Clubblad April 2013 - Atletiekvereniging Hollandia

More documents

Recommendations

Info

33 e jaargang nr. 4 11 april 2013 8 Koude Koude crossloop crossloop voor voor 13 13 13 crossfinalisten crossfinalisten in in Castricum Castricum Castricum 15 Hollandianen hadden zich geplaatst voor deze crossfinale op 9 maart. 13 verschenen er aan de start, Eline van Breukelen (MJA) en Alem IJsbrandij (JPC) moesten verstek laten gaan. Het parcours was zwaar, nat, koud en glibberig en menig valpartij deed zich voor. Tekst © Johanna IJsbrandij Er waren dan helaas ook geen podiumplekken voor onze atleten. De MC met Noor, Naomi, Nina en Renate, eindigden in de middenmoot en noteerden als ploeg een 6 e plek. De JD2 ploeg met maar 3 atleten, Joost, Max en Luuk, wist het te schoppen tot een 4 e plek. Joost liep in een tijd van 8.04 naar een 14 e plek, Max werd 30 e na ziek te zijn geweest en Luuk werd 40 e . Bij de MD2 deed alleen Kayleigh mee namens de vereniging. Zij finishte in een tijd van 6.38 met een verdienstelijke 18 e plaats als resultaat. Nadat de junioren de baan al volledig tot modderpoel hadden omgedoopt, moesten onze pupillen nog aan de bak. Eerst Kyra en Lianka voor de MPB. Zij eindigen als 34 e en 41 e . Mees en Quiéroz (JPB) konden iets beter overweg met de omstandigheden. Quieroz werd 19 e en Mees lukte het om als 14 e over de streep te komen. Knap in een veld van 74 lopers! Als laatste finalist van AV Hollandia kwam Quinten (JPA2) als 29 e over de finishlijn in zijn nieuwe clubtenue.(zie foto) Britte Britte Duijn Duijn Het was geen vrolijke onhandigheid waardoor Britte Duijn voorover viel. De leden van het Team 4 Mijl die toeschoten om haar overeind te helpen kregen de schrik van hun leven toen ze merkten dat Britte stijf en levenloos was. Met hartmassage en mond-opmondbeademing zorgden ze er vervolgens voor dat de opgeroepen ambulance niet voor niets kwam aangereden. Verder reikten hun pogingen om Britte te reanimeren niet en ze bleven verontrust op de atletiekbaan achter toen hun teamgenootje met de ziekenwagen naar het UMC Groningen werd gebracht. Het ongeluk met Britte vond plaats op de tribune van de Groninger atletiekaccommodatie in de vroege avond van dinsdag 19 maart. Vanaf dat moment bepaalden vertwijfeling, verdriet en een steeds maar weer terugkerende schrik de gemoederen in het Team 4 Mijl. Sommige van de leden voelden een doffe emotieloosheid, andere werden overvallen door onbeheersbare huilbuien. De hoop op goed nieuws uit het ziekenhuis zakte weg naarmate de dagen verstreken. Op 23 maart kwam het inmiddels verwachte bericht dat Britte was overleden. Doodsoorzaak: een hartstilstand op dinsdagavond. In een bulletin voor de media schreef Team 4 Mijl dat de door de hartstilstand verstoorde bloedsomloop grote schade in Britte’s hersenen had veroorzaakt, waardoor er in haar hoofd geen hersenactiviteit meer mogelijk was. Britte maakte sinds het najaar van 2011 deel uit van Team 4 Mijl. Ze trof in Groningen in Machteld een oude bekende uit West Friesland aan. Minstens één keer in de week aten ze bij elkaar, ze trainden en treinden samen en met een derde lid van het team vormden ze een leesclubje. Na het ongeluk hield Machteld mij dagelijks op de hoogte over de toestand van Britte. Voor haar vertrek naar het hoge noorden trainde Britte samen met Marieke Kok en haar tweelingzus Marloes als SAV-lid mee met de sprinten hordeloopgroep van Frank Dik en Nico van der Gulik. De bijgevoegde groepsfoto van negen jonge mensen met stokken om te golfen maakt duidelijk dat het drietal zich thuis voelde in de groep van Frank en Nico. In de berichten voor de krant die ik schreef kom ik de naam van Britte meer dan eens tegen. Als sprintster was ze bovengemiddeld goed. Podiumplaatsen bij NK’s voor junioren getuigen daarvan. Het laatste bericht waarin ik haar noem betrof haar selectie voor het 4x 400 m.-team dat in 2011 namens Nederland deelnam aan het EK voor Junioren in Tallin. Machteld vertelde me dat de eerste regels op de rouwkaart van Britte afkomstig zijn uit een lied van Frank Boeijen. Het is een tekst die ontroert.* Hij brengt me onbedoeld bij Jan Conijn die onlangs met een feestelijke receptie voor een levenslang dienstverband door zijn werkgever werd bedankt. In zijn toespraak zei Jan: ‘Hoe gezellig een feestje ook is, er is er altijd eentje die ontbreekt.’ Op 30 mei 1992 kwam zijn dochter Mandy bij een auto-ongeluk om het leven. Mt. * Zeg me dat het niet zo is, zeg me dat het niet waar is. We doen net alsof ze verder leeft, zelfs als het niet zo is.
33 e jaargang nr. 4 11 april 2013 9 Herinneringen Herinneringen van van de de trainingsgroep trainingsgroep aan aan aan Britte Britte Duijn Duijn Duijn Op zaterdag 23 april is Britte Duijn overleden aan een hartstilstand. Britte trainde een paar jaar bij de trainingsgroep van Nico en Frank. Tekst © Marijke Besseling namens de Trainingsgroep AV-Hollandia Nadat zij haar VWO had afgerond verliet ze AV Hollandia om zich bij Groningen atletiek aan te sluiten, vanwege haar studie in Groningen. Haar voormalige trainingsgroep is naar de condoleance geweest om afscheid te nemen van Britte. Ook heb er enkele atleten/trainers afscheid van haar genomen tijdens de crematie. Dit alles heeft een behoorlijk impact gehad op de groep. Hierbij wat herinneringen van haar vroegere trainingsgroep van AV Hollandia. Het was voor sommigen van ons wennen toen Britte zich op een goed moment als vierde SAV lid bij de trainingsgroep voegde. Ze zocht In geruite jas staat Britte tweede van links. een trainer en trainingsgroep die haar kon begeleiden in het talent die zij bezat: horden lopen en sprinten. Het verschil tussen haar voorgangsters Marieke, Nicole en Marloes was snel gemaakt. Verschillen tussen de tweeling Marloes en Britte leken er, met name de eerste weken, niet te zijn. Zo werden de namen vaak door elkaar gebruikt. Een compliment van Marcel vd Westen voor een goede hordenrace van Marloes, werd dan ook zonder problemen door Britte in ontvangst genomen. Naarmate de tijd verstreek werden de verschillen beter zichtbaar. In atletiekonderdelen lag Brittes talent op de middenlange afstand en die van Marloes op de korte. Bij de starttrainingen zorgde dat vaak voor hilariteit, omdat Britte maar moeilijk weg kon komen uit het startblok. Om te compenseren was vals starten was haar niet vreemd. Dat Britte over vele kwaliteiten beschikte was al snel duidelijk, en maakte haar soms wat naïeve opstelling misschien nog wel leuker. Vele sterke verhalen werden zonder meer voor waar aangenomen. Een veel gehoorde uitspraak van Britte was dan ook : ‘Echt???’ waarbij de groep allang de slappe lach had. Ook bleken haar voorbereidingen op het Groningse studentenleven nog niet helemaal afgerond, nadat ze verbaasd had geantwoord dat ze helemaal niet kon zingen toen er werd gevraagd of ze nog lid wilde worden van het Gronings Studenten Corps. Het mocht gezegd worden dat de trainingsgroep vrij verbaasd was dat Britte en Marloes een eigen studie kozen, omdat zij niet zonder elkaar leken te kunnen en veelal dezelfde interesses hadden. Het profielwerkstuk op het Martinuscollege werd samen gemaakt. Dat de leraren het een minder goed idee vonden snapten ze niet en dit werd dan ook uitgebreid tijdens de training uiteengezet. Buiten de trainingen om waren er diverse uitjes. Als toeschouwer bij het EK atletiek in Barcelona bleek Britte echter ook over de nodige doortastendheid te beschikken, toen ze zich vlak voor de finales 100m samen met Marieke en Marloes ongevraagd rond de eretribune wist te nestelen. De SAV-meiden waren zeer fanatiek. Tot een jaar na dato werd gesproken over een valse wissel tijdens 4x400m van de competitiefinale in 2010. Dit kostte de meiden een promotie naar de eredivisie. Van een overstap naar Hollandia wilden ze daarom niets weten en dat heeft de nodige grappen opgeleverd. Er is ook eens een uitje ‘ Pitch en Put’ geweest. Britte bleek meer talent hebben in atletiek dan op dit sportgebied. Vaak belandde de bal tussen de bomen en ze lachte erom dat ze de meeste slagen had van iedereen. Toen haar zus het nogmaals moest inwrijven was ze er ineens klaar mee. Want fanatiek was ze wel. Tijdens de wedstrijd was dat ook zo. Merkte ze halverwege dat een 400 meter op niets uit ging lopen dan liet ze de 2e helft een beetje gaan. Liep het goed, dan zette ze er nog een extra eindsprint in. Bij de trainingen dacht je haar als trainingsmaatje goed te kunnen volgen…totdat Britte door de trainer werd opgepept en alle dames er dik uit rende. Een groot talent dus. Britte was altijd oprecht geïnteresseerd. Ze vroeg hoe het ging, met studie of opleiding en wilde meer weten dan dat ze zelf vertelde. Dat maakt haar een uniek persoon. Wij zullen Britte missen en wensen de familie veel sterkte toe in deze moeilijke tijd! Trainingsgroep AV Hollandia.
Page 1 and 2: 33 e jaargang nr. 4 11 april 2013 1
Page 7: 33 e jaargang nr. 4 11 april 2013 7

Clubblad April 2013 - Atletiekvereniging Hollandia

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?