Full text - Igitur - Universiteit Utrecht

als de ideologische ballast van de jaren zeventig werd gezien. Kunst is in die
opvatting niet dienstbaar aan maatschappelijke doelstellingen, aan het welzijn
van burgers of de emancipatie van achtergestelde groepen. Kunst is vooral
dienstbaar aan zichzelf. 333
Croiset had geen maatschappelijke doelstellingen. Linnebank geeft in het interview met Van
Thijn al aan dat de productie vooral dienstbaar was aan zichzelf. (zie 6.4.1)
6.8 Wat is het algemene oordeel van de recensenten op (de actualisatie van) de
totale productie?
Van den Bergh is het meest uitvoerig in het recenseren van de productie. De bekende
puinhopen van Mirjam Grote Gansey voldeden volgens hem aan de opdracht en de
spectaculaire belichting van Reinier Tweebeke had een sterke bijdrage aan de vernieuwing.
Hij is kritisch over de plechtige momenten op het achtertoneel, waarin de ouderwetse
opvoeringspraktijk gepersifleerd werd. Ze creëerden wel een werkzaam contrast met de
nuchtere alledaagse figuren op de voorgrond. Maar het pleitte volgens Van den Bergh toch
niet voor de kracht van een opvatting als die zich moet verdedigen door geforceerd de draak
te steken met een meer traditionele speelstijl. Al met al, concludeert hij, heeft Croiset geen
echte harmonieuze oplossing gevonden voor de opvoering van een diep religieus stuk in een
goddeloze wereld. Dat is ook een bijna onhaalbare kaart. 334
De conclusie van Gijsen was: Eindelijk een Gijsbrecht waarbij je je niet verveelt! 335
333 http://www.minocw.nl/documenten/cultuurconfrontatie.pdf
334 Uitzonderlijk spannende Gijsbrecht. Bergh. H. van den., Het Parool 27 december 1988
335 Publiek verveelt zich niet bij ‘nieuwe’ Gijsbrecht. Gijsen. W., De Telegraaf 27 december 1988