03-2009

M a a r t 2 0 0 9 P a g i n a 10
KEEP IN TOUCH
Dat gedicht schiep al een voorlopige indruk van haar
kampervaringen, maar een samenhangend relaas kende ik niet.
“Wider Horizons” nu beschrijft hoe de “echte” Trix Terwindt naar
Engeland gaat om de fictieve Annetze te bezoeken. En in
aanwezigheid van een verder door mij anoniem gehouden Lord en
Lady beschrijft Trix haar ervaringen tijdens de oorlog. Het kan niet
anders, denk ik, of Margaret Morrison heeft met haar gesproken en zo
zijn dan eindelijk, zij het in het Engels, toch nog haar belevenissen in
leesbare vorm te boek gesteld en eveneens aan deze recensie
toegevoegd.
Het zijn dus niet, zoals het begin van deze recensie wellicht deed
vermoeden, de door mij gesmade privé perkara’s van een stewardess,
maar beschrijvingen van de (privé) verschrikkingen die zij buiten het
vliegen heeft meegemaakt. Maar geen enkel moment heeft dit
privéaspect bij mij weerstand opgeroepen; integendeel, het bracht mij
nader tot een persoon die ik nooit heb ontmoet en die ik ten hoogste
bewonder.
En hoe is het Annetze en Trix verder gegaan?
Eerstgenoemde huwde natuurlijk een KLM vlieger die ze ook al
voor de oorlog erg aardig had gevonden en zij vierden hun
huwelijksreis op Schouwen en wederom gold “All is well that ends
well”.
Ook Trix huwde een vooroorlogse vlieger, wegens oorlogstrauma’s
werd zij volledig arbeidsongeschikt verklaard, haar echtgenoot
overleed en ze raakte in geldzorgen. In 2008 werd op een
boekenmarkt in Deventer een brief van haar gevonden die een indruk
geeft van haar problemen. Een gedeelte van deze brief volgt op de
volgende bladzijde.
Blijft nog de vraag hoe het werkelijke vliegleven van niet alleen
stewardessen, maar van iedere vorm van vliegend personeel het best
zou kunnen worden vastgelegd. Het antwoord op deze vraag luidt
volgens mij dat zulks bij voorkeur zou moeten geschieden wanneer een
bemanningslid niet alleen de uiterlijke schijnwereld (zoals zijn
Fagment uit ‘Wider Horizons’
Vereniging van Gepensioneerde Verkeersvliegers — voorheen RKPA