Lava 13.34 - binnenwerk.indd - CWI

Nooit meer vrede
Joost Vandecasteele
Nog voor ze vertrok, had Brulletje zichzelf voorgenomen om
niet belachelijk te doen, maar lang hield ze dit niet vol. Om
exact te zijn drie kwartier, dan al brak ze haar eigen belofte,
op het moment dat hij verscheen.
Zoals altijd werd de serie der gebeurtenissen in gang gestoken
door een telefoon van haar moeder de avond ervoor,
gevolgd door de resolute weigering van Brulletje om te
komen met daarna de nog resolutere weigering van de weigering
door de moeder, een kleine woordenwisseling, af en toe
een onvoorbereid excuus om er toch vanonderuit te muizen
door de dochter, een korte huilbui als emotionele chantage
door de moeder, heel veel stiltes en dan uiteindelijk de belofte
om straks toch de barstensvolle studententrein te nemen,
afsluitend met de vraag om heel veel was mee te nemen. Twee
irritante luidruchtige stinkende uren later met een rugzak
groter dan haarzelf knijpte ze zich vantussen de treindeuren,
om dan langs de berm van een verlaten rijksweg de laatste
kilometer naar huis te stappen. Zonder honger maar met het
vooruitzicht op een vol bord uit de oven. Toen de laatste rode
avondzonstralen werden verdreven door een arrogante duisternis
stapte ze haar oude wijk binnen, verwelkomd door een
bord dat ze moest oppassen voor momenteel onzichtbare
spelende kinderen. De reden voor deze haastige thuiskomt
was een groep van mensen die al lang uitgepraat waren, maar
dit weigerden toe te geven. Binnenin de structuur van decennialange
onveranderde wetten en regels van een familiefeest
bewoog zich een groep met een totaal gebrek aan maat, zelf-
waarde en repect voor de ander. Dat stond haar morgen te
wachten, vanavond een andere confrontatie.
Van zodra ze de deur opende, overrompelde haar een walm
van warmte. Haar ouders hebben nooit veel geloof gehecht
aan de teloorgang van het milieu en bleven daarom seizoen
na seizoen non-stop stoken en schaars gekleed rondlopen.
Vooral haar vader zag het als zijn recht na dertig jaar trouwe
dienst om rond te paraderen gehuld in een angstaanjagend
kort shortje en een strak T-shirt met jolige slogans. Vanavond
droeg hij er een met het opschrift ‘Hitler wist het ook niet’.
De shortjes op hun beurt waren verantwoordelijk voor een
aanzienlijke voorsprong inzake seksuele voorlichting en een
permanente panische angst voor volleybalwedstrijden. Ze
riep luid dat ze thuis was en werd direct ‘gessht’. Ze vond haar
ganse gezin gekluisterd aan het journaal. ‘Wat is er gebeurd?’
Weer een ‘shht’. Wat bleek? Er was een doorbraak in het mysterie-Peeters,
de bizarste ontvoeringszaak die dit land ooit
heeft meegemaakt. Er was dus een man op het lumineuze
idee gekomen om een topindustrieel, meneer Peeters
genaamd, te kidnappen en dan losgeld te vragen. Op zich een
oké idee. Het probleem was echter dat de bedrijfsleider in
kwestie zware gerechtelijke problemen had en wilde onderduiken.
En geen beter onderduikadres dan een ontvoering.
Dit leidde dus allemaal tot een ontvoerde die niet gevonden
wilde worden, een ontvoerder die losgeld vroeg aan een failliet
bedrijf en een ontvoering die niemand serieus nam, want
iedereen geloofde dat die Peeters zich gewoon had verstopt.
28 Lava 13.3/13.4 Lava 13.3/13.4 29