prachtige route<br />
langs een beekje. •
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
005-1/3<br />
Dennis Kaspori & Vivian Ruijters<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong>, Team ASICS Trail France<br />
DE GEBOORTE VAN DE<br />
ASICS FUJI TRAILRUNSERIE<br />
JORK GERAETS:<br />
‘TRAILRUNNERS ZIJN<br />
ECHTE PRODUCTFREAKS’
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
005-2/3<br />
Jork Geraets ontdekte het trailrunnen in 2009.<br />
Hij deed mee aan een wedstrijd van 26<br />
kilometer in de buurt van Barcelona en kreeg<br />
meteen een serieuze vuurdoop want het was<br />
een zwaar en technisch parcours. Ondanks dit<br />
uitputtende debuut was Geraets meteen verkocht.<br />
Hij was al tijdens zijn jeugd begonnen<br />
met lopen. Eerst op de baan en toen de absolute<br />
snelheid wat minder werd maakte hij de overstap<br />
naar de wegwedstrijden. Maar na die eerste<br />
trailrun wist hij dat hij aan zijn derde loopleven<br />
was begonnen.<br />
De trailliefde was nog pril toen Geraets zich ook<br />
beroepsmatig met de sport mocht gaan bezighouden.<br />
Niet als professioneel loper maar als<br />
ontwikkelaar van een hele nieuwe lijn trailschoenen<br />
voor ASICS. Het Japanse merk maakte zijn<br />
eerste trailschoen al in 1993 maar zag dat de<br />
sport in razend tempo populair aan het worden<br />
was. ‘Nederland loopt daar nog iets in achter<br />
maar over heel Europa beschouwd bestaat<br />
20% van de verkochte hardloopschoenen uit<br />
trailschoenen.’ Inmiddels begint ook Nederland<br />
warm te draaien voor deze sport en volgens<br />
Geraets is het einde van de groei nog lang niet<br />
in zicht. ‘Vergelijk het met mountainbiken. In<br />
eerste instantie vroeg men zich ook af wie nu<br />
behoefte had aan een dergelijke fiets maar<br />
inmiddels worden er meer mountainbikes dan<br />
gewone fietsen verkocht.’<br />
ASICS was al die jaren trailproducten blijven<br />
maken maar besloot aan het begin van dit<br />
decennium het serieus aan te pakken en een<br />
hele nieuwe lijn te ontwikkelen. Geraets kreeg<br />
de leiding. Ondanks zijn eigen ervaring besloot<br />
hij het grondig aan te pakken. Hij zocht contact<br />
met een Frans trailrunteam waar ondermeer de<br />
professionele trailrunner Emmanuel Gault deel<br />
van uitmaakt. Zij besloten de samenwerking<br />
aan te gaan. Het team ging voortaan door het<br />
leven als Team ASICS Trail France en werd nauw<br />
betrokken bij de ontwikkeling van de nieuwe<br />
lijn. ‘Het is een zeer ervaren team dat zeer veel<br />
praktische maar ook wetenschappelijke kennis<br />
in huis heeft. Bovendien maken ze ontzettend<br />
veel kilometers, vaak onder zware omstandigheden.<br />
Een ideale manier om onze producten snel<br />
te laten testen.’<br />
De samenwerking is eenvoudig. Geraets vertrekt<br />
eens in de paar maanden naar Frankrijk om het<br />
team te ontmoeten, zijn koffer gevuld met een<br />
hele serie sample-modellen die uitvoerig getest<br />
en besproken worden. ‘In de ochtend komen we<br />
bij elkaar voor een brainstorm. Ik leg de laatste<br />
aanpassingen uit en laat de samples zien die<br />
vervolgens aan een kritische blik worden onderworpen.<br />
We evalueren de huidige modellen en<br />
brainstormen over verbeteringen voor de volgende<br />
collectie. Na de lunch gaan we de natuur in<br />
om de schoenen te testen. Tussendoor stoppen<br />
we dan regelmatig om van schoenen te ruilen.<br />
Daarna sluiten we af met een stevige maaltijd<br />
en, zoals het hoort, een glas goede Franse wijn.’<br />
Voor Geraets stond vanaf het begin vast dat hij<br />
geen losse producten wilde ontwikkelen maar<br />
een serie wilde neerzetten, gebaseerd op eenzelfde<br />
filosofie. Het werd de Fuji-serie, genoemd<br />
naar de beroemdste berg van Japan. Het gebied<br />
rond de berg is bovendien populair onder<br />
outdoorsporters. De filosofie van de Fuji-serie<br />
werd in nauwe samenspraak met de Franse<br />
trailrunners uitgewerkt. Al snel werd duidelijk<br />
dat gewicht in hun visie een grote rol speelt.<br />
‘Gewicht is een obsessie. Elke gram telt bij hen.<br />
Manou [Emmanuel Gault, red.] knipt zelfs de<br />
uitstekende banden van zijn rugzak af. Als wij<br />
met de nieuwe samples komen worden ze eerst<br />
op de weegschaal gelegd. Die staat altijd midden<br />
op tafel.’ Alles werd dan ook in het werk gesteld<br />
om het gewicht van de schoenen zo laag mogelijk<br />
te krijgen.<br />
De gewichtsbesparing richtte zich uiteraard op<br />
het reduceren van het gewicht van de schoen<br />
maar leidde ook tot een andere opmerkelijke<br />
vernieuwing. Water is namelijk een belangrijke<br />
tegenstander. ‘Bij veel trailruns moet je ook door<br />
het water. Het is een illusie dat je je voeten droog<br />
kunt houden. Het is zinloos om te proberen<br />
het water uit je schoenen te weren. Je kunt je<br />
beter afvragen hoe snel je het er weer uitkrijgt.’<br />
Geraets en het ontwerpteam van ASICS gingen<br />
daarom op zoek naar andere materialen dan<br />
in de gewone loopschoenen worden toegepast.<br />
‘We gebruiken voor het bovenwerk een stof die<br />
zo min mogelijk vocht opneemt. En de Personal<br />
Heel Fit, een soort geheugenschuim dat zich<br />
aanpast aan de vorm van je voet, hebben we er<br />
juist uitgelaten omdat dat materiaal teveel water<br />
opneemt.’ De grootste vernieuwing zit echter in
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
005-3/3<br />
de zool. ‘Het Franse team kwam met de suggestie<br />
van een soort wateruitlaat. Wij hadden al<br />
eerder ervaring opgedaan met perforaties in de<br />
zool. Dat was bij de normale Racer om te zorgen<br />
dat de warmte in de schoen beter kon worden<br />
afgevoerd.’ Die ventilatiegaten vormden uiteindelijk<br />
de basis voor het drainagesysteem dat is<br />
toegepast in de Fuji-serie.<br />
Het toepassen van de ideeën die Gault en zijn<br />
team opperden gebeurt in Japan. Geraets bundelde<br />
zijn eigen ideeën en die van de Fransen in<br />
een uitgebreide briefing aan het ontwerpteam in<br />
Japan. Om de ontwerpers te laten begrijpen dat<br />
ze deel uitmaakten van een team dat letterlijk<br />
en figuurlijk grenzen wil verleggen overlaadde<br />
hij hen met informatie. ‘Ik liet ze foto’s zien<br />
van de tassen van de lopers met alle spullen<br />
die ze meenamen naar wedstrijden, ik stuurde<br />
trainingsschema’s mee, gaf een beeld van de<br />
hoeveelheid gels en andere energie die zij verbruikten<br />
tijdens een zware training of wedstrijd.<br />
Alles om hen een beeld te geven voor wie die<br />
schoenen bedoeld waren.’ Hij wilde een zo compleet<br />
mogelijk beeld geven van deze subcultuur,<br />
de ontwerpers letterlijk mee de ruige natuur in<br />
nemen.<br />
Toen Geraets de eerste samples terugkreeg uit<br />
Japan vertrok hij meteen richting Zuid-Frankrijk<br />
om ze te laten zien en testen. ‘Ik ontmoette hen<br />
de dag voor de wedstrijd. De reacties waren<br />
meteen enthousiast. Manou besloot zelfs de dag<br />
erna erop te gaan lopen, zoveel vertrouwen had<br />
hij in de schoen. En dat vertrouwen betaalde<br />
zich uit want hij won de wedstrijd en was na<br />
afloop zo trots dat hij zijn schoenen uitdeed en<br />
ze begon te zoenen.’ De schoenen hadden daarmee<br />
de eerste, en waarschijnlijk meest kritische,<br />
test doorstaan. ‘Dit gaf enorm veel vertrouwen<br />
dat we op het goede spoor zaten. Trailrunners<br />
zijn echte productfreaks dus die zijn zeer kritisch.<br />
Veel van die jongens mountainbiken ook<br />
en ze weten echt alles over ieder schroefje in<br />
hun fiets.’<br />
Zo kwam dit voorjaar de eerste lijn Fuji trailschoenen<br />
op de markt. De lijn bestond uit drie<br />
schoenen, de Racer, de Trainer en de Attack. De<br />
Racer was, zoals de naam al zegt, bedoeld voor<br />
de wedstrijden. Het werd een compromisloze<br />
schoen. ‘Er is geen enkele concessie gedaan<br />
als het gaat om gewicht.’ De Trainer heeft iets<br />
meer comfort en is ook geschikt voor de langere<br />
ultratrails maar is nog steeds relatief licht. Ook<br />
deze schoen is bestemd voor de fanatieke trailrunner.<br />
‘Bij de Attack is voor een goede balans<br />
gekozen tussen gewicht en comfort.’<br />
De lijn sloeg onmiddellijk aan bij het publiek.<br />
De schoenen kregen positieve reviews en ook<br />
de verkoopcijfers waren interessant. Europees<br />
gezien groeit de trailrundivisie van ASICS sneller<br />
dan de markt, waar met name in Duitsland voor<br />
enkele merken zelfs een omzetdaling is te zien.<br />
Maar het mooiste compliment kregen Geraets<br />
en zijn team van de experts. De Fuji Racer won<br />
meteen de prestigieuze titel ‘Editors Choice’ van<br />
het Amerikaanse Runner’s World magazine.<br />
Met name de geweldige pasvorm werd door de<br />
redactie van dit blad geroemd.<br />
Het team was blij met dit resultaat maar besloot<br />
om niet op hun lauweren te gaan rusten. Ze<br />
pakten door en wilden met hun pioniersgeest de<br />
ingeslagen weg verder verkennen. Zo hebben ze<br />
het afgelopen jaar hard gewerkt aan het verder<br />
verbeteren van de grip. ‘Daar waren we nog niet<br />
helemaal tevreden mee in eerste instantie. Met<br />
name op gladde ondergrond was de grip nog<br />
niet optimaal. We besloten de dichtheid van het<br />
rubber te veranderen. De zool is het moeilijkste<br />
onderdeel van een trailrunschoen. De zool moet<br />
vreselijk allround zijn met al die verschillende<br />
ondergronden. Bij het aanpassen van de dichtheid<br />
moet je goed de balans tussen grip en<br />
duurzaamheid bewaken. Het verlagen van de<br />
dichtheid verbetert de grip maar kan ten koste<br />
gaan van de duurzaamheid.’<br />
Maar de freaks gingen verder. Er waren nog<br />
meer details die onderzocht en getest konden<br />
worden. Het team besloot de voetplaatsing bij<br />
het dalen te onderzoeken. ‘We ontdekten dat<br />
de voeten bij het dalen iets naar buiten gezet<br />
worden. We hebben daarop besloten om de<br />
V-vormen op het profiel van de zool iets schuin<br />
te plaatsen waardoor de grip verder verbeterd<br />
wordt.’ Deze vernieuwing is in de nieuwe lijn<br />
doorgevoerd die vanaf december in de winkels<br />
ligt.<br />
De eerste serie was bestemd voor de ervaren<br />
en serieuze trailrunner. Dit najaar is de collectie<br />
uitgebreid met twee schoenen die uitermate<br />
geschikt zijn voor de beginnende en recreatieve<br />
trailloper. Hiervoor zijn twee bestaande modellen<br />
flink onder handen genomen, de Trabuco en de<br />
Sensor. De Trabuco was de eerste trailrunschoen<br />
die ASICS in 1993 in de markt zette en lange<br />
tijd het vlaggenschip van ASICS binnen deze<br />
productcategorie. ‘De twee modellen zijn flink<br />
onderhanden genomen zodat ze passen binnen<br />
de filosofie die we voor de Fuji-lijn hanteren. Zo<br />
is de zool dunner geworden zodat we de schoenen<br />
aanzienlijk lichter hebben kunnen maken.’<br />
Daarnaast heeft het team van Geraets gewerkt<br />
aan een zesde schoen. De Elite is de jongere<br />
broer van de Racer. Waar de laatste vooral<br />
uitblinkt op technische parcoursen is de Elite<br />
bedoeld voor de snellere parcoursen. ‘Met de<br />
groei van de sport neemt ook de diversiteit van<br />
parcoursen toe. Naast technische parcoursen<br />
komen ook steeds meer lopen met relatief<br />
brede, vlakke paden, denk bijvoorbeeld aan<br />
de Eco Trail de Paris. In de Elite hebben we de<br />
zogenoemde Propulsion Trusstic toegepast, een<br />
plaat over de lengte van de schoen die bij de<br />
afzet nog wat extra energie meegeeft. Deze is<br />
daardoor uitermate geschikt voor dit soort snelle<br />
parcoursen.’<br />
Met de introductie van de Elite lijkt de serie voorlopig<br />
compleet. ‘Met dit assortiment kunnen we<br />
iedere trailloper de juiste schoen bieden.’ Maar<br />
daarmee is het niet gedaan voor Geraets en<br />
zijn team. De volgende uitdaging ligt al op tafel.<br />
Geraets heeft studenten van de TU Delft uitgedaagd<br />
mee te denken over de verdere ontwikkeling<br />
van het drainagesysteem.<br />
Het is eigenlijk nog te vroeg om terug te blikken<br />
maar toch zijn we benieuwd waar Geraets tot<br />
nu toe het meest trots op is bij de ontwikkeling<br />
van de Fuji-reeks. ‘Dat is duidelijk de Racer.<br />
Daar zijn we het meest extreem geweest. Als<br />
we schoenen ontwikkelen dan doe je dat altijd<br />
voor een bepaalde doelgroep. Dan ga je altijd uit<br />
van een gemiddelde en dat wilden we dit keer<br />
niet. De Racer is eigenlijk helemaal toegespitst<br />
op Manou. We hebben die schoenen voor hem<br />
gemaakt.’ •
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
WALLPAPER
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
006-1/2<br />
ASICS<br />
GEL-FUJI RACER<br />
Jeroen Machielsen<br />
FUJI<br />
ASICS heeft een jarenlange traditie op het gebied<br />
van trailrunning. Zij werken al een aantal<br />
jaren samen met het Franse trailrunningteam.<br />
Die ervaring heeft geleid tot een nieuwe lijn<br />
trailrunschoenen die ook in Nederland verkrijgbaar<br />
zal zijn. Deze lijn heeft de naam Fuji<br />
meegekregen.<br />
REVIEW<br />
ASICS GEL-FUJI RACER EN ATTACK<br />
Fuji verwijst uiteraard naar de beroemde<br />
Mount Fuji, de hoogste berg van Japan. Het<br />
is een vulkaan en de top van de krater kan te<br />
voet bereikt worden. Veel Japanners maken in<br />
juli of augustus een bedevaartstocht naar de<br />
top. De vulkaan wordt als heilig beschouwd en<br />
op de weg naar de top komt dan ook regelmatige<br />
kleine tempels tegen die zijn ingebouwd in<br />
de vele grotten die de berg rijk is.<br />
Aan de voet van deze berg vindt jaarlijks het<br />
Fuji Rock Festival plaats, een evenement dat<br />
ieder jaar weer zo’n 100.000 bezoekers weet<br />
te trekken en is uitgegroeid tot het grootste<br />
muziekfestival. Het opmerkelijke kleurenpalet<br />
van deze traillijn is een verwijzing naar dat<br />
festival.
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
006-2/2<br />
Net na mijn vakantie kreeg ik begin september<br />
mijn ASICS trailschoenen binnen. De<br />
GEL-FUJI RACER en GEL-FUJI ATTACK ogen<br />
allebei robuust en kleurrijk. De zool van de FUJI<br />
RACER is een waar abstract motief. Als ik ze<br />
aanpas voelen beide paar schoenen meteen<br />
goed aan. De RACER (215 gram bij maat 43,5)<br />
is duidelijk lichter. Door de dunnere zool is er<br />
ook een directer grondcontact. Op het parket<br />
voel ik een goede grip. De RACER voelt vertrouwd<br />
mede doordat ik vele jaren wedstrijden<br />
(tot halve marathon) heb gelopen op de GEL-DS<br />
RACER. Bij de ATTACK (316 gram) voel ik de<br />
schoen nadrukkelijker aan mijn voet, met daaronder<br />
de dikke zool. Bij de ATTACK sta je ook<br />
wat hoger omdat de RACER een kleinere hellingshoek<br />
heeft. Er zit een verschil van 2,5mm<br />
in de zogenaamde ‘heeldrop’, het hoogteverschil<br />
tussen teen en hak. Je staat bij de RACER dus<br />
wat vlakker op de grond.<br />
Beide trailschoenen hebben een goede versteviging<br />
in het middenstuk van de zool, de<br />
zogenaamde Space Trusstic, die voor een goede<br />
begeleiding van de voetafwikkeling zorgt. Deze<br />
biedt ook bescherming bij steenachtige en ongelijkmatige<br />
ondergrond. Behalve de neus biedt<br />
het bovenwerk van zowel de ATTACK als RACER<br />
beduidend minder bescherming tegen rosten of<br />
stenen.<br />
Een paar dagen later test ik de FUJI ATTACK<br />
tijdens de reguliere bostraining van club. Voordat<br />
ik in het bos arriveer gaat het over de trottoirtegels,<br />
klinkerstraten en asfalt. Dit alles verteert<br />
de ATTACK prima. Het lijkt een echte allrounder<br />
met een goede demping. De groepstraining<br />
voert ons over een gevarieerd bosparcours met<br />
zandpaden, gravelfietspaden en zachte mulle<br />
stukken. Ik ga op in de training en de groep en<br />
al gauw voel ik de nieuwigheid van de schoen<br />
niet meer.<br />
Tijdens mijn eerste test met de GEL-FUJI RACER<br />
vallen me weinig bijzonderheden op. Ik heb het<br />
idee dat ik voor de komende crosswedstrijden<br />
in de winter een uitstekende schoen heb gevonden.<br />
De pasvorm en het grondcontact is erg<br />
goed. Alleen op gladde ondergrond (mos, natte<br />
klinkers) is er verminderde grip. Dit kan kloppen<br />
want ASICS heeft een <strong>speciale</strong> versie van deze<br />
schoen ontwikkeld voor modder en natte ondergrond<br />
terwijl ik de normale versie heb getest.<br />
De daaropvolgende training is een pittige heu-<br />
velduurloop die ik zowel doe met de ATTACK als<br />
de RACER. Met de RACER ben ik wat sneller<br />
thuis en het voelt in eerste instantie allemaal wat<br />
soepeler aan maar de grip van de ATTACK blijkt<br />
duidelijk beter. Ik kan met deze schoen op alle<br />
ondergronden uit de voeten.<br />
CONCLUSIE<br />
De GEL-FUJI ATTACK is een goede trainingstrailschoen<br />
die voor mij net nog wat lichter en somberder<br />
mag worden uitgevoerd. De ATTACK is<br />
geschikt voor langere crosswedstrijden en trails<br />
en als allround trainingsschoen waarop je zowel<br />
op verharde als onverharde ondergrond goed uit<br />
de voeten kunt.<br />
De GEL-FUJI RACER is voor mij een ideale wedstrijdschoen.<br />
Loop je veel op gladde ondergrond<br />
dan raad ik je aan te kiezen voor de <strong>speciale</strong><br />
versie van de RACER, genaamd FUJI FELL-RA-<br />
CER, met een specifieke zool voor modderige en<br />
natte trails. De FUJI Racer is uitermate geschikt<br />
voor crosswedstrijden en korte trails. •
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
007-1/1<br />
Benoit Nave<br />
Team ASICS Trail France<br />
BENOIT NAVE<br />
UITPUTTING VAN GLYCOGEENVOORRAAD LEIDT TOT<br />
VERZWAKKING VAN IMMUUNSYSTEEM<br />
De Fransman Benoit Nave is osteopaat en<br />
voedingsdeskundige. Hij zit al jaren in de<br />
sport, eerst als professioneel wielrenner,<br />
later als therapeut en coach. Hij heeft tal van<br />
profwielrenners, waaronder Cadel Evans, begeleid<br />
en was trainer van het Volvo/Cannondale<br />
mountainbike team. Dat team pakte maar liefst<br />
76 wereldbekerzeges en is het meest succesvolle<br />
team uit de mountainbikegeschiedenis. Maar<br />
de passie van Nave gaat uit naar het trailrunnen.<br />
Hij is Frans trailkampioen bij de masters en<br />
maakt, als loper én deskundige, deel uit van het<br />
Franse ASICS Team Trail en is daarmee de aangewezen<br />
persoon om ons iets meer te vertellen<br />
over de specifieke eisen die aan onze voeding<br />
gesteld worden bij het trailrunnen.<br />
Is er een verschil in de voedingsbehoefte van<br />
trailrunners ten opzichte van andere lange<br />
afstandslopers?<br />
De basis is hetzelfde. Maar er is één groot<br />
verschil, vooral wanneer de afstanden langer<br />
en langer worden. In dat geval is het vooral de<br />
opname van de voedingsstoffen die een sleutelrol<br />
speelt in de prestatie. Men moet daarom een<br />
strategie ontwikkelen die ervoor zorgt dat voor en<br />
tijdens deze wedstrijden geen grote verstoringen<br />
ontstaan in de opname. Die zouden er namelijk<br />
toe kunnen leiden dat iemand snelheid verliest<br />
of zelfs moet stoppen omdat hij of zij niet meer<br />
in staat is om te eten of te drinken.<br />
Is er een groot verschil in de voorbereiding voor<br />
een eendaags of een meerdaags evenement?<br />
Hoe langer de wedstrijd hoe belangrijker het trainingsvolume<br />
en het uithoudingsvermogen wordt.<br />
Daarmee wordt ook het taperen, de periode<br />
waarin men afbouwt, langer.<br />
Wat is het belangrijkste verschil tussen een<br />
wedstrijd onder warme of koude omstandigheden?<br />
Behalve de kleding natuurlijk moet men vooral<br />
op het drinken letten. Ten opzichte van koud<br />
weer moet de concentratie aan energie in de<br />
drank die men inneemt onder warme omstandigheden<br />
gehalveerd worden. De hoeveelheid<br />
mineralen moet juist vergroot worden.<br />
Wat is volgens jou de grootste misvatting over<br />
voeding en duursporten?<br />
Dat zijn er volgens mij twee. Ten eerste de grote<br />
pastaparty op de dag voor de wedstrijd. Deze is<br />
totaal zinloos omdat het opbouwen van de glycogeenvoorraad<br />
veel meer voorbereiding vergt. Dit<br />
moet al enkele dagen voor het evenement gebeuren.<br />
De tweede misvatting is het mengen van<br />
energierepen of gels met sportdranken tijdens<br />
de wedstrijd. Hierdoor wordt er juist helemaal<br />
niets opgenomen omdat de concentratie van<br />
suikers veel te hoog is in de maag. De meeste<br />
repen zijn bovendien ontzettend moeilijk te kauwen<br />
en ook nog eens erg moeilijk te verteren.<br />
Wat mogen trailrunners absoluut niet vergeten<br />
als ze op pad gaan voor een lange tocht?<br />
Als je langer dan twee uur op pad gaat moet je<br />
absoluut ervoor zorgen dat je sportdrank en/of<br />
energiedrank bij je hebt. De uitputting van de<br />
glycogeenvoorraad zorgt namelijk voor een verzwakking<br />
van je immuunsysteem. Dat is ook de<br />
reden waarom atleten zo kwetsbaar zijn als ze in<br />
topvorm verkeren.<br />
Je werkt onder andere samen met het Franse<br />
trailteam en je doet ook veel testen met hen.<br />
Wat is de belangrijkste les die je tot nu toe<br />
hebt geleerd?<br />
Er is niet één <strong>speciale</strong> les die me is bijgebleven<br />
maar het is belangrijk om te beseffen dat wanneer<br />
je probeert om een atleet aan de top te<br />
houden je een verplichting hebt om te allen tijde<br />
te blijven leren en zoeken naar nieuwe ontwikkelingen.<br />
Is het voor trailrunners mogelijk om de noodzakelijke<br />
vitaminen en mineralen uit hun<br />
dagelijkse voedsel te halen of moeten zij extra<br />
supplementen nemen?<br />
Onze westerse manier van leven, en dan met<br />
name de intensieve manier waarop wij groenten<br />
en proteïnen produceren, het gebrek aan vers<br />
voedsel en de hoge temperaturen waarmee wij<br />
koken maakt ons eten erg arm. •
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
WALLPAPER
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
008-1/3<br />
Wouter Schelvis<br />
Corné Bastiaansen
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
008-2/3<br />
DUINENTRAIL<br />
Trailrunnen is de laatste jaren aan een enorme<br />
opmars bezig in ons land. De pioniers trokken<br />
enkele jaren geleden nog naar het buitenland<br />
om aan wedstrijden deel te nemen. Zij trokken<br />
bijvoorbeeld naar de Alpen of de Ardennen,<br />
gebieden met veel uitdagende parcoursen door<br />
de ruige natuur. Die pioniers namen hun enthousiasme<br />
voor het trailrunnen mee terug naar<br />
Nederland. En langzaam kwam het besef terug<br />
dat ook Nederland niet alleen prachtige maar<br />
ook zeer diverse natuurgebieden heeft waar je<br />
als hardloper eindeloos kunt dwalen. Dat besef<br />
leek het laatste stapje wat deze ‘oude nieuwe’<br />
sport nodig had om aan populariteit te winnen.<br />
Het laatste jaar is het aantal trailrunwedstrijden<br />
in Nederland explosief toegenomen. Inmiddels<br />
kun je bijna iedere maand aan een of meerdere<br />
wedstrijden deelnemen. Hoe divers het aanbod<br />
inmiddels is kan misschien nog het beste<br />
geïllustreerd worden aan de hand van twee<br />
wedstrijden die allebei in oktober van dit jaar het<br />
levenslicht zagen. Van de duinen in de kop van<br />
Noord-Holland tot de rotsachtige holle wegen in<br />
de voerstreek, net onder Maastricht. De Duinentrail<br />
vond op 14 oktober plaats in Schoorl en<br />
27 oktober konden de lopers zich uitleven in de<br />
Bear Trail in Voeren.<br />
HOOGSTE DUIN<br />
Op zondag 14 oktober gingen de deelnemers<br />
van start voor de eerste editie van de Duinentrail.<br />
Ze liepen in de omgeving van Schoorl<br />
een 100 procent onverhard parcours. In totaal<br />
werden in dit prachtige duingebied bijna 400<br />
hoogtemeters overwonnen. Patrick Franken is<br />
een van de oprichters van MudSweatTrails, de<br />
organisatie die verantwoordelijk is voor de Duinentrail.<br />
Hij is ondanks zijn nog steeds jeugdige<br />
leeftijd al decennia actief in deze wereld. Eerst<br />
alleen als loper en later ook als initiator van de<br />
website mountainrunning.nl, die later werd omgevormd<br />
tot mudsweattrails.nl. ‘Het is duidelijk<br />
dat er behoefte is aan dergelijke sportevenementen.<br />
Mensen willen graag in de mooie natuur<br />
lopen. Voor sommigen is het echt een wedstrijd<br />
tegen de klok of tegen elkaar. Voor veel anderen<br />
is het een geweldige manier om een lange duurloop<br />
af te werken. Hoe dan ook, de sfeer op de<br />
evenementen is altijd goed. Waar wij vooral aan<br />
werken is dat de deelnemers iedere keer een<br />
verrassende ontmoeting hebben met de natuur.<br />
We horen vaak na afloop mensen zeggen dat ze<br />
niet verwacht hadden deze mooie plekjes hier<br />
te zullen vinden. Echt opvallend is dat vooral<br />
de langste afstanden het snelst volstromen. Om<br />
mensen te laten wennen aan trailrunning kiezen<br />
we ook voor korte(re) afstanden, een soort ‘Start<br />
Corné Bastiaansen<br />
to Trail’ zou je die kunnen noemen.’<br />
Voor deze trail heeft MudSweatTrails de samenwerking<br />
gezocht met Jolanda Linschooten. Zij is<br />
een van de beste Nederlandse atletes op de lange<br />
trails en is kind aan huis in Schoorl. ‘Bij de<br />
lange route, alleen aan die heb ik een bijdrage<br />
geleverd, heb ik de enorme variatie willen laten<br />
zien die Schoorl te bieden heeft: zandpaadjes,<br />
bospaden, heidevelden, brede en smalle trails,<br />
steile duinklimmetjes en superleuke afdalingen.<br />
Ik heb er daarbij rekening mee gehouden dat de<br />
trail geschikt moest zijn voor iedereen die van<br />
lopen in de natuur houdt. Ik wilde mensen laten<br />
ervaren wat voor enorm voorrecht het is om in<br />
een van de mooiste duingebieden van Nederland<br />
te rennen.’<br />
BEAR TRAIL<br />
Je hoeft er niet ver voor over de grens. De Bear<br />
Trail die zaterdag 27 oktober 2012 voor het<br />
eerst werd gehouden speelt zich helemaal in de<br />
Voerstreek. ‘Je loopt zelfs over de grens’, meldt<br />
Raymon Beeren, de organisator en naamgever<br />
van dit evenement. ‘Het is grappig om te melden<br />
dat zelfs onze langste afstand, de ultratrail<br />
van 57 kilometer, nergens de gemeente Voeren<br />
(Fouron voor de Walen) verlaat. Het is hier zoals<br />
bekend uit de Taalstrijd een Vlaams gebied<br />
en dat maakt het mogelijk dat we ook over de<br />
hoogste piek van Vlaanderen lopen. Veel mensen<br />
denken dat dit in de Vlaamse Ardennen ligt,<br />
maar deze dikke 200 meter boven NAP liggen<br />
toch echt hier net onder Maastricht.’ Zelf woont<br />
Raymond in Neufchateau, tien kilometer onder<br />
de Nederlandse grens. De voormalig topper op<br />
de disciplines Adventureracing en Survival Run<br />
is helemaal verslingerd geraakt aan het lopen<br />
en vooral opzetten van trailruns. ‘In het jaar<br />
2000 heb ik na een studie werktuigbouwkunde<br />
gekozen voor een heel andere koers. Ik heb mijn<br />
passie gevolgd en heb Bear Sport opgericht. Ik<br />
organiseer diverse evenementen voor lopers en<br />
fietsers en wordt ook geregeld ingehuurd door<br />
andere organisatoren.’<br />
GEKLEURDE BLAADJES<br />
In zijn nieuwste wedstrijd kunnen de deelnemers<br />
genieten van al het moois van de Voerstreek.<br />
De pittige klimmetjes, de rotsachtige<br />
holle wegen en de fraaie uitzichten op de toppen<br />
maken deze wedstrijd bij voorbaat al een herfstklassieker.<br />
‘Zeker als de blaadjes aan de bomen
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
008-3/3<br />
Sportograf<br />
gaan kleuren is het hier schilderachtig. Bij ons<br />
kunnen de deelnemers kiezen uit een korte<br />
afstand van 14 kilometer, een pittige loop van 37<br />
kilometer en natuurlijk de ultraloop over 57 kilometer.<br />
Met name bij de twee langste afstanden<br />
zien we de leeftijd van de deelnemers meegroeien.<br />
De meeste lopers en loopsters zitten tussen<br />
de 30 en de 60 jaar. We hopen op de korte run<br />
ook jongeren te laten genieten van deze sport.<br />
Onderweg zijn drie verzorgingsposten. We raden<br />
de deelnemers aan om ook zelf eten en drinken<br />
mee te nemen. De meeste geoefende deelnemers<br />
hoef je dit niet meer te vertellen. In deze<br />
streek waar toertochten geweerd worden en het<br />
rijden met quads zelfs verboden is, wordt trailrunning<br />
juist als iets positiefs ervaren. Wij passen<br />
in het sportieve plaatje van de gemeente. •
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
009-1/2<br />
LEZERSPROFIEL<br />
GERT THEUNIS<br />
‘IK RAAS MET 100 PER UUR DOOR<br />
HET LEVEN’<br />
Dennis Kaspori & Vivian Ruijters<br />
Joseph Defrère<br />
Gert Theunis houdt van uitdagingen. Hij<br />
maakte dit jaar zijn debuut op de marathon<br />
met een tijd van 2:30.32 en onlangs<br />
verbeterde hij deze tijd in de marathon van Amsterdam<br />
tot 2:27.52. ‘Ik heb de marathon lang<br />
voor me uit geschoven maar men zegt dat je pas<br />
een echte loper bent wanneer je een marathon<br />
hebt volbracht. Vandaar dat ik me er dit voorjaar<br />
voor het eerst aan heb gewaagd. Misschien loop<br />
ik na Amsterdam nog een marathon maar ik kijk<br />
liever naar de natuurlopen dan naar een grote<br />
stadsloop.’<br />
De echte passie van de 37-jarige Belg ligt bij het<br />
lopen in de natuur en vijf tot zes keer per week<br />
trekt hij daarvoor zijn loopschoenen aan. Het is<br />
niet verwonderlijk dat deze voorliefde voor de<br />
natuur hem al snel bij het trailrunnen bracht.<br />
‘Trailrunnen is een volledig andere aanpak. Je<br />
komt er al heel anders aan dan bij een weg- of<br />
baanwedstrijd. Daar ben je gefocust op de tijd.<br />
Bij trailrunnen kom je veel meer ontspannen<br />
aan de start. Je wilt gewoon genieten van het<br />
landschap en je bent veel meer bezig met je lichaam,<br />
hoe het reageert op de heuvels. Je moet<br />
veel beter je krachten leren inschatten. Het is<br />
een totaal andere manier van lopen. Het is ook<br />
apart wel. Een snelle weg- of baanatleet is niet<br />
per definitie een goede trailrunner.’<br />
VERLIEFD OP DE NATUUR<br />
Lopen in de natuur doet Theunis, die enthousiast,<br />
sportief en vol energie in het leven staat,<br />
al vele jaren. Daar ligt zijn hart. Wekelijks loopt<br />
hij routes in de Ardennen, door de Maasvallei<br />
en zo nu en dan wordt de ‘Muur van Hoei’,<br />
voor de wielerliefhebbers bekend uit de Waalse<br />
Pijl, meegenomen. ‘Lange duurlopen doe ik op<br />
zondag met vrienden in een natuurreservaat bij<br />
ons in de buurt. Ik heb veel mogelijkheden om<br />
te trainen in de natuur en de heuvels. Dat is veel<br />
minder stress en je kijkt minder naar je tijden.<br />
Ik ben gewoon een beetje verliefd op de natuur.<br />
Mijn vakanties zijn ook meestal in de bergen.’<br />
Zo stond afgelopen zomer de Sierre-Zinal op zijn<br />
verlanglijstje, een trailrun over 31 kilometer die<br />
ook wel de ‘loop van de vijf 4.000-ers’ genoemd<br />
wordt. ‘Ik ben ooit eens op die website gekomen<br />
en dat was meteen mijn nieuwe uitdaging. Het<br />
was een geniale loop met prachtige landschappen.<br />
Ik had het geluk dat het een heldere dag<br />
was waardoor je een prachtig uitzicht had op de<br />
andere bergtoppen.’<br />
MARATHON<br />
Afgelopen voorjaar debuteerde Theunis op de<br />
marathon. Nadat hij ruim tien jaar zijn debuut<br />
vooruit had geschoven, zette hij in Parijs met-<br />
een een tijd van 2u30’32” op de klokken. ‘Een<br />
slechte ervaring in een wedstrijd heeft gemaakt<br />
dat ik mijn marathondebuut telkens verder naar<br />
achter geschoven en uitgesteld heb. Op mijn<br />
27e heb ik deelgenomen aan ‘Les 4 cimes du<br />
pays de Herve’, dat is een 33 kilometer lange<br />
stratenloop door de heuvels van Pays de Herve<br />
met maar liefst vier straffe heuvels. Rond 30km<br />
kreeg ik klop van de man met de hamer en heb<br />
ik de laatste drie kilometer gewandeld. Ik was<br />
weliswaar niet goed voorbereid qua voeding en<br />
training maar heb toen wel besloten om nooit<br />
een marathon te gaan lopen. ‘<br />
Dat Gert Theunis dit voorjaar uiteindelijk wel op<br />
de marathon debuteerde heeft alles te maken<br />
met zijn werk. Hij is ‘technical representative’ bij<br />
ASICS. ‘Ik geef productuitleg aan verkopers bij<br />
verschillende winkelketens, geef opleidingen en<br />
als er nieuwe producten binnenkomen geef ik<br />
er uitleg over. Ik bezoek ook regelmatig fysiotherapeuten<br />
of podologen met de producten.<br />
Daarnaast doe ik loopanalyses bij verschillende<br />
marathonbeurzen. ‘Ik had al een paar keer in<br />
Amsterdam en Parijs gestaan en toen begon het<br />
toch te kriebelen. Voor de marathon in Parijs<br />
had ik eerst drie dagen voor ASICS op de beurs<br />
gewerkt. De meeste mensen vragen me of het<br />
niet vermoeiend is om drie dagen op je benen te<br />
staan en dan nog de marathon te lopen. Bij mij<br />
is dat juist positief. De meesten rusten die dagen<br />
voor de marathon en liggen in de stoel voor de<br />
televisie te denken aan die wedstrijd. Ik ben<br />
gewoon actief en denk niet te veel. Meestal heb<br />
ik dan wel goede benen.’<br />
Parijs ging meteen goed. ‘Ik liep 2:30.32. Alles<br />
liep heel vlot en perfect. Ik heb constant mensen<br />
ingehaald.’ Ook in de voorbereiding op deze<br />
marathon heeft hij de liefde voor het trailrunnen<br />
niet verloochend. ‘Ik heb in de voorbereiding<br />
een paar trails gedaan. Een paar duurlopen door<br />
de natuur kan prima in de voorbereiding op de<br />
marathon.’ Sterker nog, Theunis denkt dat trailrunning<br />
een uitstekende voorbereiding kan zijn<br />
op een snelle stadsmarathon. ‘Je bent veel minder<br />
bezig met snelheid maar loopt veel meer op<br />
gevoel. Trailrunning past perfect in de voorbereiding<br />
van een snelle marathon. Genieten van de<br />
natuur, genieten van prachtige landschappen,<br />
ver van de dagelijkse stress.’<br />
NIEUWE UITDAGINGEN<br />
Het trailrunnen heeft hem al tal van prachtige<br />
ervaringen opgeleverd. De eerdergenoemde<br />
Sierre-Zinal staat nog steeds met stip op nummer<br />
één op het favorietenlijstje van Theunis.<br />
Maar ook dichter bij huis heeft hij al mooie tochten<br />
gemaakt. ‘In België heb ik een nachttrail van
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
009-2/2<br />
21 kilometer gelopen, de Trail des Lucioles. Dat<br />
is heel apart, voor mij de moeilijkste wedstrijd<br />
die ik tot nu toe heb gelopen. Je loopt dan midden<br />
in de nacht door de bossen en de weiden<br />
met je lampje.’<br />
En uitgelopen is hij voorlopig ook nog niet. De<br />
uitdagingen zijn legio. Zoals hij jarenlang de<br />
marathon voor zich uitgeschoven heeft, zo heeft<br />
hij nu nog schrik voor de trails die voorbij de<br />
marathonafstand gaan. ‘Dat vind ik nog een<br />
beetje te extreem.’ Maar het kriebelt wel want<br />
stiekem heeft hij zich al ten doel gesteld om op<br />
zijn veertigste de ‘CCC’ te lopen. Ook al wordt de<br />
Courmayeur Champex Chamonix bestempeld als<br />
het kleine zusje van de Ultratrail de Mont Blanc,<br />
deze tocht gaat nog altijd over bijna 100 kilometer.<br />
VAKANTIES<br />
Het is niet altijd even makkelijk om het lopen<br />
te combineren met werk en gezinsleven. Hij<br />
probeert zo’n vijf tot zes keer per week te trainen.<br />
En of dat niet genoeg is helpt hij ook nog<br />
mee met de organisatie van een aantal lokale<br />
wedstrijden en voorziet hij daarnaast nog enkele<br />
collega-lopers van schema’s. Theunis omschrijft<br />
zichzelf dan ook als iemand ‘die met 100 per<br />
uur door het leven raast.’ Om daarnaast nog<br />
wedstrijden in het buitenland te kunnen lopen<br />
worden de vakanties meestal ingezet. ‘De<br />
zomervakantie bestaat uit een weekje in de<br />
bergen en een weekje aan de kust. Dat probeer<br />
ik meestal te combineren met een trailrun.<br />
Daar kijk ik dan echt naar uit. Rond Chamonix<br />
in Frankrijk, waar de Trail du Mont Blanc plaatsvindt,<br />
worden van juli tot en met september<br />
allerlei trailruns georganiseerd. Dat leeft daar<br />
allemaal enorm.’<br />
SCHOENEN<br />
Als medewerker van ASICS hoeven we hem<br />
natuurlijk niet te vragen op welk merk schoenen<br />
hij loopt. Voor het trailrunnen gebruikt hij twee<br />
verschillende schoenen de GEL-FUJI ATTACK en<br />
de GEL-FUJI RACER. ‘De ATTACK is een schoen<br />
die tamelijk hoog is qua zool. Dat is een neutrale<br />
schoen, met een grof profiel en erg goede grip.<br />
Een zeer dynamische schoen en erg geschikt<br />
voor de wat langere trails. Daarnaast heb ik ook<br />
de RACER. Deze is meer gericht op trailruns<br />
die iets sneller zijn, niet al te technisch zijn en<br />
waarvan de ondergrond niet al te nat of niet al<br />
te vettig is. Dat is een dynamische schoen voor<br />
de snellere trailrunner. De marathons loop ik op<br />
de GEL-TARTHER, een neutrale wedstrijdschoen<br />
die erg populair is onder marathonlopers.’ •<br />
Gert Theunis<br />
Geboortedatum: 28/01/1975<br />
Woonplaats: Hannuit<br />
Lees <strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong> sinds: 2009<br />
Hoe lang zit je al in de atletiek? 27 jaar
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
WALLPAPER
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
010-1/2<br />
DE AVONTUREN VAN EEN ANESTHESIOLOOG<br />
EDITH KORTEKAAS SPORT LETTERLIJK<br />
EN FIGUURLIJK OP GROTE HOOGTE<br />
Het begon allemaal een dikke 20 jaar<br />
geleden. De piepjonge Edith Kortekaas,<br />
lid van Climax uit Ede, liep haar eerste<br />
hardloopwedstrijd in de Utrechtse Veemarkthallen.<br />
Het D-meisje scoorde een podiumplaats<br />
op de 600 meter. Hoe langer de afstand en hoe<br />
zwaarder, des te beter ging ze presteren. Bij de<br />
B-meisjes werd het zelfs een overwinning op de<br />
NK cross. ‘Dat was overigens meestal niet aan<br />
de orde, want in mijn leeftijdsgroep liep ook de<br />
sterkere Sylvia Kruijer mee. Het waren daarom<br />
meestal tweede plaatsen’, relativeert Edith zelf<br />
de start van haar ‘loopbaan’. Hoe dan ook, ze<br />
bezat en bezit talent in overvloed. Niet alleen op<br />
de klassieke atletiekonderdelen, maar wellicht<br />
juist ook op de meer exotische disciplines die we<br />
in Nederland ook kennen.<br />
ZUID-LIMBURG<br />
Voor haar studie medicijnen kwam ze na de<br />
middelbare school in Maastricht terecht. Daar<br />
werd natuurlijk ook weer gelopen. ‘Dat vond<br />
ik prachtig dat lopen in de heuvels. Ik kende<br />
dat nog niet, maar was wel vertrouwd met het<br />
wandelen in de bergen. Dat in combinatie met<br />
crossen maakte me nieuwsgiering naar de<br />
Mescherbergloop. Ik schreef in en won ‘per<br />
ongeluk’ deze loop. Na de wedstrijd werd ik door<br />
de bondscoach van de Nederlandse berglopers,<br />
George Jeremic, benaderd met de vraag of ik<br />
niet wat voelde voor de nationale selectie. Een<br />
jaar later won ik in Landgraaf het NK en kwalificeerde<br />
me daardoor meteen voor de echt grote<br />
wedstrijden in Europa. Dat was fantastisch, ik<br />
mocht naar de EK en de WK. Gelukkig werd<br />
toen al de ene keer bergop en de andere keer<br />
op en af gelopen. Mijn voorkeur ging naar de<br />
wedstrijden met klimmen en dalen. Wedstrijden<br />
alleen maar naar boven is niet mijn ding.Het<br />
eerste EK viel wat tegen. Ik ging vanzelfsprekend<br />
niet voor de medailles, maar zakte toch<br />
wat ver terug in de tweede helft van de midden-<br />
Wouter Schelvis<br />
MudSweatTrails<br />
moot. In die tijd ging ik ook op stage naar het<br />
Oostenrijkse Ramsau. Ik trainde daar veel met<br />
Vivian Ruijters en werd sterker op de technische<br />
parcoursen. In Edinburgh liep ik mijn beste WK.<br />
Ondanks een glijpartij in de slotafdaling kwam ik<br />
heel goed in de frontlinie over de streep.’<br />
GERARD NIJBOER<br />
Niet alleen het zware berglopen ging Edith goed<br />
af. Ze liep de 15 kilometer van de klassieke<br />
Zevenheuvelenloop in 52 minuten. Weer werd<br />
ze aangesproken door een bondscoach. Dit keer<br />
kwam Gerard Nijboer eens polsen of deze talentvolle<br />
atlete niet de overstap wilde maken naar de<br />
wegselectie. Zo geschiedde. In 1998 nam Edith<br />
deel aan het NK halve marathon in Heerenveen.<br />
‘Mijn trainingsomvang was toen best laag. Ik liep<br />
pak hem beet 50 kilometer in de week en was<br />
aan het einde van mijn studie ook al actief als<br />
coassistent. Ik werd Nederlands kampioen en<br />
kwam opnieuw in een mooi gezelschap terecht<br />
waarmee ik prachtige wedstrijden en trainingsstages<br />
heb afgewerkt. Ik ging ook beduidend<br />
meer trainen, maar vergat de zo noodzakelijke<br />
rust. Het gevolg kun je raden, blessures. In<br />
die tijd ging ik in Zeist verder studeren. Ik koos<br />
voor chirurgie omdat ik verder wilde gaan in de<br />
richting van tropenarts. Dat leek me wel avontuurlijk.<br />
In die tijd liep ik heel weinig. Ik pakte<br />
wel geregeld de racefiets en ging in de vakanties<br />
klimmen in de bergen. Toen spontaan mijn<br />
blessures over gingen bleek ik in heel korte tijd<br />
weer dicht bij mijn records te kunnen komen.<br />
Hierdoor koos ik voor een leven als gesponsorde<br />
atlete. Met Nike en de stichting Atletiekwereld<br />
kon dit.’<br />
INTENSIVE CARE<br />
Inmiddels was de opleiding tropengeneeskunde<br />
ingeruild voor een parttime job op de spoedeisende<br />
hulp van het UMC in Utrecht. ‘Daar bleek<br />
dat het werken op de Intensive Care en fanatiek
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
010-2/2<br />
hardlopen geen gelukkige combi was. Gelukkig<br />
kwam ik bij Hellas terecht onder de vleugels van<br />
Joop van Amerongen, zodat ik beter begeleid<br />
werd in mijn ontwikkeling. Er kwamen weer<br />
nieuwe persoonlijke records en ik liep naar de<br />
derde plaats op de Halve van Egmond. Mijn doel<br />
was in die tijd het lopen van de marathon. Onder<br />
het motto hoe langer hoe beter wist ik dat hier<br />
een valkuil zat. Ik moest heel zien te blijven. Dat<br />
lukte niet. Helaas is daarom de halve marathon<br />
de langste afstand die ik als atlete heb afgewerkt.<br />
Goed, ik heb in Frankfort een hele triathlon<br />
afgewerkt. Ja, dat klopt, dan heb je ook een<br />
marathon gelopen. Toch is dat anders. Ik voltooide<br />
de hele triathlon in 10.45 uur en had een<br />
marathontijd van 3.50 uur. Ik was weggegaan<br />
voor drie-en-half uur, maar het was op het heetst<br />
van die verschrikkelijke warme zomer van 2006.’<br />
SPORTIEVE UITDAGINGEN<br />
Van het berglopen via de grote wegwedstrijden<br />
naar duathlon en triathlon. Daarnaast nog langlaufen,<br />
lange skitochten en wielerwedstrijden.<br />
‘Het klopt, sportieve uitdagingen hebben me altijd<br />
aangetrokken’, bekend Edith. Inmiddels is ze<br />
ook weer per ongeluk terechtgekomen in de wereld<br />
van trailrunning. Lachend: ‘Klopt ook weer.<br />
Ik ging begin mei van dit jaar met mijn partner<br />
Jeroen mee naar de Koning van Spanje Trail.<br />
Hij zou die afwerken als voorbereiding op een<br />
extreem zware wedstrijd in Noorwegen. Ik had<br />
bijna niet gelopen in de periode daar aan voorafgaand,<br />
maar stond ineens met een startnummer<br />
voor de langste afstand aan het vertrek. Dat<br />
kwam ook door mijn trainer bij de triathlongroep<br />
van Hellas. Kees Greidanus runt dit team samen<br />
met zijn partner Suus Baggen. Het was Kees die<br />
mijn twijfel wegnam. Het was een goede beslissing.<br />
Het voelde niet als een wedstrijd. Het was<br />
meer een geweldig mooie lange duurloop door<br />
de natuur. Ja, mede door die ontspanning won<br />
ik deze wedstrijd met een flinke voorsprong op<br />
de andere vrouwen.’<br />
GROTE HOOGTE<br />
Noch op de flanken van een Schotse berg, noch<br />
in de kokendhete triathlon van Frankfort zat ze<br />
zo kapot als op echt grote hoogte in Nepal. De<br />
inmiddels naar anesthesie geswitchte sportvrouw<br />
ging met een delegatie collega’s mee met<br />
een expeditie die hen tot hoog boven zeeniveau<br />
bracht. ‘Het was een voornamelijk Engels team<br />
die de invloeden van hoogte op de hartfunctie<br />
ging onderzoeken. Het leek me opnieuw een<br />
geweldig avontuur waarbij ik werk en hobby<br />
kon combineren. De uitkomsten zijn voor sporters<br />
overigens niet echt interessant. Hoogstens<br />
voor bergbeklimmers op grote hoogte. Wel is<br />
het nuttig voor de medische wereld, want het<br />
geeft verschillen aan waarom de een wel en de<br />
ander het niet overleefd op de IC. Het was zwaar<br />
werken in deze twee maanden onbetaald verlof.<br />
Natuurlijk kon ik het niet laten en ben vanaf het<br />
basiskamp op vijf kilometer hoogte een keer duizend<br />
meter omhoog gegaan. Dat was inderdaad<br />
veel zwaarder dan de hele triathlon of welke<br />
andere wedstrijd ook.’ Edith is inmiddels vier dagen<br />
in de week staflid van het UMC in Utrecht.<br />
‘Dan blijven er toch mooi drie dagen over voor<br />
andere dingen zoals sportieve weekendjes weg<br />
of het bijhouden van mijn studies die inspelen<br />
op zaken die in het hooggebergte spelen. Ik heb<br />
een Oostenrijkse cursus Alpin Medizin gevolgd.<br />
Daarnaast ben ik bezig met Wilderness-Management.<br />
Een opleiding die er voor moet zorgen dat<br />
je als dokter in de jungle met zeer beperkte middelen<br />
mensenlevens kunt redden. Of dat in het<br />
Amazonegebied plaatsvindt? Nee hoor, gewoon<br />
drie dagen hier in Bunnik.’ •
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
011-1/5<br />
THE COACH<br />
FORMERLY KNOWN<br />
AS ATHLETE VERONIQUE COLLARD<br />
VERONIQUE COLLARD ALS ATLETE<br />
Ooit was ze organisator van de Olympische Spelen.<br />
Het zal begin jaren ‘70 zijn geweest en de<br />
Spelen vonden plaats in Opont, een klein dorp in<br />
de Belgische Ardennen. Veronique Collard was<br />
toen een jaar of acht en altijd buiten te vinden.<br />
Buiten spelen was voor haar synoniem met<br />
sporten. Ze wilde al vroeg uitblinken en besloot<br />
daarom haar eigen Spelen te organiseren, in<br />
Opont. Het was een kinderdroom, zoals anderen<br />
op die leeftijd dromen van een carrière als piloot<br />
droomde Collard erover om te schitteren op dat<br />
grote sportpodium.<br />
Het talent van Collard werd al vroeg onderkend.<br />
Op haar negende nam ze deel aan een atletiekkamp<br />
en kreeg van de leiding al snel de bijnaam<br />
‘la gazelle’ mee. In dat kleine pittoreske dorp<br />
waar ze woonde waren echter niet veel mogelijkheden<br />
om te sporten. Haar ouders brachten<br />
haar daarom naar het vijftien kilometer verderop<br />
gelegen Bertrix waar de jonge Collard zich aansloot<br />
bij de lokale atletiekclub. Ze had het enorm<br />
naar haar zin en vooral het lopen sprak haar<br />
heel erg aan. Zonder al te veel serieuze training<br />
werd ze vervolgens vijfde op het nationale kampioenschap<br />
cross. ‘ Daarna hebben mijn ouders<br />
een afstandstrainer voor mij gezocht. Het werd<br />
Andre Schepens. Hij was een afstandstrainer in<br />
het leger en bij de ADEPS (BLOSO).’ Schepens<br />
woonde in Arlon, zo’n zeventig kilometer bij Collard<br />
vandaan. ‘Mijn moeder bracht mij iedere<br />
woensdag tot daar om te trainen en tijdens de<br />
schoolvakanties deed ik regelmatig stages in<br />
het ADEPS (BLOSO) centrum in Arlon onder de<br />
leiding van mijn trainer.’ De overige trainingen<br />
werkte ze zelf af in de bossen van Carslbourg,<br />
waar ze op dat moment op school zit, enkele<br />
kilometers van Opont.<br />
Collard genoot van de sport en droomde nog<br />
steeds van die Olympische Spelen. ‘Ik heb in<br />
mijn cadettenjaren altijd gezegd dat ik een<br />
professioneel loopster wilde worden. Ik heb<br />
Dennis Kaspori & Vivian Ruijters<br />
Veronique Collard, Kees Nouws, <strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
altijd heel graag gelopen zonder door iemand<br />
gedwongen te worden.’ Druk vanuit haar ouders<br />
heeft ze nooit gevoeld. ‘Mijn ouders waren altijd<br />
daar als het moest, ze hebben enorm veel met<br />
de auto moeten rijden om me naar de training<br />
of naar wedstrijden te brengen. Ik liep al direct<br />
heel goed waardoor ik eigenlijk geen concurrentie<br />
had in onze provincie Luxemburg of de<br />
rest van Wallonië en al snel moest uitwijken naar<br />
Vlaanderen voor wedstrijden. Ik liep dan liever<br />
in Vlaanderen tegen concurrentie dan dat ik in<br />
een klein wedstrijdje rond de kerk gemakkelijk<br />
kon winnen. Zij stonden dan altijd klaar voor me<br />
maar ze hebben zich nooit bemoeid met de trainingen.<br />
Ze waren mijn beste supporters, zonder<br />
druk op mij te leggen. Ik heb altijd kunnen doen<br />
wat ik graag deed.’<br />
De sport werd haar niet met de paplepel ingegoten.<br />
De familie Collard was niet extreem sportief,<br />
de motivatie kwam bij de jonge Veronique echt<br />
uit haarzelf. ‘Mijn vader heeft fietswedstrijden<br />
gedaan toen hij jong was maar op zijn twintigste<br />
is hij moeten stoppen. Vanaf zijn zestiende werkte<br />
hij al in het familiebedrijf, een houtzagerij, en<br />
na een paar jaar was het onmogelijk om dat nog<br />
langer te combineren met het fietsen. Later heeft<br />
hij nog wel gevoetbald maar op het moment dat<br />
ik begon te lopen heeft hij alles aan de kant gezet<br />
om mij te volgen. Tegenwoordig fietst hij nog<br />
iedere dag zijn ronde in de Ardennen. Mijn zus<br />
heeft overigens ook gelopen. Haar beste tijd was<br />
2 minuut 16 op de 800m bij de scholieren.’<br />
De ontwikkeling van de nog steeds jonge atlete<br />
vordert gestaag onder die omstandigheden. Als<br />
15-jarige loopt ze de 1.000m op de baan onder<br />
de drie minuten, ze finisht in een tijd van 2<br />
minuut 56. Bovendien staat ze bij het Belgisch<br />
kampioenschap veldlopen voor het eerst op<br />
het podium. Collard wordt tweede achter Betty<br />
Vansteenbroeck, de atlete tegen wie ze het de<br />
jaren erna ook telkens zal moeten afleggen. De<br />
atlete maakt deel uit van een sterke lichting<br />
want ook aan Corinne Debaets, Kristel Jennis en<br />
Carine Morias heeft ze geduchte tegenstanders.<br />
Achteraf gezien is ze blij dat ze zich enigzins in<br />
de schaduw van Vansteenbroeck heeft kunnen<br />
ontwikkelen. ‘Ik heb geluk gehad dat ik niet de<br />
beste was bij de jeugd. 1963 was in België een<br />
heel sterk jaar. Betty Van Steenbroeck was echt<br />
een fenomeen, ik werd dikwijls op kampioenschappen<br />
tweede achter haar. Het was voor mijn<br />
toekomst als atleet beter zo. Betty is gestopt<br />
als senior na de eerste keer dat ik haar geklopt<br />
heb.’<br />
Een jaar later merkt Collard dat ze ook internationaal<br />
mee kan met de besten. Ze wordt namelijk<br />
tweede op de 1.500m tijdens het wereldkampioenschap<br />
voor jeugd. Het zijn nog niet de<br />
Spelen maar meer en meer wordt duidelijk dat<br />
die droom uit haar jonge jeugd zeker kans van<br />
slagen heeft. Twee jaar later lijkt het erop dat<br />
ze zelfs alvast even mag proeven aan die olympische<br />
sfeer. In 1980 doet ze mee aan een<br />
sportselectiewedstrijd voor de jeugd. ‘Ik won een<br />
reis met de olympische jeugd om in Moskou de<br />
Olympische Spelen te kunnen zien. Maar door<br />
de boycot van de westerse landen zijn we niet<br />
naar Moskou kunnen gaan. In ruil daarvoor heb<br />
ik een reis naar Griekenland gekregen. ‘<br />
In augustus 1982, op 19-jarige leeftijd, verandert<br />
Collard van trainer. Haar nieuwe trainer<br />
wordt Etienne Dierman, de man achter de successen<br />
van Bob Verbeeck en Peter Daenens.<br />
‘Ik ben in dat jaar ook mijn universitaire studie,<br />
licentie in Kinesitherapie, begonnen. Sport en<br />
studie waren toen moeilijk te combineren. Dat<br />
zag je toen ook aan mijn tijden. Die werden<br />
langzamer maar ik werd wel nog tweede bij het<br />
BK cross.’ Dierman zal later ook haar partner<br />
worden en tot op de dag van vandaag is zij met<br />
hem samen.<br />
Na twee jaar verandert ze van universiteit om<br />
dichter bij haar trainer, haar favoriete trainingsgebied<br />
en haar club te zijn. Het laatste jaar<br />
van haar studie kan ze bovendien, dankzij de<br />
financiële steun van haar ouders, over twee jaar<br />
verspreiden. ‘Ik heb toen semi-professioneel<br />
kunnen trainen. Helemaal prof werd ik na mijn<br />
studie met behulp van privé-sponsoren.’<br />
Na haar studie volgt dan haar definitieve doorbraak.<br />
Collard is de eerste Belgische atlete die<br />
zich full-time prof kan noemen. Ze vindt een<br />
aantal privé-sponsoren en ook de Belgische<br />
Lotto steunt haar in de opmaat naar de Olympische<br />
Spelen van 1992. Met name op de cross
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
011-2/5<br />
blijkt ze haast onverslaanbaar. Vanaf 1987 pakt<br />
ze maar liefst vier jaar op rij de nationale titel. In<br />
1989 werd ze negende op dit onderdeel tijdens<br />
het wereldkampioenschap. Ook op de 10.000m<br />
(1989, 1992 en 1993) en de halve marathon<br />
(1993) pakte ze verschillende nationale titels.<br />
De weg naar het voltooien van haar olympische<br />
droom blijkt echter geen gemakkelijke. De<br />
vele successen gaan vergezeld van evenzovele<br />
tegenslagen. Ze had vaak te maken met fysieke<br />
klachten. Blessures maar ook menstruatieproblemen<br />
en een hoge prolactinespiegel zorgden<br />
ervoor dat haar progressie regelmatig stokte.<br />
Ook mentaal kende Collard de nodig belemmeringen.<br />
Zij had moeite met de stress om te<br />
gaan en had last van faalangst. Ondanks alle<br />
tegenslagen gaat in 1992 dan toch haar lang<br />
gekoesterde droom in vervulling. Ze heeft zich<br />
weten te kwalificeren voor de Olympische Spelen<br />
in Barcelona.<br />
Ze had er meer dan twintig jaar naar toegeleefd<br />
en de verwachtingen waren hoog gespannen.<br />
Dat jaar wrd Collard Belgisch kampioene op de<br />
10.000m en kwalificeerde zich voor dat onderdeel<br />
op de Spelen. Ze liep dat jaar haar persoonlijk<br />
record van 31.42,53. Maar eenmaal in Barcelona<br />
bleek de realiteit minder rooskleurig dan<br />
ze zich had voorgesteld. Op 1 augustus mocht<br />
ze aantreden voor de series. Ze raakt uitgeput<br />
door de warmte en moet de strijd noodgedwongen<br />
staken.<br />
De kritiek na haar opgave raakt haar enorm. Ze<br />
was diep gekwetst en kreeg te kampen met fysieke<br />
problemen zoals hypoglemie. Tot overmaat<br />
van ramp zou ze een jaar later opnieuw een<br />
tegenslag te verwerken krijgen. ‘De marathon<br />
van Brussel was een stap teveel. Ik finishte in<br />
een tijd van 2:42 maar was volledig uitgeput. De<br />
hoogtepunten van mijn loopbaan waren voorbij.<br />
Ik heb daarna nooit meer op het niveau van<br />
vroeger kunnen presteren. Soms heb ik nog een<br />
goede prestatie kunnen leveren maar dikwijls<br />
presteerde ik op wedstrijden onder het niveau<br />
van mijn training.’ Collard kijkt met tevredenheid<br />
terug op haar carrière. ‘Ik ben trots dat ik iets<br />
betekend heb voor de Belgische atletiek met vier<br />
Belgische records, verschillende Belgische titels<br />
maar vooral door mijn internationale loopbaan<br />
met een achtste plaats op het WK in Stavanger<br />
in 1989 en mooie podiumplekken en overwinningen<br />
tijdens verschillende internationale<br />
veldlopen.’<br />
Ze loopt nog een aantal jaren door maar in 1998<br />
krijgt ze last van haar achillespezen. Ze zullen<br />
niet meer genezen en behandeling biedt geen<br />
soelaas. In dat jaar wordt ook haar partner Etienne<br />
ernstig ziek. Bij hem wordt lymfeklierkanker<br />
geconstateerd. Ze besluit daarop haar loopbaan<br />
te beëindigen. Een jaar later, als de behandeling<br />
bij Etienne aanslaat, besluit ze het lopen weer op<br />
te pakken maar beperkt zich tot regionale en nationale<br />
wedstrijden. Ze gaat samen met Etienne<br />
wonen in de buurt van het prachtige recreatiegebied<br />
van domein Hofstade en besluit om haar<br />
kennis over te dragen aan jonge atleten.<br />
Op die manier komen zij en haar man in 2008 in<br />
aanraking met Mats Lunders, de jongen die door<br />
Collard wordt omschreven als het supertalent<br />
van het Belgische lange afstandslopen. Collard<br />
is trots dat ze haar kennis kan delen met een<br />
toptalent als Lunders. ‘ Ik heb in mijn leven altijd<br />
kunnen doen wat ik graag deed. Dat was lopen.<br />
Ik heb van mijn hobby mijn werk kunnen maken<br />
en nu met Mats kan ik nog steeds actief zijn op<br />
dat terrein.’ •<br />
PERSOONLIJKE RECORDS<br />
800 m 2.09.50 (1987)<br />
1000 m 2.43.67 (1987)<br />
1500 m 4.12.85 (1987)<br />
3000 m 8.49.85 (1989), BR tot 2000<br />
5000 m 15.36.44 (1992)<br />
10000 m 31.42.53 (1992), BR tot 2000<br />
uurloop 17km139 (1993), BR tot 2000<br />
5000 m indoor 16.21.31, BR<br />
TOERNOOIEN<br />
1989 WK Veldloop (Stavanger): 8ste<br />
1990 WK Veldloop (Aix-les-Bains): 23ste<br />
1991 WK Veldloop (Antwerpen): 33ste<br />
1992 WK Veldloop (Boston): 17de<br />
1992 10.000m Olympische Spelen, Barcelona<br />
NATIONALE TITELS<br />
veldlopen (lange cross)<br />
1987, 1988, 1989, 1990, 1993<br />
veldlopen (korte cross)<br />
2000, 2001, 2002<br />
10.000 m<br />
1989, 1992, 1993<br />
halve marathon<br />
1993<br />
WINNARES GOUDEN SPIKE 1989
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
011-3/5<br />
VERONIQUE COLLARD THE COACH<br />
FORMERLY KNOWN<br />
AS ATHLETE<br />
Wat was jouw drijfveer om trainster te worden?<br />
Tegen het einde van mijn loopbaan zijn er een<br />
paar atleten om mijn advies komen vragen. Toen<br />
heb ik nog een tijd samen met die mensen getraind<br />
om mijn ervaring door te geven. En na die<br />
eerste atleten volgden er meerdere en zonder<br />
het te beseffen ben ik zo het trainersvak ingerold.<br />
Ik ben nooit clubtrainster geweest. Ik heb<br />
alleen mensen op vrijwillige basis getraind, mensen<br />
die het zijn komen vragen en die interesse<br />
hadden in mijn ervaring.<br />
Wat is een voordeel dat je zelf hebt gelopen en<br />
wat is een nadeel?<br />
Het voordeel van mijn rijke internationale loopbaan<br />
is dat ik die ervaring met mijn atleten kan<br />
delen. Als ik ze zie lopen kan ik alles van binnen<br />
voelen en zo stel ik hen in staat hun lichaam te<br />
leren kennen. Het nadeel is dat ik me moeilijker<br />
kan verplaatsen in een lager prestatieniveau. Ik<br />
vergelijk altijd met mijn eigen trainingen en met<br />
mijn prestaties van vroeger. Ik heb het geluk dat<br />
Mats een man is, daardoor kan ik zijn tijden niet<br />
vergelijken.<br />
Welke fouten heb je zelf gemaakt als atlete?<br />
Ik heb veel te veel met stress gelopen. Ik heb<br />
niet genoeg naar mijn lichaam geluisterd. Ik was<br />
té negatief na een tegenvallende prestatie en ik<br />
heb niet genoeg genoten van een goede prestatie.<br />
Ik heb het altijd te goed willen doen, ik was<br />
te perfectionistisch en ik heb ook te veel naar<br />
anderen gekeken. Daarnaast had ik niet naar de<br />
Olympische Spelen (Barcelona 1992, 10.000m)<br />
moeten gaan want ik verteerde de hitte niet. Ik<br />
had ook nooit het jaar daarop een marathon<br />
moeten lopen. Ik was niet gemaakt voor die<br />
afstand. De Olympische Spelen en de marathon<br />
hebben mijn loopbaan gebroken.<br />
Ging jouw eigen trainer te werk volgens een<br />
filosofie die een bepaalde naam heeft, zoals de<br />
methode Lydiard of Verheul? Zo niet, hoe kun<br />
je zijn methode het best omschrijven?<br />
Mijn trainer (Etienne Dierman) heeft geen<br />
specifiek methode of diploma. Hij was zelf ook<br />
een loper (800-1500m in de jaren ‘60) en is<br />
een ‘selfmade man’ met een grote mensenkennis.<br />
Hij heeft alles met zijn eigen ogen en oren<br />
geleerd en zo anticipeert hij op alles, hij heeft<br />
een zesde zintuig. Het was altijd plezant om<br />
met hem te trainen. De trainingen waren zeer<br />
afwisselend en er hing altijd een positieve sfeer.<br />
Hij laat je niet geloven in iets dat je niet kunt<br />
realiseren. Hij is heel realistisch en soms valt<br />
het voor sommige mensen tegen want hij vertelt<br />
altijd de waarheid. Hij wordt door veel mensen<br />
niet gewaardeerd omdat hij te direct is. Met hem<br />
klikt het of niet maar er is geen tussenweg. Hij<br />
fungeert als trainer maar vooral als coach en<br />
psycholoog. Hij was in België de eerste trainer<br />
die zijn atleten met de fiets vergezelde. Hij kan<br />
iedere loper aanvoelen. Ik ben nu trainster van<br />
Mats maar Etienne staat altijd achter mij om de<br />
moeilijke beslissingen te nemen. Hij wordt altijd<br />
onderschat maar hij heeft drie atleten naar de<br />
Olympische Spelen gebracht.<br />
Op welke wijze verdiep jij je in het trainerschap?<br />
Voor Mats ben ik iedere dag aanwezig. Ik volg<br />
Mats iedere dag met de fiets en als Mats thuis<br />
traint, dan houden we contact via de telefoon.<br />
Onze band is inmiddels uitgegroeid tot een<br />
vriendschap en ik verdiep me meer en meer in<br />
zijn training, jaar na jaar.<br />
Ik zorg voor veel afwisseling in de trainingen en<br />
ik zoek altijd (met mijn fiets) nieuwe trainingsparcoursen<br />
in de bossen en op de veldwegen.<br />
Ik ben niet alleen trainster van Mats maar ik leef<br />
met hem mee naar een wedstrijd toe, ik spreek<br />
heel veel met hem. Ik sta ook op ieder moment<br />
van de dag klaar als zijn fysiotherapeut.<br />
Welke ambities heb je als trainster?<br />
Ik wil het maximum uit de capaciteit van Mats
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
011-4/5<br />
halen zonder hem op te branden, wetende dat<br />
het steeds moeilijker wordt om de internationale<br />
en Europese top te bereiken met de concurrentie<br />
van de Afrikaanse en genaturaliseerde<br />
Europees atleten. De volgende doelen zijn sterk<br />
presteren op het EK cross voor beloften en op<br />
het EK beloften 10.000m (Tampere, 2013) en<br />
een deelname aan de Olympische Spelen binnen<br />
vier of acht jaar.<br />
Als Mats binnen een paar jaar de tijden bereikt<br />
die Miel Puttemans en Vincent Rousseau op de<br />
5.000m en de 10.000m hebben gelopen dan is<br />
dit voor ons al een groot succes.<br />
Ik zou graag hebben dat hij een keer de Cross<br />
Cup wint en Belgische crosskampioen wordt.<br />
Wat is een essentieel onderdeel van training<br />
dat onderschat wordt?<br />
De trainer moet altijd denken voor zijn atleet<br />
(trainingen, wedstrijden analyseren), op die manier<br />
kan de atleet volledig ontspannen naar een<br />
doel toeleven. Het is belangrijk om geen fouten<br />
te maken en de atleet niet op te branden tijdens<br />
de jeugd.<br />
De psychologisch aanpak van de atleet is een<br />
onderdeel dat zeker onderschat wordt en moeilijk<br />
is voor de trainer. Een trainer moet zijn atleet<br />
in optimale omstandigheden naar de wedstrijd<br />
brengen, zelfvertrouwen en zekerheid aan de atleet<br />
meegeven. Na sterke prestaties in wedstrijd<br />
moet de trainer er op toekijken dat zijn atleet<br />
beide voeten op de grond houdt en na een mindere<br />
prestatie dient de trainer veel met zijn atleet<br />
te spreken om het vertrouwen terug te krijgen.<br />
Als een atleet de dagen voor een wedstrijd stress<br />
heeft dan moet een trainer veel met hem of haar<br />
praten over de symptomen om zo samen tot een<br />
oplossing te komen.<br />
Zie je een verandering in de mentaliteit bij<br />
atleten ten opzichte van toen jij zelf liep?<br />
Ja, toch wel. Bij ons was er meer vriendschap<br />
op internationaal niveau, er waren nog niet zoveel<br />
Afrikaanse lopers en iedereen kende iedereen.<br />
Ik heb heel goed contact gehad met onder<br />
andere Albertina Dias, Catherina Mc Kiernan,<br />
Rosa Mota, Ingrid Kristiansen, Khalid Skah. Er<br />
waren geen afstandslopers met een dikke nek.<br />
Vroeger speelden de kinderen veel meer buiten<br />
en kwamen ze daardoor met een grotere bagage<br />
in de sport. Er werd nog gespeeld op de training<br />
en nu wordt alles wetenschappelijk bepaald.<br />
Mats is nog iemand die meer de mentaliteit van<br />
vroeger heeft.
011-5/5<br />
Nu zijn er ook veel meer kampioenschappen bij<br />
de jeugd. Daardoor worden ze te vroeg gedwongen<br />
mooie resultaten neer te zetten en denken<br />
ze veel te vroeg dat ze kampioen zijn, met als<br />
resultaat dat ze bij de senioren opgebrand zijn.<br />
Noem één atleet of atlete die je graag zou willen<br />
trainen en geef aan waarom?<br />
Buiten Mats en na Mats wil ik niemand meer<br />
trainen op dat niveau. Het is teveel stress en<br />
vergt teveel van mij. Daarna wil ik iets anders<br />
doen, ik heb al te veel aan de atletiek gegeven.<br />
Wetende dat er meer en meer atleten zijn die<br />
doping gebruiken (zelfs bij de Afrikanen), dat er<br />
onwaarschijnlijke en onregelmatige prestaties<br />
geleverd worden door doping, ontstaat meer en<br />
meer de twijfel om nog verder te gaan.<br />
DE BOODSCHAP VAN VERONIQUE COLLARD<br />
Als een afstandsloper denkt dat een prestatie<br />
mogelijk is dan kan die prestatie werkelijkheid<br />
worden. De beste trainingsmethode is er een die<br />
de atleet zijn rijpheid laat bereiken zonder een<br />
stap over te slaan. De wilskracht, de moed, het<br />
doorzettingsvermogen en de vechtlust om af te<br />
zien voldoen niet. Je moet het geduld hebben<br />
om de vruchten te plukken van een goed begeleide<br />
training. Laat je nooit ontmoedigen, als je<br />
serieus met je sport bezig bent dan zul je op een<br />
dag de kracht vinden om in de laatste bocht aan<br />
te vallen en zo je tegenstander te verslaan. De<br />
vreugde om in de natuur te lopen op een afwisselende<br />
ondergrond, in het open veld en door<br />
de bossen, is de eerste voorwaarde om te slagen<br />
als afstandsloper. Als je in de natuur traint wordt<br />
je zenuwstelsel minder op de proef gesteld. Het<br />
belangrijkste voor een loper is om absolute ontspanning<br />
te bereiken door uithoudingstraining.<br />
Veel atleten zijn sneller geworden door… uithoudingstraining!<br />
In de ontwikkeling van een afstandsloper is er<br />
maar één lijn die je kunt volgen: het progressief<br />
vooruitgaan. Er moet rekening gehouden worden<br />
met de evolutie van een jong lichaam dat zich<br />
in de puberale fase bevindt. De eerste stap in<br />
de carrière van een jonge loper is zijn algemene<br />
voorbereiding. Het is belangrijk om daar voorzichtig<br />
mee te zijn en zijn hart niet te forceren.<br />
De tweede stap is het verkrijgen van een goede<br />
rijpheid, ook daarbij moeten de regels van de<br />
jaarlijkse vooruitgang gerespecteerd worden.<br />
Voor een jonge atleet zijn de principes van<br />
progressiviteit en afwisseling belangrijk, het<br />
aanbieden van een gevarieerd en aantrekkelijk<br />
programma waarbij bovendien het evenwicht<br />
tussen het psychische aspect en de ontspanning<br />
gerespecteerd dient te worden. Een jonge atleet<br />
mag niet op dezelfde manier getraind worden als<br />
een volwassene.<br />
De uithouding is noodzakelijk maar het moet<br />
een ‘actieve’ uithouding zijn. Dat wil zeggen, niet<br />
lopen op een te gemakkelijk tempo.<br />
Geen enkel systeem werkt meer of beter dan<br />
een ander, alles is afhankelijk van de specifieke<br />
kenmerken van de sporter zelf, van zijn natuurlijke<br />
mogelijkheden, van zijn capaciteit om een<br />
weg te vinden tussen ‘kwantiteit’ en ‘kwaliteit’.<br />
Je moet allereerst gebruik maken van alle mogelijkheden<br />
van de training in de natuur maar de<br />
baantraining mag niet volledig worden uitgesloten.<br />
Het trainingsprogramma moet uit periodes<br />
van hoge en lage intensiteit bestaan om het lichaam<br />
te laten herstellen van de hevige inspanningen.<br />
Training is een voortdurende zoektocht<br />
naar het beste rendement.<br />
Zelfs al heeft het veldlopen een deel van zijn<br />
vroegere prestige verloren, het blijft een tof onderdeel<br />
van de atletiek en wordt dikwijls gebruikt<br />
als een onderdeel van de voorbereiding voor<br />
de zomer. De cross is een gezonde en aangename<br />
oefening. Het is een aantrekkelijke sport,<br />
een uitstekende manier om talent in de jeugd<br />
te detecteren en een goede leerschool om het<br />
karakter te ontwikkelen. De atleet leert in moeilijke<br />
omstandigheden (terrein, kou, enzovoort)<br />
te vechten maar veldlopen is ook een bron van<br />
vreugde die je moet leren waarderen. De cross<br />
is de landbouw van de afstandsloper, wat je zaait<br />
in de veldloop ga je onvermijdelijk op de baan<br />
oogsten.<br />
Vermijdt de eentonigheid door de omgeving en<br />
de trainingen te variëren, geniet van de natuur<br />
en beperk de baantraining tot een of twee keer<br />
per week. Pas op voor de wetenschap, hardlopen<br />
is iets heel eenvoudigs. Wantrouw de grote<br />
denkers, training moet leuk zijn, geen karwei.<br />
Als je één van de beste wilt zijn wees je er dan<br />
van bewust dat het leren lang en hard zal zijn.<br />
Het is niet genoeg om begaafd te zijn om te slagen<br />
maar je moet vooral vastberaden zijn om tot<br />
het uiterste te gaan. Vooral nooit proberen om<br />
een kampioen te kopiëren. Het is altijd leerrijk<br />
om de trainingsprogramma’s van de grote kampioenen<br />
te raadplegen. Zij kunnen interessante<br />
informatie geven maar een atleet moet samen<br />
met zijn trainer zijn eigen weg volgen, volgens<br />
zijn eigen temperament en karakter.<br />
De obsessie met de prestatie is zeer slecht, de<br />
plaats is zo veel belangrijker. Het veldlopen is<br />
daarom nodig om de winnaarsmentaliteit te<br />
leren ontwikkelen. Als een atleet altijd voor de<br />
prestatie loopt dan kan hij zich vergissen in zijn<br />
werkelijke mogelijkheden. De prestatie kan voor<br />
een richtpunt zorgen en geeft een idee over de<br />
progressie die de atleet heeft gemaakt. Men kan<br />
daardoor echter in een belangrijke race gedesillusioneerd<br />
raken. Op dezelfde manier kan een<br />
wedstrijd met hazen nuttig zijn om een record<br />
te breken of een limiet te lopen maar dit soort<br />
wedstrijden, waar alles op voorhand geregeld is,<br />
moet zeker niet systematisch worden! Het zou<br />
goed zijn wanneer de oude kampioenen gevraagd<br />
wordt om mee te werken aan de opleiding<br />
van jonge beloften.<br />
Op de wedstrijd ben je helemaal alleen en moet<br />
je je binnen een paar minuten bewijzen. Maar<br />
heel weinig andere beroepen stellen zulke extreme<br />
eisen en maar weinig atleten houden dat<br />
jarenlang vol. •
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
012-1/2<br />
Recept op<br />
pagina 32<br />
Patrick Stitzinger<br />
Patrick Stitzinger, Kees Nouws<br />
MARATHONVOER<br />
PATRICK STITZINGER: ‘IK HEB EEN GROTE TIK OM<br />
KOOKBOEKEN TE KOPEN’<br />
Het wegseizoen is in volle gang en de<br />
najaarsmarathons staan voor de deur.<br />
Zonder voeding kunnen de kilometers<br />
niet gedraaid worden. Maar hoe belangrijk is<br />
voeding voor jou? Hoe en in welke mate ben je<br />
bezig met voeding? Wij stelden Patrick Stitzinger,<br />
die in voorbereiding is op de Eindhoven marathon,<br />
enkele vragen. Stizinger blijkt een echte<br />
kookliefhebber te zijn, die op vrije dag rustig de<br />
hele dag in de keuken kan staan. We vroegen<br />
Patrick ook enkele adviezen en een recept met<br />
ons te delen.<br />
Hoe ben jij als topatleet bezig met jouw voeding?<br />
Als atleet ben ik zeker bezig met mijn voeding,<br />
vooral in een periode in voorbereiding op een<br />
marathon. Zo laat ik in deze periode koekjes,<br />
toetjes, snoep en chocoladepasta staan. Ik eet<br />
bijna nooit chips, maar dat komt gewoon omdat<br />
ik daar niet van hou. Alles uit het frituurvet laat<br />
ik ook achterwege. Het kan zeker geen kwaad<br />
als je eens een frietje eet maar het probleem zit<br />
in mijn hoofd. Daardoor eet ik hoogstens twee-<br />
maal per jaar friet. Soms mis ik het wel maar<br />
voor mijn gevoel is het beter zo. Ik zal zeker ook<br />
dingen eten die minder goed zijn, zoals kaas. In<br />
een zware trainingsperiode periode probeer ik<br />
alles te beperken, en soms de hoeveelheid van<br />
lunch ofavondeten iets te verminderen. Genoeg<br />
is genoeg.<br />
Drink je wel eens alcohol?<br />
Bij een goed gerecht hoort een goed glas wijn,<br />
daar kan ik zeker van genieten. Ik ben geen bier<br />
drinker maar wijn drink ik graag. Ook in de voorbereiding<br />
drink ik af en toe wel eens een glas,<br />
zoals wanneer we uit eten gaan.<br />
Kook je graag?<br />
Ik kook heel erg graag. Volgens mijn vrouw heb<br />
ik een grote tik om kookboeken te kopen. Vaak<br />
beloon ik mij na een wedstrijd met een kookboek,<br />
bijvoorbeeld als ik een bepaalde prestatie<br />
neerzet dan mag ik het boek kopen. Zo niet,<br />
dan moet ik wachten op de volgende wedstrijd.<br />
En als je dan een kookboek koopt dan hoort er<br />
ook uit gekookt te worden. Na het lopen leef ik<br />
mij graag uit in de keuken. Ik kan op mijn vrije
012-2/2<br />
dagen gemakkelijk een hele dag in de keuken<br />
staan.<br />
Verandert jouw eetpatroon tijdens de marathonvoorbereiding?<br />
Je merkt dat je lichaam meer nodig heeft in een<br />
zwaar trainingsblok. Ook houd ik altijd rekening<br />
met de zwaarte van de training in de ochtend<br />
met het ontbijt. Ik geniet normaal gesproken<br />
elke ochtend van twee of drie cappuccino’s<br />
maar als ik een zware of lange training op het<br />
programma heb staan drink ik espresso. Dit<br />
verdraag ik dan wat beter tijdens de training.<br />
Eet je de laatste week voor de marathon anders<br />
dan in de weken daarvoor?<br />
Nee niet echt, waarom zou je de laatste week<br />
veel moeten veranderen. Heb ik dit ook gedaan<br />
tijdens zware trainingsperiode, moet je je<br />
altijd afvragen. Zo niet waarom wel de laatste<br />
week. Je weet immers niet hoe je lichaam erop<br />
reageert. Mijn gedachte: ‘Doe en eet gewoon<br />
het zelfde als normaal.’ Ik doe ook niet aan koolhydraten<br />
stapelen. Als je weken van meer dan<br />
200 kilometer gewend bent en je loopt de laatste<br />
week nog 120 kilometer dan verbruikt je<br />
lichaam al minder. Ik eet dan ook naar behoefte.<br />
Heb je een favoriete marathonmaaltijd?<br />
Bijna elke maaltijd is een favoriet van mij. Ik<br />
geniet bijna van al het eten en eet ook bijna alles.<br />
Ik kan seizoens- of streekproducten enorm<br />
waarderen. Ik kan ook van hele simpele gerechten<br />
genieten, zoals pannenkoeken of eigen<br />
gemaakte pizza’s. Een mooie (vaak eenvoudige)<br />
pasta staat natuurlijk ook altijd op het menu.<br />
Hoe belangrijk is voor jou de maaltijd op de<br />
avond voor de marathon?<br />
Vrij belangrijk maar dat geld voor elke wedstrijd.<br />
Ik zal geen zware maaltijd nuttigen of iets gaan<br />
eten waarvan de kans bestaat dat het misschien<br />
niet lekker valt. Vaak zit ik in een hotel<br />
de avond voor de wedstrijd. Dan heb je niet heel<br />
veel keus. Als het eten mij niet bevalt dan zoek<br />
ik een restaurant in de buurt. Voor de lunch ga<br />
ik meestal naar een broodjeszaak. Ik ben niet<br />
gewend om twee keer per dag warm te eten en<br />
zoek dan altijd naar een leuke lunchroom.<br />
Merk je bij meer kilometers of lange zware trainingen<br />
dat je daarna heel erg zin krijgt in iets?<br />
Nee niet echt, vaak heb ik na een training geen<br />
behoefte aan eten. Wel zorg ik altijd dat ik mijn<br />
eiwittenverlies aanvul. Dit doe ik met een hersteldrank<br />
en/of een herstelreep.<br />
Heb jij bepaalde rituelen op het gebied van<br />
voeding voor of na een training of marathon?<br />
Na elke zware training zoals gezegd een hersteldrank/reep<br />
en bij het ontbijt neem ik altijd<br />
licht verteerbaar eten zoals witbrood met jam of<br />
kipfilet. Ik zal geen melkproducten nemen. Daar<br />
kan ik nog wel eens last van krijgen.<br />
Heb je wel eens iets gegeten of gedronken<br />
rond een training/wedstrijd waarvan je nu zegt:<br />
‘Dat was niet zo handig en zal me niet meer<br />
gebeuren’?<br />
Ik heb vorig jaar tijdens mijn voorbereiding Carbocake<br />
gebakken en gegeten. Dat is een <strong>speciale</strong><br />
sportcake die koolhydraten doet stapelen.<br />
Alleen had ik de verpakking verkeerd gelezen.<br />
Ik heb teveel koolhydraten binnen gekregen met<br />
als gevolg dat ik veel vocht vasthield. Dit was in<br />
de training geen succes. Ik had een vol en dik<br />
gevoel. De training was dan ook mislukt terwijl<br />
het best een belangrijke training was. Dus voor<br />
mij geen extra stapelen meer.<br />
Heb je nog een tip/advies/ weetje voor andere<br />
lopers?<br />
Doe en eet vooral gewoon. Doe geen gekke<br />
dingen, vooral niet met eten. Eet waarbij je een<br />
goed gevoel heb. En geniet van de avond. Ben<br />
je gewend om op zaterdagavond een filmpje te<br />
pakken met een glas wijn en om 23.00 uur te<br />
gaan slapen doe dit ook voor de marathon. Ga<br />
dan niet om 21.00 uur al naar bed.<br />
Wil jij het recept en de bereidingswijze van<br />
de maaltijd, die jij erg lekker vindt in je marathonvoorbereiding,<br />
met ons delen?<br />
Zoals eerder vermeld eet ik alles. Maar een<br />
lekker makkelijk recept dat ik regelmatig maak<br />
is natuurlijk een voor de hand liggend product:<br />
Pasta met kip in serranoham. Maar koop wel<br />
goede pasta bijvoorbeeld Cecco pasta.<br />
De bereiding: Snij een stukje kipfilet in twee<br />
stukken van ongeveer 100 à125 gram per<br />
per persoon. Smeer de binnenkant in met<br />
pesto, leg er wat mozzarella op en eventueel<br />
een tomaatje en diverse verse kruiden. Rol de<br />
kipfilet op in de serranoham, smeer het in met<br />
wat olijfolie en laat het in de oven ongeveer op<br />
180 à 200 graden gaar worden in ongeveer 20<br />
minuten. Kook de pasta en bak in een andere<br />
pan een ui, knoflook, enkele sherry tomaten en<br />
verse bladspinazie gaar. Als de pasta gaar is gooi<br />
je de pasta erbij met nog wat extra pesto. Roer<br />
het door elkaar en voeg wat zeezout en peper<br />
toe en eventueel nog wat olijfolie. Leg de kipfilet<br />
met Serranoham er boven op en bestrooi het bijvoorbeeld<br />
met Parmezaanse kaas of gestampte<br />
walnoten of gebakken pijnboompitten. •
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
WALLPAPER
Nummer Drie<br />
Herfst/Winter 2012<br />
<strong>Losse</strong> <strong>Veter</strong><br />
013-1/1<br />
DE<br />
KLASSIEKER<br />
Zevenheuvelenloop, Wikipedia<br />
Soenar Chamid<br />
De Klassieker<br />
Volgend jaar zal de Zevenheuvelenloop alweer<br />
voor de dertigste maal georganiseerd worden.<br />
De eerste Zevenheuvelenloop werd in 1984 georganiseerd<br />
ter gelegenheid van het eerste lustrum<br />
van studentenatletiekvereniging ’t Haasje.<br />
Van een ‘loopje’ met 500 man aan de start is<br />
deze najaarsklassieker inmiddels uitgegroeid tot<br />
een evenement waar ruim 30.000 mensen zich<br />
voor inschrijven.<br />
De eerste editie kende een afstand van 11,9<br />
kilometer. De organisatie wilde vanaf het begin al<br />
een wedstrijd over 15 kilometer maar de Koninklijke<br />
Nederlandse Atletiekunie stond in die<br />
tijd niet toe dat nieuwe wedstrijden langer waren<br />
dan 12 kilometer. Vanaf 1985 is het parcours<br />
wel 15 kilometer lang. •
014-1/1<br />
ASICS INTRODUCEERT<br />
FLUID AXIS<br />
ASICS introduceerde vorig jaar een nieuwe lijn<br />
genaamd ‘33’, een naam die voorkomt uit de<br />
33 gewrichten in iedere voet die in de nieuwe<br />
schoen de ruimte krijgen op een meer natuurlijke<br />
manier te bewegen. Het is een reactie op<br />
de ontwikkeling van het zogenaamde ‘natural<br />
running’, een filosofie waarin wordt afgestapt van<br />
het steeds maar meer dempen en ondersteunen<br />
van de voet. In plaats daarvan wordt gekozen de<br />
voet weer sterker te maken door de natuurlijke<br />
loopbeweging de ruimte te geven.<br />
Het is een ontwikkeling die al meer dan een decennium<br />
geleden werd ingezet. In 2000 erkende<br />
ASICS het belang van de natuurlijke voetbeweging<br />
en loopervaring en lanceerde de filosofie :<br />
‘bewegingsverbetering, geen bewegingscontrole’.<br />
Op basis van wetenschappelijk onderzoek ontwikkelde<br />
ASICS een technologie die de schoen<br />
mét de voet doet werken en niet tegen de voet.<br />
In de 33 collectie werd deze filosofie doorgetrokken.<br />
Het minder geconstrueerde ontwerp,<br />
lichtgewicht materialen, Guidance Line, ontkoppelde<br />
slijtzool met diepe buigzame groeven en<br />
verlaagde tussenzool, zijn elementen die een<br />
natuurlijke voetbeweging bevorderen.<br />
Een jaar na de introductie van de 33 collectie<br />
komt ASICS met een belangrijke innovatie. Fluid-<br />
Axis, zoals deze nieuwe technologie is genoemd<br />
door ASICS, is helemaal afgestemd op de functie<br />
van het subtalair gewricht, oftewel het onderste<br />
spronggewricht. Het subtalair gewricht in de voet<br />
maakt zijwaartse bewegingen als pronatie en<br />
supinatie mogelijk. Wanneer deze gecombineerd<br />
worden met de op en neer beweging kan de voet<br />
volledig natuurlijk bewegen. Door een aanpassing<br />
in de tussen- en buitenzool, met name in<br />
het ontwerp van de flexgroeven, kan de schoen<br />
zich nog beter aanpassen aan deze beweging.<br />
FluidAxis laat de voet op een natuurlijke manier<br />
bewegen met een meer responsieve, natuurlijke<br />
afwikkeling. Het is een ontwerp dat een meer<br />
natuurlijk loopgevoel en grotere flexibiliteit moet<br />
bieden, zonder aan bescherming en ondersteuning<br />
in te boeten.<br />
De GEL-EXCEL 33 en de GEL-HYPER 33 werden<br />
vorig jaar geïntroduceerd en zijn nu voorzien<br />
van de FluidAxis technologie. De GEL-EXCEL 33<br />
II is overigens 10% lichter dan zijn voorganger.<br />
Beide schoenen zijn bovendien voorzien van een<br />
nieuw ontworpen, langere, Propulsion Trusstic.<br />
Deze kunststof brug onder de middenvoet bootst<br />
de pees in je voetzool na en ondersteunt je voet<br />
bij de voorwaartse beweging.<br />
Een belangrijke aanvulling op de Europese<br />
ASICS33 collectie is de GEL-LYTE33 II die zich<br />
richt op goed getrainde lopers met een efficiente<br />
loopcyclus die op zoek zijn naar de ultieme<br />
natural running ervaring. Met de GEL-LYTE33 II,<br />
heeft ASICS een prestatiegerichte loopschoen<br />
ontworpen die bestaat uit FluidAxis, samen<br />
met beperkte bovensteun, een zachte hielkap<br />
en een verlaagde heeldrop van 6 mm, (alle<br />
andere ASICS33 modellen hebben een 10 mm<br />
heeldrop). •<br />
De 33 collectie is verkrijgbaar bij:<br />
- ASICS store in Amsterdam<br />
- Excelsior Sport in Den Haag<br />
- PK Running in Dodewaard<br />
- Runnersworld Groningen<br />
- Runnersworld Tilburg<br />
- Runnersworld Apeldoorn<br />
- Runnersworld Utrecht<br />
- Runnersworld Hoorn<br />
- Runnersworld Amstelveen<br />
- Runnersworld Eindhoven<br />
België:<br />
- MJ Sport in Rocourt<br />
- Jogging Plus Brussel<br />
- Trakks Brussel
Change language